Tymczasowy obiekt budowlany

Tymczasowy obiekt budowlany, o którym mowa w art. 3 pkt 5 ustawy Prawo budowlane (dalej również „upb”), może być budowlą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i i opłatach lokalnych, jeżeli jest budowlą wprost wymienioną w art. 3 pkt 3 upb lub w innych przepisach tej ustawy oraz w załączniku do niej, stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. b upb. Taki tymczasowy obiekt budowlany, o ile jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Tak brzmi teza wyroku WSA w Poznaniu z 4 grudnia 2019 r. sygn. I SA/Po 537/19.

Obiekty czasowego użytku stanowią pewien rodzaj obiektów przeznaczonych do użytkowania w trakcie realizacji robót budowlanych. Ich funkcjonalny i pomocniczy charakter ma na celu umożliwić wykonawcom sprawne i odpowiednie zakończenie budowy głównej, co z kolei odzwierciedla się w przepisach prawa budowlanego, które nie zawierają szczególnych wymagań względem omawianych obiektów.

Tymczasowy obiekt budowlany to obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania, w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem, jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe.