REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2014 poz. 487

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 20f ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm.³⁾) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa sposób obliczania:

1) końcowego zużycia energii brutto ze źródeł odnawialnych, będącego sumą końcowego zużycia energii:

a) elektrycznej brutto ze źródeł odnawialnych,

b) brutto ze źródeł odnawialnych w ciepłownictwie i chłodnictwie oraz

c) ze źródeł odnawialnych w transporcie;

2) znormalizowanej ilości energii elektrycznej wytworzonej w elektrowniach wodnych lub w farmach wiatrowych;

3) rzeczywistej ilości ciepła wytworzonego z energii aerotermalnej, geotermalnej lub hydrotermalnej przez pompy ciepła.

§ 2.

Użyte w rozporządzeniu określenia oznaczają:

1) ustawa – ustawę z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne;

2) dyrektywa – dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającą i w następstwie uchylającą dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (Dz. Urz. UE L 140 z 05.06.2009, str. 16, z późn. zm.);

3) decyzja – decyzję Komisji z dnia 1 marca 2013 r. ustanawiającą wytyczne dla państw członkowskich dotyczące obliczania energii odnawialnej z pomp ciepła w odniesieniu do różnych technologii pomp ciepła na podstawie art. 5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE (Dz. Urz. UE L 62 z 06.03.2013, str. 27, oraz Dz. Urz. UE L 8 z 11.01.2014, str. 32);

4) energia ze źródeł odnawialnych – energię ze źródeł odnawialnych w rozumieniu art. 20g ustawy;

5) energia aerotermalna – energię w rozumieniu art. 2 lit. b dyrektywy;

6) energia geotermalna – energię w rozumieniu art. 2 lit. c dyrektywy;

7) energia hydrotermalna – energię w rozumieniu art. 2 lit. d dyrektywy;

8) hydroenergia – energię wytworzoną w elektrowniach wodnych, będącą energią spadku śródlądowych wód powierzchniowych, z wyłączeniem energii uzyskiwanej z pracy pomp w elektrowniach szczytowo-pompowych;

9) instalacja spalania wielopaliwowego – jednostkę wytwórczą w rozumieniu art. 3 pkt 43 ustawy, służącą do wytwarzania energii elektrycznej lub ciepła, w której biomasa, biopłyny, biogaz lub biogaz rolniczy są spalane wspólnie z paliwami kopalnymi;

10) układ pomiarowo-rozliczeniowy – urządzenia pomiarowo-rozliczeniowe oraz inne urządzenia, a także układy połączeń między nimi, służące do pomiaru ilości energii elektrycznej lub ciepła wytwarzanych w odnawialnym źródle energii lub ilości biogazu rolniczego wytworzonego w odnawialnym źródle energii.

§ 3.

1. Przy obliczaniu końcowego zużycia energii brutto ze źródeł odnawialnych uwzględnia się wyłącznie niekopalne źródła energii oraz tylko te biopaliwa i biopłyny, które spełniają kryteria zrównoważonego rozwoju określone w art. 17 dyrektywy.

2. Przy obliczaniu udziału końcowego zużycia energii ze źródeł odnawialnych w końcowym zużyciu energii brutto ilość energii ze źródeł odnawialnych, przypadającej na jeden z rodzajów zużycia energii, uwzględnia się tylko raz i wyraża w jednostkach energii.

§ 4.

1. Przy obliczaniu końcowego zużycia energii elektrycznej brutto ze źródeł odnawialnych lub z biopłynów uwzględnia się energię, w tym energię elektryczną, ciepło lub biogaz rolniczy przeliczany na ekwiwalentną ilość energii elektrycznej w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 11 ustawy, wytworzoną w odnawialnym źródle energii, z wyłączeniem energii elektrycznej wytworzonej w elektrowniach wodnych szczytowo-pompowych, chyba że do wpompowania wody pod górę zużyta została energia elektryczna wytwarzana w odnawialnym źródle energii.

2. W przypadku wytwarzania energii elektrycznej lub ciepła w instalacji spalania wielopaliwowego, przy obliczaniu końcowego zużycia energii brutto ze źródeł odnawialnych zalicza się tę część energii elektrycznej lub ciepła wytworzonych w tej instalacji, wykazanych przez układy pomiarowo-rozliczeniowe, która odpowiada procentowemu udziałowi energii chemicznej biomasy, biogazu lub biogazu rolniczego w energii chemicznej obliczanej na podstawie rzeczywistych wartości opałowych zużytego paliwa.

