Dziennik Ustaw - rok 2020 poz. 1800

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

Dnia 13 lutego 2004 r. w Londynie została sporządzona Międzynarodowa konwencja o kontroli i postępowaniu ze statkowymi wodami balastowymi i osadami, 2004, w następującym brzmieniu:

Przekład

MIĘDZYNARODOWA KONWENCJA O KONTROLI I POSTĘPOWANIU
ZE STATKOWYMI WODAMI BALASTOWYMI I OSADAMI, 2004

STRONY NINIEJSZEJ KONWENCJI,

PRZYWOŁUJĄC Artykuł 196 ust. 1 Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z 1982 r. (UNCLOS), który stanowi, że „Państwa stosują wszelkie środki konieczne dla zapobiegania, zmniejszania i kontroli zanieczyszczenia środowiska morskiego w następstwie powstałego stosowania technologii na obszarach będących pod ich jurysdykcją lub kontrolą, albo powstałego umyślnego lub przypadkowego wprowadzenia obcych lub nowych gatunków do określonej części środowiska morskiego, które może powodować w nim znaczne i szkodliwe zmiany.”

MAJĄC NA UWADZE cele Konwencji o różnorodności biologicznej (CBD) z 1992 roku oraz fakt, że przenoszenie i wprowadzanie szkodliwych organizmów wodnych i patogenów za pośrednictwem wód balastowych zagraża ochronie i zrównoważonemu wykorzystaniu różnorodności biologicznej, jak również decyzję IV/5 Konferencji Stron CBD z 1998 roku (COP 4) w sprawie ochrony i zrównoważonego korzystania z ekosystemów morskich i przybrzeżnych oraz również decyzję VI/23 Konferencji Stron CBD z 2002 roku (COP 6) dotyczącą gatunków obcych zagrażających ekosystemom, środowiskom lub gatunkom i zawierającą wytyczne w zakresie gatunków inwazyjnych,

MAJĄC PONADTO NA UWADZE, że Konferencja Narodów Zjednoczonych w sprawie Środowiska i Rozwoju (UNCED) z roku 1992 poleciła rozważenie Międzynarodowej Organizacji Morskiej (Organizacji) wprowadzenia odpowiednich zasad dotyczących zrzutu wód balastowych,

UWZGLĘDNIAJĄC podejście ostrożnościowe określone w Zasadzie 15 Deklaracji w sprawie Środowiska i Rozwoju z Rio, o którym mowa również w rezolucji MEPC.67(37), przyjętej przez Komitet Ochrony Środowiska Morskiego Organizacji w dniu 15 września 1995 roku,

MAJĄC TAKŻE NA WZGLĘDZIE, że Światowy Szczyt Zrównoważonego Rozwoju z roku 2002 w punkcie 34 (b) Planu Wdrażania wzywa do podjęcia działań na wszystkich szczeblach celem przyspieszenia rozwoju środków dotyczących obcych gatunków inwazyjnych w wodach balastowych,

ŚWIADOME, że niekontrolowany zrzut statkowych wód balastowych i osadów doprowadził do przeniesienia szkodliwych organizmów wodnych i patogenów, powodując szkody lub zniszczenie środowiska, ludzkiego zdrowia, mienia lub zasobów,

UZNAJĄC wagę przyłożoną do tego zagadnienia przez Organizację w rezolucjach Zgromadzenia A.774(18) z 1993 roku oraz A.868(20) z 1997 roku, przyjętych w celu odniesienia się do przenoszenia szkodliwych organizmów wodnych i patogenów,

UZNAJĄC TAKŻE, że niektóre państwa podjęły indywidualne działania w zakresie zapobiegania, minimalizowania i ostatecznej eliminacji ryzyka wprowadzania szkodliwych organizmów wodnych i patogenów przez statki wchodzące do portów, a także uznając iż zagadnienie to budzi niepokój na całym świecie, wymaga działań opartych na ogólnoobowiązujących przepisach wraz z wytycznymi dotyczącymi ich skutecznego wdrażania i jednolitej interpretacji,

PRAGNĄC kontynuować rozwój bezpieczniejszych i skuteczniejszych sposobów postępowania z wodami balastowymi, które przyczynią się do trwałego zapobiegania, minimalizacji oraz ostatecznej eliminacji przenoszenia szkodliwych organizmów wodnych i patogenów,

ZDECYDOWAŁY zapobiegać, minimalizować i ostatecznie wyeliminować ryzyko dla środowiska, ludzkiego zdrowia, mienia i zasobów związane z przenoszeniem szkodliwych organizmów wodnych i patogenów w drodze kontrolowania i postępowania ze statkowymi wodami balastowymi i osadami, jak również unikać niepożądanych skutków ubocznych wynikających z tej kontroli oraz zachęcać do rozwijania wiedzy i technologii w tym zakresie,

UWAŻAJĄC, że najlepszym sposobem osiągnięcia tych celów jest przyjęcie Międzynarodowej konwencji o kontroli i postępowaniu ze statkowymi wodami balastowymi i osadami,

UZGODNIŁY co następuje:

Dla celów niniejszej Konwencji, o ile inne przepisy nie stanowią inaczej:

1. „Administracja” oznacza rząd państwa, pod którego zwierzchnictwem statek jest eksploatowany. W odniesieniu do statków, które pływają pod banderą innego państwa, Administracją jest Rząd tego państwa. W odniesieniu do pływających platform zatrudnionych do eksploracji i eksploatacji dna morskiego i jego wnętrza przyległego do wybrzeża, nad którym państwo nadbrzeżne sprawuje władzę w celu rozpoznawania i eksploatacji zasobów naturalnych, łącznie z pływającymi jednostkami magazynowymi (FSU) oraz pływającymi jednostkami produkcyjno-magazynowo-rozładunkowymi (FPSO), Administracją jest Rząd zainteresowanego państwa nadbrzeżnego.

2. „Wody Balastowe” oznaczają wody wraz z zawiesiną pobrane na statek w celu kontrolowania przegłębienia, przechyłu, zanurzenia, stateczności i naprężeń statku.

3. „Postępowanie z wodami balastowymi” oznacza procesy mechaniczne, fizyczne, chemiczne i biologiczne, stosowane pojedynczo bądź w kombinacjach w celu usunięcia, unieszkodliwienia lub uniknięcia poboru bądź zrzutu szkodliwych organizmów wodnych i patogenów w wodach balastowych i osadach.

4. „Certyfikat” oznacza Międzynarodowy certyfikat postępowania z wodami balastowymi.

5. „Komitet” oznacza Komitet Ochrony Środowiska Morskiego Organizacji.

6. „Konwencja” oznacza Międzynarodową konwencję o kontroli i postępowaniu ze statkowymi wodami balastowymi i osadami.

7. „Pojemność brutto” oznacza całkowitą pojemność brutto obliczoną zgodnie z przepisami o pomiarach pojemności statków zawartymi w załączniku I do Międzynarodowej konwencji o pomierzaniu pojemności statków z 1969 r. lub w innej zastępującej ją Konwencji.

8. „Szkodliwe organizmy wodne i patogeny” oznaczają organizmy wodne i patogeny, które po wprowadzeniu do morza, w tym ujść rzek lub do cieków słodkowodnych, mogą stwarzać zagrożenie dla środowiska, zdrowia ludzkiego, mienia lub zasobów, niekorzystnie wpływać na różnorodność biologiczną lub utrudniać inne zgodne z prawem sposoby wykorzystywania tych obszarów.

