Dyrektora nie można motywować bardziej niż nauczyciela. W 2024 roku organy nadzoru stają po stronie nauczycieli. Trzeba płacić tak samo. Dodatek motywacyjny nie jest obligatoryjnym składnikiem wynagrodzenia i ma być związany z jakością pracy, a nie zajmowanym stanowiskiem.
- Dodatek motywacyjny nie jest obligatoryjnym składnikiem wynagrodzenia
- Dyrektora nie można motywować bardziej niż nauczyciela
Dodatek motywacyjny nie jest obligatoryjnym składnikiem wynagrodzenia
Zasady wynagradzania nauczycieli zatrudnionych na podstawie przepisów ustawy z 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela zostały określone w przepisach tej ustawy. Jego wysokość od lat wzbudza wiele emocji, a nauczyciele wspomagani przez organizacje związkowe nieustannie podejmują próby poprawienia warunków swojego zatrudnienia. Okazuje się jednak, że problemem jest nie tylko sama wysokość wynagrodzenia za pracę, ale również nieprawidłowe stosowanie przez samorządy już obowiązujących w tym zakresie przepisów, co niejednokrotnie pogarsza i tak trudną sytuację pracowników, których przepisy te dotyczą. Wynagrodzenie nauczycieli składa się z:
- wynagrodzenia zasadniczego;
- dodatków: za wysługę lat, motywacyjnego, funkcyjnego, w tym z tytułu sprawowania funkcji wychowawcy klasy, oraz za warunki pracy;
- wynagrodzenia za godziny ponadwymiarowe i godziny doraźnych zastępstw;
- nagród i innych świadczeń wynikających ze stosunku pracy.
Wysokość wynagrodzenia zasadniczego jest uzależniona od stopnia awansu zawodowego, posiadanych kwalifikacji oraz wymiaru zajęć obowiązkowych, a wysokość dodatków odpowiednio od okresu zatrudnienia, jakości świadczonej pracy i wykonywania dodatkowych zadań lub zajęć, powierzonego stanowiska lub sprawowanej funkcji oraz trudnych lub uciążliwych warunków pracy. Natomiast wysokość dodatków oraz szczegółowe zasady ich przyznawania określa w drodze regulaminu organ prowadzący szkołę będący jednostką samorządu terytorialnego.
Dyrektora nie można motywować bardziej niż nauczyciela
Warto pamiętać o tym, że dodatek motywacyjny nie jest obligatoryjnym, stałym, niezmiennym składnikiem wynagrodzenia. Jest to dodatek o charakterze fakultatywnym, którego celem jest motywowanie pracownika i powinien on być nierozerwalnie związany z jakością świadczonej pracy. Takie stanowisko jest potwierdzane przez sądy administracyjne, np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 22 maja 2013 r. (sygn. akt I OSK 203/13), czy w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 10 września 2013 r. (sygn. akt IV SA/Wr 315/13). Jego charakter i silny związek z jakością wykonywanej pracy sprawiają, że nie można różnicować wysokości dodatku ze względu na zajmowane stanowisko. W konsekwencji, za niedopuszczalne należy uznać różnicowanie wysokości dodatku dla nauczycieli i dyrektora szkoły. Takie postępowanie narusza nie tylko przepisy Karty nauczyciela, ale również konstytucyjną zasadę równości. Tymczasem, mimo prezentowania w tym zakresie przez sądy konsekwentnego stanowiska, samorządy wciąż popełniają ten błąd podejmując uchwały. Przykładem może być uchwała Rady Gminy w Raciążku z 9 lutego 2024 r. (nr LVIII/445/2024) w sprawie ustalenia Regulaminu określającego niektóre składniki wynagrodzenia nauczycieli zatrudnionych w szkołach i przedszkolach, dla których organem prowadzącym jest Gmina Raciążek oraz kryteriów i trybu przyznawania nagród tym nauczycielom. W uchwale tej wskazano między innymi, że dodatek motywacyjny przyznaje się (…) w wysokości: od 3% do 7% dla nauczycieli, od 10% do 30% dla dyrektora. W konsekwencji organ nadzoru, którym jest w tym przypadku Wojewoda Kujawsko-Pomorski, rozstrzygnięciem nadzorczym z 15 marca 2024 r. (nr 19/2024) stwierdził nieważność podjętej uchwały w tym zakresie.
art. 30 ustawy z 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (j.t. Dz.U. z 2024 r. poz. 986)