Ile wynosi w 2025 roku renta rodzinna i kto ma do niej prawo? Czy renta rodzinna może być zawieszona albo zmniejszona? Na czym polega pozostawanie w faktycznej wspólności małżeńskiej do dnia śmierci małżonka w kontekście prawa do renty rodzinnej?
- Kto ma prawo do renty rodzinnej?
- Na czym polega pozostawanie we wspólności małżeńskiej w kontekście prawa do renty rodzinnej?
- Wysokość renty rodzinnej z ZUS
- Jak uzyskać rentę rodzinną?
- Jakie dokumenty trzeba dołączyć do wniosku o rentę rodzinną?
- Czy renta rodzinna może być zawieszona albo zmniejszona?
- Rezygnacja z renty rodzinnej
Kto ma prawo do renty rodzinnej?
Na podstawie art. 65-72 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, do renty rodzinnej mają prawo członkowie rodziny osoby, która w chwili śmierci:
- miała ustalone prawo do emerytury, albo spełniała warunki do jej uzyskania,
- miała ustalone prawo do emerytury pomostowej,
- miała ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, albo spełniała warunki do jej uzyskania,
- pobierała zasiłek przedemerytalny,
- pobierała świadczenie przedemerytalne,
- pobierała nauczycielskie świadczenie kompensacyjne.
Przy ocenie prawa do renty ZUS przyjmuje, że osoba zmarła była całkowicie niezdolna do pracy.
Do renty rodzinnej mają prawo następujący członkowie rodziny ww. osoby:
1) Dzieci własne, dzieci drugiego małżonka oraz dzieci przysposobione:
- do ukończenia 16 lat;
- jeśli się uczą – do ukończenia 25 lat (jeżeli dziecko ukończyło 25 lat na ostatnim roku studiów w szkole wyższej, ZUS przedłuża prawo do renty do zakończenia tego roku studiów);
- bez względu na wiek, jeżeli stały się całkowicie niezdolne do pracy przed ukończeniem 16 lat lub w przypadku kontynuowania nauki w szkole przed ukończeniem 25 lat.
2) Wnuki i rodzeństwo – przyjęte co najmniej na rok przed śmiercią na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności.
3) Inne dzieci – przyjęte co najmniej na rok przed śmiercią na wychowanie i utrzymanie przed osiągnięciem pełnoletności, z wyjątkiem dzieci które były wychowywane i utrzymywane w ramach rodziny zastępczej lub rodzinnego domu dziecka.
4) Małżonek (wdowa lub wdowiec), który do dnia śmierci pozostawał we wspólności małżeńskiej (analiza pojęcia "wspólność małżeńska" w dalszej części artykułu), jeżeli:
- w chwili śmierci małżonka miał skończone 50 lat lub był niezdolny do pracy; albo
- wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa uprawnionych do renty rodzinnej po zmarłym współmałżonku, które nie ukończyło 16 lat, a jeśli uczy się w szkole – 18 lat;
- sprawuje pieczę nad dzieckiem całkowicie niezdolnym do pracy i do samodzielnej egzystencji lub całkowicie niezdolnym do pracy, uprawnionym do renty rodzinnej;
- ukończył 50 lat lub stał się niezdolny do pracy już po śmierci współmałżonka, lecz nie później niż 5 lat od jego śmierci albo od zaprzestania wychowywania dzieci.
Owdowiała osoba, która nie spełnia tych warunków i nie ma źródła utrzymania, ma prawo do renty rodzinnej:
- przez rok od śmierci współmałżonka;
- przez okres uczestniczenia w zorganizowanym szkoleniu kwalifikującym do wykonywania pracy zarobkowej – nie dłużej niż przez 2 lata od śmierci współmałżonka.
Małżonka lub małżonek rozwiedziony albo wdowa lub wdowiec, którzy w chwili śmierci współmałżonka nie pozostawali z nim we wspólności małżeńskiej, mają prawo do renty rodzinnej, jeżeli – oprócz spełnienia wymienionych warunków – mieli w dniu śmierci współmałżonka prawo do alimentów z jego strony ustalone wyrokiem lub ugodą sądową.