9. „Organizacja” oznacza Międzynarodową Organizację Morską.

10. „Sekretarz Generalny” oznacza Sekretarza Generalnego Organizacji.

11. „Osady” oznaczają materię wytrąconą w wodzie balastowej statku.

12. „Statek” oznacza jednostkę pływającą jakiegokolwiek typu używaną w środowisku morskim obejmującą statki podwodne, urządzenia pływające, platformy pływające, pływające jednostki magazynowe (FSU) oraz pływające jednostki produkcyjno-magazynowo-rozładunkowe (FPSO).

1. Strony podejmują się w pełni i całkowicie wprowadzić w życie postanowienia niniejszej Konwencji i jej Załącznika w celu zapobiegania, minimalizacji i ostatecznej eliminacji przenoszenia szkodliwych organizmów wodnych i patogenów przez kontrolę oraz właściwe postępowanie ze statkowymi wodami balastowymi i osadami.

2. Załącznik stanowi integralną część niniejszej Konwencji. O ile wyraźnie nie wskazano inaczej, wszelkie odniesienia do niniejszej Konwencji stanowią jednocześnie odniesienie do Załącznika.

3. Żadne postanowienie niniejszej Konwencji nie będzie interpretowane jako zabraniające Stronie podejmowania samodzielnie lub wspólnie z innymi Stronami, zgodnych z prawem międzynarodowym surowszych środków w celu zapobiegania, zmniejszania lub eliminowania przenoszenia szkodliwych organizmów wodnych i patogenów przez kontrolę i właściwe postępowanie ze statkowymi wodami balastowymi i osadami.

4. Strony dołożą wszelkich starań w celu nawiązania współpracy dla skutecznego przestrzegania, dostosowania i egzekwowania wymogów niniejszej Konwencji.

5. Strony zobowiązują się wspierać stały rozwój właściwego postępowania z wodami balastowymi oraz standardów, w celu zapobiegania, minimalizacji i ostatecznej eliminacji przenoszenia szkodliwych organizmów wodnych i patogenów przez kontrolę i właściwe postępowanie ze statkowymi wodami balastowymi i osadami.

6. Strony dołożą wszelkich starań, aby poprzez działania podejmowane na podstawie niniejszej Konwencji nie osłabiać ani nie szkodzić środowisku, zdrowiu ludzkiemu, mieniu lub zasobom, swoim oraz pozostałych państw.

7. Strony zapewnią, że działania w zakresie postępowania z wodami balastowymi podejmowane w celu osiągnięcia zgodności z postanowieniami niniejszej Konwencji nie powodują większych szkód dla ich środowiska, ludzkiego zdrowia, mienia lub zasobów, również pozostałych państw, niż szkody, którym zapobiegają.

8. Strony będą zachęcać statki uprawnione do żeglugi pod ich banderą, które są objęte wymogami mniejszej Konwencji, aby unikały tak dalece jak jest to możliwie pobierania wód balastowych zawierających potencjalnie szkodliwe organizmy i patogeny wodne, oraz osady, które mogą zawierać takie organizmy, a także będą promować odpowiednie wdrażanie wytycznych opracowanych przez Organizację.

9. Strony dołożą wszelkich starań w celu nawiązania współpracy pod patronatem Organizacji w zakresie zagrożeń i ryzyka dotyczącego wrażliwych, podatnych na zniszczenie lub zagrożonych ekosystemów morskich, a także różnorodności biologicznej na obszarach poza granicami jurysdykcji państwowej w odniesieniu do postępowania z wodami balastowymi.

1. O ile inne przepisy niniejszej Konwencji nie stanowią inaczej, niniejszą Konwencję stosuje się do:

(a) statków uprawnionych do podnoszenia bandery państwa Strony; oraz

(b) statków nieuprawnionych do podnoszenia bandery państwa Strony, ale eksploatowanych pod zwierzchnictwem Strony.

2. Niniejsza Konwencja nie ma zastosowania do:

(a) statków, które nie są zaprojektowane lub skonstruowane do stosowania wód balastowych;

(b) statków Strony, eksploatowanych wyłącznie na wodach podlegających jej jurysdykcji, chyba, że Strona uzna, że zrzut wód balastowych z tych statków mógłby zaszkodzić lub zniszczyć środowisko, ludzkie zdrowie, mienie lub zasoby należące do tej Strony lub państw sąsiadujących bądź innych państw;

(c) statków Strony, eksploatowanych wyłącznie na wodach podlegających jurysdykcji innej Strony, o ile takie wyłączenie zostanie zatwierdzone przez drugą Stronę. Żadna Strona nie może zatwierdzić takiego wyłączenia, jeżeli mogłoby spowodować szkody lub zniszczenia w środowisku, ludzkim zdrowiu, mieniu lub zasobach, także państw sąsiadujących bądź innych państw. Każda Strona, która zadecyduje nie zatwierdzić takiego wyłączenia, powiadomi Administrację właściwą dla statku, którego miało ono dotyczyć, o tym, że do tego statku mają zastosowanie przepisy niniejszej Konwencji;

(d) statków eksploatowanych wyłącznie na wodach podlegających jurysdykcji jednej Strony oraz na pełnym morzu, z wyjątkiem statków, którym nie udzielono upoważnienia na mocy punktu (c), chyba że Strona ta stwierdzi, że zrzut wód balastowych z tych statków może spowodować szkody lub zniszczenia w środowisku, ludzkim zdrowiu, mieniu lub zasobach własnych, państw sąsiadujących lub innych państw;

(e) okrętów wojennych, wojskowych jednostek pomocniczych lub innych statków stanowiących własność Strony lub eksploatowanych przez Stronę i używanych czasowo wyłącznie w rządowej służbie niehandlowej. Jednakże każda Strona zapewni przez przyjęcie odpowiednich środków nie zakłócających działania lub zdolności operacyjnych takich statków stanowiących własność lub eksploatowanych przez Stronę, że statki te będą postępowały w sposób zgodny z niniejszą Konwencją, w takim zakresie w jakim to jest uzasadnione i praktycznie możliwe;

(f) stałych, niepodlegających zrzutowi wód balastowych znajdujących się w hermetycznych zbiornikach na statkach.

3. Do statków państw, które nie są Stronami niniejszej Konwencji, Strony będą stosowały postanowienia niniejszej Konwencji w stopniu niezbędnym do zapewnienia, że statki te nie będą traktowane bardziej korzystnie.

1. Każda Strona zapewni, aby statki do których mają zastosowanie postanowienia niniejszej Konwencji i które są uprawnione do uprawiania żeglugi pod jej banderą lub są eksploatowane pod jej zwierzchnictwem, spełniały wymogi określone w niniejszej Konwencji, włącznie z odpowiednimi standardami i wymogami określonymi w Załączniku, a także podejmie skuteczne działania w celu zapewnienia, że statki te będą spełniać określone wyżej wymogi.

2. Każda Strona, z uwzględnieniem indywidualnych uwarunkowań i możliwości opracuje polityki, strategie lub programy krajowe dotyczące postępowania z wodami balastowymi w swoich portach i wodach terytorialnych, zgodnie z niniejszą Konwencją, które będą służyć osiągnięciu celów Konwencji.

