Długość okresów zasiłkowych
Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres trwania niezdolności do pracy z powodu choroby lub niemożności wykonywania pracy. Zasiłek chorobowy przysługuje ubezpieczonemu, który stal się niezdolny do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego. Ponadto jak wspominano, zasiłek przysługuje przez okres niemożności wykonywania pracy. Dzieje się tak ponieważ na równi z niezdolności do pracy traktuje się niemożność wykonywania pracy powstałej w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, z powodu przebywania w: stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia alkoholowego, stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej w celu leczenia uzależnienia od środków odurzających lub substancji psychotropowych lub wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów.
Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres nie dłuższy jednak niż 182 dni, a jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana gruźlicą lub występuje w trakcie ciąży zasiłek chorobowy przysługuje nie dłużej niż przez 270 dni.
Podstawowym dokumentem, który warunkuje długość okresów zasiłkowych jest oczywiście zwolnienie lekarskie. W zaświadczeniu lekarskim o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby informacje o okolicznościach mających wpływ na prawo do zasiłku chorobowego podaje się z zastosowaniem kodów literowych:
- kod A – oznacza niezdolność do pracy powstałą po przerwie nieprzekraczającej 60 dni – spowodowana ta sama choroba, która była przyczyna niezdolności do pracy przed przerwa;
- kod B – oznacza niezdolność do pracy przypadającą w okresie ciąży;
- kod C – oznacza niezdolność do pracy spowodowana nadużyciem alkoholu;
- kod D – oznacza niezdolność do pracy spowodowana gruźlicą;
- kod E – oznacza niezdolność do pracy spowodowana chorobą zakaźną.
Jakie okresy zaliczamy, a jakie nie do okresów zasiłkowych
Okres zasiłkowy, to czas pobierania zasiłku chorobowego. Do okresu zasiłkowego wlicza się wszystkie okresy nieprzerwanej niezdolności do pracy oraz okresy niemożności wykonywania.
Do okresu zasiłkowego wlicza się ponadto okresy poprzedniej niezdolności do pracy, spowodowanej tą sama choroba, jeśli przerwa pomiędzy ustaniem poprzedniej a powstaniem ponownej niezdolności do pracy nie przekraczała 60 dni.
Do okres zasiłkowego wlicza się ponadto 5 pierwszych dni niezdolności do pracy spowodowanej nadużyciem alkoholu, za które ubezpieczonemu pracownikowi nie przysługuje wynagrodzenie chorobowe oraz zasiłek chorobowy. Do okresu zasiłkowego wlicza się także okres niezdolności do pracy, za który ubezpieczony pracownik został pozbawiony praw do wynagrodzenia chorobowego z powodu wykonywania w czasie orzeczonej niezdolności do pracy zajęć zarobkowych, wykorzystywania zwolnienia niezgodnie z jego celem. Okres niezdolności do pracy, który został spowodowany w skutek umyślnego przestępstwa lub wykroczenia spowodowanego przez pracownika również wlicza się do okresu zasiłkowego.
Natomiast do okresu zasiłkowego nie wlicza się okresu niezdolności do pracy przypadającej w okresach wyczekiwania. Okresy wyczekiwania to minimalne okresy podlegania ubezpieczeniu chorobowemu obowiązkowo lub dobrowolnie, których posiadanie uprawnia do zasiłku chorobowego. W przypadku ubezpieczenia dobrowolnego jest to 90 a w przypadku ubezpieczenia obowiązkowego jest to 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego.
Do okresów zasiłkowych nie zaliczymy także okresów niezdolności do pracy, za które nie przysługuje świadczenie chorobowe, przypadających w czasie: urlopu bezpłatnego, urlopu wychowawczego, tymczasowego aresztowania oraz odbywania kary wolności.
Zobacz także: Kiedy chorobę zaliczamy do jednego okresu zasiłkowego?
Co po wyczerpaniu okresów zasiłkowych
W razie, gdy niezdolność do pracy trwa nadal, pomimo wyczerpania okresu zasiłkowego chory ma prawo do świadczenia rehabilitacyjnego. Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy.
Świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokuje odzyskanie zdolności do pracy. Orzeka lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Jednak świadczenie rehabilitacyjne nie przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy, zasiłku dla bezrobotnych, zasiłku przedemerytalnego, świadczenia przedemerytalnego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego oraz do urlopu dla poratowania zdrowia.
Zobacz także: Kiedy po zasiłku chorobowym można liczyć na świadczenie rehabilitacyjne
Podstawa prawna: Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 1999 r. Nr 60 poz. 636)