Prawo do renty ma również małżonka rozwiedziona lub pozostająca w separacji, jeśli udowodni, że bezpośrednio przed śmiercią współmałżonka otrzymywała od niego alimenty na podstawie porozumienia między rozwiedzionymi/separowanymi (nie dotyczy to mężczyzny). Potwierdzeniem prawa do alimentów może być umowa zawarta między rozwiedzionymi małżonkami. Umowa taka może być zawarta również w sposób dorozumiany, a o jej istnieniu może świadczyć fakt, że alimenty były faktycznie uiszczane przez byłego małżonka do dnia jego śmierci na rzecz osoby uprawnionej.
5) Rodzice, jeżeli:
- spełniają warunki takie jak dla wdowy/wdowca (odnośnie wieku, wychowywania dzieci lub niezdolności do pracy);
- zmarły ubezpieczony (emeryt lub rencista) bezpośrednio przed śmiercią przyczyniał się do ich utrzymania.
Na czym polega pozostawanie we wspólności małżeńskiej w kontekście prawa do renty rodzinnej?
W postanowieniu z 17 października 2023 r. (sygn. akt: I USK 148/23) Sąd Najwyższy zaprezentował dotychczasowe orzecznictwo wyjaśniające, jak w kontekście prawa do renty rodzinnej z ZUS należy rozumieć pojęcie wspólności małżeńskiej, o której mowa w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Warto odnotować, że również ustawa z 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników odsyła do tych samym przepisów w zakresie renty rodzinnej z KRUS. Należy jedynie pamiętać, że:
- przepisów dotyczących ubezpieczenia rolnika i świadczeń przysługujących rolnikowi nie stosuje się do małżonka rolnika, który nie pracuje w gospodarstwie rolnika ani w gospodarstwie domowym bezpośrednio związanym z tym gospodarstwem rolnym,
- wdowa, której małżonek pobierał świadczenia emerytalne z powszechnego systemu emerytalnego oraz z rolniczego systemu ubezpieczenia społecznego, jest uprawniona tylko do jednej renty rodzinnej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2022 r., I USKP 122/21).
Przede wszystkim wspólność małżeńska jest pojęciem szerszym niż ustawowa wspólność majątkowa (więź ekonomiczna), która powstaje z mocy prawa w związku z zawarciem małżeństwa, o ile tylko małżonkowie nie postanowili ustanowić między sobą rozdzielności majątkowej. W uchwale z dnia 26 października 2006 r. (sygn. akt: III UZP 3/06) Sąd Najwyższy wyjaśnił, że warunkiem nabycia prawa do renty rodzinnej przez wdowę/wdowca jest m.in. pozostawanie przez małżonków do dnia śmierci jednego z nich w stanie faktycznej wspólności małżeńskiej. Ciężar udowodnienia niepozostawania w tej wspólności spoczywa na organie rentowym (ZUS/KRUS).
Dlatego też pozostawanie we wspólności małżeńskiej to nie tylko formalne istnienie małżeństwa, ale faktyczne tworzenie wspólnoty w jej rozmaitych wymiarach: duchowym, materialnym lub rodzinnym powiązane z rzeczywistym korzystaniem z praw i realizowaniem powinności małżeńskich. Dla oceny, czy małżonkowie pozostawali we wspólności małżeńskiej bez znaczenia są przyczyny rozkładu pożycia małżeńskiego oraz kto ponosi za niego winę. Również faktyczne oddzielne zamieszkiwanie nie przekreśla możliwości dalszego istnienia wspólności małżeńskiej, aczkolwiek istotna pozostaje przyczyna, która wywołała odrębne miejsce pobytu. Nieistotne lub przemijające zakłócenia dotyczące wspólnego pożycia nie podważają stanu pozostawania w faktycznej wspólności małżeńskiej. Okoliczności dotyczące istnienia albo nieistnienia rzeczywistej wspólności małżeńskiej muszą być badane z uwzględnieniem uczuciowej motywacji zachowań małżonków.
Jeżeli jeden z małżonków mieszka oddzielnie, lecz do dnia śmierci realizuje powinność pomocy finansowej na rzecz drugiego, z troski o potrzeby i wykazuje poszanowanie przynajmniej majątkowych obowiązków małżeńskich, pozostaje we wspólności z małżonkiem, którego opuścił.
Warto również pamiętać, iż śmierć jednego z małżonków nie pozbawia żyjącego małżonka prawa do wspólnego rozliczenia podatku dochodowego na formularzu PIT-37.
