Kodeks karny w art. 207 opisuje przestępstwo znęcania się. Polega ono na znęcaniu się fizycznym lub psychicznym nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny.
Nie istnieje katalog czynów, które można zakwalifikować jako znęcanie się. Znamiona znęcania mogą zawierać takie zachowania jak pobicia, uderzenia, ubliżanie, poniżanie.
Nie można mówić o znęcaniu się, jeżeli ofiara nie odczuwa cierpień fizycznych ani moralnych
Niekiedy przestępstwo znęcania może polegać na zaniechaniu. Przykładem może być głodzenie członka rodziny.
Znęcaniem się może być również uśmiercenie przez rodzica zwierzątek należących do dziecka.
Przy przestępstwie znęcania się należy pamiętać, iż może być ono popełnione tylko umyślnie.
Ważny jest tu również zamiar sprawcy.
Przyjmuje się, iż nie jest możliwe wzajemne znęcanie się nad sobą na przykład małżonków w tym samym czasie. Takie zachowania mogą jednak stanowić naruszenie nietykalności cielesnej oraz zniewagę.
Za popełnienie przestępstwa znęcania się grozi kara do 5 lat pozbawienia wolności.
Większą karę sąd może wymierzyć sprawcy, który dokonuje znęcania się ze szczególnym okrucieństwem. Szczególne okrucieństwo, mówiąc najogólniej, polega na zadawaniu komuś dużych i nieuzasadnionych cierpień, zarówno fizycznych, jak i moralnych. Taki sprawca musi liczyć się z karą pozbawienia wolności do lat 10.
Zdarza się, iż w wyniku znęcania się, osoba pokrzywdzona usiłuje popełnić samobójstwo. W takim wypadku sprawca znęcania się może zostać ukarany karą pozbawienia wolności do lat 12. Nie ma tu znaczenia, czy próba samobójcza zakończy się powodzeniem.
Przestępstwo znęcania się jest ścigane z oskarżenia publicznego. Oznacza to, iż policja czy prokuratora powinna podjąć działania niezwłocznie po uzyskaniu informacji o możliwości popełnienia takiego przestępstwa.
Zobacz również serwis: Prawo karne
Zadaj pytanie: Forum