Zdarzenia związane z życiem prywatnym pracownika, choćby takie jak przeprowadzka, mogą mieć wpływ na dokonywane przez niego rozliczenia podatkowe. Czasami ich konsekwencją jest nabycie praw, z których podatnik może skorzystać, ale nie musi, ale innym razem mogą wiązać się z ograniczeniem tychże praw, o czym już nie tylko może, ale musi pamiętać dokonując rozliczeń podatkowych.
- Jakie wnioski i oświadczenia podatkowe może złożyć pracownik?
- Kto może korzystać z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów?
Jakie wnioski i oświadczenia podatkowe może złożyć pracownik?
Wysokość zaliczek na podatek dochodowy, które podatnik zapłaci w trakcie roku kalendarzowego, jest uzależniona nie tylko od wysokości jego dochodów. Istotny wpływ na to mają także wnioski i oświadczenia podatkowe, które złoży (lub nie) płatnikowi tych składek. Formularzem, który jest przeznaczony do ich złożenia, jest PIT-2. Wnioski i oświadczenia podatkowe mogą zostać złożone w dowolnym momencie roku podatkowego i również w dowolnej chwili mogą zostać zmienione lub wycofane, z zastrzeżeniem, że jeśli okoliczności wpływające na wysokość zaliczek na podatek ulegną zmianie, podatnik ma nie tylko prawo, ale i obowiązek ich zmiany lub wycofania.
- oświadczenie podatnika w sprawie pomniejszenia miesięcznej zaliczki o kwotę zmniejszającą podatek składane zakładowi pracy lub płatnikowi, o którym mowa w art. 41 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych; dalej: updof (część C),
- oświadczenie podatnika w sprawie pomniejszenia miesięcznej zaliczki o kwotę zmniejszającą podatek składane innym płatnikom (część D),
- oświadczenie podatnika składane zakładowi pracy, rolniczej spółdzielni produkcyjnej oraz innym spółdzielniom zajmującym się produkcją rolną o zamiarze preferencyjnego opodatkowania dochodów z małżonkiem lub jako osoba samotnie wychowująca dziecko (część E),
- oświadczenie podatnika składane zakładowi pracy w sprawie korzystania z podwyższonych pracowniczych kosztów uzyskania przychodów (część F),
- oświadczenie podatnika składane płatnikowi (tj. płatnikowi wypłacającemu przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy, z umów zlecenia oraz z zasiłku macierzyńskiego) w sprawie zwolnień, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 152–154 updof (tj. w sprawie ulgi na powrót, ulgi dla rodzin 4+ oraz ulgi dla pracujących seniorów),
- wniosek podatnika składany płatnikowi (tj. płatnikowi wypłacającemu przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej i spółdzielczego stosunku pracy, z umów zlecenia oraz z zasiłku macierzyńskiego) o niestosowanie ulgi dla młodych lub pracowniczych kosztów uzyskania przychodów,
- wniosek podatnika składany płatnikowi (tj. zakładowi pracy lub płatnikowi, o którym mowa w art. 41 ust. 1 updof) o rezygnację ze stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów,
- wniosek podatnika składany płatnikowi (zakładowi pracy, rolniczej spółdzielni produkcyjnej i innym spółdzielniom zajmującym się produkcją rolną lub płatnikowi, o którym mowa w art. 41 ust. 1 updof, np. zleceniodawcy, zamawiającemu dzieło) w sprawie niepobierania zaliczek w roku podatkowym.
Kto może korzystać z podwyższonych kosztów uzyskania przychodów?
Jednym z oświadczeń składanych na formularzu oświadczenie podatnika w sprawie korzystania z podwyższonych pracowniczych kosztów uzyskania przychodów (część F formularza). Zasadą jest, że podstawowe koszty uzyskania przychodów ze stosunku pracy wynoszą 250 zł miesięcznie. Jeśli jednak jeśli miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy i podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę, ma prawo stosować podwyższone koszty uzyskania przychodów w wysokości 300 zł. Jeśli pracownik złoży w tym zakresie pracodawcy (płatnikowi) stosowne oświadczenie, to obliczając wysokość comiesięcznych zaliczek na podatek, będzie on stosował takie właśnie koszty, co sprawi, że pobrana zaliczka na podatek będzie niższa. Jeśli jednak okoliczności ulegną zmianie w trakcie roku, bo pracownik zmieni miejsce zamieszkania, dla stosowania podstawowych kosztów niezbędne będzie zaktualizowanie złożonego przez niego oświadczenia. Nie będzie w tym wypadku wystarczający fakt, że pracodawca wie o zmianie miejsca zamieszkania pracownika, bo ten go o tym poinformował. Aby zmienić zasady obliczania zaliczek, konieczne jest odrębne zaktualizowanie złożonego przez pracownika oświadczenia podatkowego. Jeśli pracownik tego nie zrobi, będzie zmuszony skorygować wysokość stosowanych kosztów uzyskania przychodów w rozliczeniu rocznym, co najprawdopodobniej będzie skutkowało koniecznością dopłaty podatku.
art. 22 ust. 2 pkt 3, art. 31a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2024 r. poz. 226)