Wysokość renty rodzinnej z ZUS
Renta rodzinna wynosi:
85% świadczenia zmarłego – jeżeli do renty rodzinnej uprawniona jest jedna osoba;
90% świadczenia zmarłego – jeżeli do renty rodzinnej uprawnione są dwie osoby;
95% świadczenia zmarłego – jeżeli do renty rodzinnej uprawnione są trzy osoby lub więcej.
(zob. art. 73 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych).
Wszystkim uprawnionym członkom rodziny przysługuje jedna łączna renta rodzinna, która dzieli się równo między uprawnionych. ZUS bada uprawnienia zmarłego do wszystkich świadczeń emerytalno-rentowych, do jakich mógł mieć prawo w chwili śmierci, a następnie ustala rentę rodzinną po świadczeniu w najkorzystniejszej wysokości.
Renta rodzinna nie może być niższa niż kwota najniższej renty rodzinnej. Czyli jeśli obliczona renta jest niższa niż najniższe świadczenie, to łączna kwota renty dla wszystkich uprawnionych jest automatycznie podwyższana do najniższej renty rodzinnej.
Od 1 marca 2023 r. najniższa renta rodzinna wynosiła 1588,44 zł. Od dnia 1 marca 2024 r. nastąpiła waloryzacja tego świadczenia do kwoty 1780,96 zł. Od 1 marca 2025 r. kwota ta wskutek corocznej waloryzacji wzrosła do 1878,91 zł brutto.
Jak uzyskać rentę rodzinną?
Aby uzyskać rentę rodzinną trzeba złożyć wniosek do ZUS-u. Wniosek złożyć powinna osoba, która ubiega się o rentę, lub jej przedstawiciel ustawowy (np. rodzic za małoletnie dziecko), opiekun prawny lub pełnomocnik.
Jak informuje ZUS, wniosek o rentę rodzinną można:
1) złożyć pisemnie, np. na druku ERR (ZUS zachęca, aby z niego skorzystać; dzięki temu jest pewność, że wnioskodawca poda wszystkie niezbędne dane i postępowanie wtedy trwa krócej; wniosek jest dostępny w placówkach ZUS i na www.zus.pl w zakładce [Wzory formularzy]):
- w najbliższym oddziale lub inspektoracie ZUS,
- pocztą,
- za pośrednictwem polskiego konsulatu (jeśli przebywasz za granicą),
2) zgłosić ustnie do protokołu w najbliższym oddziale lub inspektoracie ZUS.
W razie śmierci pracownika pracodawca ma obowiązek powiadomić rodzinę o warunkach uzyskania renty rodzinnej, przygotowania wniosku o rentę i przekazania go do ZUS.
Wniosek musi być podpisany przez pełnoletnią osobę, która występuje o rentę, albo jej pełnomocnika. W przypadku dziecka mającego mniej niż 18 lat lub osoby, która nie ma zdolności do czynności prawnych, wniosek podpisuje opiekun prawny lub przedstawiciel ustawowy.
Wniosek o rentę można wycofać, ale nie później niż do dnia uprawomocnienia się decyzji ZUS w tej sprawie, tj. w ciągu 30 dni od daty jej otrzymania. Trzeba to zrobić na piśmie albo zgłosić pracownikowi ZUS, który spisze protokół.
Osoba, która uzyska pełnoletność w czasie pobierania renty rodzinnej, powinna złożyć wniosek w sprawie dalszej wypłaty tej renty, np. na druku ERR-W. Jest on dostępny w placówkach ZUS i na www.zus.pl w zakładce [Wzory formularzy].
Jakie dokumenty trzeba dołączyć do wniosku o rentę rodzinną?
Do wniosku o rentę rodzinną trzeba dołączyć:
1) Dokumenty potwierdzające datę urodzenia oraz datę zgonu osoby zmarłej
Dokument potwierdzający datę urodzenia to najczęściej odpis lub odpis skrócony aktu urodzenia. Dokument potwierdzający datę zgonu to najczęściej odpis lub odpis skrócony aktu zgonu. Dokumenty te trzeba dostarczyć w oryginale. Jeśli wnioskodawca zgłosi, że chce je odzyskać, ZUS zwróci je po zakończeniu postępowania.
