L4 w pierwszym miesiącu pracy – czy pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy? W przypadku, gdy niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie, które ubezpieczony będący pracownikiem osiągnąłby pracując pełny miesiąc kalendarzowy. Jak to wygląda w praktyce?
- Okres wyczekiwania na wynagrodzenie lub zasiłek chorobowy
- Choroba w pierwszym miesiącu zatrudnienia a podstawa wymiaru zasiłku chorobowego
- Brak wymogów do nabycia prawa
Pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku chorobowego po upłynięciu okresu wyczekiwania. Okres wyczekiwania w przypadku obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego (mowa tutaj o umowie o pracę) wynosi 30 dni. Zatem prawo do świadczeń uzyska pracownik po upływie 30 dni od momentu zatrudnienia.
Okres wyczekiwania na wynagrodzenie lub zasiłek chorobowy
Poprzednie okresy ubezpieczenia chorobowego pracownika także można zaliczyć do okresu wyczekiwania. Taka ewentualność zachodzi pod warunkiem, że przerwa między okresami ubezpieczeniowymi nie przekroczyła 30 dni lub powstała wskutek:
- urlopu wychowawczego;
- urlopu bezpłatnego;
- odbywania czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego.
Ponadto pracownik może nabyć prawo do wynagrodzenia chorobowego od pierwszego dnia zatrudnienia, gdy ubezpieczony:
- jest absolwentem szkoły lub szkoły wyższej, który został objęty ubezpieczeniem chorobowym w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły bądź uzyskania dyplomu ukończenia studiów wyższych;
- stał się niezdolny do pracy na skutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy;
- podlega obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu, który posiada wcześniejszy co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego;
- jest posłem lub senatorem, który przystąpił do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji;
- jest funkcjonariuszem Służby Celnej, który przyjął propozycję pracy i stał się pracownikiem w jednostce organizacyjnej Krajowej Administracji Skarbowej.
Do okresu 10 lat ubezpieczenia chorobowego wliczane są wszystkie okresy obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego, razem z okresami obowiązkowego ubezpieczenia społecznego przypadające przed 1 stycznia 1999 roku, bez względu na przerwy między nimi.
Choroba w pierwszym miesiącu zatrudnienia a podstawa wymiaru zasiłku chorobowego
Podstawę wymiaru zasiłku dla pracownika stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone:
- za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy;
- za pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia, w sytuacji, gdy niezdolność do pracy powstała przed upływem 12 miesięcy kalendarzowych ubezpieczenia.
Do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku przysługującego pracownikowi przyjmuje się przychód stanowiący podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe bądź też odpowiednio wypadkowe, po odliczeniu potrąconych przez pracodawcę składek na ubezpieczenia społeczne.
Pracownik objęty ubezpieczeniem chorobowym ma prawo otrzymać wynagrodzenie chorobowe w przypadku, kiedy czas niezdolności do pracy trwa łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego a 14 dni, gdy mowa o pracowniku, który ukończył 50 rok życia. Powyżej tych limitów, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy finansowany i wypłacany przez ZUS.
Jeżeli niezdolność powstała w pierwszym miesiącu zatrudnienia i pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego, podstawa wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie, jakie pracownik otrzymałby za cały miesiąc przepracowany (przy zatrudnieniu stałym jest to kwota brutto na umowie), pomniejszone o 13,71 proc.
Jak mówi art. 92. Kodeksu pracy § 1. Za czas niezdolności pracownika do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną – trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia – trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego – pracownik zachowuje prawo do 80 proc. wynagrodzenia, chyba, że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu; § 4. Za czas niezdolności do pracy, o której mowa w § 1, trwającej łącznie dłużej niż 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia, trwającej łącznie dłużej niż 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
W przypadku, gdy choroba pracownika nastąpiła przed upływem pierwszego miesiąca pracy, podstawę wynagrodzenia bądź zasiłku chorobowego stanowić będzie:
- stawka wynagrodzenia miesięcznego określona kwotowo w umowie o pracę (przy stałej kwocie wynagrodzenia);
- kwota, którą pracownik osiągnąłby, gdyby przepracował pełny miesiąc kalendarzowy pracy (przy zmiennych składnikach wynagrodzenia).
Brak wymogów do nabycia prawa
W sytuacji, gdy wymogi dotyczące nabycia prawa do wynagrodzenia chorobowego od pierwszego dnia zatrudnienia nie zostaną spełnione, wtedy dni choroby przypadające w pierwszych 30 dniach ubezpieczenia chorobowego, należy uznać za nieobecność usprawiedliwioną bez zachowania prawa do wynagrodzenia.
Wynagrodzenie chorobowe powinno zostać wypłacone od 31 dnia podlegania ubezpieczeniu chorobowemu.
Więcej ważnych informacji znajdziesz na stronie głównej Inforu