Dziennik Ustaw - rok 2003 nr 156 poz. 1524

Na podstawie art. 104 ust. 3 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (Dz. U. Nr 130, poz. 1112) zarządza się, co następuje:

2. Cudzoziemiec, aby uzyskać zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, powinien:

1) posiadać:

a) zezwolenie na pobyt lub zezwolenie na pobyt czasowy – w przypadku obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej,

b) ważny dokument podróży z właściwą wizą lub zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony albo zezwolenie na osiedlenie się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wydane przez uprawniony organ administracji państwowej na podstawie odrębnych przepisów lub umowy międzynarodowej – w przypadku obywateli pozostałych państw;

2) spełniać obowiązujące w Rzeczypospolitej Polskiej wymagania do dopuszczenia do szkolenia lotniczego danego rodzaju, w zakresie:

a) wieku i wykształcenia,

b) kwalifikacji lotniczych.

3. Dopuszczenie cudzoziemca do szkolenia praktycznego w celu uzyskania licencji pilota, nawigatora lotniczego, radiooperatora pokładowego albo skoczka spadochronowego zawodowego połączonego z wykonywaniem skoków spadochronowych lub licencji kontrolera ruchu lotniczego, lub wpisywanych do tych licencji uprawnień lotniczych może nastąpić, jeżeli posiada on ważne orzeczenie właściwej kategorii o braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania funkcji członka personelu lotniczego.

4. Orzeczenie, o którym mowa w ust. 3, wydaje:

1) podmiot uprawniony do wydania takiego orzeczenia, o którym mowa w art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze, zwanej dalej „ustawą”, albo

2) odpowiedni organ orzeczniczy obcego państwa, którego orzeczenia o braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania czynności lotniczych są uznawane w Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy międzynarodowej.

5. Cudzoziemiec, który zgodnie z prawem obowiązującym w państwie, którego jest obywatelem, jest niepełnoletni, może uzyskać zezwolenie, o którym mowa w ust. 2, jeżeli przedłoży zezwolenie prawnego opiekuna, w którym autentyczność podpisu opiekuna jest poświadczona notarialnie lub przez ambasadę lub placówkę konsularną państwa, którego jest obywatelem, albo przedłoży dokument z ambasady lub placówki konsularnej o obowiązującym w tym państwie wieku dojrzałości.

6. Cudzoziemiec odbywa szkolenie w Rzeczypospolitej Polskiej w lotniczym certyfikowanym ośrodku szkolenia albo organizacji szkolenia lotniczego, zwanymi dalej „organizacjami szkoleniowymi”.

7. Jeżeli cudzoziemiec nie posiada wizy lub zezwolenia, o których mowa w ust. 2 pkt 1 lit. b, a organ właściwy do ich wydania lub udzielenia uzależnia ich otrzymanie od przedstawienia przez cudzoziemca promesy zezwolenia na szkolenie lotnicze. Prezes wydaje taką promesę, jeżeli wnioskodawca spełnia pozostałe warunki niezbędne do uzyskania zezwolenia na szkolenie lotnicze w Rzeczypospolitej Polskiej.

8. Stwierdzenie posiadania kwalifikacji lotniczych, które nie uprawniają do zarobkowego wykonywania czynności członka personelu lotniczego, na podstawie licencji wydanej przez państwo obce, może nastąpić tylko wtedy, jeżeli licencja ta oraz odpowiednie wpisane do niej uprawnienia lotnicze zostały uznane przez Prezesa zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 104 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy albo zgodnie z umową międzynarodową, której Rzeczpospolita Polska jest stroną.

1) posiada ważny certyfikat na szkolenie lotnicze w tej specjalności i w zakresie, którego ma dotyczyć zezwolenie;

2) ma możliwość prowadzenia szkolenia w języku zrozumiałym dla cudzoziemca;

3) posiada ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej w stosunku do uczestników tego szkolenia, posiadających takie obywatelstwo, jak cudzoziemiec ubiegający się o zezwolenie na szkolenie, ważne na okres tego szkolenia.

