Dziennik Ustaw - rok 2000 nr 98 poz. 1067

Na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. Nr 89, poz. 414, z 1996 r. Nr 100, poz. 465, Nr 106, poz. 496 i Nr 146, poz. 680, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 111, poz. 726, z 1998 r. Nr 22, poz. 118 i Nr 106, poz. 668, z 1999 r. Nr 41, poz. 412, Nr 49, poz. 483 i Nr 62, poz. 682 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136, Nr 29, poz. 354 i Nr 43, poz. 489) zarządza się, co następuje:

1) produktach naftowych – rozumie się przez to produkty otrzymywane z ropy naftowej, a w szczególności:

a) paliwa płynne, zwłaszcza benzyny, oleje napędowe, zwane ogólnie silnikowymi paliwami płynnymi,

b) oleje opałowe,

c) skroplone węglowodory gazowe (C₃–C₄), zwane dalej „gazem płynnym",

d) oleje silnikowe, przekładniowe i smary,

2) stacji paliw płynnych, zwanej dalej „stacją paliw" – rozumie się przez to zespół obiektów budowlanych stałych lub tymczasowych, przeznaczonych do magazynowania i dystrybucji silnikowych paliw płynnych, olejów i smarów oraz gazu płynnego,

3) stałej stacji paliw – rozumie się przez to zespół obiektów budowlanych, w którego skład mogą wchodzić: budynek, podziemne zbiorniki magazynowe paliw płynnych, podziemne lub naziemne zbiorniki gazu płynnego, odmierzacze paliw, instalacje technologiczne, wodnokanalizacyjne i energetyczne, urządzenia do wydawania gazu płynnego, podjazdy i zadaszenia oraz inne urządzenia usługowe,

4) tymczasowej stacji paliw, zwanej dalej „stacją kontenerową" – rozumie się przez to zbiorniki i urządzenia do wydawania paliw umieszczone naziemnie na konstrukcji umożliwiającej jej przemieszczanie,

5) bazie paliw płynnych, zwanej dalej „bazą paliw" – rozumie się przez to zespół obiektów budowlanych przeznaczonych do magazynowania lub przeładunku ropy naftowej i produktów naftowych, nie posiadających cech stacji paliw płynnych,

6) bazie gazu płynnego – rozumie się przez to zespół obiektów budowlanych przeznaczonych do magazynowania lub przeładunku gazu płynnego, nie posiadających cech stacji gazu płynnego,

7) rurociągu dalekosiężnym – rozumie się przez to rurociąg łączący wydzielone obiekty nadania, odbioru i rozdziału ropy naftowej lub produktów naftowych, biegnący w terenie nie wydzielonym i służący do transportu ropy naftowej lub produktów naftowych, z wyjątkiem rurociągów w obrębie granic baz paliw na terenie portów, lotnisk, stacji kolejowych i innych zamkniętych zakładów,

8) ścianie osłonowej zbiornika, zwanej dalej „ścianą osłonową" – rozumie się przez to ścianę usytuowaną wokół zbiornika w odległości od 2 m do 2,5 m od jego płaszcza, wykonaną w sposób zabezpieczający przed rozlaniem ropy naftowej lub produktów naftowych w przypadku awarii zbiornika,

9) stacji gazu płynnego – rozumie się przez to urządzenia do magazynowania i dystrybucji gazu płynnego poza stacjami paliw płynnych jako samodzielne obiekty budowlane.

1) do l klasy – ropę naftową i produkty naftowe o temperaturze zapłonu do 296,15 K (23°C),

2) do II klasy – produkty naftowe o temperaturze zapłonu wyższej od 296,15 K (23°C) do 334,15 K (61°C),

3) do III klasy – produkty naftowe o temperaturze zapłonu wyższej od 334,15 K (61°C) do 373,15 K (100°C).

2. Wymagania techniczne w zakresie projektowania, budowy, wytwarzania i eksploatacji zbiorników przeznaczonych do magazynowania ropy naftowej i produktów naftowych regulują odrębne przepisy.

2. Ocenę oddziaływania obiektów wymienionych w ust. 1 na środowisko gruntowo-wodne sporządza się na podstawie warunków hydrogeologicznych i geologiczno-inżynierskich na terenie projektowanego obiektu i w jego otoczeniu oraz na podstawie istniejących materiałów geologicznych, wizji lokalnej, robót geologicznych i badań specjalnych – hydrogeologicznych, geotechnicznych i laboratoryjnych.

2. Dopuszcza się przyjmowanie innych wymiarów stref zagrożenia wybuchem niż wskazane w załączniku, w przypadku zastosowania rozwiązań technicznych uzasadniających ich przyjęcie zgodnie z zasadami określonymi w odrębnych przepisach.

3. Wymiary stref zagrożenia wybuchem dla stanowisk i urządzeń nie wymienionych w załączniku do niniejszego rozporządzenia należy ustalać indywidualnie, zgodnie z odrębnymi przepisami.

4. W strefach zagrożenia wybuchem nie powinny być sytuowane budynki telemetrii, wpusty uliczne, nie zasyfonowane studzienki kanalizacyjne, ciepłownicze, teletechniczne i tym podobne.

1) zbiorniki i rurociągi zainstalowane naziemnie:

a) do 30 lat eksploatacji – badanie co 10 lat,

b) po 30 latach eksploatacji – badanie co 6 lat,

2) zbiorniki i rurociągi zainstalowane podziemnie:

a) do 20 lat eksploatacji – badanie co 10 lat,

b) po 20 latach eksploatacji – badanie co 5 lat.

2. Badaniom technicznym i próbom szczelności podlegają również zbiorniki i rurociągi bez względu na sposób ich zainstalowania przy przekazywaniu ich do eksploatacji i po każdym remoncie lub naprawie.

3. W przypadku stwierdzenia nieszczelności lub awarii zbiorników albo rurociągów należy przeprowadzić badanie stanu skażenia gruntu i wód gruntowych.

4. Metody badań technicznych i prób szczelności zbiorników i rurociągów, stanu skażenia gruntu i wód gruntowych, o których mowa w ust. 1 i 3, regulują odrębne przepisy.

2. Bazy paliw przeznaczone do magazynowania, przeładunku i dystrybucji produktów naftowych mogą być budowane ze zbiornikami naziemnymi lub podziemnymi.

3. Zbiorniki do magazynowania ropy naftowej i produktów naftowych powinny być wykonane z materiałów niepalnych, odpornych na działanie tych produktów.

1) zabezpieczające przed przenikaniem produktów naftowych do gruntu i wód gruntowych, cieków, rzek, jezior i akwenów portowych oraz emisją par tych produktów do powietrza atmosferycznego w procesach ich przeładunku i magazynowania,

2) do monitorowania stanu magazynowanych produktów i sygnalizacji przecieków tych produktów do gruntu i wód gruntowych,

3) do hermetycznego magazynowania, załadunku i rozładunku produktów naftowych l klasy, ograniczające roczne straty z tego tytułu w każdej instalacji magazynowej bazy paliw do wartości poniżej 0,01% ich rocznej wydajności.

2. Instalacje i urządzenia, o których mowa w ust. 1, powinny być zaprojektowane i wykonane w sposób zapewniający kontrolę ich pracy.

3. Średnie stężenie węglowodorów na wylocie z instalacji odzysku par produktów naftowych l klasy nie może przekraczać 35 g/m³ na godzinę, mierzone w ciągu pełnego dnia pracy (minimum 7 godzin) przy normalnej wydajności. Pomiary mogą być ciągłe lub przerywane. Jeżeli pomiary są przerywane, należy dokonywać przynajmniej czterech pomiarów na godzinę. Całkowity błąd pomiaru nie może przekraczać 10% wartości mierzonej, a zastosowany sprzęt pomiarowy musi mieć zdolność mierzenia stężeń od co najmniej 3 g/m³ z dokładnością co najmniej 95% wartości mierzonej.

4. W procesach odgórnego i oddolnego załadunku cystern samochodowych lub kolejowych produktami naftowymi l klasy pary tych produktów powinny być odprowadzane do instalacji odzysku par lub do zbiornika z dachem stałym, z którego produkt jest wydawany. W przypadku pracy urządzeń załadowczych ze szczytową wydajnością dopuszcza się, aby zastosowany system gromadzenia i odzysku par z urządzeń załadowczych wytwarzał maksymalne podciśnienie na przyłączu do odprowadzenia par z cysterny równe 55 milibarom.

5. W czasie odgórnego załadunku cystern samochodowych lub kolejowych produktami naftowymi końcówka nalewaka powinna znajdować się jak najbliżej dna zbiornika – cysterny, a proces załadunku powinien odbywać się ze zmniejszoną wydajnością przepływu produktu na początku i na końcu tego procesu.

6. Przy załadunku oddolnym cystern samochodowych lub kolejowych produktami naftowymi wydatek nalewaka nie powinien przekraczać 2500 litrów na minutę, przy nominalnej średnicy nalewaka Dn 100.

