W postępowaniu przygotowawczym prokurator udzielając zezwolenia na porozumiewanie się może w szczególnie uzasadnionym wypadku zastrzec, że będzie przy tym obecny sam lub osoba przez niego upoważniona oraz zastrzec kontrolę korespondencji podejrzanego z obrońcą. Podkreślenia wymaga jednak, że wskazane obostrzenia nie mogą być utrzymywane ani dokonane po upływie 14 dni od dnia tymczasowego aresztowania podejrzanego.
Jednym z podstawowych praw oskarżonego jest prawo do obrony oraz prawo do nieskrępowanego kontaktu z obrońcą. Uprawnienie to (z niewielkimi modyfikacjami) dotyczy również osób pozbawionych wolności (aresztowanych w danej sprawie).
Obrońca oskarżonego ma prawo (i obowiązek) kontaktować się z podejrzanym lub oskarżonym przebywającym w tymczasowym areszcie, czego dokonuje po uzyskaniu zgody prokuratora prowadzącego sprawę lub sądu. Uzyskanie wskazanej zgody ma jedynie charakter formalny i służy względom administracyjnym (reglamentacji widzeń oskarżonego/podejrzanego)
Zgodnie z treścią przepisu art. 73 Kodeksu postępowania karnego zasadą jest nieograniczone w niczym porozumiewania się oskarżonego z obrońcą – osobiste lub za pośrednictwem poczty. Wskazane widzenia lub korespondencja mogą podlegać kontroli jedynie przez pierwsze 14 dni od aresztowania oskarżonego. Wówczas w postępowaniu przygotowawczym prokurator udzielając zezwolenia na porozumiewanie się oskarżonego z obrońcą może w szczególnie uzasadnionym wypadku zastrzec, że będzie przy tym obecny sam lub osoba przez niego upoważniona a także zarządzić kontrolę korespondencji oskarżonego.
Zobacz serwis: Areszt tymczasowy
Wskazana decyzja prokuratora jest niezaskarżalna, a jej przesłanką jest to, aby zachodził „szczególnie uzasadniony wypadek”. Oznacza to, iż jest to rozwiązanie wyjątkowe i nie może być stosowane w każdym przypadku czyjegoś tymczasowego aresztowania. Wśród względów przemawiających za takim rygorem postępowania należy wskazać przede wszystkim konieczność zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania.
Należy wskazać, iż Trybunał Konstytucyjny wypowiedział się w kwestii zgodności art.73 KPK z Konstytucją i zaakceptował jego brzmienie wskazując, iż nie jest on niezgodny z Konstytucją (wyrok TK z 17 lutego 2004 r., sygn. SK 39/02, OTK-A 2004, nr 2, poz. 7).
Zobacz serwis: Więziennictwo