Więzień tymczasowo aresztowany?
Ogólne zasady traktowania osób tymczasowo aresztowanych odbywających karę pozbawienia wolności przedstawiają się następująco. Wobec tej samej osoby może być wykonywana kara pozbawienia wolności oraz tymczasowe aresztowanie co do zasady w dwóch przypadkach:
- w czasie wykonywania kary pozbawienia wolności wobec skazanego zastosowane zostało tymczasowe aresztowanie w innej sprawie;
- w czasie wykonywania tymczasowego aresztowania wprowadzona została do wykonania wcześniej orzeczona prawomocnie kara pozbawienia wolności.
Według ogólnej zasady określonej w art. 233a Kodeksu karnego wykonawczego tymczasowo aresztowany, wobec którego wykonywana jest kara pozbawienia wolności korzysta z takich uprawnień jak osoba skazana.
Tymczasowo aresztowanego, wobec którego wykonywana jest kara pozbawienia wolności umieszcza się w areszcie śledczym w pomieszczeniach odrębnych od zajmowanych przez osoby skazane.
Zobacz również serwis: Areszt tymczasowy
Odstępstwa od zasad ogólnych
Wskazana powyżej ogólna zasada choć korzystna dla osób osadzonych została w ogromnej mierze ograniczona. Dokonano tego w taki sposób, że w praktyce przedstawiona zasada nie obowiązuje.
Tymczasowo aresztowany, wobec którego wykonywana jest kara pozbawienia wolności w innej sprawie, korzysta z uprawnień takich jak skazany, z wyjątkiem:
1. widzeń;
2. korespondencji;
3. korzystania z aparatów telefonicznych oraz innych środków łączności przewodowej i bezprzewodowej;
4. posiadania przedmiotów w celi;
5. korzystania ze świadczeń zdrowotnych;
6. powiadamiania organu dysponującego o zakwalifikowaniu do tymczasowo aresztowanych stwarzających poważne zagrożenie społeczne lub też poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu karnego oraz o pozostaniu na leczeniu w zakładzie karnym po zwolnieniu, a także w zakresie udzielania zezwolenia.
Tymczasowo aresztowany, odbywający karę pozbawienia wolności, nie korzysta z przepustek wymienionych w art. 91 pkt 7 Kodeksu karnego wykonawczego i art. 92 pkt 9 Kodeksu karnego wykonawczego, nagród wymienionych w art. 138 § 1 pkt 7 i 8 Kodeksu karnego wykonawczego, a także zezwolenia wymienionego w art. 165 § 2Kodeksu karnego wykonawczego.
Zobacz również serwis: Sprawy karne
Rozwiązanie takie determinuje przede wszystkim cel stosowania tymczasowego aresztowania. Przyjęto bowiem założenie, że korzystanie przez osobę osadzoną ze wszystkich uprawnień przysługujących tymczasowo aresztowanym może uniemożliwić odpowiednie zabezpieczenie prowadzonego postępowania karnego.