1. Każda Strona, zapewni, żeby w wyznaczonych przez nią portach i terminalach, w których odbywa się czyszczenie lub naprawa zbiorników balastowych, znajdowały się odpowiednie urządzenia do odbioru osadów, z uwzględnieniem Wytycznych opracowanych przez Organizację. Działanie urządzeń odbiorczych nie powinno powodować nieuzasadnionego opóźniania statków oraz zapewnić bezpieczne usunięcie osadów, w sposób niezagrażający środowisku, ludzkiemu zdrowiu, mieniu lub zasobom tej Strony lub innych państw.

2. Każda Strona powiadomi Organizację o wszelkich przypadkach nieprawidłowego działania urządzeń, o których mowa w ust. 1, w celu przekazania tej informacji innym zainteresowanym Stronom.

1. Strony, samodzielnie lub wspólnie, dołożą wszelkich starań w celu:

(a) promowania i ułatwiania badań naukowych i technicznych dotyczących postępowania z wodami balastowymi; oraz

(b) monitorowania efektów postępowania z wodami balastowymi na wodach znajdujących się pod ich jurysdykcją.

Badania i monitoring powinny obejmować obserwację, pomiary, pobieranie próbek, ocenę i analizę skuteczności i niekorzystnego wpływu wszelkiej technologii lub metodologii, jak również wszelkiego niekorzystnego wpływu organizmów i patogenów, które zostały zidentyfikowane jako przeniesione w statkowych wodach balastowych.

2. Każda Strona popierając cele niniejszej Konwencji, będzie promować udostępnianie innym Stronom, na ich żądanie, odpowiednich informacji dotyczących:

(a) programów naukowych i technologicznych oraz środków technicznych prowadzonych w zakresie postępowania z wodami balastowymi; oraz

(b) skuteczności metod postępowania z wodami balastowymi podjętych na podstawie wyników programów monitoringu i oceny.

1. Każda Strona zapewni, że statki podnoszące jej banderę lub eksploatowane pod jej zwierzchnictwem i podlegające przeglądom i certyfikacji będą poddawane przeglądom i certyfikacji zgodnie z postanowieniami zawartymi w Załączniku.

2. Strona wprowadzająca środki na mocy art. 2.3 oraz Rozdziału C Załącznika nie będzie wymagać dodatkowych przeglądów ani certyfikacji od statków innej Strony, ponadto Administracja statku nie będzie zobowiązana do przeprowadzania przeglądów albo wydawania certyfikatów w zakresie dodatkowych środków nałożonych przez inną Stronę. Weryfikacja zgodności ze środkami dodatkowymi należy do właściwości Strony wprowadzającej te środki oraz nie może powodować nieuzasadnionego opóźniania statku.

1. Jakiekolwiek naruszenie wymogów niniejszej Konwencji powinno być zabronione oraz powinny zostać nałożone sankcje zgodnie z prawem Administracji statku, niezależnie od tego, gdzie naruszenie miało miejsce. W razie powiadomienia Administracji o takim naruszeniu, zapewnia ona przeprowadzenie dochodzenia oraz może zwrócić się do Strony, która powiadomiła o naruszeniu, o dodatkowe dowody w sprawie. Jeżeli Administracja uzna, że dostępne dowody są wystarczające do przeprowadzenia postępowania w stosunku do domniemanego naruszenia, Administracja, bez zbędnej zwłoki, wszczyna postępowanie, zgodnie ze swoimi przepisami. Administracja statku niezwłocznie informuje państwo zawiadamiające i Organizację o podjętych czynnościach. Jeśli w ciągu roku od otrzymania zawiadomienia o naruszeniu Administracja nie podejmie żadnej czynności, informuje o tym Stronę, która zgłosiła to naruszenie.

2. Jakiekolwiek naruszenie wymogów niniejszej Konwencji w granicach jurysdykcji jakiejkolwiek ze Stron jest zakazane i powinno być zagrożone sankcją zgodnie z prawem tej Strony. W przypadku wystąpienia takiego naruszenia, Strona:

(a) wszczyna postępowanie zgodnie ze swoim prawem; lub

(b) dostarcza Administracji statku informacje i dowody znajdujące się w jej posiadaniu świadczące o popełnieniu naruszenia.

3. Sankcje przewidziane w przepisach państwa Strony zgodnie z niniejszym artykułem powinny być odpowiednio surowe, by zniechęcać do naruszania postanowień niniejszej Konwencji, niezależnie od tego gdzie naruszenia by nie wystąpiły.

1. Statek, do którego zastosowanie mają przepisy niniejszej Konwencji, może zostać poddany w dowolnym porcie lub terminalu przybrzeżnym należącym do innej Strony, inspekcji przeprowadzonej przez inspektorów odpowiednio upoważnionych przez tę Stronę w celu ustalenia, czy statek spełnia wymagania określone w niniejszej Konwencji. Z wyjątkiem postanowień ust. 2 niniejszego artykułu, powyższa inspekcja jest ograniczona do:

(a) sprawdzenia, czy na pokładzie statku znajduje się ważny Certyfikat, który jeśli jest ważny powinien zostać uznany oraz;

(b) przeglądu Książki zapisów balastowych, i/ lub

(c) pobrania próbek wód balastowych ze statku, zgodnie z Wytycznymi, które zostaną opracowane przez Organizację. Jednakże czas niezbędny do analizy próbek nie może być wykorzystany jako podstawa do nieuzasadnionego opóźnienia w eksploatacji, przemieszczaniu się lub wypłynięciu statku.

2. Jeżeli statek nie posiada ważnego Certyfikatu lub istnieją uzasadnione podstawy aby przypuszczać, że:

(a) stan statku lub jego wyposażenia nie odpowiada informacjom zawartym w Certyfikacie; lub

(b) kapitan lub załoga nie są zaznajomieni z podstawowymi procedurami dotyczącymi postępowania z wodami balastowymi na statku, albo nie wprowadzili takich procedur;

może zostać przeprowadzona inspekcja szczegółowa.

3. W przypadkach określonych w ust. 2 niniejszego artykułu, Strona przeprowadzająca inspekcję podejmie niezbędne środki zapewniające, że statek nie dokona zrzutu wód balastowych, dopóki nie będzie to bezpieczne dla środowiska, ludzkiego zdrowia, mienia lub zasobów.

1. Strony współpracują w wykrywaniu naruszeń i egzekwowaniu przestrzegania postanowień niniejszej Konwencji.

2. Jeżeli wykryto, że statek naruszył postanowienia niniejszej Konwencji, Strona państwa bandery statku lub Strona, w której porcie lub terminalu przybrzeżnym statek się znajduje, może oprócz sankcji wymienionych w art. 8, bądź działań wymienionych w art. 9, podjąć kroki mające na celu ostrzeżenie, zatrzymanie bądź uniemożliwienie operacji statku. Jednakże Strona, w której porcie lub terminalu przybrzeżnym statek się znajduje, może udzielić statkowi zezwolenia na opuszczenie portu lub terminalu w celu dokonania zrzutu wód balastowych lub udania się do najbliższej właściwej stoczni remontowej lub dostępnego urządzenia odbiorczego, o ile nie spowoduje to powstania zagrożenia dla środowiska, ludzkiego zdrowia, mienia lub zasobów.

