Dzienniki Urzędowe - rok 2013 poz. 23

Na podstawie art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 2013 r. poz. 908 i 1036) zarządza się, co następuje:

2. Jeżeli autentyczność przedstawionych do wymiany zużytych lub uszkodzonych znaków pieniężnych budzi podejrzenia, stosuje się zasady i tryb postępowania określone w odrębnych przepisach.

3. Jeżeli zużycie lub uszkodzenie polega na zanieczyszczeniu banknotów lub monet, osoba przedstawiająca znaki pieniężne do wymiany powinna podać informacje o rodzaju zanieczyszczenia, jeżeli takie informacje posiada.

4. Banknoty lub monety, o których mowa w ust. 3, oraz banknoty zawilgocone, zbutwiałe i kruszące się są przyjmowane do wymiany zgodnie z § 6.

1) banknoty postrzępione, naddarte, podklejone, przerwane, nadmiernie zabrudzone, zaplamione, odbarwione lub uszkodzone w inny sposób, w tym również wskutek umieszczenia na nich trwałego napisu, nadruku, rysunku lub innego znaku;

2) monety oraz ich elementy (rdzeń i pierścień), mające w szczególności uszkodzenia typu mechanicznego, wytarte, o zmienionej barwie, skorodowane, w tym również uszkodzone wskutek umieszczenia na nich trwałego napisu, rysunku lub innego znaku.

1) banknoty:

a) są przerwane na kilka części, sklejone lub niesklejone, jeżeli wszystkie części pochodzą z tego samego banknotu, nie posiadają ubytków powierzchni w miejscu przerwania i łącznie stanowią 100% pierwotnej powierzchni,

b) jeżeli zachowały ponad 75% pierwotnej powierzchni w jednym fragmencie;

2) monety, a także dwa rozłączone elementy (rdzeń i pierścień) – jeżeli pochodzą z monety o tej samej wartości nominalnej.

2. Części banknotu, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, skleja się w całość, umieszczając podklejenia na odwrotnej stronie, w obecności osoby, która przedstawiła znaki pieniężne do wymiany, w sposób umożliwiający stwierdzenie, że poszczególne części stanowią razem 100% pierwotnej powierzchni. Na przedniej stronie banknotu, sklejonego przez klienta lub kasjera, umieszcza się odręczną adnotację lub odbitkę stempla o treści „100% wartości nominalnej”, tak aby ta adnotacja lub odbitka obejmowała, w miarę możliwości, co najmniej dwie części banknotu, oraz datę i podpis pracownika banku, dokonującego wymiany.

3. Na przedniej stronie banknotów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b, umieszcza się, w obecności osoby, która przedstawiła znaki pieniężne do wymiany, odręczną adnotację lub odbitkę stempla o treści „100% wartości nominalnej” oraz datę i podpis pracownika banku, dokonującego wymiany; pozostały ubytek powierzchni banknotu uzupełnia się papierem do 100% pierwotnej powierzchni.

1) w przypadku banknotów – jeżeli zachowały od 45% do 75% pierwotnej powierzchni w jednym fragmencie;

2) w przypadku monet – jeżeli zachował się przynajmniej jeden element (rdzeń lub pierścień).

2. Na przedniej stronie banknotów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, umieszcza się, w obecności osoby, która przedstawiła znaki pieniężne do wymiany, odręczną adnotację lub odbitkę stempla o treści „50% wartości nominalnej”, oraz datę i podpis pracownika banku, dokonującego wymiany.

2. Wymienione fragmenty banknotów, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1, o tej samej wartości nominalnej, sklejane są w pełne banknoty i włączane do paczek banknotów, nienadających się do obiegu, o tej samej wartości nominalnej. Dopuszcza się łączenie dwóch dowolnych fragmentów pochodzących z banknotów o tej samej wartości nominalnej.

3. Wymienione monety oraz kompletowane w całość elementy (rdzeń i pierścień) monet, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 i w § 4 ust. 1 pkt 2, pakowane są do woreczków z monetami, nienadającymi się do obiegu, o tej samej wartości nominalnej. Dopuszcza się kompletowanie dwóch takich samych elementów monety o tej samej wartości nominalnej.

2. Osoba przedstawiająca znaki pieniężne do wymiany otrzymuje, jako pokwitowanie, odcinek „C” wniosku, o którym mowa w ust. 1.

3. Przyjęte do wymiany znaki pieniężne, wraz z odcinkiem „B” wniosku, o którym mowa w ust. 1, banki przesyłają do Centrali NBP bezpośrednio lub za pośrednictwem oddziałów okręgowych Narodowego Banku Polskiego, zwanych dalej „oddziałami okręgowymi NBP”, przy okazji kontaktów związanych z pobieraniem lub odprowadzaniem znaków pieniężnych.

4. Przyjęcie od banków znaków pieniężnych, o których mowa w ust. 3, oddziały okręgowe NBP potwierdzają na „Pokwitowaniu”, którego wzór stanowi załącznik nr 2 do zarządzenia.

