System ubezpieczeń społecznych w Polsce
Trzeci filar jest częścią systemu ubezpieczeń społecznych w Polsce, która nie jest obowiązkowa. Zakładając, że świadczenia z I i II filaru nie będą wystarczające, ubezpieczony może w sposób dobrowolny obciążyć się na poczet przyszłej emerytury.
Instytucja ta jest całkowicie dobrowolna i skierowana jest chcących zapewnić sobie zaoszczędzenie odpowiedniej ilości środków na jesień swojego życia.
Różnice między III a pozostałymi filarami
Generalnie działanie III filaru jest podobne do II filaru, z tym że ten nie jest obowiązkowy. Podobnie jak w II filarze, obowiązuje system kapitałowy, który polega na tym, że pieniądze przyszłego emeryta są inwestowane przez zarządzające filarem instytucje.
Zobacz również serwis: Emerytury
Z trzeciego filaru można korzystac dwojako:
zakładając Indywidualne Konto Emerytalne lub przystępując do pracowniczego programu emerytalnego.
Istnieje limit kwot jakie można wpłacać na Indywidualne Konto Emerytalne i program pracowniczy są limitowane. W pierwszym przypadku miesięcznie jest to ponad 4000 złotych, w drugim – 3 razy tyle. Limity te wprowadzono, gdyż środki zgromadzone na kontach emerytalnych są nieopodatkowane. Limity wprowadzono, aby nie otwierać furtki do obchodzenia przepisów podatkowych.
III filar jest dziedziczny, a pieniądze wypłacane są jednorazowo
Największą zaletą gromadzenia pieniędzy w III filarze jest fakt, że w przeciwieństwie do klasycznej emerytury lub renty mogą one być dziedziczone. Fundusz emerytalny można zmienić na inny jeśli uznamy, że w opinii klienta dotychczasowy niewłaściwie zarządza jego pieniędzmi.
Wpłaty na poczet przyszłej dodatkowej emerytury trzeba dokonywać regularnie, z góry ustalonym umownie terminie. W przypadku zaniedbań, dotychczas wpłacone składki mogą przepaść.
Cechą charakterystyczną dla trzeciego filaru jest fakt, że po osiągnięciu wieku emerytalnego pieniądze zostaną jednorazowo wypłacone ubezpieczonemu, a nie, jak w przypadku filaru I i II, gdzie pieniądze wpływają co miesiąc.
Zobacz także: ZUS