Dziennik Ustaw - rok 2017 poz. 725

Na podstawie art. 59a ust. 7 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1534 i 2138 oraz z 2017 r. poz. 60) zarządza się, co następuje:

1) tryb i warunki nadawania i uchylania przydziałów mobilizacyjnych oraz pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych;

2) warunki, jakie powinni spełniać żołnierze rezerwy, pracownicy lub inne osoby niebędące pracownikami do przeznaczenia ich do czynnej służby wojskowej lub pracy w jednostkach wojskowych w razie ogłoszenia mobilizacji lub w czasie wojny;

3) wzory kart mobilizacyjnych.

1) posiadają odpowiednie wyszkolenie wojskowe albo kwalifikacje odpowiadające określonej specjalności (funkcji) wojskowej;

2) posiadają odpowiedni stan zdrowia;

3) nie zamieszkują stale za granicą;

4) zamieszkują możliwie blisko miejsca dyslokacji jednostki wojskowej, do której mają być powołani w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.

2. Przydziały mobilizacyjne nadaje się w pierwszej kolejności:

1) żołnierzom z nadanymi przydziałami kryzysowymi;

2) żołnierzom rezerwy najmłodszym wiekiem, posiadającym najwyższe klasy kwalifikacyjne specjalistów wojskowych, zamieszkałym najbliżej miejsca dyslokacji jednostki wojskowej, do której mogą być powołani w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;

3) ochotnikom.

3. Żołnierzom rezerwy, którzy nie odbywali czynnej służby wojskowej, nadaje się przydziały mobilizacyjne po odbyciu przez nich co najmniej krótkotrwałych ćwiczeń wojskowych i po złożeniu przysięgi wojskowej.

1) przeprowadzeniu przez dowódcę jednostki wojskowej analizy potrzeb mobilizacyjnych, w tym analizy możliwości nadania przydziałów mobilizacyjnych żołnierzom Narodowych Sił Rezerwowych, i po złożeniu przez niego wojskowemu komendantowi uzupełnień zapotrzebowania na uzupełnienie potrzeb mobilizacyjnych jednostki wojskowej, z wyszczególnieniem stanowisk oraz żołnierzy Narodowych Sił Rezerwowych, którym należy nadać przydział mobilizacyjny;

2) wytypowaniu przez wojskowego komendanta uzupełnień, w porozumieniu z zainteresowanym dowódcą jednostki wojskowej, żołnierzy rezerwy spełniających wymagania do przeznaczenia na określone stanowiska służbowe lub do pełnienia określonych funkcji wojskowych;

3) skierowaniu, jeżeli zachodzi taka potrzeba, wytypowanych żołnierzy rezerwy na badania lekarskie do właściwej wojskowej komisji lekarskiej, w celu określenia zdolności do czynnej służby wojskowej;

4) uzyskaniu, jeżeli zachodzi taka potrzeba, informacji o wytypowanych żołnierzach rezerwy na podstawie danych zgromadzonych w Krajowym Rejestrze Karnym;

5) wezwaniu wytypowanych żołnierzy rezerwy lub powołaniu na ćwiczenia wojskowe do jednostki wojskowej, w celu sprawdzenia ich przydatności na określonych stanowiskach służbowych lub do pełnienia określonych funkcji wojskowych oraz złożenia przysięgi wojskowej przez żołnierzy, którzy tej przysięgi nie składali.

1) dla szeregowych – 15 lat;

2) dla podoficerów i oficerów – 20 lat.

2. Przepis ust. 1 nie dotyczy żołnierzy rezerwy, którzy wyrazili zgodę na zachowanie tego przydziału, lecz nie dłużej niż do osiągnięcia górnej granicy wieku, o którym mowa w art. 58 ust. 1 ustawy.

3. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku zwiększonych potrzeb uzupełnieniowych Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz w przypadku, gdy wojskowy komendant uzupełnień nie ma możliwości nadania przydziałów mobilizacyjnych innym żołnierzom rezerwy.

1) w przypadku żołnierzy rezerwy – nie przewiduje się ich powołania do czynnej służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;

2) w przypadku pracowników – zajmują oni stanowiska, na których są wymagane kwalifikacje takie same lub podobne jak na stanowiskach pracowniczych określonych w etacie jednostki wojskowej i określonych na wypadek wojny;

3) w przypadku osób niebędących pracownikami – zamieszkują one w pobliżu miejsca dyslokacji tej jednostki wojskowej.

2. W zapotrzebowaniu ujmuje się:

1) wykaz stanowisk określonych w etacie jednostki wojskowej i określonych na wypadek wojny, z uwzględnieniem kwalifikacji i umiejętności wymaganych do ich zajmowania;

2) wykaz pracowników zatrudnionych w jednostce wojskowej, którym proponuje się nadać pracownicze przydziały mobilizacyjne na stanowiska wymienione w wykazie, o którym mowa w pkt 1;

3) wykaz pozostałych pracowników zatrudnionych w jednostce wojskowej;

4) dane identyfikacyjne pracowników, o których mowa w pkt 2 i 3, w szczególności imię (imiona), nazwisko i imię ojca, numer PESEL, adres zamieszkania, zajmowane stanowisko, wykształcenie oraz kwalifikacje zawodowe i inne umiejętności.

