Monitor Polski - rok 2025 poz. 591

Komunikowanie się za pomocą tworzenia, opowiadania i wysłuchiwania historii (storytelling)

5 poziom Polskiej Ramy Kwalifikacji

Syntetyczna charakterystyka efektów uczenia się

Osoba posiadająca kwalifikację wolnorynkową "Komunikowanie się za pomocą tworzenia, opowiadania i wysłuchiwania historii (storytelling)" jest przygotowana do komunikowania się za pomocą historii, w tym stworzenia i zaprezentowania historii odpowiadającej założonym celom i dostosowanej do odbiorców oraz wysłuchania historii opowiedzianej przez inną osobę. Osoba posiadająca kwalifikację wolnorynkową "Komunikowanie się za pomocą tworzenia, opowiadania i wysłuchiwania historii (storytelling)" posiada wiedzę w zakresie przeprowadzania diagnozy odbiorców, definiowania celu narracji oraz metod budowania i opowiadania historii. Rozumie, że siła opowiadanej historii polega na uruchomieniu w słuchaczach empatii i wyobraźni. Ponadto osoba posiadająca kwalifikację wolnorynkową "Komunikowanie się za pomocą tworzenia, opowiadania i wysłuchiwania historii (storytelling)" jest gotowa do budowania historii, w odpowiedzi na sformułowany cel i scharakteryzowanego odbiorcę, wykorzystując wybraną metodę budowania historii. Prezentuje historię z zaangażowaniem, a także obserwuje reakcję odbiorców i wyciąga z niej wnioski, jak również wysłuchuje historii opowiedzianej przez inną osobę i potrafi ją sparafrazować z uwzględnieniem faktów, emocji i morału danej historii.

Zestaw 1. Podstawy teoretyczne storytellingu

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

Omawia przeprowadzanie diagnozy odbiorcy

- wyjaśnia cel przeprowadzenia diagnozy,

- wymienia obszary diagnozy odbiorcy,

- omawia metodę diagnozy odbiorcy (np. profilowanie, segmentacja).

Charakteryzuje metody definiowania celu

- wymienia możliwe cele komunikacji,

- omawia metody definiowania celu.

Charakteryzuje metody budowania i opowiadania historii

- wymienia elementy historii,

- omawia metodę budowania historii (np. podróż bohatera według J. Campbella, scenorys (ang. storyboard), piramida historii według Freytaga),

- wyjaśnia znaczenie emocji w opowiadaniu historii,

- wyjaśnia znaczenie równowagi między faktami i emocjami w historii,

- omawia poznawcze bariery komunikacyjne i sposoby zapobiegania ich wystąpieniu.

Charakteryzuje rolę empatii w budowaniu, opowiadaniu i wysłuchiwaniu historii

- wyjaśnia pojęcie empatii i jego rolę w budowaniu, opowiadaniu i wysłuchiwaniu historii,

- omawia rolę empatii w skutecznej komunikacji.

Zestaw 2. Komunikowanie się za pomocą historii

Poszczególne efekty uczenia się

Kryteria weryfikacji ich osiągnięcia

Buduje historię

- opracowuje charakterystykę odbiorcy,

- definiuje cel komunikacji,

- dobiera typ historii (np. historia produktu, historia założycielska, historia sukcesu, historia porażki) do celu komunikacji,

- określa bohatera historii oraz role innych postaci w historii,

- przygotowuje gotową do zaprezentowania historię zbudowaną zgodnie z wybraną metodą.

Prezentuje historię

- wzbudza i utrzymuje uwagę słuchaczy,

- buduje kontakt ze słuchaczami np. przez kontakt wzrokowy,

- buduje napięcie w opowiadanej historii, dostosowując tempo mówienia do treści historii,

- nazywa emocje przeżywane przez bohaterów historii,

- wyraża (ekspresja niewerbalna) emocje adekwatnie do celu historii, do jej odbiorcy, jak i do własnego temperamentu,

- uspójnia przekaz werbalny i niewerbalny,

- przestrzega struktury historii i perspektywy wybranego bohatera,

- przestrzega wyznaczonych ram czasowych,

- podsumowuje opowiedzianą historię zgodnie z zamierzonym celem.

Wyciąga wnioski dotyczące skuteczności opowiedzianej historii

- obserwuje i interpretuje efekty opowiedzianej historii,

- zapisuje wnioski dotyczące skuteczności opowiedzianej historii i propozycje autokorekty.