3. Jeżeli wyniki analizy próbek pobranych w myśl art. 9 ust. 1 lit. (c) wykażą lub potwierdzą informacje przekazane przez inny port lub terminal przybrzeżny, że statek stanowi zagrożenie dla środowiska, ludzkiego zdrowia, zasobów lub mienia, Strona, na której wodach statek się znajduje, zabroni zrzutu wód balastowych do czasu usunięcia zagrożenia.

4. Strona może również przeprowadzić inspekcję statku w porcie lub terminalu przybrzeżnym znajdującym się pod jej jurysdykcją, na wniosek innej Strony jeżeli zostaną przedstawione wystarczające dowody uzasadniające, że statek jest używany lub był używany z naruszeniem postanowień niniejszej Konwencji. Sprawozdanie z takiego dochodzenia powinno zostać przesłane do Strony wnioskującej o jego przeprowadzenie oraz do Administracji statku poddanego inspekcji, w celu umożliwienia podjęcia odpowiednich działań.

1. Jeżeli inspekcja przeprowadzona na podstawie art. 9 i 10 wykaże naruszenie wymogów niniejszej Konwencji, należy o tym powiadomić statek. Sprawozdanie z inspekcji jest przekazywane Administracji, łącznie z wszelkimi dowodami potwierdzającymi stwierdzone naruszenie.

2. W przypadku podjęcia jakichkolwiek działań na podstawie art. 9 ust. 3, 10 ust. 2 lub 10 ust. 3, inspektor je przeprowadzający niezwłocznie powiadomi na piśmie Administrację statku, którego działania te dotyczą, a w wypadku, gdy nie jest to możliwe, konsula lub przedstawiciela dyplomatycznego statku, o wszelkich okolicznościach, w związku z którymi działania te zostały podjęte. Dodatkowo powinna zostać również powiadomiona upoważniona organizacja odpowiedzialna za wydawanie Certyfikatów.

3. Władze zainteresowanego państwa portu, w przypadku gdy nie są w stanie podjąć działań zgodnie z art. 9 ust. 3, 10 ust. 2 lub 10 ust. 3, lub jeżeli statkowi udzielono zezwolenia na udanie się do następnego portu, oprócz Stron wymienionych w ust. 2, przekazują władzom następnego portu zawinięcia statku wszelkie istotne informacje dotyczące naruszenia.

1. Należy dołożyć wszelkich starań, aby uniknąć nieuzasadnionego zatrzymania lub opóźnienia statku, jakie może wyniknąć ze stosowania artykułu 7 ust. 2, art. 8, 9 lub 10.

2. Jeżeli statek został bezzasadnie zatrzymany lub bezzasadnie opóźniony w wyniku stosowania artykułu 7 ust. 2, 8, 9 lub 10, to ma prawo do odszkodowania za wszelkie straty lub poniesione szkody.

1. Strony zobowiązują się bezpośrednio lub przez Organizację i inne podmioty międzynarodowe wspierać działania Stron, które zgłoszą potrzebę pomocy technicznej dotyczące kontroli i postępowania ze statkowymi wodami balastowymi i osadami w zakresie:

(a) szkolenia personelu;

(b) zapewnienia dostępu do odpowiednich technologii, sprzętu i urządzeń;

(c) inicjowania wspólnych programów badawczych i rozwojowych; oraz

(d) podejmowania innych działań mających na celu skuteczne wdrażanie postanowień niniejszej Konwencji oraz wytycznych opracowanych przez Organizację w związku z niniejszą Konwencją.

2. Strony zobowiązują się do aktywnej współpracy, zgodnie z ich prawem krajowym, przepisami i polityką, w zakresie transferu technologii dotyczących kontroli i postępowania ze statkowymi wodami balastowymi i osadami.

3. Dla osiągnięcia celów niniejszej Konwencji, Strony, które łączy wspólny interes w zakresie ochrony środowiska, ludzkiego zdrowia, mienia i zasobów na danym obszarze geograficznym, a w szczególności te Strony, które graniczą z morzami zamkniętymi i półzamkniętymi, po uwzględnieniu uwarunkowań na danym obszarze, dołożą wszelkich starań, aby rozszerzać współpracę regionalną również przez zawieranie porozumień regionalnych zgodnych z postanowieniami niniejszej Konwencji. Strony będą starały się nawiązywać współpracę z innymi Stronami porozumień regionalnych w celu wypracowania zharmonizowanych procedur.

1. Każda Strona będzie przekazywać Organizacji oraz w stosownych przypadkach, udostępniać innym Stronom informacje dotyczące:

(a) wszelkich wymagań i procedur w zakresie postępowania z wodami balastowymi, włączając akty prawne, przepisy i wytyczne dotyczące wykonywania przepisów niniejszej Konwencji;

(b) dostępności i lokalizacji urządzeń przeznaczonych do bezpiecznego dla środowiska usuwania wód balastowych i osadów; oraz

(c) wszelkich wymogów dotyczących informacji ze statku, który nie może spełnić postanowień niniejszej Konwencji z powodów określonych w prawidłach A-3 oraz B-4 Załącznika do niniejszej Konwencji.

2. Organizacja zawiadamia Strony o wszelkich informacjach otrzymanych zgodnie z niniejszym artykułem i przekazuje wszystkim Stronom informacje otrzymane na podstawie ust. 1 lit. (b) i 1 lit. (c) niniejszego artykułu.

Strony zobowiązują się rozstrzygać wszelkie spory powstałe między nimi dotyczące interpretacji lub stosowania postanowień niniejszej Konwencji w drodze rokowań, badań, mediacji, postępowania pojednawczego, arbitrażu, rozstrzygnięcia sądowego, odwołania się do agencji lub porozumień regionalnych, lub przy zastosowaniu innych pokojowych środków rozstrzygania sporów, jakie uznają za stosowne.

Żadne z postanowień niniejszej Konwencji nie narusza praw i obowiązków jakiegokolwiek państwa wynikających ze zwyczajowego prawa międzynarodowego, wyrażonego w Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza.

1. Niniejsza Konwencja będzie otwarta do podpisu w Siedzibie Organizacji od dnia 1 czerwca 2004 roku do dnia 31 maja 2005 roku, a następnie będzie otwarta do przystąpienia przez dowolne państwo.

2. Państwa mogą stać się Stronami niniejszej Konwencji przez:

(a) podpisanie bez zastrzeżenia co do ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia; albo

(b) podpisanie z zastrzeżeniem ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, po którym nastąpi ratyfikacja, przyjęcie lub zatwierdzenie; albo

(c) przystąpienie.

3. Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie powinno nastąpić przez złożenie odpowiedniego dokumentu Sekretarzowi Generalnemu.

4. Jeżeli państwo składa się z dwóch lub więcej jednostek terytorialnych, w których w odniesieniu do spraw związanych z niniejszą Konwencją, mają zastosowane różne systemy prawne, państwo to może w momencie podpisania, ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia złożyć oświadczenie, iż niniejsza Konwencja będzie obowiązywać we wszystkich jednostkach terytorialnych wchodzących w skład tego państwa, lub wyłącznie w jednej lub kilku z nich oraz może także zmienić to oświadczenie w dowolnym czasie przez złożenie kolejnego oświadczenia.