7. Urządzenia służące do hermetycznego załadunku i rozładunku cystern samochodowych i kolejowych w bazach paliw powinny być tak zaprojektowane i eksploatowane, aby całkowite roczne straty produktów naftowych l klasy nie przekraczały wartości 0,005% ich wydajności.

8. Wszystkie bazy paliw (terminale) posiadające urządzenia załadowcze dla cystern samochodowych powinny posiadać również zespoły nalewaków do oddolnego załadunku cystern produktami naftowymi l klasy.

9. Cysterny samochodowe przystosowane do oddolnego załadunku powinny być wyposażone w tabliczki identyfikacyjne określające dozwoloną ilość jednocześnie podłączonych ramion nalewaków i dopuszczalne ciśnienie.

10. Nalewaki do oddolnego załadunku cystern samochodowych powinny być wyposażone w standardowe złącza pasujące do przyłączy umieszczonych w cysternie samochodowej.

11. Nalewaki do oddolnego załadunku cystern powinny być wyposażone w specjalne urządzenia kontrolne zabezpieczające przed przepełnianiem cystern i blokujące pracę nalewaków w sytuacjach awaryjnych.

12. W czasie załadunku lub wyładunku cystern samochodowych i kolejowych:

1) cysterna samochodowa powinna być uziemiona i połączona z urządzeniem kontrolnym nalewaka za pomocą standardowego łącznika elektrycznego, przy czym wtyczka musi być przymocowana na przewodzie przy cysternie, a gniazdko powinno być przymocowane na przewodzie urządzenia kontrolnego nalewaka,

2) cysterna kolejowa powinna być uziemiona zgodnie z Polskimi Normami,

3) tor kolejowy od strony wjazdu na teren bazy paliw powinien mieć dwie poprzeczne przerwy izolacyjne w obu tokach szynowych, położone w odległości co najmniej 50 m od siebie, przy czym jedna z tych przerw powinna znajdować się poza terenem bazy paliw (lub miejsca przeładunku) w odległości nie większej niż 5 m od ogrodzenia,

4) połączenie układu uziemiającego z torem kolejowym i wagonem cysterną powinno być możliwe wyłącznie po przerwaniu ciągłości toków i wykonane za pomocą przełącznika,

5) uruchomienie urządzeń do przeładunku (pomp) może nastąpić tylko po przerwaniu ciągłości toków szynowych toru.

* lub rozwiązania równoważne pod względem bezpieczeństwa przy zmniejszonej odległości.

2. Określone w ust. 1 odległości od budynków, granicy pasa drogowego i granicy pasa wywłaszczeniowego kolei mierzy się od płaszcza zbiornika naziemnego lub jego ściany osłonowej, a przy zbiorniku podziemnym – od zaworu oddechowego.

3. Bazy paliw, w których zastosowane będą zbiorniki o różnej konstrukcji dachu (dach stały, dach pływający), powinny być sytuowane jak bazy paliw ze zbiornikami o dachach stałych.

4. Bazy paliw, w których magazynowane będą tylko produkty naftowe III klasy podgrzewane powyżej temperatury zapłonu, należy sytuować jak bazy paliw ze zbiornikami naziemnymi z dachem stałym, dla produktów naftowych l i II klasy.

2. Usytuowanie baz paliw na obszarach morskich oraz w granicach terytorialnych portów i przystani morskich należy uzgadniać z właściwym organem administracji morskiej, a w portach śródlądowych – z właściwym terenowym organem administracji rządowej.

1) 25 m od budynków mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej,

2) 15 m od innych budynków,

3) 10 m od granicy pasa drogowego.

2. Odległość między obiektami technologicznymi powinna wynosić co najmniej 10 m, a między tymi obiektami i oczyszczalnią ścieków – co najmniej 15 m.

3. Obiekty technologiczne i oczyszczalnia ścieków powinny być oddalone co najmniej:

1) od kotłowni i obiektów energetycznych – o 20 m,

2) od magazynu butli z gazem płynnym – o 20 m,

3) od placów postojowych autocystern – o 15 m,

4) od otwartych składowisk beczek z produktami naftowymi III klasy – o 10 m.

4. Między zbiornikami naziemnymi a obiektami określonymi w ust. 2 i 3, z wyjątkiem kotłowni, należy zachować odległość wynoszącą co najmniej 10 m, natomiast między zbiornikami podziemnymi – co najmniej 5 m.

5. Urządzenia technologiczne i inne obiekty związane z rurociągiem dalekosiężnym do transportu ropy naftowej i jej produktów, jeśli znajdują się na terenie bazy paliw, powinny być usytuowane zgodnie z wymaganiami określonymi w ust. 2 i 3.

6. Zbiorniki używane w procesach ciągłej eksploatacji i produkcji w obiektach technologicznych mogą być usytuowane bez ograniczeń odległości, a ich pojemność powinna być dostosowana do wymagań technologicznych i warunków eksploatacji lub produkcji.

7. Budynki, w których nie prowadzi się procesów technologicznych, powinny być oddalone od obiektów technologicznych i oczyszczalni ścieków, o których mowa w ust. 1 i 2, co najmniej o 15 m.

1) dla zbiorników do magazynowania ropy naftowej i produktów naftowych l i II klasy:

a) naziemnych o osi głównej pionowej i o pojemności do 1000 m³ – 20 m,

b) naziemnych o osi głównej pionowej i o pojemności powyżej 1000 m³ – 30 m,

c) naziemnych o osi głównej poziomej – 10 m,

d) podziemnych o osi głównej poziomej – bez ograniczeń,

2) dla zbiorników do magazynowania produktów naftowych III klasy:

a) naziemnych o osi głównej pionowej i o pojemności do 500 m³ – 5 m,

b) naziemnych o osi głównej pionowej i o pojemności powyżej 500 m³ – 8 m,

c) naziemnych o osi głównej poziomej – 5 m,

d) podziemnych o osi głównej poziomej – bez ograniczeń.

2. Zbiorniki naziemne, otoczone ścianą osłonową, mogą być usytuowane w stosunku do ogrodzenia bazy paliw w odległości o połowę mniejszej niż odległości określone w ust. 1.

2. Przy różnych średnicach zbiorników o odległości między nimi decyduje średnica większego zbiornika.

3. Odległość między zbiornikami ze ścianami osłonowymi liczy się od ścian osłonowych tych zbiorników.

4. Odległość od zbiornika otoczonego ścianą osłonową wysokości mniejszej niż 4/5 wysokości zbiornika powinna być taka, jak dla zbiornika z dachem stałym.

5. Zbiorniki wyposażone w wewnętrzne membrany pływające powinny być sytuowane w odległościach ustalonych dla zbiorników naziemnych z dachem stałym.

2. Pojemność grupy zbiorników, bez względu na liczbę zbiorników, ich rodzaj i sposób usytuowania, nie powinna przekraczać 100 000 m³.

3. W przypadku gdy zbiorniki w grupie usytuowane są w jednym rzędzie, odległość pomiędzy skrajnymi zbiornikami nie powinna przekraczać 500 m.

2. Odległości określone w ust. 1 liczy się od płaszczy zbiorników.

3. Odległość grup zbiorników naziemnych, przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych l i II klasy, od grup zbiorników naziemnych, przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych III klasy, a także pomiędzy grupami zbiorników naziemnych, przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych III klasy, może być zmniejszona o połowę w stosunku do odległości określonych w ust. 1.

4. Przy usytuowaniu zbiorników naziemnych ze ścianami osłonowymi odległości pomiędzy ich grupami mogą być zmniejszone o połowę w stosunku do odległości określonych w ust. 1.

5. Grupy zbiorników naziemnych o osi głównej poziomej powinny być usytuowane w odległości:

1) 15 m od grup zbiorników naziemnych przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych l i II klasy,

2) 10 m od grup zbiorników naziemnych przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych III klasy.

6. Odległości pomiędzy:

1) grupami zbiorników podziemnych,

2) grupami zbiorników naziemnych o osi głównej poziomej a zbiornikami podziemnymi o osi głównej poziomej

ustala się w zależności od potrzeb technologicznych i eksploatacyjnych.

1) jeżeli pojemność zbiornika nie przekracza 10 000 m³ – z jednej strony, o dwóch pasach ruchu,

2) jeżeli pojemność zbiornika przekracza 10 000 m³ – z dwóch stron i o dwóch pasach ruchu.

2. Do zbiorników, w których magazynuje się produkty naftowe III klasy, należy doprowadzić drogę z jednej strony o jednym pasie ruchu.

3. Odległość od zewnętrznej krawędzi jezdni do grupy zbiorników naziemnych, w których magazynuje się ropę naftową lub produkty naftowe l i II klasy, mierzona od osi korony obwałowania lub ściany osłonowej, powinna wynosić co najmniej:

1) w przypadku usytuowania stanowiska rozdzielczego urządzeń gaśniczych pomiędzy drogą a obwałowaniem lub ścianą osłonową – 12 m,

2) w pozostałych przypadkach – 10 m.

