Monitor Polski - rok 1990 nr 32 poz. 258

Na podstawie art. 79 Kodeksu pracy zarządza się, co następuje:

1) w miejscowości stałego zamieszkania lub codziennie dojeżdżał do pracy z miejscowości stałego zamieszkania bądź

2) w innej miejscowości niż miejscowość stałego zamieszkania i mieszkał w hotelu pracowniczym lub kwaterze wynajętej przez przedsiębiorstwo.

1) zwrot kosztów przejazdu do miejsca czasowego przeniesienia i z powrotem według ogólnie obowiązujących przepisów,

2) dodatek za rozłąkę w wysokości 6,30 zł za każdy dzień pobytu w miejscowości czasowego przeniesienia (łącznie z dniami podróży w związku z rozpoczęciem lub zakończeniem czasowego przeniesienia); dodatek nie przysługuje:

a) za dni nie usprawiedliwionej nieobecności w pracy,

b) za okres pobytu na leczeniu w szpitalu lub w izbie chorych, w czasie którego pracownik otrzymywał bezpłatne wyżywienie,

c) za okres urlopu wypoczynkowego,

d) za dni zwolnień od pracy, udzielonych na podstawie ogólnie obowiązujących przepisów, oraz za okres niezdolności do pracy wskutek choroby, jeżeli w czasie zwolnienia od pracy lub niezdolności do pracy pracownik nie przebywał w miejscowości czasowego przeniesienia,

3) po każdych zakończonych 14 dniach czasowego przeniesienia — zwrot kosztów przejazdu do miejsca stałego zamieszkania i z powrotem najtańszym publicznym środkiem lokomocji w związku z odwiedzeniem rodziny w dniach wolnych od pracy; zwrot kosztów przejazdu nie przysługuje, jeżeli pracownik nie stawił się w terminie do pracy bez uzasadnionej przyczyny,

4) bezpłatne zakwaterowanie, a w razie niezapewnienia bezpłatnego zakwaterowania, zwrot kosztów zakwaterowania w wysokości stwierdzonej rachunkiem; w przypadku niezapewnienia bezpłatnego zakwaterowania i nieprzedłożenia rachunku przysługuje ryczałt za nocleg w wysokości 150% dodatku za rozłąkę, o którym mowa w pkt 2.

1) ryczałt w wysokości odpowiadającej 1/3 dodatku za rozłąkę, o którym mowa w § 3 pkt 2, za każdy dzień przepracowany, jeżeli czas przejazdu do pracy i z powrotem publicznym środkiem lokomocji lub środkiem transportu przedsiębiorstwa, a w razie braku takich środków — czas pieszego dojścia, przekracza 2 godziny,

2) zwrot faktycznych kosztów przejazdu najtańszym publicznym środkiem lokomocji lub bezpłatny przejazd w razie dojazdu transportem przedsiębiorstwa, bez względu na czas przejazdu.

2. Do czasu przejazdu nie wlicza się czasu dojścia pieszego lub dojazdu własnym środkiem transportu do stacji (przystanku) publicznego środka lokomocji lub środka transportu przedsiębiorstwa.