5. Banknoty i monety, o których mowa w § 1 ust. 3 i 4, przed przekazaniem do Centrali NBP należy zabezpieczyć przed dotykaniem oraz uniemożliwić ich rozpad, umieszczając je w plastikowych torebkach.

2. Do przedstawionych do wymiany znaków pieniężnych organ ścigania dołącza dokument informujący o wykonanych badaniach i zagrożeniach, jakie substancja użyta w badaniach może powodować dla życia lub zdrowia osób mających z nimi kontakt.

3. Wymiana takich znaków pieniężnych jest dokonywana bezpłatnie.

2. Oddziały okręgowe NBP zawiadamiają niezwłocznie właściwą terytorialnie komendę wojewódzką policji, zwaną dalej „kwp”, o przedstawieniu do wymiany znaków pieniężnych, o których mowa w ust. 1; wzór zawiadomienia stanowi załącznik nr 3 do zarządzenia.

3. Osoby reprezentujące przedsiębiorstwa lub inne podmioty oraz inne osoby przedstawiające znaki pieniężne do wymiany, obowiązane są podać w zawiadomieniu, o którym mowa w ust. 2, informację o okolicznościach uszkodzenia.

4. Przy przyjmowaniu znaków pieniężnych, o których mowa w ust. 1, sporządza się wniosek, którego wzór stanowi załącznik nr 1 do zarządzenia. Osoba przedstawiająca znaki pieniężne do wymiany otrzymuje, jako pokwitowanie, odcinek „C” wniosku.

5. Oddziały okręgowe NBP dokonują wymiany znaków pieniężnych, o których mowa w ust. 1, zgodnie z § 3 lub 4.

6. Znaki pieniężne, o których mowa w ust. 1, które nie odpowiadają warunkom określonym w § 3 lub 4, oddziały okręgowe NBP przekazują do wymiany do Centrali NBP.

7. Wymiana znaków pieniężnych, o których mowa w ust. 1, jest dokonywana przez oddziały okręgowe NBP, po otrzymaniu z kwp postanowienia o umorzeniu śledztwa lub o odmowie wszczęcia postępowania; Centrala NBP dokonuje wymiany po przekazaniu przez oddział okręgowy NBP kopii wymienionego postanowienia.

2. Nie pobiera się opłaty, jeżeli znaki pieniężne zostały zniszczone lub uszkodzone w wyniku przestępstwa lub karalnego usiłowania popełnienia przestępstwa na szkodę wymieniającego.

1) banknoty:

a) w 100% wartości nominalnej – jeżeli zostało zachowane ponad 75% pierwotnej powierzchni banknotu,

b) w 50% wartości nominalnej – jeżeli zostało zachowane od 45% do 75% pierwotnej powierzchni banknotu;

2) monety:

a) w 100% wartości nominalnej monety, również jeżeli są to dwa rozłączone elementy (rdzeń i pierścień) – jeżeli pochodzą z monety o tej samej wartości nominalnej.

b) w 50% wartości nominalnej – jeżeli został zachowany co najmniej jeden element monety (rdzeń lub pierścień).

2. W przypadku wymiany znaków pieniężnych, o których mowa w § 8 ust. 1, przekazywana kwota jest pomniejszona o opłatę, o której mowa w § 9 ust. 1.

3. Banki obowiązane są zawiadomić osobę, która przedstawiła znaki pieniężne do wymiany:

1) o wyniku dokonanej wymiany, przesyłając jej odcinek „D” wniosku, o którym mowa w § 6 ust. 1, i wypłacić jej lub przekazać na wskazany przez nią rachunek kwotę przekazaną przez Centralę NBP, lub

2) o odmowie dokonania wymiany, wraz z uzasadnieniem.

4. Niewymienione przez Centralę NBP banknoty i ich fragmenty oraz monety i ich elementy (rdzeń i pierścień) są zwracane osobie, która przedstawiła znaki pieniężne do wymiany.

Prezes Narodowego Banku Polskiego: M. Belka

Załączniki do zarządzenia nr 31/2013 Prezesa Narodowego
Banku Polskiego z dnia 17 grudnia 2013 r. (poz. 23)

Załącznik nr 1

WZÓR – WNIOSEK O WYMIANĘ ZUŻYTYCH/USZKODZONYCH ZNAKÓW PIENIĘŻNYCH

Załącznik nr 2

WZÓR – POKWITOWANIE

Załącznik nr 3

WZÓR – ZAWIADOMIENIE O PRZEDSTAWIENIU DO WYMIANY ZNAKÓW PIENIĘŻNYCH, KTÓRE POSIADAJĄ CECHY WSKAZUJĄCE NA USZKODZENIE W WYNIKU ZADZIAŁANIA ZABEZPIECZEŃ ZAINSTALOWANYCH W POJEMNIKACH SPECJALISTYCZNYCH LUB URZĄDZENIACH SŁUŻĄCYCH DO TRANSPORTU I PRZECHOWYWANIA ZNAKÓW PIENIĘŻNYCH