„Rozpijanie” małoletniego
Rozpijanie to wielokrotne, powtarzające się zachowanie sprawcy, a nie jednorazowe podanie małoletniemu alkoholu do spożycia.
Jedynie działania powtarzające się z pewną częstotliwością pozwalają przyjąć, że w jego następstwie powstanie niebezpieczeństwo przyzwyczajenia małoletniego do spożycia alkoholu, które może przejść w nałóg.
Małoletnim jest osoba, która nie ukończyła 18 lat. Jeżeli uzyskanie pełnoletności nastąpiło na podstawie przepisów prawa cywilnego (np. osoba poniżej 18 lat zawarła małżeństwo) nie wyłącza to osoby jako przedmiotu czynu. Obowiązuje więc ogólny zakaz sprzedaży alkoholu osobom w określonym wieku, tj. faktycznie do 18 lat.
Zobacz: Kiedy mamy do czynienia z wykorzystywaniem seksualnym dziecka?
Odmiany działań sprawcy
Chodzi sytuacje, które mogą powodować niebezpieczeństwo stałego spożywania alkoholu. Są to:
1) dostarczanie małoletniemu napoju alkoholowego (np. sprzedaż, poczęstunek),
2) ułatwianie małoletnim spożycia napoju alkoholowego (np. kupno małoletniemu napoju alkoholowego, zezwolenie osoby sprawującej opiekę nad małoletnim na spożycie),
3) nakłanianie małoletniego do spożycia napoju alkoholowego (np. zmuszenie, zachęta).
„Napój alkoholowy”
W przepisie tym nie chodzi o definicję „napoju alkoholowego” zawartą w ustawie o z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, gdyż definicja ta ma szczególne zastosowanie przy produkcji i obrocie alkoholem. Chodzi o jakikolwiek napój alkoholowy zawierający alkohol, jeśli tylko może doprowadzić do rozpijania małoletniego.
Sprawcą przestępstwa może być nie tylko rodzic lub opiekun małoletniego, ale również każda osoba, która naraziła na niebezpieczeństwo przyzwyczajenia małoletniego do picia alkoholu, lub utrwalenie jego skłonności do stałego picia alkoholu.
Zobacz serwis: Dziecko i prawo