4. Odległość od zewnętrznej krawędzi jezdni do grupy zbiorników naziemnych, przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych III klasy oraz produktów o temperaturze zapłonu powyżej 373,15 K (100° C), powinna wynosić co najmniej 5 m, licząc od jej krawędzi do osi korony obwałowania lub ściany osłonowej.

5. Przy usytuowaniu drogi pożarowej pomiędzy grupami zbiorników naziemnych, przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych l i II klasy, a grupami zbiorników naziemnych, przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych III klasy, odległość od zewnętrznej krawędzi jezdni do grup zbiorników magazynowych produktów naftowych l i II klasy powinna być zgodna z ust. 3, a do grup zbiorników produktów naftowych III klasy – zgodna z ust. 4.

6. Przy zastosowaniu zbiorników magazynowych ze ścianami osłonowymi drogi pożarowe powinny być usytuowane co najmniej o 0,3 m wyżej od rzędnej terenu posadowienia zbiorników.

2. Przy skrzyżowaniu drogi wewnętrznej z torem kolejowym należy zapewnić objazd do drugiego dodatkowego przejazdu.

3. Garaż przetaczarek powinien być usytuowany w sposób zapewniający możliwość przejazdu przy zajętych torach ładunkowych.

2. Place składowe bębnów powinny posiadać szczelną nawierzchnię z odpływem ścieków do kanalizacji przemysłowej.

3. W granicach placu składowego należy rozmieszczać nie więcej niż 6 stosów pełnych bębnów. Każdy stos powinien mieć długość nie większą niż 25 m i szerokość nie większą niż 15 m. Odległość między stosami bębnów na jednym placu powinna wynosić co najmniej 5 m, między stosami zaś umieszczonymi na sąsiednich placach – co najmniej 15 m.

4. Bębny pełne w stosach należy układać na szerokość nie większą niż dwa rzędy z przejściami między każdymi dwoma rzędami nie mniejszymi niż 1 m i na wysokość nie większą niż 3 warstwy; dla bębnów pustych dopuszcza się 4 warstwy.

5. Bębny z produktami naftowymi III klasy w budynkach lub pod wiatami mogą być składowane w 3 warstwach.

6. Produkty naftowe l i II klasy w opakowaniach w ilości nie przekraczającej 20 m³ mogą być składowane w specjalnie wydzielonych pomieszczeniach magazynowych spełniających wymagania przepisów ochrony przeciwpożarowej.

7. Przy magazynowaniu produktów naftowych w bębnach należy stosować zasadę oddzielnego magazynowania bębnów pełnych i pustych, odpowiednio oznaczając miejsca składowania.

2. Ujęcia wody powinny zapewniać zapotrzebowanie wody do celów sanitarnohigienicznych, przeciwpożarowych i gospodarczych bazy paliw.

2. Miejsca i otoczenia zainstalowanych urządzeń przeładunkowych ropy naftowej i produktów naftowych oraz place postojowe cystern samochodowych powinny mieć szczelną utwardzoną i zmywalną nawierzchnię ze spadkami do kratek ściekowych kanalizacji przemysłowej.

3. Szerokość pasa urządzeń przeładunkowych dla cystern samochodowych określają wymagania technologiczne, natomiast szerokość pasa urządzeń przeładunkowych dla cystern kolejowych obejmuje całe międzytorze, podtorze i pas terenów równoległy do torów zewnętrznych o szerokości 1,5 m, licząc od skraju szyny toru, oraz 3 m poza skrajnymi nalewakami.

2. Odległość pomiędzy płaszczem zbiornika naziemnego o osi głównej pionowej a górną wewnętrzną krawędzią obwałowania lub ściany osłonowej powinna być co najmniej równa połowie wysokości płaszcza wystającego ponad koronę obwałowania lub ściany osłonowej.

3. Zbiorniki naziemne o pojemności 10 000 m³ i większej, przeznaczone do magazynowania produktów naftowych l i II klasy, należy indywidualnie otoczyć wałem ziemnym lub ścianą osłonową w sposób zapewniający dostęp dla jednostek ratowniczo-gaśniczych przynajmniej z dwóch stron.

4. W jednym obwałowaniu można usytuować zbiorniki o pojemności do 5000 m³, lecz ich łączna pojemność nie może przekraczać 10 000 m³.

5. Zbiorniki o różnych pojemnościach należy sytuować:

1) o pojemności do 1000 m³ – najwyżej w 3 rzędach,

2) o pojemności powyżej 1000 m³ do 3200 m³ – najwyżej w 2 rzędach,

3) o pojemności ponad 3200 m³ – w jednym rzędzie.

6. Nie dopuszcza się sytuowania w jednym obwałowaniu zbiorników przeznaczonych do magazynowania produktów naftowych l lub II klasy ze zbiornikami przeznaczonymi do magazynowania produktów naftowych III klasy.

7. Wymagana pojemność obwałowania wynosi:

1) dla 1 zbiornika – 100% jego pojemności,

2) dla 2 zbiorników – 75% ich łącznej pojemności, ale nie mniej niż pojemność największego zbiornika,

3) dla 3 i więcej zbiorników – 50% ich łącznej pojemności, ale nie mniej niż pojemność największego zbiornika.

8. Korona obwałowania lub ściana osłonowa powinna być wyższa od poziomu wylanej cieczy, co najmniej o 0,45 m.

9. Szerokość korony obwałowania powinna wynosić co najmniej 1 m. Na koronie powinien znajdować się utwardzony chodnik o szerokości co najmniej 0,5 m. Dopuszcza się wykonanie pochylni wjazdowej po obu stronach wału zgodnie z wymaganiami technologicznymi.

10. Na koronę obwałowania powinny prowadzić wejścia z dwóch stron, wykonane zgodnie z obowiązującymi przepisami.

2. Przewody kanalizacyjne powinny być wyposażone w zasuwy zamykane od strony zewnętrznej obwałowania, usytuowane w sposób nie naruszający ich struktury lub ściany osłonowej.

3. Zabrania się instalowania studzienek na przewodzie kanalizacyjnym pomiędzy obwałowaniem a urządzeniem zamykającym oraz umieszczania w obwałowaniu urządzeń nie związanych z instalacją technologiczną.

2. Nie wymaga się obwałowań dla zbiorników naziemnych:

1) otoczonych ścianą osłonową i wyposażonych w urządzenia do wykrywania nieszczelności (przecieków),

2) dwupłaszczowych o osi głównej poziomej oraz jednopłaszczowych o osi głównej poziomej zabezpieczonych od wewnątrz warstwą z tworzywa sztucznego.

2. Na przewodach odprowadzających ścieki na zewnątrz bazy paliw powinna znajdować się oczyszczalnia ścieków zapewniająca redukcję zanieczyszczeń do wartości określonych przez właściwy organ administracji.

3. Sieć kanalizacyjna powinna być wyposażona w zamknięcia wodne (hydrauliczne) znajdujące się:

1) w przewodach kanalizacyjnych służących do odprowadzenia ścieków z powierzchni obwałowanych,

2) w przewodach kanalizacyjnych odpływowych przy obiektach technologicznych,

3) w przewodach kanalizacyjnych odprowadzających ścieki z nalewni kolejowej i autocysternowej,

4) w przewodach kanalizacyjnych przed i za oddzielaczem produktów naftowych,

5) w głównych trasach kanalizacyjnych co 200 m,

6) w studzienkach węzłowych łączących główne trasy kanalizacyjne,

7) przy kanalikach wpustów usytuowanych w strefach zagrożonych wybuchem.

4. Na przewodach kanalizacyjnych odprowadzających ścieki z kratek ściekowych w pomieszczeniach, w których podłoga położona jest poniżej rzędnej otaczającego terenu, należy stosować zasuwy odcinające. Zasuwy te powinny być instalowane na zewnątrz budynków.

2. Zbiorniki naziemne o osi głównej poziomej oraz zbiorniki podziemne, przeznaczone do magazynowania produktów naftowych l i II klasy, powinny być wyposażone w zawory oddechowe nadciśnieniowo-podciśnieniowe i urządzenia zabezpieczające przed przedostaniem się ognia do strefy gazowej zbiorników. Zawory oddechowe dla zbiorników podziemnych o osi głównej poziomej powinny być zainstalowane na wysokości co najmniej 4 m od poziomu terenu.

3. Zbiorniki z dachem pływającym, przeznaczone do magazynowania produktów naftowych l klasy, powinny posiadać dwustopniowe uszczelnienie dachu pływającego, to znaczy uszczelnienie wstępne i uszczelnienie dodatkowe usytuowane powyżej uszczelnienia wstępnego. Uszczelnienia te powinny być wykonane w sposób zapewniający szczelność wobec par produktów naftowych co najmniej 95% w porównaniu z takim samym zbiornikiem z dachem stałym nie posiadającym uszczelnienia.

