REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 1990 nr 70 poz. 408

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

z dnia 17 września 1990 r.

w sprawie szczegółowego trybu korzystania przez policjantów z pomocy instytucji państwowych, jednostek gospodarczych, organizacji społecznych i obywateli.

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 15 ust. 8 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179) zarządza się, co następuje:

§ 1.

1. Policjanci w toku wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych, dochodzeniowo-śledczych i administracyjno-porządkowych, podejmowanych w celu rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw i wykroczeń oraz wypełniania poleceń sądu, prokuratora, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego, zwanych dalej "czynnościami służbowymi", mają prawo:

1) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych,

2) zwracania się o udzielenie niezbędnej pomocy do jednostek gospodarczych i organizacji społecznych,

3) zwracania się, w nagłych wypadkach, do każdego obywatela o udzielenie doraźnej pomocy.

2. Policjanci, występując z żądaniem lub z prośbą, o których mowa w ust. 1, są obowiązani poinformować o podstawie prawnej oraz rodzaju i zakresie oczekiwanej pomocy.

3. Policjant może zwracać się z żądaniem lub prośbą o udzielenie pomocy, jeżeli wykonanie czynności służbowej byłoby bez tej pomocy niemożliwe lub znacznie utrudnione.

§ 2.

1. Instytucje państwowe mają obowiązek udzielić żądanej pomocy, jeżeli wykonanie tego obowiązku nie zakłóci funkcjonowania pogotowia ratunkowego lub technicznego, straży pożarnej albo innej specjalistycznej służby ratowniczej.

2. Warunkiem skorzystania z pomocy jednostek gospodarczych i organizacji społecznych jest wyrażenie przez nich zgody.

§ 3.
Policjanci mogą żądać od instytucji państwowych:

1) udostępnienia na czas określony nieruchomości lub ich części,

2) użyczenia środków transportu, łączności, urządzeń albo innych rzeczy,

3) umożliwienia instalacji i eksploatacji środków technicznych,

4) wykonania innych wskazanych czynności.

§ 4.
1. Do wystąpienia z żądaniem udzielenia pomocy, o której mowa w § 3, są uprawnieni komendanci Policji lub upoważnieni przez nich policjanci.

2. Wystąpienie, o którym mowa w ust. 1, sporządza się na piśmie.

3. Z żądaniem udzielenia pomocy przez instytucje państwowe policjanci zwracają się do ich kierowników, a w przypadku nieobecności kierowników - do osób aktualnie dysponujących mieniem tych instytucji.

§ 5.
Wystąpienie komendanta Policji, o którym mowa w § 4 ust. 1, nie jest wymagane, jeżeli policjanci wykonują czynności służbowe:

1) na pisemne polecenie sądu, prokuratora, organu administracji rządowej lub samorządu terytorialnego,

2) w celu ratowania życia lub zdrowia ludzkiego, a także mienia,

3) w razie prowadzenia pościgu za sprawcą przestępstwa.

§ 6.
Przepisy § 3-5 mają odpowiednie zastosowanie przy zwracaniu się z prośbą o niezbędną pomoc do jednostek gospodarczych i organizacji społecznych.
§ 7.
1. W nagłych wypadkach policjanci mają prawo zwrócić się bezpośrednio do każdego obywatela z prośbą o udzielenie doraźnej pomocy. Warunkiem skorzystania z pomocy obywatela jest wyrażenie przez niego zgody.

2. Przy określaniu rodzaju pomocy stosuje się odpowiednio przepisy § 3.

§ 8.
1. Policjant, zwracając się z żądaniem lub prośbą o udzielenie pomocy przez instytucję państwową, jednostkę gospodarczą, organizację społeczną, a także obywatela, jest obowiązany okazać legitymację służbową.

2. W razie potrzeby, uzasadnionej okolicznościami zdarzenia, policjant powinien ustalić tożsamość osoby udzielającej pomocy.