2. W zapotrzebowaniu ujmuje się wykazy i dane, o których mowa w § 8 ust. 2 pkt 2–4, dotyczące pracowników zamieszkałych na terenie działania właściwego wojskowego komendanta uzupełnień.

1) § 8 ust. 2 pkt 2, pracownicze przydziały mobilizacyjne na stanowiska pracownicze, określone w etacie jednostki wojskowej, w której są zatrudnieni, i określone na wypadek wojny;

2) § 8 ust. 2 pkt 3, jeżeli zachodzi taka potrzeba, pracownicze przydziały mobilizacyjne na stanowiska pracownicze, określone w etacie jednostki wojskowej innej niż jednostka wojskowa, w której są zatrudnieni, i określone na wypadek wojny.

2. Jeżeli zachodzi potrzeba nadania pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych osobom innym niż wskazane w § 8 ust. 2 pkt 2 i 3, wojskowy komendant uzupełnień może zwrócić się do kierowników powiatowych urzędów pracy oraz pracodawców o wskazanie osób spełniających warunki do nadania pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, wojskowy komendant uzupełnień, na podstawie danych uzyskanych oraz danych zawartych w ewidencji wojskowej, w porozumieniu z zainteresowanym dowódcą jednostki wojskowej, nadaje wytypowanym osobom pracownicze przydziały mobilizacyjne.

4. Fakt nadania pracowniczego przydziału mobilizacyjnego wojskowy komendant uzupełnień odnotowuje w ewidencji wojskowej, a dowódca jednostki wojskowej, do której przydział nadano, fakt ten stwierdza w rozkazie dziennym tej jednostki wojskowej.

2. Karty mobilizacyjne stanowią druk ścisłego zarachowania.

3. Doręczenie kart mobilizacyjnych żołnierzom rezerwy odbywającym ćwiczenia wojskowe oraz żołnierzom, o których mowa w art. 59a ust. 1a ustawy, a także pracownikom zatrudnionym w jednostkach wojskowych – w miejscu pracy, może nastąpić za pośrednictwem właściwego dowódcy jednostki wojskowej.

4. Wojskowy komendant uzupełnień przekazuje, za pokwitowaniem dowódcy jednostki wojskowej po dwa egzemplarze wypełnionych kart mobilizacyjnych, które następnie zostają doręczone osobom, o których mowa w ust. 3.

5. W pokwitowaniu ujmuje się liczbę kart mobilizacyjnych oraz ich serie i numery.

6. Po doręczeniu kart mobilizacyjnych osobom, o których mowa w ust. 3, dowódca jednostki wojskowej zwraca egzemplarze kart mobilizacyjnych przeznaczone dla wojskowego komendanta uzupełnień.

7. Karty mobilizacyjne, które nie zostały doręczone w sposób określony w ust. 3–6, dowódca jednostki wojskowej zwraca niezwłocznie wojskowemu komendantowi uzupełnień.

1) osiągnięcia przez żołnierza górnej granicy wieku, o której mowa w art. 58 ust. 1 ustawy;

2) upływu czasu, o którym mowa w § 5 ust. 1; przepis § 5 ust. 2 stosuje się odpowiednio;

3) zgonu żołnierza rezerwy;

4) utraty przez żołnierza rezerwy obywatelstwa polskiego;

5) uznania żołnierza rezerwy za trwale niezdolnego do czynnej służby wojskowej pełnionej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;

6) zwolnienia, w drodze reklamowania, żołnierza rezerwy od obowiązku pełnienia czynnej służby wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;

7) powołania żołnierza rezerwy do zawodowej, kandydackiej, okresowej lub terytorialnej służby wojskowej;

8) stwierdzenia nieprzydatności żołnierza rezerwy na określonym stanowisku służbowym lub do pełnienia określonej funkcji wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny;

9) skreślenia stanowiska służbowego lub funkcji wojskowej w etacie jednostki wojskowej i występujących w czasie wojny;

10) wyjazdu żołnierza rezerwy na stałe za granicę;

11) zmiany miejsca zamieszkania żołnierza rezerwy poza obszar będący we właściwości miejscowej wojskowego komendanta uzupełnień;

12) zaistnienia możliwości uzupełnienia jednostki wojskowej żołnierzami rezerwy o wyższych kwalifikacjach lub predyspozycjach do zajmowania określonego stanowiska służbowego lub do pełnienia określonej funkcji wojskowej;

13) skazania żołnierza rezerwy prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

2. Wojskowy komendant uzupełnień, działając w porozumieniu z dowódcą jednostki wojskowej, na jego wniosek albo wniosek żołnierza rezerwy, może w uzasadnionych przypadkach, innych niż wymienione w ust. 1, uchylić przydział mobilizacyjny, jeżeli nie narusza to możliwości mobilizacyjnych jednostki wojskowej.

