Mam orzeczenie przyznane w stopniu umiarkowanym, dymnol5R 10N,O6E, posiadam też rentę wojskową na stałe. Problem w tym, iż na komisji orzekającej o niepełnosprawności, zaliczono moją niepełnosprawność od dnia przystąpienia na komisji. Lecz moja niepełnosprawność powstała wcześniej - pełniąc zasadniczą służbę wojskową, przed ukończeniem 21 roku życia. Za błąd wpisania na orzeczeniu "od kiedy widnieje niepełnosprawność", MOP-s odmówił mi zasiłku pielęgnacyjnego.
To częste pytanie w kontekście złożenia do zespołu orzekania ds. niepełnosprawności "wniosku o sprostowanie treści orzeczenia co do daty powstania niepełnosprawności".
Niepełnosprawność powstała w 21-roku życia w czasie ćwiczeń wojskowych. W orzeczeniu o niepełnosprawności zespół orzeczniczy błędnie przyjął, że niepełnosprawność powstałą w 2024 r. Osoba niepełnosprawna powinna skorzystać z drogi odwoławczej, a nie wniosku o sprostowanie orzeczenia o niepełnosprawności. Ten wniosek można złożyć tylko w najbardziej oczywistych przypadkach.
W artykule omawiam wyrok WSA w Warszawie VII SA/Wa 1483/21 (data 2021-12-01). Link do wyroku. Sąd zajął się takim problemem - czy można wnioskiem o sprostowanie treści orzeczenia o niepełnosprawności zmienić datę powstania niepełnosprawności? I stwierdził, że nie jest to możliwe. Oznacza to, że w większości przypadków nie można zastosować art. 113 k.p.a. Należy skorzystać z trybu odwoławczego i sądu.
W sprawie tej w maja 2013 r. oraz dalsze badania kontrolne ustalały brak niepełnosprawności dziecka. Natomiast po zaszczepieniu w listopadzie 2013 r. w wyniku NOP doszło do uszkodzenia neurologicznego.
Czy można sprostować orzeczenie o niepełnosprawności - przykład?
Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w grudnia 2020 r. wydał orzeczenie o niepełnosprawności - uznał małoletnią M. J. P. za osobę niepełnosprawnych z powodu wskazanych schorzeń oznaczonych symbolem przyczyny niepełnosprawności na okres do grudnia 2022 r. Od orzeczenia przedstawiciel ustawowy K. Z.-P. złożyła odwołanie do Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. Wojewódzki Zespół uchylił zaskarżone orzeczenie w części dotyczącej:
1) ustalenia określającego datę powstania niepełnosprawności (pkt III orzeczenia) oraz
2) ustalenia daty ważności orzeczenia (pkt IV orzeczenia).
Następnie przedstawiciel ustawowy K. Z.-P. złożyła 10 marca 2021 r. wniosek o sprostowanie informacji z punktu III z:
- "niepełnosprawności datuje się od urodzenia " na
- "niepełnosprawność datuje się od - niemowlęctwa".
I tu zaczęły się schody. Postanowieniem z marca 2021 r. odmówił sprostowania ww. orzeczenia o niepełnosprawności.
Co tzn. wniosek o sprostowanie orzeczenia o niepełnosprawności?
Znaczy to, że osoba niepełnosprawna odkrywa, że źle zapisano w orzeczeniu np. datę powstania niepełnosprawności. Składa wniosek o sprostowanie orzeczenia o niepełnosprawności (zastosowanie art. 113 k.p.a.). I zazwyczaj nie jest to dobry pomysł.
Organ administracji publicznej może z urzędu lub na żądanie strony prostować w drodze postanowienia błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanych przez ten organ decyzjach.
Błąd rachunkowy oznacza omyłkę np. w wykonaniu działania matematycznego, np. dodawania lub dzielenia, a błąd pisarki np. widoczne, niewłaściwe użycie wyrazu, widocznie mylną pisownię albo widocznie niezamierzone opuszczenie jednego lub więcej wyrazów.
"W tym przepisie ustawodawca uregulował tryb usuwania nieistotnych wad decyzji administracyjnej. Nieprawidłowości te przybierają postać oczywistych omyłek, polegających na widocznym, niebudzącym wątpliwości niewłaściwym użyciu słowa, wbrew zamierzeniom organu administracji publicznej." Źródło (wyrok NSA z 14 kwietnia 2021 r., sygn. akt III OSK 279/21).
Dlaczego art. 113 k.p.a. to zły pomysł (zazwyczaj)? Bo błąd musi być oczywisty, nie wymagający merytorycznego rozstrzygnięcia przez zespół ds orzekania o niepełnosprawności. Sądy wskazują, że data powstania niepełnosprawności, to tzw. "element stanowczy orzeczenia", kształtującym treść orzeczenia. Strona, która z taką treścią się nie zgadza może – zgodnie z np. art. 6c ust. 8 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych - wnieść od orzeczenia wojewódzkiego zespołu odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych. Zazwyczaj tylko i wyłącznie w taki sposób strona może skutecznie procesowo kwestionować merytoryczną treść rozstrzygnięcia wojewódzkiego zespołu.
Dlatego w omawianym orzeczeniu sąd o sprostowaniu orzeczenia o niepełnosprawności stwierdził:
W wyroku WSA w Warszawie VII SA/Wa 1483/21 (data 2021-12-01), czytamy:
Wszelkie zarzuty strony postępowania co do prawidłowości ustaleń orzeczniczych, nieprawidłowe ustalenia faktyczne, czy też niewłaściwe zastosowanie prawa materialnego, w tym ustalenie daty lub okresu powstania niepełnosprawności powinny zostać podniesione w trybie odwoławczym. Od orzeczeń wydanych przez wojewódzkie zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawności przysługuje odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych (art. 6c ust. 8 ww. ustawy). W postępowaniu toczącym się w wyniku wniesienia odwołania od orzeczenia wojewódzkiego zespołu do spraw orzekania o niepełnosprawności to sąd dokonuje weryfikacji prawidłowości rozstrzygnięć dokonanych przez organy orzecznicze.
Jak Wojewódzki Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności może sprostować orzeczenie o niepełnosprawności?
Należy też wyjaśnić, że nawet gdyby organ II instancji, orzekając w przedmiocie niepełnosprawności przez pomyłkę lub błędnie określił datę jej powstania, to i tak tryb z art. 113 § 1 k.p.a. byłby niewłaściwy. Sprostowanie dotyczyć może wyłącznie błędów pisarskich i rachunkowych oraz innych oczywistych omyłek. Sprostowanie decyzji w trybie art. 113 § 1 k.p.a. może dotyczyć tylko nieistotnych wadliwości decyzji i to takich, które nie wpływają na treść rozstrzygnięcia. Wykluczone jest zatem dokonywanie w tym trybie korekty uchybień kwalifikowanych, a więc takich, które mogą prowadzić do uchylenia orzeczenia w trybie zwykłym (np. odwołania do sądu administracyjnego lub – jak w tym wypadku - powszechnego) lub nadzwyczajnym (a więc np. w postepowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji). Takie też stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w worku z 20 lipca 2021 r., sygn. akt I OSK 4243/18 (CBOSA).
PROMOCJA: Polecamy prenumeratę startową DGP. Opłata tylko 19,99 zł