REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 169 poz. 1771

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 35 ust. 4 ustawy 2 dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1) warunki przyjmowania towarów do depozytu urzędu celnego, zwanego dalej „depozytem”, oraz wydawania towarów z depozytu;

2) przypadki, w których organ celny odmówi przyjęcia towarów do depozytu;

3) terminy przechowywania towarów w depozycie.

§ 2.

Dokonując przyjęcia towarów do przechowania w depozycie, organ celny określa wartość:

1) towarów niewspólnotowych – przyjmując ich wartość celną;

2) towarów wspólnotowych – przyjmując wartość rynkową towaru identycznego lub podobnego z dnia przyjęcia towaru do depozytu.

§ 3.

1. Przyjmując towary do przechowania w depozycie, organ celny może zobowiązać osobę składającą towary albo osobę, której zatrzymano lub zajęto towary, do złożenia towarów w opakowaniu gwarantującym ich właściwe przechowanie i zachowanie tożsamości.

2. W przypadku przyjmowania do przechowania w depozycie towarów zajętych lub zatrzymanych przez inne organy administracji państwowej na podstawie odrębnych przepisów nie stosuje się ust. 1.

§ 4.

1. Przyjęcie towarów do przechowania w depozycie organ celny potwierdza, wydając pokwitowanie, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.

2. Pokwitowanie, które jest drukiem ścisłego zarachowania, sporządza się w 3 egzemplarzach, przy czym:

1) oryginał pokwitowania – otrzymuje osoba składająca towary do depozytu albo której zatrzymano lub zajęto towar;

2) drugi egzemplarz – dołącza się do towaru;

3) trzeci egzemplarz – pozostaje w dokumentacji urzędu celnego w bloczku pokwitowań.

3. Odbiór pokwitowania powinien być potwierdzony na wszystkich egzemplarzach podpisem osoby, o której mowa w ust. 2 pkt 1.

§ 5.

W przypadku gdy nie można ustalić osoby wprowadzającej towary na obszar celny Wspólnoty Europejskiej oraz osoby, o której mowa w § 4 ust. 2 pkt 1, organ celny dokonuje ich przyjęcia do depozytu na podstawie wypełnionego druku, o którym mowa w § 4, z adnotacją o braku osoby, której można wydać pokwitowanie.

§ 6.

Przyjęcie do przechowania w depozycie towarów zatrzymanych lub zajętych przez inne organy administracji państwowej odbywa się na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego i nie wymaga sporządzenia pokwitowania.

§ 7.

Organ celny może odmówić przyjęcia do przechowania w depozycie towarów, o których mowa w art. 35 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne, jeżeli:

1) potwierdzenie ich jakości i rodzaju wymaga wiedzy specjalistycznej lub uprzednich badań, a tożsamości towarów nie można ustalić dostępnymi urzędowi celnemu metodami;

2) nie ma możliwości zagwarantowania właściwych warunków przechowywania towarów.

§ 8.

1. Odbioru towarów przechowywanych czasowo w depozycie może dokonać osoba, o której mowa w § 4 ust. 2 pkt 1, lub osoba przez nią upoważniona, po zwrocie oryginału pokwitowania i uiszczeniu opłaty za przechowanie, o której mowa w art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne. Upoważnienie do odbioru towarów powinno być sporządzone w formie pisemnej oraz poświadczone urzędowo lub notarialnie.

2. Wydanie towarów zajętych lub zatrzymanych do postępowania administracyjnego prowadzonego przed organami celnymi może nastąpić po wydaniu przez właściwy organ ostatecznego rozstrzygnięcia w sprawie.

3. W przypadku zagubienia lub utraty pokwitowania wydanie towarów może nastąpić po złożeniu przez osobę, o której mowa w § 4 ust. 2 pkt 1, oświadczenia według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do rozporządzenia.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, wydanie towarów następuje w obecności dwóch świadków, którymi mogą być funkcjonariusze celni, z wyłączeniem funkcjonariusza odpowiedzialnego za przyjmowanie, przechowywanie i wydawanie towarów z depozytu.

§ 9.

Towary mogą być odebrane wyłącznie w urzędzie celnym, w którym są przechowywane.

§ 10.

1. Termin przechowywania towarów w depozycie wynosi dwa miesiące. Termin ten może być przedłużony o cztery miesiące na wniosek osoby, o której mowa w § 4 ust. 2 pkt 1, lub osoby przez nią upoważnionej, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Okresy przechowywania towarów zajętych lub zatrzymanych są uzależnione od rozstrzygnięć wydanych przez właściwe organy.

§ 11.

Stosowane dotychczas do potwierdzenia przyjęcia towarów do przechowania w depozycie druki, sporządzone według wzoru określonego w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 października 1999 r. w sprawie szczegółowych warunków oraz sposobów i terminów przechowywania towarów w depozycie urzędu celnego (Dz. U. Nr 94, poz. 1092), mogą być nadal stosowane do wyczerpania ich nakładu, jednak nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2004 r.

§ 12.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.²⁾

Minister Finansów: w z. W. Ciesielski

¹⁾Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej – finanse publiczne, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 134, poz. 1427).

²⁾Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 29 października 1999 r. w sprawie szczegółowych warunków oraz sposobów i terminów przechowywania towarów w depozycie urzędu celnego (Dz. U. Nr 94, poz. 1092), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Załącznik 1.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Finansów
z dnia 19 lipca 2004 r. (poz. 1771)

Załącznik nr 1

infoRgrafika