W prawie istotniejsze znaczenie ma to, jaki to jest czyn, a dokładniej rzecz biorąc, jaki skutek przynosi czyjeś działanie (bądź zaniechanie, czyli niepodjęcie jakichś działań) i jakie są jego konsekwencje. Z reguły w aktach prawnych spotykamy się z czynem złym, szkodliwym, podlegającym karze, a ściślej biorąc z pojęciami: czynu niedozwolonego i czynu zabronionego.
Czyn niedozwolony
To pojęcie występujące w kodeksie cywilnym, a oznacza takie postępowanie, którym wyrządzono komuś szkodę. Ten, kto był jej sprawcą, ma obowiązek szkodę naprawić, przy czym dotyczy to zarówno osoby fizycznej, jak i prawnej czy Skarbu Państwa. - Za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa - czytamy w kodeksie cywilnym. Czyn niedozwolony jest zatem działaniem, które do czegoś zobowiązuje - przede wszystkim do naprawienia szkody, co nie zawsze musi oznaczać, że sprawca tę szkodę usunie osobiście czy sam przywróci stan sprzed swojego czynu.
Naprawieniem szkody jest bowiem także np. pokrycie kosztów usuwania jej skutków. Wiele zależy bowiem od rodzaju popełnionego czynu (lub zaniechania jakichś działań). Co ważne, ktoś może nawet nie przyłożyć ręki do zdarzenia, na skutek którego ktoś inny poniesie jakąś stratę, a mimo to będzie zobowiązany szkodę naprawić.
Czynem niedozwolonym może być np. brak nadzoru nad psem, który zdeptał grządki w ogrodzie sąsiada, wypadnięcie przedmiotu przez okno, na skutek czego doszło do zniszczenia ubrania przechodnia czy wręcz uszkodzenia ciała, i wiele innych tym podobnych zdarzeń.
Poszkodowany ma prawo wytoczyć przed sądem sprawę o roszczenia związane ze szkodą, jakiej doznał na skutek czyjegoś czynu niedozwolonego. Należy to zrobić przed sądem, w którego okręgu doszło do zdarzenia wywołującego szkodę.
Czyn zabroniony
To z kolei pojęcie charakterystyczne dla przepisów karnych. Kodeks karny formułuje zasadę, że odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto popełnia czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. Inaczej mówiąc, czynem takim jest postępek, którego zabrania jakaś ustawa karna (a więc nie tylko kodeks karny, lecz np. kodeks karny skarbowy), określając zarazem kary za dopuszczenie się takiego czynu.
Przestępstwo jest natomiast zbrodnią albo występkiem. Zbrodnię można popełnić tylko umyślnie, zaś występek można popełnić także nieumyślnie, jeżeli ustawa tak stanowi. Czyn zabroniony uważa się za popełniony umyślnie, jeżeli sprawca chce go popełnić albo, przewidując możliwość jego popełnienia, na to się godzi. Natomiast czyn zabroniony uważa się za popełniony nieumyślnie, jeżeli sprawca nie miał zamiaru tego dokonać, ale to jednak zrobił na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia tego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć.