Przedmiotowy przepis ma dwie funkcje, a w zasadzie dwa przedmioty ochrony. Z jednej strony jest to bowiem ochrona życia i zdrowia człowieka (oraz mienia w znacznych rozmiarach), a z drugiej strony – prawidłowość działania służb odpowiedzialnych za przeciwdziałanie i zwalczanie owych zagrożeń.
Wskazane wykroczenie może popełnić tylko osoba, na której ciąży obowiązek zawiadomienia odpowiedniego organu lub osoby o niebezpieczeństwie, przy czym należy podkreślić, iż obowiązek ten powinien wynikać bezpośrednio z przepisów prawa, np. ustawy, rozporządzenia. Pod wskazanym pojęciem przepisów prawa należy rozumieć również umowę o pracę, umowę zlecenia, dzieła etc. Obowiązek ten aktualizuje się z chwilą powzięcia wiadomości o niebezpieczeństwie.
Zobacz: Charakterystyka wykroczeń
Należy wskazać, iż jedynie wyjątkowo i na zasadach określonych w przepisach szczególnych za wykroczenie to odpowiada każda osoba, która powzięła wiadomość o istnieniu danego niebezpieczeństwa. Przykładowo w art. 9 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 178, poz. 1380) ustawodawca stwierdził, że każdy, kto zauważy pożar, klęskę żywiołową lub inne miejscowe zagrożenie, jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić osoby znajdujące się w strefie zagrożenia oraz centrum powiadamiania ratunkowego lub jednostkę ochrony przeciwpożarowej albo Policję bądź wójta albo sołtysa.
Przedmiotowe wykroczenie to wykroczenie formalne, co oznacza, iż sprawca odpowiada za sam fakt niepowiadomienia odpowiedniego organu bądź osoby, niezależnie od skutku tego zdarzenia (czyli od tego, czy komuś coś się stanie wskutek braku owego zawiadomienia)
Należy wskazać, iż przepis art. 73 KW stosuje się wówczas, gdy zachowanie sprawcy nie podlega karze na podstawie innych przepisów szczególnych, takich jak przykładowo przepisy zawarte w ustawie z dnia 4 stycznia 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze czy też w ustawie prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. - art. 92 ust. 1 pkt. 1.
Zobacz serwis: Wykroczenia