Obowiązki gminy
Po dokonanej eksmisji gmina musi zapewnić najbiedniejszym lokal socjalny, jest to jednak problematyczne z powodu deficytu takich lokali. W wyniku tego samorządy decydują się na podejmowanie kroków, mających na celu oddłużenie lokatorów. Umorzyć, rozłożyć na raty i odroczyć płatność wierzytelności może dokonać wójt, burmistrz lub prezydent miasta.
Kogo nie można eksmitować?
Gmina nie może eksmitować kobiety w ciąży, małoletniego, niepełnosprawnego i ubezwłasnowolnionego oraz osób, które wspólnie z nim zamieszkują. Ponadto eksmisji nie ulegają osoby obłożnie chore, bezrobotni, emeryci i renciści, którym przysługują świadczenia z pomocy społecznej.
Zobacz również: Warunki przyznawania dodatków mieszkaniowych
Rozłożenie płatności na raty
Warunkiem rozłożenia wierzytelności na raty jest złożenie, przez samego dłużnika, wniosku do urzędu gminy. By wniosek został rozpatrzony należy uwiarygodnić go zaświadczeniami potwierdzającymi trudną sytuację materialną, która utrudnia terminowe regulowanie czynszu. Takie zaświadczenia to np. zaświadczenie o wysokości dochodów.
Umorzenie zaległości
Umorzenie można przeprowadzić, gdy dochód na jednego członka rodziny nie przekracza 80 proc. najniższej emerytury i 100 proc. tej kwoty w wypadku osób samotnych. Umorzenie może mieć miejsce raz w roku, na koniec roku kalendarzowego. Umorzenie za poszczególny lokal następuje również w chwili śmierci samotnego lokatora, który nie pozostawił majątku, z którego można by dochodzić należności. Dzieje się tak, gdy lokal po śmierci dłużnika wraca do dyspozycji gminy.
Odpracowanie długu
Ten sposób kierowany jest do osób bezrobotnych. Polega na zatrudnieniu dłużnika przez miasto i jednoczesnym zadeklarowaniem przekazania wynagrodzenia w części, a nawet w całości na pokrycie długu.
Obniżka czynszu
Gminy mogą obniżać czynsz za mieszkanie lokatorom o trudnej sytuacji finansowej. Obniżkę udziela się na okres 12 miesięcy i jest ona uzależniona od wysokości dochodu rodziny lokatora.
Zobacz również serwis: Pomoc społeczna