5. Powiadomienie o każdym takim oświadczeniu, określające szczegółowo jednostkę lub jednostki terytorialne, w których niniejsza Konwencja będzie obowiązywać, powinno być przekazane Depozytariuszowi na piśmie.

1. Niniejsza Konwencja wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od dnia, w którym co najmniej trzydzieści państw, których floty handlowe stanowią łącznie nie mniej niż trzydzieści pięć procent pojemności brutto światowej floty handlowej albo podpisało ją bez zastrzeżenia co do ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia, lub złożyło wymagany dokument ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia zgodnie z art. 17.

2. W stosunku do państw, które złożyły dokument ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do niniejszej Konwencji po dniu, w którym zostały spełnione warunki do jej wejścia w życie, lecz przed datą wejścia w życie, ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie nabierze mocy w dniu wejścia w życie niniejszej Konwencji lub trzy miesiące od dnia złożenia dokumentu, zależnie od tego, która z tych dat jest późniejsza.

3. Każdy dokument ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, złożony po dacie wejścia w życie niniejszej Konwencji, nabiera mocy po upływie trzech miesięcy od dnia jego złożenia.

4. Każdy dokument ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do niniejszej Konwencji, złożony po dacie wejścia w życie poprawki do niej, zgodnie art. 19, będzie odnosić się do niniejszej Konwencji wraz z tą poprawką.

1. Niniejsza Konwencja może być zmieniona w jeden ze sposobów określonych w poniższych ustępach.

2. Poprawki rozpatrywane w ramach Organizacji:

(a) Każda Strona może zaproponować poprawkę do niniejszej Konwencji. Każda zaproponowana poprawka zostanie złożona Sekretarzowi Generalnemu, który roześle ją wszystkim Stronom i członkom Organizacji, co najmniej sześć miesięcy przed jej rozpatrzeniem.

(b) Każda poprawka zaproponowana i rozesłana w sposób określony powyżej zostanie przekazana Komitetowi w celu jej rozpatrzenia. Strony, niezależnie od tego czy są członkami Organizacji, mają prawo uczestniczyć w pracach Komitetu dotyczących rozpatrzenia i uchwalenia poprawki.

(c) Poprawki będą uchwalane większością dwóch trzecich głosów Stron obecnych i biorących udział w głosowaniu w Komitecie, pod warunkiem, że w czasie głosowania obecna będzie co najmniej jedna trzecia Stron.

(d) Poprawki uchwalone zgodnie z punktem (c) niniejszego ustępu będą podane do wiadomości Stron przez Sekretarza Generalnego, w celu ich przyjęcia.

(e) Poprawka będzie uważana za przyjętą w następujących okolicznościach:

(i) Poprawka do artykułu niniejszej Konwencji będzie uznawana za przyjętą w dniu, w którym dwie trzecie Stron powiadomi Sekretarza Generalnego o podjęciu przez nie decyzji o jej przyjęciu.

(ii) Poprawka do Załącznika będzie uważana za przyjętą po upływie dwunastu miesięcy od dnia, w którym została uchwalona, lub innej daty ustalonej przez Komitet. Jednakże jeżeli w przewidzianym powyżej okresie więcej niż jedna trzecia Stron zawiadomi Sekretarza Generalnego, że zgłasza sprzeciw do poprawki, poprawka zostanie uznana za nieprzyjętą.

(f) Poprawka wejdzie w życie na następujących warunkach:

(i) Poprawka do artykułu niniejszej Konwencji wejdzie w życie dla Stron, które zadeklarowały jej przyjęcie, po upływie sześciu miesięcy od daty, którą uważa się za datę jej przyjęcia zgodnie z ust. (e) (i).

(ii) Poprawka do Załącznika wejdzie w życie w stosunku do wszystkich Stron po upływie sześciu miesięcy od daty, którą uważa się za datę jej przyjęcia, za wyłączeniem Stron, które:

(1) zgłosiły swój sprzeciw do poprawki zgodnie z ust. (e) (ii) i nie wycofały tego sprzeciwu; albo

(2) powiadomiły Sekretarza Generalnego, przed dniem wejścia poprawki w życie, że poprawka wejdzie dla nich w życie jedynie po późniejszym powiadomieniu o jej przyjęciu.

(g) (i) Strona, która zgłosiła sprzeciw zgodnie z ust. (f) (ii) (1) może w terminie późniejszym powiadomić Sekretarza Generalnego o przyjęciu poprawki. W takim wypadku poprawka wchodzi w życie dla tej Strony po upływie sześciu miesięcy od daty powiadomienia o przyjęciu poprawki, lub daty wejścia w życie poprawki, zależnie od tego, która z tych dat jest późniejsza.

(ii) Jeżeli Strona, która dokonała powiadomienia, o którym mowa w ust. (f)(ii)(2), zawiadomi Sekretarza Generalnego o przyjęciu poprawki, poprawka ta wchodzi w życie w stosunku do tej Strony po upływie sześciu miesięcy od daty powiadomienia o przyjęciu poprawki, lub daty wejścia w życie poprawki, zależnie od tego, która z tych dat jest późniejsza.

3. Poprawka rozpatrywana przez Konferencję:

(a) Na wniosek Strony uzgodniony przez co najmniej jedną trzecią Stron, Organizacja zwoła Konferencję Stron w celu rozpatrzenia poprawek do niniejszej Konwencji.

(b) Poprawka uchwalona na Konferencji większością dwóch trzecich głosów Stron obecnych i biorących udział w głosowaniu zostanie przekazana przez Sekretarza Generalnego wszystkim Stronom w celu jej przyjęcia.

(c) O ile Konferencja nie postanowi inaczej, poprawka będzie uważana za przyjętą i wejdzie w życie zgodnie z procedurą opisaną odpowiednio w ust. 2 (e) oraz (f).

4. Każda Strona, która odmówiła przyjęcia poprawki do Załącznika będzie traktowana tak, jakby nie była jej Stroną.

5. Każde oświadczenie składane zgodnie z niniejszym artykułem będzie złożone Sekretarzowi Generalnemu na piśmie.

6. Sekretarz Generalny zawiadomi wszystkie Strony i wszystkich członków Organizacji o:

(a) wszelkich poprawkach, które wejdą w życie wraz z datą wejścia w życie każdej poprawki, powszechnie, jak i każdą Stronę indywidualnie; oraz

(b) każdym oświadczeniu złożonym zgodnie z niniejszym Artykułem.

1. Każda Strona może wypowiedzieć niniejszą Konwencję w dowolnym czasie po upływie dwóch lat od dnia, w którym niniejsza Konwencja weszła w życie w stosunku do tej Strony.

2. Wypowiedzenie powinno nastąpić przez przekazanie pisemnego dokumentu wypowiedzenia Depozytariuszowi i nabierze mocy po upływie jednego roku od daty otrzymania lub po upływie dłuższego okresu wskazanego w tym dokumencie.

1. Niniejsza Konwencja zostanie złożona do depozytu Sekretarzowi Generalnemu, który przekaże jej uwierzytelnione odpisy wszystkim państwom, które niniejszą Konwencję podpisały lub do niej przystąpiły.