Wysłuchuje i parafrazuje historię opowiedzianą przez inną osobę

- parafrazuje wysłuchaną historię,

- przedstawia fakty zawarte w wysłuchanej historii,

- odzwierciedla emocje osoby opowiadającej historię.

1. Etap weryfikacji

1.1. Metody

Na etapie weryfikacji stosuje się następujące metody:

- test teoretyczny,

- obserwacja w warunkach symulowanych,

- analiza studium przypadku i prezentacja.

Weryfikacja składa się z dwóch części: teoretycznej oraz praktycznej. W części teoretycznej wykorzystuje się metodę testu teoretycznego. Część ta dotyczy kryteriów weryfikacji o charakterze teoretycznym, określonych we wszystkich zestawach efektów uczenia się.

W części praktycznej wykorzystuje się metodę obserwacji w warunkach symulowanych.

Walidacja może być poprzedzona analizą studium przypadku i prezentacją w celu potwierdzenia całości lub części efektów uczenia się.

1.2. Zasoby kadrowe

W skład komisji walidacyjnej wchodzą minimum 3 osoby posiadające kwalifikację pełną z co najmniej 7 poziomem Polskiej Ramy Kwalifikacji oraz kwalifikację wolnorynkową z zakresu storytellingu lub certyfikat licencjonowanej metody wykorzystywania storytellingu w biznesie, a także wszyscy członkowie komisji łącznie spełniają poniższe kryteria, przy czym każdy z członków komisji spełnia przynajmniej jedno z poniższych kryteriów:

- posiada doświadczenie w prowadzeniu szkoleń ze storytellingu (minimum 500 godzin szkoleniowych),

- posiada kwalifikację pełną z co najmniej 7 poziomem Polskiej Ramy Kwalifikacji z psychologii oraz certyfikację z przynajmniej jednego narzędzia psychometrycznego i doświadczenie w jego stosowaniu,

- posiada doświadczenie w stosowaniu storytellingu w biznesie, edukacji czy organizacjach non-profit i minimum 5 lat pracy w marketingu lub reklamie lub public relations lub budowaniu marki pracodawcy (ang. employer branding),

- przynajmniej jedna osoba posiada doświadczenie w projektowaniu szkoleń lub programów rozwojowych, lub programów nauczania w zakresie storytellingu lub komunikacji marketingowej i interpersonalnej (sporządziła minimum 10 projektów lub 5 programów nauczania).

1.3. Sposób organizacji walidacji oraz warunki organizacyjne i materialne

Za pomocą metody testu teoretycznego weryfikacji podlegają efekty uczenia się zawarte w zestawie 1. Natomiast efekty uczenia się opisane w zestawie 2 weryfikowane są za pomocą metody prezentacji, tj. na podstawie analizy studium przypadku osoba ubiegająca się o uzyskanie kwalifikacji wolnorynkowej "Komunikowanie się za pomocą tworzenia, opowiadania i wysłuchiwania historii (storytelling)" tworzy i prezentuje historię.

W trakcie walidacji osoba ubiegająca się o uzyskanie kwalifikacji wolnorynkowej "Komunikowanie się za pomocą tworzenia, opowiadania i wysłuchiwania historii (storytelling)" powinna zaprezentować przynajmniej 3 historie na podstawie 3 różnych analiz studium przypadku.

Instytucja prowadząca walidację zapewnia:

- przypadki do analizy,

- scenariusze do analizy,

- pomieszczenie umożliwiające osobom, które przystąpiły do walidacji, samodzielną pracę,

- sprzęt do nagrywania głosu i obrazu.

Instytucja certyfikująca zapewnia warunki organizacyjne do uczestniczenia w walidacji dla osób z niepełnosprawnościami, przy czym zapewnienie osoby wspierającej, np. tłumacza języka migowego, należy do osoby ubiegającej się o uzyskanie kwalifikacji wolnorynkowej "Komunikowanie się za pomocą tworzenia, opowiadania i wysłuchiwania historii (storytelling)".

2. Etapy identyfikowania i dokumentowania efektów uczenia się

Instytucja certyfikująca zapewnia wsparcie doradcy walidacyjnego, który posiada poniższe kwalifikacje:

- pełną z 7 poziomem Polskiej Ramy Kwalifikacji,

- wolnorynkową z zakresu storytellingu lub certyfikat licencjonowanej metody wykorzystywania storytellingu w biznesie.

Kwalifikacja pełna z 4 poziomem Polskiej Ramy Kwalifikacji

Brak innych, poza pozytywnym wynikiem walidacji, warunków uzyskania kwalifikacji wolnorynkowej

Bezterminowo

Nie rzadziej niż raz na 10 lat