W sytuacji, gdy pomimo przysługujących konsumentowi praw sprzedawca nie kwapi się do spełnienia swoich obowiązków, można skierować sprawę do polubownego sądu konsumenckiego lub do sądu powszechnego.
Sądownictwo polubowne
Stałe polubowne sądy konsumenckie rozpatrują spory o prawa majątkowe powstałe w wyniku umów sprzedaży produktów i świadczenia usług konsumentów. Sprawę może wnieść konsument, przedsiębiorca, organizacja konsumencka oraz miejski (powiatowy) rzecznik konsumentów.
Zostanie ona rozstrzygnięta przed sądem polubownym jednak tylko wtedy, gdy zgodzą się na to obydwie strony.
Powództwo do sądu powszechnego
W sytuacji, gdy rozstrzygnięcie sporu nie jest możliwe przed sądem polubownym pozostaje nam możliwość dochodzenia roszczeń przed sądem powszechnym.
Jeżeli nie mamy pieniędzy na profesjonalną pomoc prawną nie oznacza to, że pozostaniem w sporze z przedsiębiorcą osamotnieni. Zgodnie z art. 633 Kodeksu postępowania cywilnego w sprawach o ochronę interesów konsumentów powództwa na rzecz obywateli może wytaczać miejski (powiatowy) rzecznik konsumentów. Może on również przystąpić do postępowania za zgodą powoda (konsumenta), w każdym jego stadium.
Pozew odręcznie czy na formularzu
To czy w danej sprawie będziemy zmuszeni napisać samodzielnie pozew, czy też nasze roszczenia skierować do sądu na urzędowych formularzach, zależy od tego w jakim postępowaniu będzie rozpatrywana nasza sprawa.
Do większości spraw konsumenckich, które nie przekraczają swoją wartością 10 tys. zł zastosowanie będą miały przepisy postępowania uproszczonego. Zgodnie z art. 5052 Kodeksu postępowania cywilnego w takich sprawach zarówno pozew, jak i odpowiedź na niego, czy też wnioski dowodowe powinny być sporządzone na urzędowym formularzu.
Postępowanie to będzie właściwe w sprawach o roszczenia wynikające z umów, jeżeli wartość przedmiotu sporu nie przekracza 10 tys. zł, a w sprawach o roszczenia wynikające z rękojmi, gwarancji jakości lub niegodności towaru z umową sprzedaży konsumenckiej, jeżeli wartość przedmiotu sporu nie przekracza tej kwoty (art. 5051).
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 nr 43 poz. 296).