2. Poza funkcjami określonymi w odrębnych przepisach niniejszej Konwencji, Sekretarz Generalny:

(a) poinformuje wszystkie państwa, które podpisały niniejszą Konwencję lub do niej przystąpiły, o:

i) każdym nowym podpisaniu lub złożeniu dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia oraz o jego dacie;

ii) dacie wejścia w życie niniejszej Konwencji; oraz

iii) złożeniu jakiegokolwiek dokumentu wypowiedzenia niniejszej Konwencji oraz o dacie jego otrzymania i dacie, w której wypowiedzenie nabierze mocy; i

(b) z chwilą wejścia w życie niniejszej Konwencji, przekaże jej tekst Sekretariatowi Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu zarejestrowania i ogłoszenia zgodnie z art. 102 Karty Narodów Zjednoczonych.

Niniejsza Konwencja została sporządzona w jednym oryginalnym egzemplarzu w językach arabskim, chińskim, angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim, przy czym każdy tekst jest jednakowo autentyczny.

SPORZĄDZONO W LONDYNIE w dniu trzynastym lutego dwa tysiące czwartego roku.

W DOWÓD POWYŻSZEGO niżej podpisani, należycie do tego celu upoważnieni przez swoje Rządy, podpisali niniejszą Konwencję.

Po zaznajomieniu się z powyższą konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej oświadczam, że:

– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

– jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

– Rzeczpospolita Polska przystępuje do niej,

– będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

Dano w Warszawie dnia 19 lutego 2020 r.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej: A. Duda

L.S.

Prezes Rady Ministrów: M. Morawiecki

ZAŁĄCZNIK

PRZEPISY DOTYCZĄCE KONTROLI I POSTĘPOWANIA ZE STATKOWMI WODAMI BALASTOWYMI I OSADAMI

ROZDZIAŁ A – POSTANOWIENIA OGÓLNE

Prawidło A-1

Definicje

Dla celów niniejszego Załącznika:

1. „Data rocznicowa” oznacza dzień i miesiąc każdego roku taki sam jak w dacie upływu ważności danego Certyfikatu.

2. „Pojemność balastowa” oznacza całkowitą pojemność wszelkich zbiorników, przestrzeni lub komór znajdujących się na statku, stosowanych do przewożenia, pobierania i zrzutu wód balastowych, łącznie ze zbiornikami, przestrzeniami lub komorami wielozadaniowymi, których projekt umożliwia przewożenie wód balastowych.

3. „Armator” oznacza właściciela statku lub inną organizację lub osobę, na przykład zarządcę lub czarterującego statek bez załogi, który przejął na siebie odpowiedzialność za statek od właściciela statku, i który w momencie przejmowania na siebie tej odpowiedzialności zgodził się przejąć wszelkie obowiązki i pełną odpowiedzialność przewidziane w Międzynarodowym kodeksie zarządzania bezpieczną eksploatacją statków i zapobieganiem zanieczyszczaniu.¹

4. „Zbudowany” w odniesieniu do statku oznacza taki etap budowy, w którym:

.1 położono stępkę; lub

.2 rozpoczęto prace konstrukcyjne związane z tym statkiem; lub

.3 rozpoczęto montaż statku z zastosowaniem przy najmniej 50 ton lub 1 procenta szacowanej ilości niezbędnych materiałów konstrukcyjnych, zależnie od tego, która z tych wielkości jest mniejsza; lub

.4 statek ulega znacznej przebudowie.

5. „Znaczna przebudowa” oznacza taką przebudowę statku, która:

.1 zmienia pojemność balastową statku o 15 lub więcej procent, lub

.2 zmienia typ statku, lub

.3 zdaniem Administracji ma na celu przedłużenie czasu życia statku o 10 lub więcej lat, lub

.4 obejmuje zmiany systemu wód balastowych inne, niż wymiana części składowych na ich odpowiedniki. Przebudowa statku w celu uzyskania zgodności z postanowieniami prawidła D-1 nie będzie uznawana za znaczną przebudowę dla celów niniejszego Załącznika.

6. „Od najbliższego lądu” oznacza odległość od linii podstawowej, od której zgodnie z prawem międzynarodowym zaczynają się wody terytorialne danego terytorium, z wyjątkiem przypadku dotyczącego północno-wschodniego wybrzeża Australii, gdy dla celów niniejszej Konwencji „od najbliższego lądu” oznaczać będzie od linii poprowadzonej z punktu na wybrzeżu Australii o szerokości południowej 11°00' i długości wschodniej 142°08'

do punktu o szerokości południowej 10°35' i długości wschodniej 141°55',

i dalej do punktu o szerokości południowej 10°00' i długości wschodniej 142°00',

i dalej do punktu o szerokości południowej 9°10' i długości wschodniej 143°52',

i dalej do punktu o szerokości południowej 9°00' i długości wschodniej 144°30',

i dalej do punktu o szerokości południowej 10°41' i długości wschodniej 145°00',

i dalej do punktu o szerokości południowej 13°00' i długości wschodniej 145°00',

i dalej do punktu o szerokości południowej 15°00' i długości wschodniej 146°00',

i dalej do punktu o szerokości południowej 17°30' i długości wschodniej 147°00',

i dalej do punktu o szerokości południowej 21°00' i długości wschodniej 152°55',

i dalej do punktu o szerokości południowej 24°30' i długości wschodniej 154°00',

i dalej do punktu na wybrzeżu Australii

o szerokości południowej 24°42' i długości wschodniej 153°15'.

7. „Substancja Aktywna” oznacza substancję lub organizm, w tym wirus lub grzyb, który cechuje ogólne lub szczególne oddziaływanie na szkodliwe organizmy wodne i patogeny lub przeciwko nim.

Prawidło A-2

Zastosowanie ogólne

Jeżeli wyraźnie nie postanowiono inaczej, zrzut wód balastowych należy przeprowadzać wyłącznie zgodnie zasadami dotyczącymi postępowania z wodami balastowymi określonymi w niniejszym Załączniku.

Prawidło A-3

Wyłączenia

Wymagania prawidła B-3, a także wszelkie środki przyjęte przez Stronę na podstawie art. 2.3 oraz Rozdziału C, nie mają zastosowania do:

1. poboru lub zrzutu wód balastowych i osadów niezbędnych do zapewnienia bezpieczeństwa statku w sytuacjach awaryjnych lub ratowania życia na morzu; lub

2. niezamierzonego zrzutu lub poboru wód balastowych i osadów w wyniku uszkodzenia statku lub jego wyposażenia:

.1 pod warunkiem, że przed lub po wystąpieniu uszkodzenia lub wykryciu uszkodzenia lub zrzutu podjęto wszelkie środki ostrożności w celu zapobieżenia lub zminimalizowania zrzutu; oraz

.2 o ile właściciel, armator lub odpowiedzialny oficer nie spowodował szkody świadomie lub lekkomyślnie; lub

3. poboru lub zrzutu wód balastowych i osadów w celu uniknięcia lub zminimalizowania zanieczyszczenia spowodowanego przez statek; lub

4. poboru i późniejszego zrzutu tych samych wód balastowych i osadów na pełnym morzu; lub

5. zrzutu wód balastowych i osadów ze statku w tym samym miejscu, w którym pobrana została całość wód balastowych i osadów, pod warunkiem, że nie nastąpiło wymieszanie z niepoddanymi obróbce wodami balastowymi i osadami pochodzącymi z innych obszarów. Jeżeli nastąpiło wymieszanie, wody balastowe pobrane na innych obszarach podlegają postępowaniu zgodnie z niniejszym Załącznikiem.

