Dzienniki Urzędowe - rok 2012 poz. 15

Na podstawie § 31 ust. 2 rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 18 stycznia 2007 r. w sprawie wypadków i incydentów lotniczych (Dz. U. z 2007 r. Nr 35, poz. 225), w związku z zarządzeniem nr 14 Prezesa Urzędu Lotnictwa Cywilnego z dnia 14 grudnia 2006 r. w sprawie wprowadzenia klasyfikacji grup przyczynowych zdarzeń lotniczych (Dz. Urz. ULC z 2006 r. Nr 10, poz. 43) ogłasza się, co następuje:

1. Wypadek lotniczy, który wydarzył się w dniu 2 maja 2011 r., na spadochronie Silhouette 190, klasyfikuję do kategorii:

„Czynnik ludzki”
w grupie przyczynowej: „Brak kwalifikacji – H2”.

2. Opis okoliczności wypadku:

Uczeń-skoczek wykonywał skok na zadanie „II-5”. Po zakończeniu zadania, na wysokości około 900 m otworzył czaszę główną, która napełniła się prawidłowo, a cały przebieg lotu do wysokości około 100 m był prawidłowy. W ostatniej fazie lotu, uczeń-skoczek wykonał zakręt pod wiatr na bardzo małej wysokości, przy pomocy przednich taśm nośnych, które trzymał aż do momentu dynamicznego przyziemienia. Podczas przyziemienia uczeń-skoczek doznał obrażeń kręgosłupa w odcinku lędźwiowym.

Uczeń-skoczek, lat 36, wykonywał 123. skok spadochronowy.

Warunki atmosferyczne nie miały wpływu na przebieg zdarzenia.

3. Przyczyna wypadku lotniczego:

Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych, zwana dalej „PKBWL”, ustaliła, że przyczyną wypadku lotniczego była niewłaściwa ocena wysokości podczas podchodzenia do lądowania, co doprowadziło do wykonania zakrętu na zbyt małej wysokości i przyziemienia z dużą prędkością postępową i opadania.

Okoliczności sprzyjające zaistnieniu wypadku lotniczego:

– nie można wykluczyć, że wykonanie manewru lądowania na zbyt małej wysokości miało związek z tym, że uczeń-skoczek chciał koniecznie dolecieć z wiatrem jak najbliżej startu spadochronowego.

4. Zalecenia PKBWL dotyczące bezpieczeństwa:

PKBWL zaakceptowała zastosowane środki profilaktyczne opracowane przez organizatora skoków: Uczniom-skoczkom przypomniano zasady budowania prawidłowej rundy do lądowania o wysokości ok. 300 m, a w szczególności:

– nie wykonywać niskich (poniżej 100 metrów) zakrętów pod wiatr;

– w przypadku zbyt małej wysokości do zbudowania prawidłowej rundy, lądować bokiem do wiatru lub z wiatrem, pamiętając o mogącym wystąpić mniej komfortowym przyziemieniu.