Przepisu § 1 nie stosuje się, jeżeli środki karne wymienione w art. 39 pkt. 2-3 Kodeksu karnego orzeczono na podstawie art. 41 § 1a Kodeksu karnego, art. 41a § 3 Kodeksu karnego albo art. 42 § 2 lub 3 kodeksu karnego.
Przewidziana w art. 84 kodeksu karnego możliwość skrócenia czasu trwania środków karnych orzekanych terminowo ma podobny charakter i cele do skrócenia kary ograniczenia wolności. Możliwość ta dotyczy:
• pozbawienia praw publicznych;
• zakazu zajmowania określonego stanowiska, wykonywania określonego zawodu lub prowadzenia określonej działalności gospodarczej;
• zakazu prowadzenia działalności związanej z wychowaniem, leczeniem, edukacją małoletnich lub z opieką nad nimi;
• obowiązku powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, zakazu kontaktowania się z określonymi osobami lub zakazu opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu oraz
• zakazu prowadzenia pojazdów.
Zobacz: Bezpłatna porada prawna
Przesłanką formalną skrócenia czasu trwania wymienionych środków karnych jest upływ połowy okresu, na który dany środek orzeczono, nie mniej jednak niż roku, natomiast przesłanką materialną jest przestrzeganie w tym czasie przez skazanego porządku prawnego. Należy pamiętać, że okres, na który orzeczono środek karny, nie biegnie w czasie odbywania kary pozbawienia wolności, chociażby orzeczonej za inne przestępstwo.
Dobrodziejstwo uznania za wykonane środków karnych nie jest stosowane w przypadkach ich orzeczenia na podstawie art. 41 § 1a k.k., art. 41a § 3 k.k. albo art. 42 § 2 lub 3 Kodeksu karnego.
Zobacz serwis: Więziennictwo
Dotyczy to sytuacji, w których sąd orzekł:
- zakaz zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności, związanych z wychowaniem, edukacją, leczeniem małoletnich lub z opieką nad nimi, na zawsze w razie skazania na karę pozbawienia wolności za przestępstwo przeciwko wolności seksualnej lub obyczajności na szkodę małoletniego;
- o obowiązku powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, zakazu kontaktowania się z określonymi osobami lub zakazu opuszczania określonego miejsca pobytu bez zgody sądu na zawsze w razie ponownego skazania sprawcy w warunkach określonych w art. 41a § 2 k.k.;
- zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo pojazdów mechanicznych określonego rodzaju, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji był w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia określonego w art. 173 k.k.(katastrofa), 174 k.k. (niebezpieczeństwo katastrofy)lub 177 k.k.(wypadek);
- zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na zawsze, jeżeli sprawca w czasie popełnienia przestępstwa z art. 173 lub 174 k.k., którego następstwem jest śmierć innej osoby lub ciężki uszczerbek na jej zdrowiu, albo w czasie popełnienia przestępstwa z art. 177 § 2 k.k. lub art. 355 § 2 Kodeksu karnego. był w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środka odurzającego lub zbiegł z miejsca zdarzenia.
Podstawa prawna: Art. 84 Kodeksu karnego.