4. Zbiorniki z dachem stałym przeznaczone do magazynowania produktów naftowych l klasy powinny być połączone z instalacją odzysku par lub powinny mieć wewnętrzny dach pływający ze wstępnym uszczelnieniem, wykonanym w sposób zapewniający szczelność wobec par produktów naftowych co najmniej 90% w porównaniu z takim samym zbiornikiem z dachem stałym nie posiadającym uszczelnienia.

5. Zbiorniki naziemne i podziemne, przeznaczone do magazynowania produktów naftowych III klasy, powinny posiadać kominki wentylacyjne.

6. Zbiorniki z dachami stałymi oraz zbiorniki o osi głównej poziomej przeznaczone do magazynowania produktów naftowych III klasy podgrzewanych powyżej temperatury zapłonu powinny być wyposażone w kominki wentylacyjne i urządzenia zabezpieczające przed przedostaniem się ognia do strefy gazowej zbiornika.

7. Zbiorniki z dachami pływającymi powinny być wyposażone w zawory napowietrzająco-odpowietrzające. Zawory te nie wymagają zabezpieczenia przed przedostaniem się ognia, jeżeli znajdują się w strefie chronionej stałą instalacją gaśniczą pianową.

8. Liczba zaworów oddechowych, urządzeń zabezpieczających przed przedostawaniem się ognia do strefy gazowej zbiornika lub kominków wentylacyjnych, ich parametry pracy i konstrukcje powinny być dostosowane do charakterystyki technicznej zbiornika, warunków eksploatacji, właściwości magazynowanego produktu oraz warunków klimatycznych.

9. Zbiorniki przeznaczone do magazynowania olejów przepracowanych należy traktować jak zbiorniki do magazynowania produktów naftowych III klasy.

10. Do izolacji cieplnej zbiorników należy stosować materiały co najmniej trudno zapalne i nie rozprzestrzeniające ognia oraz odporne na działanie produktów naftowych.

11. Podpory, na których ustawione są zbiorniki naziemne do magazynowania produktów naftowych l i II klasy, powinny mieć odporność ogniową co najmniej 120 minut.

12. Zbiorniki naziemne przeznaczone do magazynowania produktów naftowych l i II klasy powinny być malowane zewnętrznie farbami o zdolności odbijania promieniowania cieplnego (słonecznego), wynoszącej co najmniej 70%.

13. Zbiorniki naziemne i podziemne powinny być chronione przed korozją.

14. Na zbiornikach naziemnych o osi głównej pionowej należy umieścić napisy informujące o klasie magazynowanego produktu oraz o pojemności zbiornika. Wysokość znaków graficznych powinna wynosić co najmniej 1 m. Przy zbiornikach naziemnych o osi głównej poziomej i podziemnych należy umieszczać odpowiednie tablice informacyjne.

1) ustalania aktualnego stanu napełnienia zbiornika produktem,

2) sygnalizacji o najwyższym i najniższym dopuszczalnym poziomie napełnienia zbiornika.

2. Zbiorniki, a także wszystkie urządzenia technologiczne i wszystkie budynki powinny być chronione przed wyładowaniami atmosferycznymi.

3. Zbiorniki podziemne nie mogą być usytuowane w odległości mniejszej niż 3 m od fundamentów budynku.

4. Dopuszcza się zbiorniki podziemne o osi głównej poziomej:

1) dwupłaszczowe,

2) jednopłaszczowe posadowione w szczelnej wannie lub obudowie,

3) jednopłaszczowe zabezpieczone od wewnątrz warstwą z tworzywa sztucznego,

4) jednopłaszczowe z tworzyw sztucznych.

5. Dopuszcza się łączenie przewodów wydechowych zbiorników wymienionych w ust. 4, oddzielnie dla paliw płynnych l klasy i oddzielnie dla paliw płynnych II klasy.

2. Dopuszcza się wykonywanie rurociągów technologicznych z innych tworzyw charakteryzujących się niezbędnymi właściwościami wytrzymałościowymi, odpornością chemiczną oraz przewodnictwem elektrycznym.

3. Rury przeznaczone do przetłaczania ropy naftowej i produktów naftowych powinny spełniać wymagania określone w odrębnych przepisach.

2. Rurociągi dla produktów naftowych l i II klasy nie powinny być układane z rurociągami gazowymi, parowymi, cieplnymi, kablami energetycznymi oraz rurociągami wodociągowymi i kanalizacyjnymi, a ponadto powinny być uziemione i zabezpieczone przed zetknięciem się z przewodami elektrycznymi. Podpory rurociągów powinny być wykonane z materiałów niepalnych.

2. Rurociągi w obwałowaniu zbiorników powinny być prowadzone jako naziemne. W miejscu przejścia rurociągów przez obwałowanie powinny być przewidziane podpory stałe, a przejścia rurociągów przez ściany osłonowe i obwałowania powinny być szczelne.

3. Zabrania się przeprowadzania rurociągów przez obwałowania i ściany osłonowe w rurach ochronnych.

4. Niedopuszczalne jest:

1) prowadzenie rurociągów nad lub pod budynkami, chyba że są one związane funkcjonalnie z tymi budynkami,

2) prowadzenie rurociągów bez rur ochronnych pod drogami, torami kolejowymi i placami.

5. Odległość rurociągu od fundamentów budynku w rzucie poziomym nie może być mniejsza niż 3 m.

6. Rurociągi powinny mieć kompensacje zabezpieczające przez skutkami wydłużeń termicznych.

2. Po ułożeniu rurociągu w wykopie i przed jego zasypaniem należy poddać próbie szczelność jego powłoki izolacyjnej, która powinna wykazywać odporność na przebicie co najmniej 14 kV, wykonanej zgodnie z Polskimi Normami.

3. Ochrona elektrochemiczna powinna być wykonana zgodnie z Polskimi Normami.

4. Rurociągi podziemne ułożone w strefach prądów błądzących powinny być chronione przed utratą potencjału ochronnego.

2. Stałe urządzenia gaśnicze pianowe należy stosować dla zbiorników z dachem stałym o pojemności ponad 3 200 m³ oraz dla zbiorników z dachem pływającym o pojemności ponad 10 000 m³.

3. Półstałe urządzenia gaśnicze pianowe należy stosować dla zbiorników z dachem stałym i pływającym o pojemności mniejszej od określonej w ust. 2.

2. Zapas środka pianotwórczego powinien wystarczać na okres co najmniej 30-minutowego zużycia, a zapas wody – na dwugodzinne zużycie do gaszenia pożaru największego zbiornika i jego obwałowania.

1) 6,6 dm³/min x m² do gaszenia zbiornika z dachem stałym o średnicy do 20 m, a dla zbiorników o większych średnicach – na każdy dodatkowy metr 0,2 dm³/min x m²,

2) 6,6 dm³/min x m² do gaszenia zbiornika z dachem pływającym, przyjmując powierzchnię pomiędzy płaszczem a burtą ochronną na pontonie dachu,

3) 3 dm³/min x m² do gaszenia powierzchni zbiornika naziemnego otoczonego ścianą osłonową,

4) 3 dm³/min x m² do gaszenia powierzchni obwałowania bez uwzględnienia powierzchni zbiornika,

5) 6,6 dm³/min x m² do gaszenia powierzchni obwałowania zbiorników naziemnych o osi głównej poziomej.

1) dla zbiorników z dachem stałym:

2) dla zbiorników z dachem pływającym:

1) obwodowa z dopuszczalnymi odgałęzieniami, nie dłuższymi jednak niż 300 m,

2) zasilana z pompowni dwoma niezależnymi przewodami,

3) stale wypełniona roztworem środka pianotwórczego, jeżeli odległość od pompowni do najdalszego stanowiska rozdzielczego przekracza 500 m,

4) wyposażona w hydranty z nasadami tłocznymi Dn 75 w odległości co 100 m na sieci obwodowej i odgałęzionej, wraz z szafkami wyposażonymi w węże tłoczne Dn 75 i prądownice pianowe,

5) odporna na działanie korozyjne środków pianotwórczych.

1) zbiorniki naziemne z dachem stałym przeznaczone do magazynowania produktów naftowych l i II klasy,

2) zbiorniki naziemne z dachem pływającym do magazynowania ropy naftowej oraz produktów naftowych l i II klasy.

2. Zbiorniki naziemne otoczone ścianami osłonowymi stalowymi zrasza się w przypadkach, gdy ściana ta jest o 1/5 niższa od zbiornika; przy równych wysokościach zbiornika i ściany osłonowej zrasza się ścianę osłonową.

3. Intensywność wodnego zraszania stalowej ściany osłonowej zbiornika powinna być co najmniej o 30% większa, niż przewiduje się dla zraszania powierzchni płaszcza zbiornika.

4. Nie jest wymagane stosowanie urządzeń zraszaczowych dla zbiorników naziemnych izolowanych cieplnie.

2. Dla zbiorników o wysokości ponad 12 m należy przewidzieć dwa rurociągi pierścieniowe ze zraszaczami, w tym jeden usytuowany w połowie jego wysokości. Pierścień podzielony na odcinki wymaga doprowadzenia wody o wydajności 60 dm³/godz. x m² powierzchni płaszcza. Należy stosować zraszacze o średnicy otworu co najmniej 6 mm. Rozwiązania tego nie stosuje się dla zbiorników ze ścianami osłonowymi.