Prawidło A-4

Zwolnienia

1. Strona lub Strony na wodach pod swoją jurysdykcją, mogą przyznać zwolnienia z dowolnych wymagań dotyczących stosowania prawideł B-3 lub C-1, dodatkowo do innych zwolnień przewidzianych w niniejszej Konwencji, pod warunkiem, gdy są one:

.1 udzielane statkowi lub statkom w podróży lub podróżach pomiędzy określonymi portami lub miejscami; lub statkowi, który jest eksploatowany wyłącznie między określonymi portami lub miejscami;

.2 ważne nie dłużej niż pięć lat pod warunkiem dokonania przeglądu pośredniego;

.3 udzielane statkom, na których wody balastowe i osady inne, niż te pochodzące z podróży między portami i miejscami wskazanymi w ust. 1.1 nie ulegają mieszaniu; oraz

.4 udzielane na podstawie Wytycznych dotyczących szacowania ryzyka opracowanych przez Organizację.

2. Zwolnienia udzielone zgodnie z ust. 1 nabierają mocy prawnej dopiero po ich zgłoszeniu Organizacji i przekazaniu odpowiednich informacji Stronom.

3. Jakiekolwiek zwolnienie udzielone na podstawie niniejszego prawidła nie może powodować szkody lub zniszczenia środowiska, ludzkiego zdrowia, mienia lub zasobów sąsiadujących lub innych Stron. Strona skonsultuje się z każdym Państwem, które mogłoby ponieść szkodę wskutek przyznania zwolnienia, w celu wyjaśnienia wszelkich obaw.

4. Każde zwolnienie udzielone na podstawie niniejszego prawidła powinno zostać odnotowane w Książce zapisów balastowych.

Prawidło A-5

Rozwiązania równoważne

Rozwiązania równoważne z zawartymi w niniejszym Załączniku dla jednostek sportowo-rekreacyjnych wykorzystywanych wyłącznie do celów rekreacyjnych lub sportowych, lub jednostek wykorzystywanych wyłącznie w celach poszukiwania i ratownictwa, o długości całkowitej mniejszej niż 50 metrów i maksymalnej pojemności balastowej nie większej niż 8 metrów sześciennych, powinny zostać określone przez Administrację z uwzględnieniem Wytycznych opracowanych przez Organizację.

ROZDZIAŁ B – WYMAGANIA DOTYCZĄCE POSTĘPOWANIA Z WODAMI BALASTOWYMI I DZIAŁANIA KONTROLNE DLA STATKÓW

Prawidło B-1

Plan postępowania z wodami balastowymi

Każdy statek powinien posiadać na pokładzie i stosować Plan postępowania z wodami balastowymi. Plan ten powinien zostać zatwierdzony przez Administrację przy uwzględnieniu Wytycznych opracowanych przez Organizację. Plan postępowania z wodami balastowymi powinien być dostosowany do każdego statku i powinien co najmniej:

.1 określać procedury bezpieczeństwa dla statku i załogi związane z postępowaniem z wodami balastowymi wymagane niniejszą Konwencją;

.2 zawierać szczegółowy opis działań, które należy podjąć w celu wdrożenia wymogów oraz uzupełniających czynności dotyczących postępowania z wodami balastowymi zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji;

.3 określać procedury usuwania osadów:

.1 do morza; oraz

.2 na ląd;

.4 zawierać opis procedur służących koordynacji działań dotyczących postępowania z wodami balastowymi na statku z władzami Państwa, na którego wodach usuwane będą wody balastowe ze statku;

.5 wskazywać oficera odpowiedzialnego za prawidłowe wykonywanie planu;

.6 odnosić się do wymagań dotyczących raportowania, zgodnie z niniejszą Konwencją; oraz

.7 być sporządzony w języku obowiązującym na statku. Jeżeli obowiązujący język nie jest językiem angielskim, francuskim lub hiszpańskim, powinien również zawierać tłumaczenie na jeden z tych języków.

Prawidło B-2

Książka zapisów balastowych

1. Każdy statek powinien posiadać na pokładzie Książkę zapisów balastowych w postaci zapisu elektronicznego lub jako integralną część innej książki lub systemu zapisów, która powinna zawierać co najmniej informacje wymienione w Uzupełnieniu II.

2. Wpisy do Książki zapisów balastowych powinny być przechowywane na statku przez okres co najmniej dwóch lat od ostatniego wpisu, a po tej dacie przez armatora przez okres co najmniej trzech lat.

3. Każda operacja usunięcia wód balastowych zgodnie z prawidłami A-3, A-4 lub B-3.6 lub w wyniku niezamierzonego lub przeprowadzonego w drodze wyjątku zrzutu wód balastowych, nie zwolnionego w inny sposób zgodnie z niniejszą Konwencją, powinna zostać odnotowana w Książce zapisów balastowych wraz z opisem okoliczności i powodów zrzutu,

4. Książka zapisów balastowych powinna być przechowywana na statku w miejscu łatwo dostępnym do inspekcji, a w przypadku statku holowanego bez załogi, przechowywana na statku holującym.

5. Każda operacja związana z wodami balastowymi powinna być szczegółowo i bezzwłocznie odnotowana w Książce zapisów balastowych. Każdy wpis powinien być podpisany przez oficera odpowiedzialnego za daną operację, a każda wypełniona strona powinna być podpisana przez kapitana statku. Wpisy w Książce zapisów balastowych powinny być sporządzone w języku roboczym stosowanym na statku. Jeżeli obowiązujący język nie jest językiem angielskim, francuskim lub hiszpańskim, wpisy powinny być przetłumaczone na jeden z tych języków. Jeżeli w Książce umieszcza się także wpisy w języku urzędowym Państwa, którego banderę statek podnosi, wpisy te będą uważane za decydujące w przypadku sporów lub zaistnienia rozbieżności.

6. Funkcjonariusze odpowiednio upoważnieni przez Stronę mogą przeprowadzać inspekcję Książki zapisów balastowych na każdym statku, do którego zastosowanie ma niniejsze prawidło, w czasie gdy statek przebywa w porcie lub terminalu przybrzeżnym tej Strony oraz mogą sporządzać kopie dowolnego wpisu i wymagać od kapitana statku poświadczenia zgodności wykonanej kopii z oryginałem. Każda uwierzytelniona w ten sposób kopia powinna być dopuszczona w każdym postępowaniu jako dowód potwierdzający fakty stwierdzone w danym wpisie. Inspekcja Książki zapisów balastowych oraz sporządzanie uwierzytelnionej kopii powinno być przeprowadzone tak szybko jak to możliwe, bez powodowania nieuzasadnionego opóźnienia statku.

Prawidło B-3

Postępowanie z wodami balastowymi na statkach

1. Statek zbudowany przed rokiem 2009:

.1 o pojemności balastowej od 1 500 do 5 000 metrów sześciennych włącznie, powinien postępować z wodami balastowymi przynajmniej zgodnie ze standardami określonymi w prawidle D-1 lub D-2 do 2014 roku, a po tej dacie powinien spełniać standardy określone w prawidle D-2;

.2 o pojemności balastowej mniejszej niż 1 500 lub większej niż 5 000 metry sześcienne powinien postępować z wodami balastowymi przynajmniej zgodnie ze standardem określonym w prawidle D-1lub prawidle D-2 do 2016 roku, a po tej dacie powinien spełniać przynajmniej standardy opisane w prawidle D-2.

