Uchwała rozwiewa wątpliwości jakie istniały na gruncie stosowania przepisu art. 57 ust. 1 Prawa energetycznego. Zgodnie z treścią wskazanego przepisu, w razie nielegalnego pobierania paliw lub energii z sieci, przedsiębiorstwo energetyczne pobiera opłaty za nielegalnie pobrane paliwo lub energię w wysokości określonej w taryfach lub dochodzi odszkodowania na zasadach ogólnych.
Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 pkt 18 Prawa energetycznego przez nielegalny pobór paliw lub energii należy rozumieć pobór bez zawarcia umowy, z całkowitym albo częściowym pominięciem układu pomiarowo – rozliczeniowego lub poprzez ingerencję w ten układ mającą wpływ na zafałszowanie pomiarów dokonywanych przez układ pomiarowo – rozliczeniowy.
Z treści Uchwały wynika, iż w celu obciążenia odbiorcy kosztami pozaumownego poboru energii, przedsiębiorstwo energetyczne musi udowodnić, iż pobór energii rzeczywiście nastąpił. Zatem ciężar dowodu w opisanym przypadku spoczywa na przedsiębiorstwie energetycznym.
Zobacz również serwis: Nieruchomości
Z treści uchwały wynika również, iż sam fakt uszkodzenia licznika energii elektrycznej lub wystąpienia innych podobnych zdarzeń jest niewystarczający do obciążenia odbiorcy opłatami z tytułu pozaumownego poboru energii.
Odbiorca energii elektrycznej został obciążony opłatami z tytułu pozaumownego poboru energii elektrycznej. Podstawą faktyczną obowiązku zapłaty tych opłat były uszkodzenia licznika, który znajdował się na korytarzu bloku mieszkalnego w którym mieszka odbiorca. Przedsiębiorstwo energetyczne nie podało przy tym żadnej okoliczności, która wskazywałaby na fakt pozaumownego poboru energii. Takie działanie przedsiębiorstwa energetycznego jest niezgodne z treścią Uchwały.
Zobacz również serwis: Konsument i umowy
Podstawa prawna:
Uchwała SN z dnia 19 grudnia 2009 r., III CZP 107/09
Ustawa z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 1997 r., Nr 54, Poz. 348)