Kto może zostać przyjęty do domu pomocy społecznej?
Prawo do umieszczenia w domu pomocy społecznej przysługuje osobom wymagającym całodobowej opieki, które z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności nie mogą samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu, a nie można zapewnić im niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych.
Polecamy: Pomoc społeczna. Komentarz do ustawy
Domy pomocy społecznej oferują różnorodną pomoc i przeznaczone są dla:
1) osób w podeszłym wieku;
2) osób przewlekle somatycznie chorych;
3) osób przewlekle psychicznie chorych;
4) dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie;
5) dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie;
6) osób niepełnosprawnych fizycznie;
7) osób uzależnionych od alkoholu.
Osoba ubiegająca się o umieszczenie w domu pomocy społecznej powinna złożyć odpowiedni wniosek. Formularze dokumentów oraz szczegółowe informacje można uzyskać w ośrodkach pomocy społecznej w danej gminie. Decyzja podejmowana jest po przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego.
Co ze zgodą seniora na umieszczenie w DPS?
Umieszczenie w domu pomocy społecznej może nastąpić po uzyskaniu zgody przyszłego mieszkańca lub jego przedstawiciela ustawowego. Daną osobę bez jej zgody można umieścić w domu pomocy społecznej po wcześniejszym uzyskaniu odpowiedniego orzeczenia sądu. Ośrodki pomocy społecznej występują o taką zgodę, w przypadku osób bezwzględnie wymagających pomocy.
Jakie usługi świadczą domy pomocy społecznej?
Domy pomocy społecznej świadczą usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne na poziomie obowiązującego standardu. Zakres i forma takich usług wynikają z potrzeb mieszkańców i powinny uwzględniać w szczególności wolność, intymność, godność i poczucie bezpieczeństwa mieszkańców domu oraz stopień ich fizycznej i psychicznej sprawności.
Wyjście poza teren domu pomocy społecznej – nowe przepisy
Od 4 października 2019 r. obowiązują nowe przepisy, dające DPS-om możliwość określenia zasad zgłaszania przez mieszkańców personelowi wyjść poza teren placówki. W przypadku osób z zaburzeniami psychicznymi możliwe jest wprowadzenie ograniczeń możliwości samodzielnego opuszczania terenu domu pomocy społecznej przez mieszkańca. Ustanawia je dyrektor lub kierownik placówki na podstawie zwolnienia lekarskiego na czas nie dłuższy niż 6 miesięcy. Ograniczenie to jednak może uchylić sąd opiekuńczy.
Kto ponosi opłaty za pobyt mieszkańca?
Przepisy określają kolejność, w jakiej ponoszą opłaty poszczególne osoby. Po pierwsze, obowiązek taki ma mieszkaniec domu. Jeżeli nie ponosi on pełnej odpłatności, to za pobyt w DPS opłaty uiszczają małżonek, zstępni (dzieci, wnuki) przed wstępnymi (np. rodzicami). Ostatnia w kolejności jest gmina, z której osoba została skierowana do domu pomocy społecznej.
Opłaty mogą wnosić również inne osoby.
Jaką kwotę ponosi senior za swój pobyt? Nie więcej niż 70 procent swojego dochodu.
Mieszkaniec wnosi opłatę do kasy domu lub na rachunek bankowy. Za jego zgodą może być ona potrącana z emerytury, renty lub zasiłku stałego.
Jeżeli przebywa on u innej osoby, to nie ponosi opłat za okres nieobecności nieprzekraczającej 21 dni w roku kalendarzowym. Podobnie osoba, u której przebywa i która ma obowiązek ponoszenia takich opłat.
Zwolnienia z opłat za pobyt w domu pomocy społecznej
Możliwe jest częściowe lub całkowite zwolnienie z ponoszenia opłat osób wnoszących je za mieszkańca lub zobowiązanych do tego. Odbywa się to na wniosek tych osób po przeprowadzeniu wywiadu środowiskowego, w szczególności jeżeli:
1) wnoszą opłatę za pobyt innych członków rodziny w domu pomocy społecznej, ośrodku wsparcia lub innej placówce;
2) występują uzasadnione okoliczności, zwłaszcza długotrwała choroba, bezrobocie, niepełnosprawność, śmierć członka rodziny, straty materialne powstałe w wyniku klęski żywiołowej lub innych zdarzeń losowych;
3) małżonkowie, zstępni, wstępni utrzymują się z jednego świadczenia lub wynagrodzenia;
4) osoba obowiązana do wnoszenia opłaty jest w ciąży lub samotnie wychowuje dziecko;
5) osoba obowiązana do wnoszenia opłaty lub jej rodzic przebywała w rodzinie zastępczej, rodzinnym domu dziecka lub placówce opiekuńczo-wychowawczej, na podstawie orzeczenia sądu o ograniczeniu władzy rodzicielskiej osobie kierowanej do domu pomocy społecznej lub mieszkańcowi domu;
6) osoba obowiązana do wnoszenia opłaty przedstawi wyrok sądu oddalający powództwo o alimenty na rzecz osoby kierowanej do domu pomocy społecznej lub mieszkańca domu.
Zwolnienie dla osób, które mają obowiązek ponoszenia opłat za bliskich, od których w dzieciństwie nie otrzymały odpowiedniej opieki i pomocy obowiązuje od 4 października 2019 r. Na mocy nowych przepisów wprowadzone zostało całkowite zwolnienie z opłaty na wniosek osoby, która przedstawia:
- prawomocne orzeczenie sądu o pozbawieniu rodzica władzy rodzicielskiej nad nią (i oświadczy, że władza rodzicielska nie została przywrócona) albo
- prawomocne orzeczenie sądu o skazaniu za umyślne przestępstwo popełnione z użyciem przemocy na szkodę osoby obowiązanej do wnoszenia opłaty, jej małoletniego rodzeństwa lub jej rodzica.
Zwolnienie to obejmuje zstępnych, czyli dzieci, wnuki osoby wnoszącej opłatę.
Całkowite lub częściowe zwolnienie dotyczy kombatantów i osób represjonowanych, które ponoszą opłaty za swój pobyt. Takie osoby można zwolnić z opłat na ich wniosek lub z urzędu, biorąc pod uwagę możliwości i sytuację finansową gminy.
Polecamy serwis: Opieka nad seniorem