Dziennik Ustaw - rok 2017 poz. 101

Na podstawie art. 66 ust. 7 ustawy z dnia 15 grudnia 2016 r. o Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. 2261) zarządza się, co następuje:

1) ustawie – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 15 grudnia 2016 r. o Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej;

2) radcy – należy przez to rozumieć radcę Prokuratorii Generalnej.

1) staranność, rzetelność i terminowość wykonywania zadań i czynności służbowych, w szczególności w odniesieniu do sposobu formułowania pism procesowych i opinii prawnych, w tym wykorzystywanie orzecznictwa i poglądów doktryny prawniczej oraz dbałość o zachowanie warunków formalnych czynności;

2) celowość podejmowanych działań przy wykonywaniu zadań i czynności służbowych, w tym uwzględnianie utrwalonych praktyk;

3) współpraca z przełożonymi i innymi radcami, w tym komunikatywność i umiejętność utrzymywania relacji interpersonalnych, włączanie się w działania realizowane razem z innymi osobami w szczególności poprzez aktywny udział we wspólnym prowadzeniu spraw, dzielenie się wiedzą i doświadczeniem, dbanie o dobrą atmosferę i otwartość współpracy, dostrzeganie wkładu pracy innych osób, branie pod uwagę zdania innych osób, udział w rozwiązywaniu problemów prawnych w sprawach prowadzonych przez Prokuratorię Generalną oraz sposób wykonywania zastępstwa za innych radców;

4) współpraca z podmiotami zewnętrznymi, w szczególności podmiotami reprezentującymi Skarb Państwa i osobami prawnymi, w tym umiejętność nawiązywania i utrzymywania kontaktów, wymiany informacji i uzgadniania stanowisk, taktowne zachowanie, wyrażające szacunek i zrozumienie dla drugiej osoby, reagowanie na potrzeby podmiotów zewnętrznych, w szczególności rozpoznawanie potrzeb i proponowanie rozwiązań;

5) rozwój zawodowy, w tym podwyższanie kwalifikacji i umiejętności zawodowych, prowadzenie zajęć dydaktycznych i działalność naukowa, wykorzystywanie wiedzy przy realizacji zadań na zajmowanym stanowisku;

6) umiejętność planowania i organizowania zadań oraz czynności służbowych, w tym umiejętność wyboru zadań priorytetowych i realizacja zadań w kolejności uwzględniającej ich wagę i pilność, dostosowywanie się do zmieniających się okoliczności, gotowość do wykonywania zadań i umiejętność ich wykonywania oraz konsekwentność w ich realizacji.

2. Przy dokonywaniu oceny kwalifikacyjnej bierze się pod uwagę także kryterium:

1) zgodności działań podejmowanych przez radcę z kodeksem dobrych praktyk, o którym mowa w art. 49 pkt 2 ustawy;

2) przestrzegania przepisów ustawy oraz innych ustaw obowiązujących radcę z tytułu wykonywanego przez niego zawodu;

3) nieskazitelności charakteru, dającej rękojmię prawidłowego wykonywania zawodu radcy, o której mowa w art. 54 ust. 2 pkt 6 ustawy.

3. W przypadku radców pełniących funkcje kierownicze, kryterium oceny kwalifikacyjnej stanowi również zdolność do pełnienia takiej funkcji, w tym umiejętność współpracy w zespole i kierowania takim zespołem, w tym również umiejętność delegowania zadań, motywowania pracowników, rozwiązywania konfliktów, wspierania pracowników w rozwoju zawodowym i identyfikowania potrzeb rozwojowych, proponowanie działań rozwojowych oraz monitorowanie ich realizacji.

2. Radca potwierdza podpisem przeprowadzenie z nim rozmowy, o której mowa w ust. 1, oraz zapoznanie się z kryteriami oceny kwalifikacyjnej i terminem jej sporządzania.

1) główne obowiązki wykonywane przez radcę w okresie, w którym podlegał ocenie, oraz sposób ich realizacji;

2) kierunki dalszego rozwoju zawodowego i potrzeby radcy w zakresie podnoszenia kwalifikacji i doskonalenia umiejętności.

2. Sporządzenie oceny kwalifikacyjnej polega na:

1) przyznaniu ocen cząstkowych odpowiednio do poziomu spełnienia przez radcę każdego z kryteriów w trakcie wykonywania przez radcę głównych obowiązków, według skali ocen:

a) znacznie poniżej oczekiwań – 1 punkt,

b) poniżej oczekiwań – 3 punkty,

c) na poziomie oczekiwań – 5 punktów,

d) powyżej oczekiwań – 7 punktów,

e) znacznie powyżej oczekiwań – 9 punktów;

2) ustaleniu ogólnego poziomu spełniania kryteriów oceny kwalifikacyjnej – przez wyliczenie średniej arytmetycznej z ocen cząstkowych – według skali ocen:

a) znacznie poniżej oczekiwań – od 1 punktu do 2 punktów,

b) poniżej oczekiwań – powyżej 2 punktów do 4 punktów,

c) na poziomie oczekiwań – powyżej 4 punktów do 6 punktów,

d) powyżej oczekiwań – powyżej 6 punktów do 8 punktów,

e) znacznie powyżej oczekiwań – powyżej 8 punktów do 9 punktów;

3) przyznaniu oceny końcowej:

a) oceny pozytywnej – w przypadku ustalenia ogólnego poziomu spełniania kryteriów oceny kwalifikacyjnej na poziomie znacznie powyżej oczekiwań, powyżej oczekiwań albo na poziomie oczekiwań, pod warunkiem nieuzyskania przez radcę żadnej z ocen cząstkowych na poziomie znacznie poniżej oczekiwań,

b) oceny negatywnej – w przypadku ustalenia ogólnego poziomu spełniania kryteriów oceny kwalifikacyjnej na poziomie poniżej oczekiwań albo znacznie poniżej oczekiwań, a także w przypadku uzyskania przez radcę co najmniej jednej oceny cząstkowej na poziomie znacznie poniżej oczekiwań.

3. Ocenę kwalifikacyjną radcy sporządza się na piśmie. Sporządzając ocenę kwalifikacyjną, bierze się pod uwagę wnioski z rozmowy oceniającej.

4. Ocena kwalifikacyjna podlega uzasadnieniu. W przypadku oceny pozytywnej można odstąpić od sporządzenia uzasadnienia przyznanej oceny kwalifikacyjnej.

5. Radcę niezwłocznie zapoznaje się z oceną kwalifikacyjną sporządzoną na piśmie. Oryginał dokumentu oceny kwalifikacyjnej włącza się do akt osobowych radcy, a kopię doręcza się radcy.

Prezes Rady Ministrów: B. Szydło