Do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 26 maja 1995 r. o zmianie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy nie była unormowana kwestia adopcji zagranicznej.
Przysposobienie dziecka polskiego, związane z przeniesieniem do innego kraju, może nastąpić, jeżeli nie ma możliwości umieszczenia go na równorzędnych warunkach w rodzinie zastępczej lub adopcyjnej na terenie Polski.
Zasada ta nie ma zastosowania, jeżeli przysposabiający: a) jest krewnym lub powinowatym dziecka przysposabianego, b) już wcześniej przysposobił brata lub siostrę tego dziecka. Tak więc, ograniczenie to nie odnosi się do adopcji między krewnymi albo powinowatymi lub też do sytuacji mających na celu połączenie rodzeństwa.
Zobacz: Adopcja zagraniczna
Przy przysposobieniu zagranicznym znaczenie ma zmiana miejsca zamieszkania dziecka.
Adopcja zagraniczna wchodzi w grę, gdy w Polsce zostały wyczerpane możliwości znalezienia rodziny. Jeżeli miesięczne poszukiwania przez ośrodek adopcyjno – opiekuńczy rodziny nie przyniosły rezultatu, wówczas dziecko powinno być zakwalifikowane do adopcji zagranicznej. Właściwym ośrodkiem adopcyjno – opiekuńczym jest ten ośrodek, w którym zostało zgłoszone dziecko.
Zobacz również: Procedura adopcyjna – na co się przygotować
Przed zakwalifikowaniem dziecka do adopcji zagranicznej uniemożliwiony jest kontakt z dzieckiem takim kandydatom.
Nielegalne organizowanie adopcji
Kodeks karny wśród przestępstw przeciwko porządkowi publicznemu przewiduje nową postać przestępstwa „nielegalnego organizowania adopcji”. Według art. 253 § 2 k.k. karze tej podlega ten kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zajmuje się organizowaniem adopcji dzieci wbrew przepisom ustawy. Przestępstwo jest zagrożone karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Zajmowanie się organizowaniem adopcji dzieci może przybrać jakąkolwiek postać, jeżeli tylko służyć ona będzie przeprowadzeniu adopcji. Przestępstwo jest ścigane z oskarżenia publicznego.
Zobacz również serwis: Adopcja