1) niezwłocznie zawiadamia o tym dowódcę jednostki wojskowej;

2) odbiera od żołnierza rezerwy, któremu uchylono przydział mobilizacyjny, kartę mobilizacyjną i niszczy ją protokolarnie oraz dokonuje odpowiednich adnotacji w ewidencji wojskowej.

2. Dowódca jednostki wojskowej, po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, stwierdza w rozkazie dziennym fakt uchylenia przydziału mobilizacyjnego oraz dokonuje odpowiednich adnotacji w ewidencji wojskowej prowadzonej w tej jednostce.

1) jest żołnierzem rezerwy i otrzymała przydział mobilizacyjny;

2) została powołana do czynnej służby wojskowej, z wyjątkiem ćwiczeń wojskowych;

3) utraciła obywatelstwo polskie;

4) wyjechała na stałe za granicę;

5) spełnia przesłanki, o których mowa w art. 59a ust. 3 pkt 2 i 4–8 ustawy;

6) zmieniła miejsce zamieszkania poza obszar będący we właściwości miejscowej wojskowego komendanta uzupełnień;

7) została skazana prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

2. Wojskowy komendant uzupełnień, działając w porozumieniu z dowódcą jednostki wojskowej, na jego wniosek albo wniosek osoby, której nadano pracowniczy przydział mobilizacyjny, może w uzasadnionych przypadkach, innych niż wymienione w ust. 1, uchylić pracowniczy przydział mobilizacyjny, jeżeli nie narusza to możliwości mobilizacyjnych jednostki wojskowej.

3. W przypadku uchylenia pracowniczego przydziału mobilizacyjnego wojskowy komendant uzupełnień:

1) niezwłocznie zawiadamia właściwego dowódcę jednostki wojskowej o uchyleniu pracowniczego przydziału mobilizacyjnego;

2) odbiera od osoby, której uchylono pracowniczy przydział mobilizacyjny, kartę mobilizacyjną i niszczy ją protokolarnie oraz dokonuje odpowiednich adnotacji w ewidencji wojskowej.

4. Dowódca jednostki wojskowej po otrzymaniu zawiadomienia, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, stwierdza w rozkazie dziennym fakt uchylenia pracowniczego przydziału mobilizacyjnego oraz dokonuje odpowiednich adnotacji w ewidencji wojskowej prowadzonej w podległej mu jednostce.

5. Odebranie karty mobilizacyjnej następuje w trybie art. 52 ustawy. W przypadku żołnierzy rezerwy odbywających ćwiczenia wojskowe oraz pracowników zatrudnionych w jednostkach wojskowych odebrania kart mobilizacyjnych może dokonać właściwy dowódca jednostki wojskowej, który przekazuje je niezwłocznie wojskowemu komendantowi uzupełnień.

1) karty mobilizacyjnej wydawanej w czasie pokoju, stwierdzającej przydział mobilizacyjny żołnierza rezerwy do określonej jednostki wojskowej, na podstawie której żołnierz rezerwy jest obowiązany stawić się do czynnej służby wojskowej w terminie w niej określonym, w razie ogłoszenia mobilizacji lub wybuchu wojny, który jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia;

2) karty mobilizacyjnej wydawanej w czasie pokoju, stwierdzającej przydział mobilizacyjny żołnierza rezerwy, polegający na przeznaczeniu tego żołnierza do powołania do czynnej służby wojskowej za pomocą karty powołania lub w drodze obwieszczenia w początkowym okresie po ogłoszeniu mobilizacji lub wybuchu wojny, który jest określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia;

3) karty mobilizacyjnej stwierdzającej pracowniczy przydział mobilizacyjny, wydawanej w czasie pokoju pracownikowi lub osobie niebędącej pracownikiem, którzy są przeznaczeni do pracy w jednostce wojskowej w razie ogłoszenia mobilizacji lub w czasie wojny, który jest określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia.

Minister Obrony Narodowej: A. Macierewicz

¹⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 6 lutego 2015 r. w sprawie przydziałów mobilizacyjnych i pracowniczych przydziałów mobilizacyjnych (Dz. U. poz. 258), które na postawie art. 27 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2138) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej
z dnia 16 marca 2017 r. (poz. 725)

Załącznik nr 1

WZÓR – MON-Mu/13

Strona druga załącznika nr 1

Załącznik nr 2

WZÓR – MON-Mu/13a

Strona druga załącznika nr 2

Załącznik nr 3

WZÓR – MON-Mu/13b

Strona druga załącznika nr 3