Obowiązek zachowania tajemnicy
Obowiązek zachowania w tajemnicy istotnych dla pracodawcy informacji jest obowiązkiem każdego pracownika. Obowiązek ten został nawet wskazany w art. 100 § 2 pkt. 5 kodeksu pracy, gdzie jest mowa o obowiązku przestrzegania tajemnicy „określonej w odrębnych przepisach”.
Konsekwencją naruszenia tego obowiązku może być wypowiedzenie umowy pracownikowi. Naruszeniem może być tutaj nie tylko nieprzestrzeganie obowiązującej tajemnicy, lecz również uzyskiwaniu świadomym informacji, do których to pracownik nie ma uprawnienia pracodawcy (wyrok Sadu Najwyższego z 6 czerwca 2000 roku o sygn. I PKN 697/99).
Zwolnienie dyscyplinarne
W zależności od okoliczności naruszenia obowiązku pracodawca może co do zasady wypowiedzieć umowę, zaś w przypadku stwierdzenia rażącego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych nawet rozwiązać umowę dyscyplinarnie w trybie art. 52 § 1 pkt. 1.
Rażącym naruszeniem będzie sytuacja, w której pracownik umyślnie kopiuje i wynosi z firmy swojego pracodawcy wrażliwe dane dotyczące sytuacji finansowej, zatrudnienia czy bazy klientów.
W takiej sytuacji pracodawca może rozwiązać umowę bez wypowiedzenia w terminie miesiąca od momentu, w którym dowiedział się o zdarzeniu uzasadniającym rozwiązanie umowy w tym trybie. Oprócz tego pracodawca powinien poinformować i poprosić o zaopiniowanie związek zawodowy, w którym zrzeszony jest pracowników lub też który podjął się obrony jego interesów.
Zobacz serwis: Praca
Także odpowiedzialność karna
Wynoszenie informacji wrażliwych dla pracodawcy na zewnątrz, czy też nieautoryzowany dostęp do chronionych przez pracodawcę danych to częste przypadki naruszenia obowiązku przestrzegania tajemnicy.
Dopuszczając się takiej sytuacji pracownik postępuje nie tylko sprzecznie z treścią stosunku pracy łączącego go z pracodawcą, lecz także może naruszyć przepisy ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, które chronią m.in. tajemnicę przedsiębiorstwa.
Należy rozumieć przez nią nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności (art. 11 ust. 4 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji). Definicja tajemnicy przedsiębiorstwa ma o tyle istotne znaczenie, że wyznacza granice między tym, co stanowi czyn nieuczciwej konkurencji a tym co jest dozwolone. Ma to istotne znaczenie.
Pracownik firmy konsultingowej postanowił założyć własny biznes w tej samej dziedzinie. Pracodawca ostrzegł go jednak, że nie może korzystać z nabytych umiejętności, uzyskanych narzędzi pracy (tzw. know how) oraz konkurować z firmą o tę samą klientelę.
W praktyce jednak o ile korzystanie z narzędzi (wewnętrznych systemów informatycznych pracodawcy, wewnętrznych procedur działania itd.) można uznać za chronione tajemnice przedsiębiorstwa (pod warunkiem wszakże, iż nie są przezeń ujawnione), o tyle możliwość korzystania z nabytych umiejętności, doświadczenia na rynku nie stanowi w żaden sposób tajemnicy przedsiębiorstwa i jako takie nie podlega ochronie.
Zobacz serwis: Sprawy karne
Sytuacja komplikuje się przy korzystania z posiadanej wiedzy na temat klientów. Co do zasady nie ma wątpliwości, iż korzystanie z baz klientów ujawnionych przez samego przedsiębiorcę na zewnątrz (np. w celach marketingowych) nie stanowi czynu nieuczciwej konkurencji. Niemniej, jeżeli przy pozyskiwaniu klientów były pracownik będzie korzystał z wewnętrznej i nieujawnionej wiedzy byłego pracodawcy, którą uzyskał w czasie swojej pracy (np. o stosowanych marżach, rabatach), wtedy też taka sytuacja może zostać uznana za czyn nieuczciwej konkurencji.