Po zawarciu umowy konsument może z różnych względów (np. niezgodności z umową) mieć potrzebę skontaktowania się z przedsiębiorcą. Ze względu na takie czynniki jak odległość czy oszczędność czasu klient decyduje się na próbę rozwiązania sprawy drogą telefoniczną.
Koszt połączenia telefonicznego z przedsiębiorcą
Zgodnie z ustawą o prawach konsumenta z 30 maja 2014 roku bez uszczerbku dla prawa dostawcy usług do pobierania opłat za połączenia telefoniczne, jeżeli przedsiębiorca wskazuje numer telefonu przeznaczony do kontaktowania się z nim w sprawie zawartej umowy, a opłata dla konsumenta za połączenie z tym numerem nie może być wyższa niż opłata za zwykłe połączenie telefoniczne, zgodnie z pakietem taryfowym dostawcy usług, z którego korzysta konsument.
Ustawa wejdzie w życie 25 grudnia 2014 roku.
Telefoniczny kontakt z przedsiębiorcą
Jeśli na towar została udzielona gwarancja, kupujący uprawniony jest – według własnego wyboru – do stosowania się do procedury opisanej w karcie gwarancyjnej albo do skorzystania z ogólnie przyjętego uprawnienia na wypadek niezgodności towaru z umową.
Wiele z czynności związanych z obsługą posprzedażową czy gwarancja handlową możemy załatwić przez telefon (od większości przedsiębiorców możemy uzyskać porady i rozwiązania problemów dotyczące towaru). Zdarza się, szczególnie w przypadku sprzętu elektronicznego, że do realizacji gwarancji wystarczy właśnie tylko połączenie telefoniczne – tzw. serwisowanie door-to-door polegające na tym, że po uprzednim kontakcie z serwisem, po zepsuty sprzęt przyjeżdża do nas kurier i tą samą drogą naprawiony sprzęt wraca do naszego domu.
Infolinia – opłaty za połączenia
Infolinia to numer telefoniczny, pod którym można zgłosić pytanie na temat używanych produktów, jak również może być to numer pod którym świadczone są usługi rozrywkowe, konkursowe czy też prenumerata. W obecnym stanie prawnym niektóre z numerów infolinii, w zależności od ich charakteru mogą być zarejestrowane jako usługa o podwyższonej opłacie.
Zgodnie z ustawą prawo telekomunikacyjne dostawca publicznie dostępnej usługi telekomunikacyjnej obejmującej usługę telekomunikacyjną z dodatkowym świadczeniem, które może być realizowane przez inny podmiot niż dostawca usługi telekomunikacyjnej, zwanej dalej „usługą o podwyższonej opłacie”, jest obowiązany podawać wraz z numerem tej usługi przekazywanym bezpośrednio abonentom, cenę za jednostkę rozliczeniową usługi albo cenę za połączenie, w przypadku usługi taryfikowanej za całe połączenie, ze wskazaniem ceny brutto oraz nazwę podmiotu realizującego dodatkowe świadczenie.
Aby mieć pewność, że unikniemy dodatkowej opłaty dzwoniąc na infolinię, możemy sprawdzić numer na stronie Urzędu Komunikacji Elektronicznej w rejestrze numerów o podwyższonej opłacie.
Prawa konsumenta w usługach telekomunikacyjnych - vademecum
Podstawa prawna:
Dyrektywa 2011/83/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów, zmieniająca dyrektywę 93/13/EWG i dyrektywę 1999/44/WE oraz uchylająca dyrektywę 85/577/EWG i dyrektywę 97/7/WE (Dz. Urz. UE L 304 z 22.11.2011 r., str. 64).
Ustawa z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2014 r. poz. 827).
Ustawa z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. 2004 nr 171 poz. 1800 ze zm.).