Zasady ustalania wysokości świadczeń pracowników tymczasowych
Do ustalania wysokości świadczeń pracowników tymczasowych mają zastosowanie generalne zasady, obowiązujące wszystkich pracowników. Tak więc ich podstawa wymiaru świadczeń z tytułu choroby i macierzyństwa jest ustalana na podstawie wynagrodzenia za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym pracownik zachorował (lub krótszy, jeżeli choroba wystąpiła przed upływem 12 miesięcy).
Pracownik tymczasowy zawiera najczęściej kolejne, krótkie umowy ze swoją agencją pracy tymczasowej, będącą jego pracodawcą. W związku z tym, przy ustalaniu jego podstawy wymiaru świadczeń ma zastosowanie zasada, iż sumuje się wynagrodzenie wypłacone z tytułu każdej z tych umów, również wykonywanych na rzecz rożnych pracodawców-użytkowników. Dotyczy to także przypadków, gdy wystąpiły przerwy w zatrudnieniu, ale przypadały na dni ustawowo wolne od pracy.
Zobacz również: Jakie są uprawnienia pracownika tymczasowego?
Pracownik tymczasowy był zatrudniony przez agencję pracy w okresach: od 30 lipca 2010 r. do 20 sierpnia 2010r. w jednej firmie, następnie od 23 sierpnia do 27 sierpnia 2010 r. w innej firmie, a od 30 sierpnia 2010 r. do 1 października 2010 r. w następnej firmie. W dniu 1 października 2010 r. stał się niezdolny do pracy.
Dla tego pracownika okres nieprzerwanego zatrudnienia i ubezpieczenia obejmuje okres od 30 lipca do 1 października 2010 r. W podstawie wynagrodzenia chorobowego będzie uwzględnione średnie wynagrodzenie z miesięcy sierpnia i września.
Praca tymczasowa, jako elastyczna forma zatrudnienia, spotyka się z dużym zainteresowaniem firm, choć dla wielu zatrudnionych jest jedynym wyjściem, by nie zostać bezrobotnym. W związku z przeważającym doraźnym charakterem zatrudnienia, umowy zawierane są na krótkie okresy. Tym samym, pracownik tymczasowy wykonuje zatrudnienie w różnym wymiarze czasu pracy, na odmiennych warunkach wynagradzania, często zmieniających się nawet w ciągu miesiąca.
Z tego powodu niezdolność do pracy takich pracowników występuje często przed upływem pierwszego miesiąca zatrudnienia lub w drugim miesiącu zatrudnienia.
Stąd też wynikają specyficzne zasady ustalania wysokości zasiłków tych pracowników, zwłaszcza w zakresie uzupełniania wynagrodzenia uwzględnianego w podstawie świadczeń.
Zobacz również: Co daje zatrudnienie tymczasowe?
Jeżeli pracownik tymczasowy zachorował w pierwszym kalendarzowym miesiącu zatrudnienia i ubezpieczenia, podstawę wymiaru zasiłku ustala się na podstawie wynagrodzenia za ten miesiąc.
Jeśli jednak umowa o pracę została zawarta na okres krótszy niż miesiąc kalendarzowy to wynagrodzenie powinno być uzupełniane, ale jedynie do okresu, na który została zawarta umowa o pracę tymczasową, z tytułu której powstało prawo do zasiłku.
W przypadku, gdy pracownika tymczasowego zatrudniono w trakcie miesiąca kalendarzowego, a w następnym miesiącu kalendarzowym zatrudnienia pracownik zachoruje, to podstawę wymiaru zasiłku dla niego ustala się na podstawie wynagrodzenia za miesiąc kalendarzowy, w którym zachorował. Wynagrodzenie uzupełnia się wtedy do kwoty, którą pracownik otrzymałby za dni trwania umowy (lub umów) o pracę tymczasową w tym miesiącu.
Pracownik tymczasowy zawarł z agencją umowę o pracę na okres od 1 czerwca do 12 lipca 2010r. Pracownik był niezdolny do pracy w okresie od 9 do 12 lipca 2010r. Za lipiec pracownik otrzymał wynagrodzenie w kwocie 1120 zł, po potrąceniu o składek na ubezpieczenia społeczne. Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego zostanie obliczona od wynagrodzenia za lipiec, po uzupełnieniu do kwoty, którą pracownik tymczasowy otrzymałby, gdyby nie chorował, a więc za dni, na które umowa była zawarta w lipcu. W tym miesiącu pracownik przepracował 6 dni, a był zobowiązany przepracować 8 dni. Wynagrodzenie pracownika za lipiec po uzupełnieniu wynosi 1493,36 zł [(1120zł : 6 dni) × 8 dni)] i stanowi podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego pracownikowi.
Gdy praca jest wykonywana na rzecz różnych podmiotów i zasady wynagradzania z tytułu każdej umowy o pracę są różne, a zachodzi konieczność uzupełnienia wynagrodzenia, dokonuje się go odrębnie dla każdej z umów.
Zobacz również serwis: Wypłata zasiłków
Należy pamiętać, iż pracowników tymczasowych również obowiązuje zasada, iż podstawa wymiaru zasiłku zatrudnionemu w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od minimalnego wynagrodzenia za pracę, po pomniejszeniu o kwotę składek finansowanych przez ubezpieczonego, z uwzględnieniem stażu pracy.
W konsekwencji, gdy w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, umowa o pracę tymczasową zawarta była na okres krótszy niż miesiąc kalendarzowy, kwota minimalnego wynagrodzenia powinna być ustalona proporcjonalnie do okresu trwania umowy w tym miesiącu, następująco:
- kwotę minimalnego wynagrodzenia pomniejszamy o 13,71% ,
- wynik dzielimy przez liczbę dni roboczych w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy,
- a następnie mnożymy przez liczbę dni roboczych trwania umowy (lub umów), z tytułu której, powstało prawo do zasiłku.
Dla pracownicy z przykładu 2 minimalne wynagrodzenie będzie obliczone następująco:
· minimalne wynagrodzenie w 2010 r.: 1136,44 (1317 zł – 13,71%)
· 1136,44 : 22 dni robocze w miesiącu sierpniu = 51,66 zł,
· 51,66 zł x 11 dni robocze, przypadające na czas trwania umów o prace tymczasową
= 568,26 zł.
Pracownicy ustalono podstawę wymiaru zasiłku wynikającą z otrzymywanego wynagrodzenia na poziomie 1130,58 zł, a więc wyższym, od obowiązującej ją minimalnej podstawy zasiłkowej.
Podstawa prawna: Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2005 r. nr 31, poz. 267 z poźn. zm.)