§ 9.
Jeżeli wiadomość o wykonywanej w ramach pomocy czynności stanowi tajemnicę państwową, policjant informuje osobę udzielającą pomocy o obowiązku zachowania tajemnicy.
§ 10.
1. Na użyczone w ramach pomocy rzeczy policjant jest obowiązany wydać pokwitowanie.

2. Pokwitowanie powinno zawierać:

1) imię i nazwisko policjanta oraz jego numer ewidencyjny, a także określenie jednostki Policji,

2) imię i nazwisko lub nazwę właściciela rzeczy,

3) datę i godzinę przejęcia rzeczy, a w odniesieniu do pojazdu - także markę, numer rejestracyjny, ilość paliwa oraz przebieg według wskazań licznika zainstalowanego w pojeździe,

4) opis ewentualnych uszkodzeń rzeczy.

5) określenie miejsca i w miarę możliwości terminu zwrotu rzeczy,

6) podpisy policjanta oraz właściciela rzeczy.

3. W przypadkach uzasadnionych koniecznością niezwłocznego działania, policjant odstępuje od wydania pokwitowania, poprzestając na ustnym poinformowaniu właściciela rzeczy o danych określonych w ust. 2 pkt 1 i 4.

4. Jeżeli w pokwitowaniu nie określono terminu i miejsca zwrotu rzeczy oraz w sytuacji, o której mowa w ust. 3, policjant jest obowiązany zwrócić rzecz niezwłocznie po wykonaniu czynności służbowych.

§ 11.
O skorzystaniu z pomocy, jej zakresie i rodzaju oraz o osobie udzielającej pomocy policjant informuje raportem swojego przełożonego.
§ 12.
1. Zwrot rzeczy odbywa się protokolarnie w terminie i miejscu uzgodnionych z właścicielem.

2. W razie wykonania czynności służbowej przed uzgodnionym terminem albo ustania potrzeby korzystania z rzeczy, należy je bezzwłocznie zwrócić właścicielowi.

§ 13.
1. Protokół zwrotu rzeczy powinien zawierać:

1) opis stanu rzeczy przed i po użyciu przez policjanta, ze wskazaniem ewentualnych uszkodzeń powstałych w trakcie użycia,

2) imię i nazwisko lub nazwę właściciela rzeczy,

3) datę i godzinę zwrotu rzeczy, a w odniesieniu do pojazdu - także markę, numer rejestracyjny, ilość paliwa oraz przebieg według wskazań licznika zainstalowanego w pojeździe,

4) oświadczenie właściciela,

5) podpisy właściciela rzeczy i policjanta dokonującego zwrotu.

2. W razie zgłoszenia przez właściciela zastrzeżeń co do określonych w protokole danych dotyczących stopnia uszkodzeń albo zużycia rzeczy, jednostka Policji dokonująca zwrotu może powołać rzeczoznawcę w celu rozpatrzenia zgłoszonych zastrzeżeń.

§ 14.
W razie nieodebrania rzeczy przez właściciela w uzgodnionym terminie, należy je przechowywać w depozycie właściwej jednostki Policji.
§ 15.
Przepisy § 10 i § 12-14 dotyczące właściciela rzeczy stosuje się odpowiednio do posiadacza rzeczy.
§ 16.
Nieuzasadnione lub niewłaściwe wykorzystanie pomocy przez policjanta traktuje się jako wykroczenie dyscyplinarne.
§ 17.
1. W razie udzielenia pomocy przez obywatela, można mu przyznać wynagrodzenie.

2. Osoba, która doznała uszczerbku na zdrowiu lub szkody w mieniu w związku z udzieleniem policjantowi pomocy, może dochodzić roszczeń z tego tytułu według zasad określonych w odrębnych przepisach.

§ 18.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Prezes Rady Ministrów: T. Mazowiecki

Metryka
  • Data ogłoszenia: 1990-10-12
  • Data wejścia w życie: 1990-10-11
  • Data obowiązywania: 1990-10-11
  • Z mocą od: 1990-10-11
  • Dokument traci ważność: 1996-09-21
Brak dokumentów zmieniających.
Brak zmienianych dokumentów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw

REKLAMA

REKLAMA

REKLAMA