1) zbiorniki przeciwpożarowe, usytuowane przy pompowni przeciwpożarowej, z dwugodzinnym zapasem wody,

2) dowolna sieć wodociągowa gwarantująca nieprzerwany pobór wody co najmniej przez dwie godziny o wystarczającej wydajności i ciśnieniu,

3) otwarte zbiorniki wodne (rzeki, jeziora, baseny portowe, kanały itp.).

2. Łączne zużycie wody należy ustalić jako sumę największego zużycia wody przeznaczonej do zraszania największego zbiornika oraz wszystkich zbiorników sąsiednich usytuowanych w odległości mniejszej od jednej średnicy tego zbiornika.

3. Sieć wodna rozprowadzająca wodę do zraszania powinna spełniać warunki określone w § 50 pkt 1 i 2 i powinna być stale wypełniona wodą.

2. Stanowisko rozdzielcze powinno być wykonane z materiałów niepalnych o odporności ogniowej co najmniej 120 minut i wyposażone w telefon oraz oświetlone.

2. Agregaty pompowe, w tym jeden rezerwowy, powinny być wyposażone w silniki o napędzie elektrycznym podłączone do rozdzielnicy zasilanej dwustronnie. W razie braku dwustronnego zasilania funkcję dodatkowego źródła zasilania może spełniać agregat prądotwórczy.

3. W pompowni należy umieścić zbiorniki przeznaczone do magazynowania środka pianotwórczego do stałej instalacji gaśniczej pianowej oraz przewidzieć pomieszczenia do zmagazynowania środka pianotwórczego, przeznaczonego do prowadzenia akcji gaśniczej przez jednostki straży pożarnej, przy wykorzystaniu ich sprzętu i instalacji pianowej półstałej.

2. W przypadku zastosowania półstałych urządzeń gaśniczych pianowych, dwugodzinny zapas wody do celów przeciwpożarowych dla zbiorników i ich powierzchni obwałowanych powinien być zgromadzony w przeciwpożarowych zbiornikach wodnych w obrębie grup tych zbiorników.

3. Zapas wody do zewnętrznego gaszenia pożaru w innych przypadkach niż określone w ust. 1 i 2 powinien być ustalony zgodnie z Polskimi Normami oraz zgromadzony w przeciwpożarowych zbiornikach wodnych w obrębie chronionych obiektów.

4. W bazie paliw podłączonej do zewnętrznej sieci wodociągowej nie przewiduje się przeciwpożarowych zbiorników wodnych do zewnętrznego gaszenia pożaru obiektów, o których mowa w ust. 3.

5. Przeciwpożarowe zbiorniki wodne powinny spełniać wymagania określone w Polskich Normach.

1) w pompowni,

2) w dyspozytorni bazy,

3) na stanowiskach kierowania zakładowej straży pożarnej lub zakładowej służby ratowniczej,

4) na każdym stanowisku rozdzielczym,

5) w rejonie nalewaków autocysternowych i kolejowych,

6) w rejonie obiektów technologicznych i budynków, które znajdują się w zasięgu hydrantów.

2. W stałych urządzeniach gaśniczych pianowych i zraszaczowych zasuwa odcinająca stanowisko rozdzielcze od sieci obwodowej powinna być uruchamiana za pomocą urządzeń elektrycznych:

1) z dyspozytorni bazy,

2) ze stanowiska kierowania zakładowej straży pożarnej lub zakładowej służby ratowniczej,

3) ze stanowiska rozdzielczego.

3. Za pomocą urządzeń elektrycznych powinny być uruchamiane także zasuwy na rurociągach podających na zbiornik pianę i wodę do zraszania.

1) lokalna sieć sygnalizacji alarmowej – akustycznej i świetlnej,

2) lokalna sieć łączności telefonicznej z centralą telefoniczną bazy mającą bezpośrednie połączenie ze stanowiskiem kierowania komendy powiatowej (miejskiej) Państwowej Straży Pożarnej.

1) elektryczna syrena alarmowa,

2) świetlna sygnalizacja w miejscach ogólnie widocznych,

3) przyciski uruchamiające syreny alarmowe i sygnalizację świetlną, rozmieszczone odpowiednio na terenie bazy paliw.

2. Lokalną sieć łączności telefonicznej powinny stanowić aparaty telefoniczne połączone z centralą telefoniczną bazy i zainstalowane:

1) na stanowisku kierowania zakładowej straży pożarnej lub zakładowej służby ratowniczej,

2) przy każdym stanowisku rozdzielczym instalacji przeciwpożarowej,

3) w pompowni przeciwpożarowej,

4) w centralnej dyspozytorni lub operatoni bazy,

5) w pompowniach i rozdzielniach produktu,

6) na stanowiskach załadunku i rozładunku cystern kolejowych i samochodowych,

7) w magazynach olejowych,

8) w innych, szczególnie zagrożonych pożarem obiektach bazy.

2. Odległość między grupami zbiorników naziemnych powinna wynosić co najmniej:

1) 7,5 m dla łącznej pojemności zbiorników w grupie do 30 m³,

2) 15 m dla łącznej pojemności zbiorników w grupie powyżej 30 m³ do 450 m³,

3) 22,5 m dla łącznej pojemności zbiorników w grupie powyżej 450 m³ do 2250 m³,

4) 30 m dla łącznej pojemności zbiorników w grupie powyżej 2250 m³.

3. Odległości, o których mowa w ust. 2, mogą ulec zmniejszeniu o połowę pod warunkiem zastosowania ściany oddzielenia przeciwpożarowego określonej w § 75 ust. 3.

1) zawory bezpieczeństwa,

2) zawory odcinające,

3) poziomowskaz z niezależnym wskaźnikiem maksymalnego dopuszczalnego napełnienia, z wyjątkiem poziomowskazów cieczowych,

4) automatycznie działające zawory zabezpieczające przed wypływem gazu w wypadku awarii (zawory zwrotne lub nadmiarowe) na króćcach fazy ciekłej, z wyjątkiem zaworów odwodnienia,

5) manometr.

2. Odległość zbiorników od innych obiektów budowlanych (nietechnologicznych), ogrodzenia i dróg publicznych powinna wynosić:

1) dla zbiorników o pojemności do 10 m³ – nie mniej niż określono w ust. 1 w kolumnach 2 i 4,

2) dla zbiorników o pojemności powyżej 10 m³ – co najmniej połowe odległości określonej w ust. 1 w kolumnach 2 i 4,

3) dla zbiorników o pojemności powyżej 250 m³ – co najmniej 30 m w przypadku zbiorników naziemnych i 15 m w przypadku zbiorników podziemnych.

3. Odległości określone w ust. 1 w kolumnie 2 mogą ulec zmniejszeniu o połowę w przypadku zastosowania ściany oddzielenia przeciwpożarowego o odporności ogniowej co najmniej 120 minut, zasłaniającej zbiornik od strony rozpatrywanego obiektu.

4. Dla zbiorników o łącznej pojemności do 10 m³ za ścianę, o której mowa w ust. 3, można uważać ścianę budynku o odporności ogniowej co najmniej 120 minut bez otworów okiennych i drzwiowych na całej wysokości w pasie równym rzutowi równoległemu zbiornika, poszerzonym o 2 m po obu stronach.

5. Zbiorniki magazynowe gazu płynnego o pojemności do 10 m³ przeznaczone do zasilania instalacji gazowych w budynkach powinny być sytuowane następująco:

1) odległość zbiorników naziemnych od obiektów określonych w ust. 1 w kolumnie 2 powinna wynosić dla zbiornika o pojemności do 3 m³, 5 m³ i 10 m³ – odpowiednio – co najmniej 3 m, 5 m i 7,5 m,

2) odległość zbiorników podziemnych od obiektów określonych w ust. 1 w kolumnie 4 powinna wynosić co najmniej 1 m dla zbiorników o pojemności do 3 m³ i co najmniej 3 m dla zbiorników o pojemności powyżej 3 m³,

3) odległość między zbiornikami naziemnymi i podziemnymi o pojemności do 5 m³ powinna wynosić co najmniej 1 m, a dla zbiorników o pojemności powyżej 5 m³ – co najmniej 1,5 m,

4) odległość zbiornika od elektrycznej linii napowietrznej, zelektryfikowanej linii kolejowej i linii tramwajowej powinna wynosić w rzucie poziomym co najmniej 3 m przy napięciu linii elektrycznej lub sieci trakcyjnej do 1 kV i 15 m dla linii elektrycznej lub sieci trakcyjnej o napięciu równym lub większym od 1 kV,

5) odległość zbiorników od innych obiektów budowlanych, ogrodzenia i dróg powinna być nie mniejsza niż określona w pkt 1 i 2.

