Niezdolność do pracy
Za osobę niezdolną do pracy jest uznawany ktoś, kto całkowicie lub częściowo utracił zdolność do pracy zarobkowej w wyniku naruszenia sprawności organizmu. Osoba taka nie może rokować zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.
Należy zwrócić uwagę na rozróżnienie na osoby całkowicie i częściowo niezdolne do pracy. Do pierwszej grupy są zaliczani ci, którzy stracili zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, do drugiej te osoby, które w znacznym stopniu utraciły zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.
Orzeczenie o niezdolności do pracy jest jednym z warunków otrzymania renty z tytułu niezdolności do pracy.
Oceny tego czy dana osoba jest niezdolna do pracy dokonuje lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Określa on stopień niezdolności, a także datę jej powstania, przewidywalny czas trwania, związek przyczynowy z określonymi wydarzeniami, a także celowość przekwalifikowania zawodowego. Bada on również przewidywalny okres niezdolności do samotnej egzystencji.
Zobacz też: Na jaki czas orzeka się niezdolność do pracy
Odwołanie
W ciągu 14 dni od doręczenia orzeczenia można zakwestionować orzeczenie wnosząc wobec niego sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS. Termin ten może być w uzasadnionych przypadkach przywrócony. Sprzeciw wnosi się za pośrednictwem jednostki organizacyjnej ZUS, właściwej ze względu na miejsce zamieszkania.
Wniosek
Orzeczenie takie może być wydane na podstawie wniosku odpowiedniej komórki organizacyjnej ZUS lub innego właściwego organu. Wniosek powinien zawierać imię i nazwisko, datę urodzenia, numery PESEL i NIP, a także cel orzeczenia i okoliczności, jakie należy ustalić. Dołącza się do niego zaświadczenie o stanie zdrowia wydane przez lekarza, pod którego opieką znajduje się osoba, w stosunku, do której ma być wydane orzeczenie. Nie może być ono wystawione wcześniej niż na miesiąc przed datą złożenia wniosku. Oprócz tego do wniosku dodaje się wyniki wywiadu zawodowego, dotyczącego charakteru pracy i dokumentację medyczną i rentową, a także inne dokumenty mające znaczenie dla wydania orzeczenia.
Orzekanie
Następnie osoba, której dotyczy orzeczenie jest kierowana przez odział ZUS na odpowiednie badania w wyznaczonym terminie. Można go przesunąć, ale drugie niestawienie się na badanie bez uzasadnionej przyczyny skutkuje odstąpieniem od załatwienia sprawy. Orzeczenie jest wydawane na podstawie badań lekarza orzecznika lub dostarczonej dokumentacji. Lekarz orzecznik może uzupełnić dokumentację o inne badania przeprowadzone przez odpowiednich specjalistów. Jest on związany decyzją Państwowej Inspekcji Sanitarnej w zakresie stwierdzenia choroby zawodowej, ustaleniami starosty o braku możliwości przekwalifikowania zawodowego, oraz orzeczeniem jednostek uprawnionych do oceny zdolności fizycznych i psychicznych pracowników zatrudnionych na stanowiskach bezpośrednio związanych z prowadzeniem ruchu kolejowego.
Zobacz też serwis: Renta