2) Informacje na temat świadczenia, które osobie zmarłej wypłacał ZUS
Jeśli osoba, po której wnioskodawca ma otrzymać rentę rodzinną, miała ustalone prawo do świadczenia emerytalno-rentowego z ZUS lub pobierała takie świadczenie - można podać numer sprawy z decyzji. Dzięki temu łatwiej będzie ZUS-owi dotrzeć do odpowiednich dokumentów. ZUS wyjaśnia, że nie trzeba składać ponownie dokumentów, które osoba zmarła przedstawiła ZUS-owi w postępowaniu dotyczącym świadczenia emerytalno-rentowego z ZUS. Jeśli osoba zmarła nie miała ustalonego prawa do świadczenia lub kapitału początkowego, ale został złożony w tej sprawie wniosek, to wnioskodawca powinien wskazać, w jakiej jednostce ZUS był złożony.
Jeśli osoba zmarła otrzymywała świadczenie emerytalno-rentowe z innego organu rentowego niż ZUS, np. z Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji lub Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, wniosek o rentę rodzinną należy złożyć we właściwym organie.
3) Dokumenty, które pozwalają ustalić prawo do świadczenia i jego wysokość (jeśli osoba zmarła nie miała ustalonego prawa do emerytury albo renty ani kapitału początkowego)
Jeśli osoba zmarła nie miała ustalonego prawa do wymienionych świadczeń, wnioskodawca musi dołączyć do wniosku także dokumenty pozwalające ustalić prawo do świadczeń i ich wysokość. Chodzi m.in. o:
• informację dotyczącą okresów składkowych i nieskładkowych osoby zmarłej (druk ERP6, dostępny w placówkach ZUS i na www.zus.pl w zakładce [Wzory formularzy]),
• oryginalne dokumenty potwierdzające okresy składkowe i nieskładkowe osoby zmarłej, m.in.: świadectwa pracy, zaświadczenia, legitymację ubezpieczeniową, dokument potwierdzający ukończenie studiów i programowy tok ich trwania, odpisy aktów urodzenia dzieci – jeśli osoba zmarła korzystała kiedyś z urlopu wychowawczego lub bezpłatnego, aby sprawować opiekę nad dziećmi,
• dokumenty potwierdzające wysokość wynagrodzenia osoby zmarłej (np. zaświadczenie pracodawcy lub innego płatnika składek o zatrudnieniu i wysokości wynagrodzenia – może być złożone na druku ERP-7, legitymację ubezpieczeniową zawierającą odpowiednie wpisy), aby ustalić podstawę wymiaru emerytury, renty z tytułu niezdolności do pracy lub kapitału początkowego osoby zmarłej,
• zaświadczenie płatnika składek osoby zmarłej o okresach pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze.
Dokumenty te trzeba dostarczyć w oryginale.
Okresy składkowe i nieskładkowe
Okresy składkowe to m.in. okresy zatrudnienia, np. na podstawie umowy o pracę, albo samodzielnego opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, np. z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.
Okresy nieskładkowe to okresy braku aktywności zawodowej i przerwy w opłacaniu składek na ubezpieczenia, które – z uwagi na ich specyfikę – uzasadniają ich uwzględnienie przy ustalaniu prawa do świadczeń (np. okres pobierania zasiłku chorobowego, świadczenia rehabilitacyjnego, opieki nad małymi dziećmi).
4) Dokumenty, które potwierdzają, że osoba ubiegająca się o rentę rodzinną spełnia warunki do jej przyznania
Wraz z wnioskiem trzeba przekazać też dokumenty, które potwierdzają, że każda osoba ubiegająca się o rentę rodzinną wymieniona w we wniosku spełnia warunki do jej przyznania.
Dziecko osoby zmarłej lub jej małżonka lub dziecko przysposobione przez osobę zmarłą powinno załączyć:
• dokument potwierdzający datę urodzenia osoby, której ma być przyznana renta rodzinna, np. odpis skrócony aktu urodzenia,
• zaświadczenie o uczęszczaniu do szkoły, jeżeli dziecko skończyło 16 lat.
Dokumenty te trzeba dostarczyć w oryginale. Jeśli wnioskodawca zgłosi, że chcesz je odzyskać, ZUS zwróci je po zakończeniu postępowania.