2. W magazynach, w których składowane są butle z gazem płynnym o łącznej masie powyżej 1 350 kg, butle pełne i nominalnie puste (zawierające tylko fazę gazową) powinny być składowane oddzielnie, w oznakowanych miejscach.

2. Na placach otwartych butle składowane na paletach i w kontenerach o konstrukcji ażurowej powinny być składowane w oddzielnych stosach, odległych od siebie co najmniej o 2,5 m. Masa gazu płynnego składowanego w stosie nie może przekraczać łącznie 15 000 kg.

3. Składowisko butli na placu otwartym nie może być usytuowane poniżej poziomu terenu, a podłoże powinno być wolne od zagłębień i odpowiednio utwardzone.

2. Odległość magazynów butli z gazem płynnym od innych obiektów budowlanych i dróg publicznych powinna wynosić co najmniej połowę odległości określonych w ust. 1.

1) do 440 kg gazu – 1 gaśnica proszkowa lub śniegowa 9 kg,

2) powyżej 440 kg do 5 500 kg gazu – 2 gaśnice proszkowe lub śniegowe 9 kg,

3) dla magazynów o masie gazu powyżej 5 500 kg – na każde dodatkowe 10 000 kg gazu dodatkowo 1 gaśnica proszkowa lub śniegowa 9 kg,

4) dla magazynów o masie gazu 440 kg do 25 000 kg należy zapewnić źródło wody dla celów przeciwpożarowych o wydajności 10 dm³/s,

5) dla magazynów o masie gazu powyżej 25 000 kg należy zapewnić źródło wody dla celów przeciwpożarowych o wydajności 20 dm³/s.

1) stałe urządzenia zraszaczowe,

2) wentylację grawitacyjną,

3) wentylację mechaniczną czynną w czasie pracy urządzeń napełniających, o wydajności co najmniej 4-krotnej wymiany/godz.,

4) wentylację mechaniczną awaryjną o wydajności co najmniej 10-krotnej wymiany/godz.,

5) stałą instalację wykrywania niebezpiecznego stężenia gazu w powietrzu.

1) wentylacja mechaniczna pomieszczeń do napełniania butli z urządzeniami rozlewczymi i transportowymi butli,

2) stała instalacja wykrywania niebezpiecznego stężenia gazu z wentylacją awaryjną.

2. Załadunek lub rozładunek cystern samochodowych w bazach lub rozlewniach gazu płynnego powinien odbywać się na stanowiskach posiadających stacjonarne urządzenia do załadunku lub wyładunku gazu płynnego.

2. Załadunek cystern kolejowych lub samochodowych powinien odbywać się w warunkach umożliwiających kontrolę maksymalnego dopuszczalnego ich napełnienia, a ponadto powinny być spełnione warunki określone w § 14 ust. 12.

2. Przejścia rurociągów technologicznych przez ściany powinny być wykonane w rurach ochronnych i uszczelnione.

2. Pojemność pojedynczego zbiornika magazynowego stałej stacji paliw nie powinna przekraczać 100 m³.

3. Pojemność zbiornika magazynowego stacji kontenerowej nie powinna być większa niż 20 m³.

1) przenikaniem produktów naftowych do gruntu i wód gruntowych, cieków, rzek i zbiorników wodnych,

2) emisją par produktów naftowych l klasy do powietrza atmosferycznego w procesach napełniania zbiorników magazynowych stacji paliw oraz wydawania tych produktów do zbiorników pojazdów samochodowych.

2. Roczne straty produktów naftowych l klasy, wynikające z załadunku zbiorników magazynowych w stacjach paliw, nie powinny przekraczać 0,01% ich wydajności.

1) 1 m więcej, niż wynosi zasięg strefy zagrożenia wybuchem – od pawilonu stacji przeznaczonego do równoczesnego przebywania w nim nie więcej niż 50 osób bez prowadzenia usług hotelarskich,

2) 10 m – od obiektów budowlanych o konstrukcji niepalnej, z wyjątkiem wymienionych w pkt 1,

3) 20 m – od innych obiektów budowlanych i lasu.

2. Odległości od obiektów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, nie muszą być zachowane w przypadku zastosowania ściany oddzielenia przeciwpożarowego o odporności ogniowej co najmniej 120 min, usytuowanej od strony tych obiektów, oddalonej co najmniej o 1 m od odmierzacza paliw, studzienki spustowej, rury pomiarowej oraz mającej wymiary co najmniej o 1 m większe od wymiarów rzutu tych obiektów w ich kierunku.

1) 10 m – od podziemnych elementów budowli ochronnych dla obrony cywilnej,

2) 3 m – od fundamentów budynków,

3) 40 m – od gazociągów wysokiego ciśnienia.

2. Odległości instalowania zbiorników i rurociągów technologicznych w stałych stacjach paliw od wodociągów, przewodów kanalizacyjnych, kabli energetycznych i telekomunikacyjnych oraz gazociągów nie wymienionych w ust. 1 pkt 3 określają odrębne przepisy.

1) 334,15 K (61°C) i niższej w szczelnie zamkniętych opakowaniach o pojemności 1 dm³ i łącznej ich pojemności do 50 dm³,

2) powyżej 334,15 K (61°C) w opakowaniach konfekcjonowanych w ilościach bez ograniczeń.

2. Wody opadowe z dróg i placów oraz stacji paliw, na których nie jest dokonywane przyjmowanie i wydawanie produktów naftowych, mogą być kierowane bezpośrednio na przyległe tereny.

1) dwupłaszczowe,

2) jednopłaszczowe umieszczone w szczelnej wannie,

3) jednopłaszczowe zabezpieczone od wewnątrz warstwą z tworzywa sztucznego,

4) jednopłaszczowe z tworzyw sztucznych.

2. Przyłącza spustowe przewodów wlewowych do zbiorników magazynowych powinny być usytuowane w sposób zapewniający swobodny dojazd do tych zbiorników cysterny samochodowej zaopatrującej stacje paliw.

3. Przyłącze odprowadzenia par powinno być usytuowane zawsze z prawej strony przyłączy spustowych paliwa.

4. Rozstawienie poziome przyłączy powinno wynosić co najmniej 0,25 m.

5. Wszystkie przyłącza powinny być wyposażone w szybkozłącza „kamlok", przy czym łączniki zewnętrzne (męskie) powinny znajdować się na przyłączu w stacji paliw i autocysternie, a łączniki wewnętrzne (żeńskie) – na przewodzie elastycznym.

2. Dopuszcza się łączenie przewodów oddechowych w jeden wspólny przewód – oddzielny dla paliw płynnych l klasy i oddzielny dla paliw płynnych II klasy.

3. Przewód oddechowy zbiornika przeznaczonego do magazynowania paliw płynnych l i II klasy powinien być zaopatrzony w zawór oddechowy nad- i podciśnieniowy z siatką ochronną, a dla paliw płynnych III klasy – w kominek wentylacyjny z siatką ochronną.

4. Przyłącza na kolektorach oddechowych, służące do odprowadzania par produktów naftowych podczas napełniania zbiorników magazynowych stacji paliw, powinny posiadać zawory samozamykające z siatkami ochronnymi lub bezpiecznikami przeciwwybuchowymi.

5. Przewody oddechowe mogą być umieszczone przy słupach zadaszenia, pod warunkiem że wylot przewodu będzie wystawał ponad dach na wysokość co najmniej 0,5 m.

2. Powłoka izolacyjna dla zbiorników i rurociągów powinna być poddana próbie na odporność przebicia przy napięciu co najmniej 14 kV, wykonanej zgodnie z Polskimi Normami.

2. Rozmieszczenie odmierzaczy paliw na wysepkach powinno zapewniać właściwą obsługę pojazdów i umożliwiać swobodne przejścia pomiędzy odmierzaczami oraz pozwalać na rozmieszczenie sprzętu gaśniczego, o którym mowa w § 147.

1) w zbiornikach podziemnych o pojemności do 20 m³ i łącznej pojemności do 30 m³,

2) w zbiornikach naziemnych o pojemności do 5 m³ i łącznej pojemności do 10 m³,

3) w zbiornikach przewoźnych o łącznej pojemności do 3 m³,

4) w butlach stalowych o łącznej masie gazu do 1350 kg w magazynach do tego celu przeznaczonych.

2. W odległości co najmniej 8 m od zbiorników magazynowych, kontenerów, magazynów składowania gazu płynnego w butlach, stanowisk do wydawania gazu płynnego i tankowania pojazdów samochodowych nie mogą się znajdować nie zasyfonowane studzienki kanalizacyjne, a także studzienki wodociągowe i ciepłownicze oraz nie powinno być otworów do pomieszczeń, w których podłoga znajduje się poniżej przyległego terenu.

1) 10 m – od budynku stacji paliw,

2) 10 m – od granicy działki lub pasa drogowego, jeżeli przepisy o drogach publicznych nie stanowią inaczej,

3) 30 m – od budynków mieszkalnych, użyteczności publicznej i zamieszkania zbiorowego,

4) 20 m – od innych obiektów budowlanych.

