Wysokość kaucji zabezpieczającej
Ustawa o ochronie praw lokatorów w art. 6 określa, że zawarcie umowy najmu można uzależnić od wpłacenia przez najemcą kaucji zabezpieczającej. Wysokość kaucji jest ustalana przez strony umowy, jednak nie może być wyższa niż dwunastokrotność czynszu za dany lokal, obliczonego według stawki czynszu obowiązującej w dniu zawarcia umowy najmu.
POBIERZ WZÓR: Umowa najmu
Potrącenie należności z kaucji
Kaucja zabezpiecza roszczenia wynajmującego z tytułu najmu lokalu, przysługujące mu w dniu opróżnienia lokalu. Są to roszczenia z tytułu niezapłaconego czynszu, odszkodowania za szkody spowodowane w lokalu przez lokatora oraz z tytułu opłat niezależnych od właściciela, czyli m.in.: opłaty za dostawę do lokalu energii, gazu, wody oraz odbiór ścieków, odpadów i nieczystości. Wynajmujący może potrącić z kaucji wszystkie wymienione należności.
Zobacz również: Za jakie nieprawidłowości odpowiada najemca?
Obowiązek zwrotu kaucji
Kaucja zgodnie z ustawą o ochronie praw lokatorów podlega zwrotowi, w zwaloryzowanej wysokości, po dokonaniu przez wynajmującego należnych potrąceń z tytułu najmu lokalu. Zwaloryzowaną kaucję oblicza się ją mnożąc kwotę miesięcznego czynszu obowiązującego w dniu zwrotu kaucji i krotność czynszu przyjętą przy pobieraniu kaucji. Kwota ta nie może być niższa niż kaucja pobrana.
W umowie najmu wskazaliśmy, że kaucja wynosi dwukrotność miesięcznego czynszu. Wysokość kaucji wpłaconej wynosiła dwukrotność wysokości czynszu w dniu zawarcia umowy najmu. Zaś wysokość zwaloryzowanej kaucji obliczymy jako dwukrotność wysokości czynszu w dniu zwrotu kaucji. Od tak obliczonej kaucji wynajmujący może np. potrącić zaległy czynsz a pozostałą kwotę musi oddać najemcy.
Kaucja podlega zwrotowi w ciągu miesiąca od dnia opróżnienia lokalu lub nabycia jego własności przez najemcę, po potrąceniu należności z tytułu najmu lokalu.
Zobacz również: Vademecum: Wynajem mieszkania