Dotyczy to pracowników zatrudnionych przez mniej niż sześć miesięcy przed 1999 r. oraz osób, które nie mogły udowodnić ubezpieczenia w kolejnych 10 latach w okresie od 1980 do końca 1998 r.
Takie ułatwienia zakłada ustawa z 28 lipca 2011 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. nr 187, poz. 1112). Wchodzą one w życie 23 września 2011 r.
ZUS, interpretując na niekorzyść przepisy ubezpieczeniowe, nie chciał bowiem liczyć kapitału początkowego osobom, które pracowały krócej niż 6 miesięcy.
Od 23 września możliwe będzie przyjęcie do obliczenia kapitału początkowego stażu pracy wyrażonego w dniach, a nie w pełnych latach.
Nowelizacja ustawy emerytalnej zmienia także zasady wyliczania podstawy wymiaru kapitału początkowego. Dotychczas obowiązujący art. 174 ust. 3 ograniczał prawo świadczeniobiorcy do wybrania kolejnych 10 lat kalendarzowych tylko do okresu z lat 1980 – 1998. Z takiego dziesięciolecia nie mogły być wyłączone żadne okresy, także te, w których przyszły emeryt nie podlegał ubezpieczeniom społecznym.
Zmieniony przepis nie wskazuje daty początkowej, od której ZUS będzie uwzględniać okresy ubezpieczenia. W praktyce więc jeśli emeryt pracował np. od 1970 do 1985 roku, a później był bezrobotnym bez prawa do zasiłku, to teraz ZUS i tak obliczy mu za ten okres kapitał początkowy.
Ustalenie takiego kapitału jest jednak możliwe, jeśli zainteresowany dostarczy do ZUS dokumenty potwierdzające wysokość wynagrodzenia (np. z lat 70.).
Pełny tekst: Wyższe renty i emerytury z ZUS
Zobacz również serwis: Emerytury