2. Odległości, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3, mogą być zmniejszone o połowę w przypadku:

1) zastosowania ściany oddzielenia przeciwpożarowego zgodnej z wymaganiami określonymi w § 75 ust. 3,

2) gdy masa składowanego gazu nie przekracza 440 kg i zbiorniki są składowane w kontenerach o konstrukcji ażurowej,

3) zbiorników podziemnych.

1) tankowaniu gazem płynnym pojazdów samochodowych, przystosowanych technicznie do zasilania tym paliwem,

2) wymianie butli napełnionych gazem płynnym o masie do 11 kg na butle opróżnione przeznaczone do gazu płynnego.

2. Zabrania się napełniania butli gazem płynnym w stacjach paliw i stacjach gazu płynnego.

2. Dopuszcza się magazynowanie w jednym pomieszczeniu butli opróżnionych z butlami napełnionymi gazem płynnym pod warunkiem ich oddzielnego składowania.

2. Zbiorniki przeznaczone do magazynowania gazu płynnego mogą być eksploatowane tylko po otrzymaniu decyzji zezwalającej na eksploatację, wydanej przez właściwy organ dozoru technicznego.

2. Zawory odcinające na zbiornikach i butlach po ich napełnieniu gazem płynnym powinny podlegać kontroli szczelności, a butle – kontroli wagowej.

3. Przewody odprowadzenia gazu płynnego z zaworów bezpieczeństwa powinny być wyprowadzone na wysokość co najmniej 3 m ponad poziom terenu. Nie dotyczy to zbiorników magazynowych o pojemności do 10 m³.

2. Zasilanie stacji paliw w gaz płynny może się odbywać za pomocą cystern samochodowych lub innych pojazdów dopuszczonych do przewozu materiałów niebezpiecznych klasy 2 oraz w butlach stalowych lub zbiornikach przewoźnych.

1) 2 agregaty proszkowe lub śniegowe 25 kg,

2) 1 gaśnicę proszkową lub śniegową 6 kg dla stacji z jednym odmierzaczem paliw,

3) 2 gaśnice proszkowe lub śniegowe 6 kg dla stacji z więcej niż jednym odmierzaczem paliw,

4) 3 koce gaśnicze, w tym 1 koc dla stanowiska wydawania gazu płynnego,

5) 2 gaśnice proszkowe lub śniegowe 6 kg na każde stanowisko wydawania gazu płynnego.

1) stacje pomp,

2) liniowe stacje zaworów (zasuw),

3) rozdzielnie technologiczne,

4) urządzenia inżynierskie (przejścia przez przeszkody naturalne i sztuczne),

5) instalacje i obiekty elektrochemicznej ochrony rurociągów przed korozją,

6) linie i urządzenia elektroenergetyczne do zasilania stacji pomp, stacji zaworów, stacji ochrony katodowej oraz linie i urządzenia do sterowania tymi obiektami,

7) linie i urządzenia łączności oraz systemy telemechaniki.

1) strefy ochrony ujęć i źródeł wody,

2) udokumentowane złoża kopalin surowców mineralnych przewidywanych do eksploatacji,

3) obszary przyrodniczo chronione.

2. Minimalna szerokość strefy bezpieczeństwa dla jednego rurociągu, w zależności od jego średnicy nominalnej, powinna wynosić co najmniej:

3. Dla każdego następnego rurociągu strefę bezpieczeństwa powiększa się o 5 m.

1) od osi mostu kolejowego lub drogowego dróg klasy A i S przy szerokości lustra wody w stanie normalnym większej od 20 m – w odległości co najmniej 150 m,

2) od osi mostu drogowego dróg pozostałych klas przy szerokości lustra wody w stanie normalnym mniejszej od 20 m – w odległości co najmniej 100 m.

1) od mostów kolejowych, drogowych i budowli wodnych – 300 m,

2) od przystani, dworców rzecznych i ujęć wodnych – 1000 m.

1) od pompowni usytuowanej na otwartej przestrzeni lub pod zadaszeniem do budynków i podstacji energetycznej – 20 m oraz do ogrodzenia – 10 m,

2) od zbiornika podziemnego resztek produktów naftowych, licząc od jego krawędzi do pompowni i budynków – 5 m,

3) pomiędzy budynkami technologicznymi a ogrodzeniem – 5 m, a pomiędzy budynkami – zgodnie z warunkami technicznymi dla tych budynków.

1) na gruntach użytków rolnych – 1,0 m,

2) na bagnach i gruntach torfowych podlegających wysuszeniu – 1,1 m,

3) na gruntach skalnych i bagnach, na których nie ma przejazdu samochodów i sprzętu rolniczego – 0,6 m.

2. Dopuszcza się ułożenie kabla pod rurociągiem, jeżeli górna tworząca rurociągu jest w ziemi na głębokości 0,6 m.

2. Zezwala się na układanie dwóch rurociągów o średnicy nominalnej poniżej Dn 300 w jednym wspólnym wykopie w rozstawie co najmniej 1,0 m.

1) tereny bagienne,

2) tereny górskie,

3) tereny zagrożone szkodami górniczymi,

4) naturalne i sztuczne przeszkody terenowe.

2. Przy przejściach rurociągów wieloliniowych dopuszcza się układanie rurociągów parami w jednym wykopie w odległościach osiowych nie mniejszych niż wartość pięciu średnic przewodu większej średnicy rurociągu.

2. Kąt skrzyżowania rurociągów z torami kolejowymi użytku niepublicznego oraz pozostałymi drogami nie powinien być mniejszy od 45°.

1) 1 500 m – w przypadku torów kolei zelektryfikowanej o napięciu zasilania od 1 do 3 kV w strefie zmiennych potencjałów,

2) 20 m – w przypadku pozostałych torów trakcji elektrycznej.

2. Rurociągi powinny być układane w ten sposób, aby spoiny wzdłużne znajdowały się w górnej części rurociągu o kącie 120° od pionu.

1) na równych odcinkach trasy – w odległościach od 20 do 30 km,

2) przy zróżnicowanej rzeźbie terenu – w odległościach do 10 km,

3) na obu brzegach przeszkody wodnej, gdzie szerokość lustra wody jest większa niż 20 m,

4) przed autostradami i torami kolejowymi od strony napływu produktu.

1) odpowiedniej powłoki dla rurociągów układanych w ziemi (bitumicznej lub z tworzyw sztucznych),

2) pokrycia malarskiego dla rurociągów ułożonych nad ziemią lub powłok metalizacyjnych, cynkowych lub z tworzyw sztucznych.

1) dla stali w ziemi i wodzie – 0,85 V,

2) dla stali w środowisku beztlenowym, w którym możliwe jest działanie bakterii redukujących siarczany – 0,95 V.

1) na około jeden kilometr wzdłuż całej trasy rurociągu, łącząc je z kilkometrowym znakowaniem trasy,

2) w miejscach przyłącza ochrony katodowej,

3) przy przejściach pod drogami i torami kolejowymi z niezależnym wprowadzeniem od rurociągu i rury ochronnej,

4) przy przejściach przez przeszkody wodne,

5) przy skrzyżowaniach w miejscach zbliżeń z innymi urządzeniami podziemnymi,

6) w strefie prądów błądzących.

1) osiągnięcie projektowanych parametrów pracy rurociągu,

2) kontrolę ciśnień roboczych i przepływu na całym odcinku rurociągu,

3) prowadzenie ciągłych pomiarów i sygnalizacji, która powinna umożliwiać szybkie wykrycie awarii lub przecieku i spowodować natychmiastowe przerwanie tłoczenia, zamknięcie wszystkich zaworów liniowych celem ograniczenia wycieku produktu,

4) łączność dyspozytorską i trasową konieczną do sprawnej eksploatacji rurociągu.

1) mają zastosowanie do obiektów istniejących w dniu wejścia w życie rozporządzenia, zagrażających życiu ludzi lub środowisku,

2) nie mają zastosowania do obiektów, dla których do dnia wejścia w życie rozporządzenia zostało wydane pozwolenie na budowę, a decyzja w tym zakresie była ostateczna, i które nie zagrażają życiu ludzi lub środowisku.

1) przenikaniem produktów naftowych do gruntu oraz do wód powierzchniowych i gruntowych,

2) emisją par benzyn do powietrza atmosferycznego w procesach zasilania baz paliw oraz w procesach przeładunku i wydawania benzyn do cystern samochodowych i kolejowych.

1) w urządzenia kontrolno-pomiarowe sygnalizujące wycieki silnikowych paliw płynnych do gruntu i wód gruntowych,

2) w urządzenia zabezpieczające przed emisją par benzyn do powietrza atmosferycznego przy napełnianiu zbiorników magazynowych stacji paliw,

3) w urządzenia umożliwiające ograniczenie emisji par benzyn przy tankowaniu pojazdów samochodowych.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy stacji kontenerowych paliw wykorzystywanych wyłącznie na potrzeby obronności i bezpieczeństwa państwa lub ustawianych w celu realizacji inwestycji.

