Problem winy w kontekście definicji przekroczenia
Przekroczenie może polegać na działaniu albo zaniechaniu i musi być zawinione. Pewne kontrowersje w doktrynie wzbudza problem czy do odpowiedzialności dyscyplinarnej konieczna jest wina umyślna, czy wystarczające jest dowiedzenie sprawcy winy nieumyślnej. Część komentatorów podkreśla, że już z samej definicji pojęcia przekroczenia wynika, że sprawca musi mieć wolę jego popełnienia, co wyklucza działanie nieumyślne. W literaturze znajdujemy także pogląd odmienny, zgodnie z którym postać winy występująca w konkretnym przypadku nie ma znaczenia dla możliwości pociągnięcia skazanego do odpowiedzialności dyscyplinarnej.
Zobacz serwis: Sprawy karne
Charakterystyczne cechy odpowiedzialności dyscyplinarnej skazanych
Charakterystyczną cechą odpowiedzialności dyscyplinarnej skazanych jest brak wyczerpującego katalogu czynów, które zakwalifikować należy jako przekroczenie. Ustalając znamiona przekroczeń posiłkować się należy sformułowaniami zakazów, zawartych w przepisie art. 116a Znaczenie mają tu także inne przepisy, szczególnie dotyczące obowiązków skazanych.
Znamiennym jest fakt, że skazany odpowiadać może nie tylko za naruszenie przepisów rangi ustawowej, ale również za złamanie przepisów podstawowych, w tym porządkowych. Skazany odpowiada dyscyplinarnie nie tylko za przekroczenie popełnione na terenie zakładu karnego ale także za czyny popełnione poza jego granicami, również w czasie nielegalnego pobytu.
Zobacz serwis: Wykroczenia
W sytuacji, w której przekroczenie zawierać będzie znamiona przestępstwa skazany odpowie zarówno na zasadach ogólnych, jak i dyscyplinarnie. Jeżeli zaś przekroczenie stanowić będzie jednocześnie czyn zakwalifikowany jako wykroczenie skazany odpowie co do zasady jedynie dyscyplinarnie. Sytuacja zmienia się gdy przekroczenie wypełniające także znamiona wykroczenia zostało popełnione podczas pobytu poza terenem zakładu karnego. W takiej sytuacji skazany odpowie również za wykroczenie na zasadach ogólnych.