Osoby deportowane do pracy przymusowej
Osoby deportowane do pracy przymusowej to w świetle ustawy o osobach deportowanych do pracy przymusowej oraz osadzonych w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich osoby represjonowane, czyli takie, które:
- w latach 1939–1945 były osadzone w obozie pracy przymusowej z przyczyn politycznych, narodowościowych, rasowych lub religijnych;
- zostały deportowane (wywiezione) do pracy przymusowej – na co najmniej 6 miesięcy – w granicach państwa polskiego sprzed 1 września 1939 r. lub z terytorium państwa polskiego do:
- III Rzeszy i na tereny przez nią okupowane w latach 1939–1945,
- Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich i na tereny przez niego okupowane od 17 września 1939 r. do 5 lutego 1946 r. lub po tym okresie do końca 1948 r. z terytorium państwa polskiego w jego obecnych granicach.
Polecamy: RODO 2019. Plusy i minusy zmian od 4 maja
Świadczenia pieniężnego nie otrzyma osoba, która ma ustalone prawo do dodatku kombatanckiego lub dodatku za tajne nauczanie. Natomiast jeśli dana osoba uprawniona jest jednocześnie do dodatku określonego przepisami ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników lub o uprawnieniach przysługujących żołnierzom zastępczej służby wojskowej przymusowo zatrudnionym w kopalniach węgla, kamieniołomach i zakładach wydobywania rud uranu przysługuje świadczenie albo dodatek wyższy lub wybrany przez uprawnionego.
Omawiane świadczenie przysługuje osobom, które w trakcje represji były obywatelami polskimi i nadal nimi są.
Wysokość świadczenia
Kwota świadczenie może wynosić od 11,13 zł do 222,01 zł. Jej dokładna wysokość uzależniona jest od liczby pełnych miesięcy przepracowanych przymusowo. Minimum to 6 miesięcy, a maksymalnie 20 miesięcy pracy. Kwota ta podlega corocznej waloryzacji.
Wniosek o świadczenie pieniężne
W celu przyznania świadczenia składa się stosowny wniosek do ZUS. Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie dysponuje formularzem wniosku dedykowanym temu świadczeniu. Są to bowiem nieliczne sytuacje i pismo należy napisać samodzielnie. Powinien zawierać następujące elementy:
1) imię i nazwisko wnioskodawcy,
2) datę urodzenia,
3) adres zamieszkania,
4) numer ewidencyjny PESEL,
5) wskazanie adresu lub konta bankowego, na który ma być doręczana lub dokonywana wypłata świadczenia,
6) oświadczenie o niepobieraniu z innego organu emerytalno-rentowego lub z innego oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych:
b) świadczenia pieniężnego.
Niezbędne jest również dołączenie załącznika w postaci decyzji o przyznaniu świadczenia. Taką decyzję wydaje Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (bądź osoba przez niego upoważniona). Aby uzyskać decyzję o przyznaniu świadczenia należy:
- wypełnić i złożyć wniosek o przyznanie uprawnień do świadczeń pieniężnych dla osób deportowanych (WZÓR) wraz z opinią wystawioną przez stowarzyszenie właściwe dla określonego rodzaju doznanych represji w Urzędzie do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych,
- dołączyć dokumenty potwierdzające rodzaj i okres represji.
Wniosek o przyznanie świadczenia pieniężnego dla osób deportowanych do pracy przymusowej
Wypłata
Świadczenie wypłacane jest przez właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej oddział ZUS. Dla osób mieszkających w Polsce za miejsce zamieszkania uznaje się miejsce zameldowania. Do wypłaty dochodzi co miesiąc wraz z wypłata emerytury lub renty bądź w przypadku zamieszenia prawa do świadczenia emerytalno-rentowego w trzecim miesiącu każdego kwartału.
Podstawa prawna:
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 sierpnia 1996 r. w sprawie trybu wypłacania świadczenia pieniężnego przysługującego osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dziennik Ustaw rok 1996 nr 107 poz. 505)
Ustawa z dnia 31 maja 1996 r. o osobach deportowanych do pracy przymusowej oraz osadzonych w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dziennik Ustaw rok 2019 poz. 1168)