3. Wymagania w zakresie bezpieczeństwa pożarowego w stacjach paliw oraz stacjach gazu płynnego istniejących w dniu wejścia w życie rozporządzenia mogą być spełnione w inny sposób niż określony w rozporządzeniu, w uzgodnieniu z właściwą terenowo komendą wojewódzką Państwowej Straży Pożarnej.

Minister Gospodarki: J. Steinhoff

Załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki
z dnia 20 września 2000 r. (poz. 1067)

MINIMALNE WYMIARY STREF ZAGROŻENIA WYBUCHEM DLA URZĄDZEŃ TECHNOLOGICZNYCH BAZ PALIW, STACJI PALIW l GAZU PŁYNNEGO ORAZ RUROCIĄGÓW DALEKOSIĘŻNYCH DO TRANSPORTU ROPY NAFTOWEJ l PRODUKTÓW NAFTOWYCH

1. Dla urządzeń technologicznych, przeznaczonych do magazynowania i dystrybucji ropy naftowej i produktów naftowych l i II klasy ustala się następujące strefy zagrożenia wybuchem (Z1 i Z2):

1) pompa ustawiona na otwartej przestrzeni lub pod zadaszeniem:

a) Z1 – 1,5 m w poziomie od dławicy pompy i połączeń kołnierzowych – 1 m w górę oraz w dół do ziemi,

b) Z2 – 1,5 m w poziomie od strefy Z1, do wysokości 0,5 m nad powierzchnią ziemi,

2) studzienka, w której znajdują się armatura, rurociągi lub inne urządzenia o połączeniach kołnierzowych:

Z1 – wewnątrz studzienki,

3) komora czyszczaka:

a) Z1 – w promieniu 1,5 m od głowicy komory czyszczaka,

b) Z2 – 1,5 m od strefy Z1, do wysokości 0,5 m nad powierzchnią ziemi,

4) połączenia kołnierzowe armatury i rurociągów:

Z2 – 1 m w górę, 1,5 m w poziomie i do ziemi,

5) studzienka zlewowa:

Z2 – w promieniu 1 m od osi przewodu spustowego,

6) odmierzacz paliw:

a) Z1 – wewnątrz części hydraulicznej odmierzacza oraz w zagłębieniu pod nim,

b) Z2 – wewnątrz szczeliny bezpieczeństwa,

7) zbiornik podziemny:

Z2 – w promieniu 1,5 m od wlotu przewodu oddechowego (odpowietrzenia),

8) zbiornik naziemny o osi głównej poziomej:

Z2 – w promieniu 1,5 m od wylotu przewodu oddechowego,

9) cysterna samochodowa lub kolejowa, w której właz w czasie spustu produktu jest otwarty:

Z2 – 1,5 m od włazu i płaszcza cysterny i w dół do ziemi,

10) cysterna samochodowa na placach postojowych:

Z2 – 0,5 m od płaszcza cysterny i w dół do ziemi,

11) cysterna kolejowa na torach dostawczych przed nalewnią bramową:

Z2 – 0,5 m od płaszcza cysterny i w dół do ziemi,

12) cysterna kolejowa na torach zdawczo-odbiorczych:

Z2 – 0,5 m od płaszcza cysterny i w dół do ziemi,

13) nalewak kolejowy i autocysterny:

a) Z1 – w promieniu 2 m od włazu cysterny lub zaworu oddechowego,

b) Z2 – 2 m od strefy Z1 i w dół do ziemi,

14) nalewak beczkowy:

a) Z1 – w promieniu 0,5 m od otworu wlewowego,

b) Z2 – 1 m od strefy Z1,

15) zbiornik z dachem stałym w obwałowaniu lub ze ścianą osłonową:

a) Z1 – w promieniu 1,5 m od wylotu przewodu oddechowego,

b) Z2 – 2 m od strefy Z1 i płaszcza zbiornika oraz wewnątrz obwałowania,

16) zbiornik z dachem stałym otoczony ścianą osłonową:

a) Z1 – w promieniu 1,5 m od wylotu przewodu oddechowego,

b) Z2 – 2 m od strefy Z1 oraz między płaszczem zbiornika a ścianą osłonową,

17) zbiornik z dachem pływającym w obwałowaniu:

a) Z1 – wewnątrz zbiornika nad dachem pływającym do obrzeża zbiornika,

b) Z2 – 1,5 m od strefy Z1 i od płaszcza zbiornika oraz wewnątrz obwałowania,

18) zbiornik z dachem pływającym otoczony ścianą osłonową:

a) Z1 – nad dachem zbiornika do obrzeża zbiornika,

b) Z2 – 1,5 m od strefy Z1 i od płaszcza zbiornika oraz między zbiornikiem i ścianą osłonową,

19) kanał otwarty lub przykryty płytami ażurowymi instalacji z produktami naftowymi l i II klasy z połączeniami kołnierzowymi:

Z1 – wewnątrz kanału,

20) zbiornik retencyjno-osadowy (podziemny, otwarty):

Z1 – wewnątrz zbiornika,

21) komora dopływowo-rozrządowa (podziemna, otwarta):

Z1 – wewnątrz komory,

22) pompownia ścieków przemysłowo-opadowych z pompami zatopionymi (podziemna, otwarta):

a) Z1 – 1 m nad powierzchnią cieczy,

b) Z2 – 1 m od strefy Z1,

23) separator zawiesiny (podziemny, otwarty):

Z1 – wewnątrz studzienki,

24) separator falisto-płytowy (podziemny, przykryty balami drewnianymi):

Z1 – wewnątrz studzienki,

25) pompownia z pompami zatapianymi odolejaczy (podziemna, przykryta płytą żelbetową z otworami montażowymi i włazowymi):

a) Z1 – wewnątrz pompowni,

b) Z2 – 2 m od krawędzi otworów: montażowego i włazowego na wysokości 0,5 m nad powierzchnią ziemi,

26) odolejacz koalescencyjno-adsorbcyjny (podziemny, przykryty płytą stalową z otworami):

Z1 – wewnątrz odolejacza,

27) komora zbiornika slopów (zbiornik stalowy w wannie żelbetowej):

Z1 – wewnątrz zbiornika,

28) pompownia slopów na tacy:

Z2 – 1,5 m w górę i w poziomie od pompy i połączeń kołnierzowych i w dół do ziemi.

2. Dla urządzeń technologicznych, przeznaczonych do magazynowania, przeładunku i dystrybucji gazu płynnego, ustala się następujące minimalne strefy zagrożenia wybuchem (Z1 i Z2):

1) zbiorniki naziemne, podziemne lub przysypane o pojemności do 10 m³:

Z2 – w promieniu 1,5 m od wszystkich króćców zbiornika,

2) zbiorniki o pojemności powyżej 10 m³ do 110 m³:

a) dla zbiorników naziemnych

Z2 – 3 m od ścianki zbiornika,

b) dla zbiorników podziemnych i przysypanych

Z2 – w promieniu 1,5 m od króćców zbiornika,

3) zbiorniki o pojemności powyżej 110 m³ do 500 m³:

a) dla zbiorników naziemnych

Z2 – 4 m od ścianki zbiornika,

b) dla zbiorników podziemnych i przysypanych

Z2 – w promieniu 2 m od króćców zbiornika,

4) zbiorniki o pojemności powyżej 500 m³:

a) dla zbiorników naziemnych

Z2 – 5 m od ścianki zbiornika,

b) dla zbiorników podziemnych i przysypanych

Z2 – w promieniu 3 m od króćców zbiornika,

5) stanowiska przeładunkowe cystern kolejowych i autocystern:

Z2 - w promieniu 1,5 m od przyłącza napełniania lub opróżnienia cysterny,

6) rozlewnia gazu płynnego:

a) Z1 – w promieniu 1,5 m od głowic napełniania butli,

b) Z2 – w całym pomieszczeniu napełniania butli,

7) pompownie i sprężarkownie gazu płynnego:

Z2 – wewnątrz pompowni i sprężarkowni oraz 2 m w poziomie na zewnątrz,

8) magazyn butli:

Z2 – wewnątrz pomieszczenia magazynu oraz 2 m na zewnątrz od otworów drzwiowych i wentylacyjnych, w poziomie i w dół do ziemi,

9) magazyn butli na placu otwartym lub pod zadaszeniem:

Z2 a) dla magazynu o masie gazu do 440 kg – 1 m od jego obrysu,

b) dla magazynu o masie gazu powyżej 440 kg do 5 500 kg – 3 m od jego obrysu,

c) dla magazynu o masie gazu powyżej 5 500 kg do 25 000 kg – 5 m od jego obrysu,

d) dla magazynu o masie gazu powyżej 25 000 kg do 150 000 kg – 10 m od jego obrysu,

e) dla magazynu o masie gazu powyżej 150 000 kg – 15 m od jego obrysu,

10) odmierzacz gazu płynnego:

Z1 – wewnątrz części hydraulicznej odmierzacza oraz w zagłębieniu pod nim,

Z2 – wewnątrz szczeliny bezpieczeństwa.