§ 5.

1. Przy obliczaniu końcowego zużycia energii brutto ze źródeł odnawialnych w ciepłownictwie i chłodnictwie uwzględnia się energię, w tym energię elektryczną lub ciepło, wytworzoną w odnawialnym źródle energii, zużytą na potrzeby systemów lokalnego ogrzewania lub chłodzenia, powiększoną o zużytą energię z innych źródeł odnawialnych, dostarczoną do celów energetycznych przemysłowi, sektorowi transportowemu, gospodarstwom domowym, sektorowi usługowemu, w tym świadczącemu usługi publiczne, rolnictwu, leśnictwu i rybołówstwu, łącznie ze zużyciem energii elektrycznej i ciepła przez przemysł energetyczny na wytwarzanie energii elektrycznej i ciepła oraz łącznie ze stratami energii elektrycznej i ciepła powstającymi podczas ich przesyłania lub dystrybucji.

2. Przy obliczaniu końcowego zużycia energii brutto ze źródeł odnawialnych w ciepłownictwie i chłodnictwie nie uwzględnia się energii elektrycznej i ciepła wytwarzanych przez systemy energii biernej, w ramach których niższe zużycie energii elektrycznej i ciepła zyskuje się w sposób bierny dzięki konstrukcji budynku bądź dostarczeniu energii elektrycznej lub ciepła ze źródeł nieodnawialnych.

3. Przy obliczaniu końcowego zużycia energii brutto ze źródeł odnawialnych w ciepłownictwie i chłodnictwie w przypadku, o którym mowa w art. 5 ust. 4 akapit trzeci dyrektywy, uwzględnia się ciepło pochodzące z pomp ciepła wykorzystujących energię aerotermalną, geotermalną lub hydrotermalną uznawaną za energię ze źródeł odnawialnych w ilości obliczanej zgodnie z metodologią określoną w załączniku VII do dyrektywy.

§ 6.

1. Przy obliczaniu końcowego zużycia energii ze źródeł odnawialnych w transporcie uwzględnia się nośniki energii, w tym biokomponenty, biopaliwa ciekłe, paliwa ciekłe i inne paliwa odnawialne, zużyte na potrzeby transportu, oraz energię elektryczną wytworzoną w odnawialnym źródle energii, zużytą na potrzeby transportu przez wszystkie rodzaje elektrycznych pojazdów drogowych.

2. Przy obliczaniu końcowego zużycia energii ze źródeł odnawialnych w transporcie przyjmuje się wartość opałową paliw w wysokości określonej w załączniku III do dyrektywy.

§ 7.

Przy obliczaniu końcowego zużycia energii elektrycznej brutto ze źródeł odnawialnych uwzględnia się rzeczywistą produkcję roczną energii elektrycznej wytworzonej w elektrowniach wodnych wykorzystujących hydroenergię oraz w farmach wiatrowych, przyjmując zasady normalizacji wyliczeń określone odpowiednio w załączniku II do dyrektywy.

§ 8.

Przy obliczaniu końcowego zużycia energii brutto ze źródeł odnawialnych w ciepłownictwie i chłodnictwie w przypadku pomp ciepła stosuje się odpowiednio wytyczne dla państw członkowskich dotyczące obliczania energii odnawialnej z pomp ciepła w odniesieniu do różnych technologii pomp ciepła na podstawie art. 5 dyrektywy 2009/28/WE, stanowiące załącznik do decyzji.

§ 9.

W sprawach nieuregulowanych w rozporządzeniu stosuje się odpowiednio przepisy dyrektywy i decyzji.

§ 10.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Minister Gospodarki: wz. J. Pietrewicz

¹⁾ Minister Gospodarki kieruje działem administracji rządowej - gospodarka, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 listopada 2011 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Gospodarki (Dz. U. Nr 248, poz. 1478).

²⁾ Przepisy niniejszego rozporządzenia wdrażają dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/28/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie promowania stosowania energii ze źródeł odnawialnych zmieniającą i w następstwie uchylającą dyrektywy 2001/77/WE oraz 2003/30/WE (Dz. Urz. UE L 140 z 05.06.2009, str. 16, z późn. zm.).

³⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2013 r. poz. 984 i 1238 oraz z 2014 r. poz. 457.

Metryka