Wnuk lub wnuczka, brat lub siostra osoby zmarłej lub inne dziecko przyjęte przez nią na wychowanie musi załączyć:
• dokument potwierdzający datę urodzenia osoby, której ma być przyznana renta rodzinna, np. odpis skrócony aktu urodzenia,
• zaświadczenie o uczęszczaniu do szkoły, jeżeli dziecko skończyło 16 lat,
• oświadczenia lub dokumenty potwierdzające, że osoba zmarła przyjęła dziecko na wychowanie i utrzymanie co najmniej na rok przed śmiercią (chyba że śmierć była następstwem wypadku) i że dziecko nie ma prawa do renty po rodzicach, a gdy rodzice żyją – nie mogą zapewnić mu utrzymania, albo że osoba zmarła była opiekunem dziecka ustanowionym przez sąd.
Dokumenty te trzeba dostarczyć w oryginale. Jeśli wnioskodawca zgłosi, że chcesz je odzyskać, ZUS zwróci je po zakończeniu postępowania.
Osoba owdowiała (wdowa, wdowiec po osobie zmarłej, współmałżonek rozwiedziony lub w separacji) musi załączyć:
• dokument potwierdzający datę urodzenia osoby, której ma być przyznana renta rodzinna, np. odpis skrócony aktu urodzenia,
• odpis skrócony aktu małżeństwa,
• zaświadczenie o stanie zdrowia na druku OL-9, jeżeli wnioskodawca jest osobą owdowiałą, która nie spełnia warunku wieku, a spełnia warunek niezdolności do pracy,
• oświadczenie o pozostawaniu we wspólności małżeńskiej do dnia śmierci współmałżonka, a jeśli takiej wspólności nie było ‒ dokument o ustaleniu prawa do alimentów na podstawie wyroku lub ugody sądowej,
• dokument potwierdzający porozumienie o spełnianiu obowiązku alimentacyjnego zawartego między kobietą rozwiedzioną lub niemającą wspólnoty małżeńskiej a jej mężem,
• jeśli wnioskodawca szkoli się, aby uzyskać kwalifikacje zawodowe – zaświadczenie właściwego organu, instytucji lub organizacji prowadzącej to szkolenie.
Dokumenty te trzeba dostarczyć w oryginale. Jeśli wnioskodawca zgłosi, że chcesz je odzyskać, ZUS zwróci je po zakończeniu postępowania.
Rodzic osoby zmarłej, jej macocha, ojczym lub osoba przysposabiająca musi załączyć oświadczenie, że osoba zmarła bezpośrednio przed swoją śmiercią przyczyniała się do utrzymania wnioskodawcy.
Czy renta rodzinna może być zawieszona albo zmniejszona?
Jeśli osoba uprawniona do renty rodzinnej osiąga przychód z tytułu zatrudnienia albo innej działalności, która podlega obowiązkowi ubezpieczenia społecznego, ZUS może zawiesić lub zmniejszyć rentę rodzinną.
ZUS zawiesi prawo do renty rodzinnej, jeśli przychód osoby uprawnionej do tej renty przekroczy 130% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.
A gdy przychód osoby uprawnionej do renty rodzinnej będzie wyższy niż 70% przeciętnego wynagrodzenia, ale nie przekroczy 130% tego wynagrodzenia, ZUS zmniejszy rentę rodzinną o kwotę przekroczenia, nie więcej jednak niż o kwotę maksymalnego zmniejszenia.
Aktualnie (od 1 marca 2025 r.):
- kwota równa 70% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia wynosi: 5 934,10 zł brutto,
- kwota równa 130% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego wynosi: 11 020,40 zł brutto.
Ale uwaga! Bez żadnego ryzyka zmniejszenia świadczenia mogą dorabiać osoby pobierające rentę rodzinną, która jest korzystniejsza finansowo niż emerytura ustalona z tytułu ukończenia powszechnego wieku emerytalnego. ZUS wyjaśnia, że w takim przypadku renta rodzinna przysługuje w pełnej wysokości, niezależnie od dodatkowych zarobków.
Rezygnacja z renty rodzinnej
Na wniosek osoby uprawnionej do renty rodzinnej ZUS może wyłączyć tę osobę z kręgu osób uprawnionych do renty rodzinnej. Od tego miesiąca ZUS ponownie ustali wysokość renty dla pozostałych uprawnionych.
Jeśli dana osoba została wyłączona na swój wniosek z kręgu uprawnionych, może znowu ubiegać się o rentę rodzinną. Musi jednak ponownie złożyć wniosek, a wtedy ZUS sprawdzi, czy osoba ta nadal spełnia warunki do uzyskania renty.
Podstawa prawna:
- ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,
- ustawa z 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników,
- postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 października 2023 r., sygn. akt: I USK 148/23.