Akty ujednolicone - rok 2025 poz. 1411

(1)

Wysokość opłaty uiszczanej przez wnioskodawców ubiegających się o zezwolenie na podróż w ramach europejskiego systemu informacji o podróży oraz zezwoleń na podróż (ETIAS) określono w art. 18 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1240. W rozporządzeniu delegowanym Komisji (UE) 2024/2511 (2) ustanowiono mechanizmy, za pomocą których Komisja ma oceniać konieczność dostosowania tej opłaty.

(2)

Zgodnie z rozporządzeniem delegowanym (UE) 2024/2511 Komisja zidentyfikowała szereg czynników, które mogą spowodować znaczny lub utrzymujący się wzrost kosztów funkcjonowania i utrzymania systemu ETIAS, wykraczających poza czynniki przewidywane w momencie przyjęcia rozporządzenia (UE) 2018/1240. Po pierwsze, od 2016 r. skumulowana stopa inflacji w Unii wzrosła o 30,12 %. Po drugie, liczba podróżnych zwolnionych z obowiązku wizowego wjeżdżających do Unii znacznie wzrosła w ostatnich latach i oczekuje się, że w najbliższej przyszłości będzie nadal rosła. Ponadto na potrzeby funkcjonowania ETIAS wdrożono dodatkowe funkcje ETIAS, których wdrożenia nie zakładano w momencie przyjmowania rozporządzenia (UE) 2018/1240.

(3)

Konieczne jest dostosowanie opłaty za zezwolenie na podróż w ramach ETIAS do opłat stosowanych w porównywalnych systemach, aby zapewnić konkurencyjność i równe warunki działania z innymi programami zezwoleń na podróż na świecie.

(4)

Konieczne jest zatem podwyższenie opłaty za zezwolenie na podróż w ramach ETIAS.

(5)

Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (UE) 2018/1240.

(6)

Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla stosowania dyrektywy 2004/38/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (3) oraz Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (4).

(7)

Zważywszy, że rozporządzenie (UE) 2018/1240 powstało w oparciu o dorobek Schengen, zgodnie z art. 4 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do Traktatu o Unii Europejskiej oraz do Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dania powiadomiła o swojej decyzji w sprawie wdrożenia rozporządzenia (UE) 2018/1240 do swojego prawa krajowego. Dania jest zatem związana niniejszym rozporządzeniem.

(8)

Niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen, które nie mają zastosowania do Irlandii zgodnie z decyzją Rady 2002/192/WE (5). Irlandia nie uczestniczy w związku z tym w jego przyjęciu i nie jest nim związana ani go nie stosuje.

(9)

W odniesieniu do Islandii i Norwegii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy zawartej przez Radę Unii Europejskiej i Republikę Islandii oraz Królestwo Norwegii dotyczącej włączenia tych dwóch państw we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (6), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji Rady 1999/437/WE (7).

(10)

W odniesieniu do Szwajcarii niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską a Konfederacją Szwajcarską w sprawie włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen (8), które wchodzą w zakres obszaru, o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2008/146/WE (9).

(11)

W odniesieniu do Liechtensteinu niniejsze rozporządzenie stanowi rozwinięcie przepisów dorobku Schengen w rozumieniu Protokołu między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską, Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtensteinu w sprawie przystąpienia Księstwa Liechtensteinu do Umowy między Unią Europejską, Wspólnotą Europejską i Konfederacją Szwajcarską dotyczącej włączenia Konfederacji Szwajcarskiej we wprowadzanie w życie, stosowanie i rozwój dorobku Schengen, które wchodzą w zakres obszaru (10), o którym mowa w art. 1 lit. A decyzji 1999/437/WE w związku z art. 3 decyzji Rady 2011/350/UE (11).

(12)

Niniejsze rozporządzenie jest aktem opartym na dorobku Schengen lub w inny sposób z nim związanym w rozumieniu art. 3 ust. 1 Aktu przystąpienia z 2003 r.,