2. Organizacja szkoleniowa, o której mowa w ust. 1, musi zadeklarować możliwość prowadzenia szkolenia w języku polskim, angielskim lub innym języku zrozumiałym dla cudzoziemca, w specjalnościach i zakresach objętych wnioskiem cudzoziemca o szkolenie, wskazując w deklaracji, że:

1) certyfikat na szkolenie tej organizacji szkoleniowej uprawnia ją do prowadzenia szkolenia w języku angielskim, w tej specjalności i w tym zakresie, w jakim cudzoziemiec włada tym językiem, oraz w stopniu odpowiednim do rodzaju szkolenia, w którym ma uczestniczyć, albo

2) cudzoziemiec ubiegający się o zezwolenie na szkolenie w Rzeczypospolitej Polskiej włada językiem polskim w stopniu odpowiednim do rodzaju szkolenia, w którym ma uczestniczyć, albo

3) dokonała odpowiednich przygotowań do prowadzenia szkolenia w innym języku zrozumiałym dla cudzoziemca, obejmujących:

a) przygotowanie niezbędnych materiałów szkoleniowych w tym języku,

b) zatrudnienie akceptowanych przez Prezesa instruktorów władających tym językiem albo wykorzystanie tłumaczy, i w tym przypadku uwzględniła odpowiednie zwiększenie wymiaru zajęć szkolenia teoretycznego lub praktycznego.

1) spełnia wymagania określone w art. 96 ust. 1 ustawy;

2) ukończył szkolenie wymagane do uzyskania tej licencji w Rzeczypospolitej Polskiej;

3) posiada orzeczenie, o którym mowa w § 2 ust. 3, jeżeli jego posiadanie jest warunkiem wydania tej licencji;

4) zdał egzamin teoretyczny i praktyczny przed komisją egzaminacyjną, o której mowa w art. 99 ustawy, zwany dalej „egzaminem państwowym”;

5) spełnia inne warunki niezbędne do uzyskania licencji członka personelu lotniczego, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 104 ust. 1 ustawy.

2. Prezes stwierdza spełnienie przez cudzoziemca wymagań określonych w art. 96 ust. 1 ustawy na podstawie:

1) odpowiedniego dokumentu wydanego przez ambasadę albo placówkę konsularną państwa, którego cudzoziemiec jest obywatelem, w przypadku wymagań określonych w art. 96 ust.1 pkt 1–3 ustawy;

2) paszportu cudzoziemca, w przypadku wymagań dotyczących wieku;

3) dyplomu albo świadectwa stwierdzającego wykształcenie cudzoziemca.

3. Cudzoziemiec może zdawać egzamin państwowy w języku polskim albo angielskim.

4. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do uprawnień lotniczych wpisywanych do licencji, z tym że Prezes może wpisać uprawnienie lotnicze wyłącznie do polskiej licencji cudzoziemca.

2. Organizacja szkoleniowa, po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w ust. 1:

1) zwraca wniosek zainteresowanemu cudzoziemcowi, jeżeli szkolenie nie zostanie podjęte, wskazując na przyczyny, albo

2) przesyła wniosek Prezesowi wraz z deklaracją dotyczącą jego realizacji, o której mowa w § 3 ust. 2.

2. Jeżeli wniosek cudzoziemca dotyczył szkoleń w kilku specjalnościach lub w kilku zakresach, Prezes ogranicza zezwolenie tylko do szkolenia w tych specjalnościach i zakresach:

1) dla których cudzoziemiec spełnia wymagania określone w § 2;

2) których prowadzenie w organizacji szkoleniowej, przekazującej wniosek, jest dopuszczalne zgodnie z § 3.

3. Jeżeli cudzoziemiec nie spełnia wymagań określonych w § 2 albo organizacja szkoleniowa przekazująca jego wniosek o wydanie zezwolenia nie spełnia wymagań określonych w § 3, Prezes odmawia wydania zezwolenia.

4. O wydaniu zezwolenia lub odmowie jego wydania Prezes powiadamia organizację szkoleniową, za której pośrednictwem cudzoziemiec wystąpił o wydanie tego zezwolenia.

Minister Infrastruktury: M. Pol

¹⁾ Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej – transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165 i Nr 141, poz. 1359).