1. Adres i numer telefonu najbliższego polskiego konsulatu w kraju do którego jedziesz. W razie jakichkolwiek kłopotów tam otrzymasz pomoc.
2. Słownik lub rozmówki – jeśli nie jesteś pewna, czy dasz sobie radę z miejscowym językiem.
3. Numer telefonu Poland direct z kraju, do którego jedziesz. Za minimalną opłatą lub za darmo będziesz mogła zatelefonować do Polski – tylko na numer telefonu stacjonarnego – nie komórki – o ile osoba, do której dzwonisz zgodzi się zapłacić za rozmowę. Telefonistka, która połączy rozmowę mówi po polsku.
4. Numer telefonu organizacji pomagającej kobietom, imigrantom lub osobom poszkodowanym w wyniku przestępstwa. Zwykle w takiej organizacji można uzyskać poradę i pomoc.
5. Europejską Kartę Ubezpieczenia Zdrowotnego, która jest potwierdzeniem ubezpieczenia w Narodowym Funduszu Zdrowia i jest uznawana w krajach Unii Europejskiej.
Jeśli podczas pobytu za granicą zachorujemy NFZ pokryje koszty leczenia. Jednak nie wszystkie! Przed wyjazdem dowiedz się, jakiego rodzaju koszty leczenia za granicą mogą być pokryte przez NFZ.
6. Telefon komórkowy z aktywnym roamingiem lub telefon bez sim-locka, do którego będziesz mogła kupić na miejscu kartę sim.
7. Pieniądze (może to być także karta kredytowa lub czeki). Zapas na „czarną godzinę”, abyś miała za co przeżyć i wrócić do Polski.
Zobacz również: Praca za granicą: Co warto wiedzieć przed wyjazdem?
Tekst pochodzi z poradnika „KOMPAS PODRÓŻNY. Poradnik dla wyjeżdżających za granicę w celu podjęcia pracy” opracowanego przez Fundację La Strada.