2. Statek, do którego ma zastosowanie ust. 1 powinien spełnić wymogi ust. 1 nie później niż w dniu pierwszego przeglądu pośredniego lub odnowieniowego, w zależności od tego, który nastąpi wcześniej, po dacie rocznicowej dostarczenia statku w roku, w którym statek ma odpowiadać mającym zastosowanie do niego standardom.

3. Statek zbudowany w lub po 2009 roku o pojemności balastowej poniżej 5 000 metrów sześciennych powinien postępować z wodami balastowymi co najmniej zgodnie ze standardem określonym w prawidle D-2.

4. Statek zbudowany w lub po 2009 roku, ale przed rokiem 2012, którego pojemność balastowa jest równa lub przekracza 5 000 metrów sześciennych powinien postępować z wodami balastowymi zgodnie z ust. 1.2.

5. Statek zbudowany w lub po 2012 roku, którego pojemność balastowa jest równa lub przekracza 5 000 metrów sześciennych powinien postępować z wodami balastowymi, co najmniej zgodnie ze standardem określonym w prawidle D-2.

6. Wymogi niniejszego prawidła nie mają zastosowania do statków, które dokonują zrzutu wód balastowych do urządzeń odbiorczych zaprojektowanych zgodnie z Wytycznymi dla takich urządzeń opracowanymi przez Organizację.

7. Inne metody postępowania z wodami balastowymi mogą być również dopuszczone jako alternatywa do wymogów opisanych w ustępach 1–5, pod warunkiem, że metody te zapewnią co najmniej ten sam poziom ochronny środowiska, zdrowia ludzkiego, mienia lub zasobów oraz że zostały co do zasady zatwierdzone przez Komitet.

Prawidło B-4

Wymiana wód balastowych

1. Statek dokonujący wymiany wód balastowych w celu spełnienia standardu określonego w prawidle D-1, powinien:

.1 Jeżeli to możliwe, przeprowadzać wymianę wód balastowych, w odległości co najmniej 200 mil morskich od najbliższego lądu i na głębokości co najmniej 200 metrów, z uwzględnieniem Wytycznych opracowanych przez Organizację;

.2 W przypadku gdy statek nie może przeprowadzić wymiany wód balastowych zgodnie z ust. 1.1, wymiana wód balastowych powinna zostać przeprowadzona z uwzględnieniem Wytycznych wskazanych w ust. 1.1 i tak daleko od najbliższego lądu, jak to możliwe, jednakże nie bliżej niż 50 mil morskich od najbliższego lądu, na wodzie nie płytszej niż 200 metrów.

2. Na obszarach morskich, na których odległość od najbliższego lądu bądź głębokość wody nie spełniają parametrów określonych w ust. 1.1. lub 1.2, państwo portu może wyznaczyć obszary w porozumieniu odpowiednio z sąsiadującymi lub innymi państwami, na których statek może przeprowadzać wymianę wód balastowych z uwzględnieniem wytycznych, o których mowa w ust. 1.1.

3. Nie powinno wymagać się od statku zmiany wytyczonego kursu lub opóźnienia podróży, w celu dostosowania do któregokolwiek wymogu określonego w ust. 1.

4. Od statku przeprowadzającego wymianę wód balastowych nie powinno wymagać się dostosowania do ust. 1 lub 2, w przypadku gdy kapitan podejmie uzasadnioną decyzję, że przeprowadzenie takiej wymiany zagroziłoby stateczności lub bezpieczeństwu statku, jego załodze lub jego pasażerom w związku z niesprzyjającymi warunkami pogodowymi, konstrukcją lub naprężeniami statku, awarią sprzętu, lub innymi nadzwyczajnymi okolicznościami.

5. Gdy statek nie przeprowadzi wymaganej zgodnie z postanowieniami niniejszego prawidła wymiany wód balastowych, przyczyny tego powinny zostać odnotowane w Książce zapisów balastowych.

Prawidło B-5

Postępowanie z osadami na statkach

1. Wszystkie statki powinny usuwać i zdawać osady z przestrzeni przeznaczonych do przewozu wód balastowych, zgodnie z postanowieniami Planu postępowania z wodami balastowymi danego statku.

2. Statki wskazane w prawidłach od B-3.3 do B-3.5 powinny, nie narażając bezpieczeństwa lub wydajności operacyjnej statku, zostać zaprojektowane i zbudowane tak aby pobór lub zatrzymywanie osadów było zminimalizowane, ich usuwanie ułatwione oraz aby umożliwiony był bezpieczny dostęp pozwalający na usunięcie lub pobieranie próbek osadów, z uwzględnieniem Wytycznych opracowanych przez Organizację. Statki wskazane w prawidle B-3.1 powinny, w takim stopniu, w jakim jest to możliwe spełniać wymogi niniejszego ustępu,

Prawidło B-6

Obowiązki oficerów i załogi

Oficerowie i załoga powinni zapoznać się ze swoimi obowiązkami dotyczącymi postępowania z wodami balastowymi statku, na którym pełnią służbę, a także powinni, odpowiednio do swoich obowiązków, zapoznać się z Planem postępowania z wodami balastowymi statku.

ROZDZIAŁ C – WYMAGANIA SPECJALNE DOTYCZĄCE NIEKTÓRYCH OBSZARÓW

Prawidło C-1

Środki dodatkowe

1. Jeżeli Strona indywidualnie lub wspólnie z innymi Stronami, ustali, że celem zapobieżenia, ograniczenia lub eliminacji przenoszenia szkodliwych organizmów wodnych i patogenów w statkowych wodach balastowych i osadach, oprócz środków określonych w Rozdziale B niezbędne są dodatkowe środki, Strona lub Strony mogą zgodnie z prawem międzynarodowym wymagać spełnienia przez statki określonych norm lub wymogów.

2. Przed ustanowieniem norm lub wymogów zgodnie z ust. 1, Strona lub Strony powinny skonsultować się z sąsiadującymi lub innymi Państwami, na które te normy lub wymogi mogą oddziaływać.

3. Strona lub Strony zamierzające wprowadzić środki dodatkowe zgodnie z ust. 1, powinny:

.1 uwzględnić Wytyczne opracowane przez Organizację.

.2 poinformować Organizację o zamiarze wprowadzenia dodatkowego środka lub środków przynajmniej na 6 miesięcy przed planowanym dniem ich wprowadzenia, z wyjątkiem sytuacji nadzwyczajnych lub epidemii. Stosowna informacja powinna zawierać:

.1 dokładne współrzędne geograficzne obszaru, na którym zastosowanie ma dodatkowy środek lub środki;

.2 potrzebę i przyczynę wprowadzenia dodatkowego środka lub środków oraz jeżeli to możliwe również korzyści wynikającego z ich wprowadzenia;

.3 opis dodatkowego środka lub środków; oraz

.4 wszelkie przygotowania mogące ułatwić statkom stosowanie dodatkowego środka lub środków.

.3 uzyskać zgodę Organizacji w zakresie wymaganym zwyczajowymi prawem międzynarodowym zgodnie z Konwencją Narodów Zjednoczonych o prawie morza.

4. Strona lub Strony wprowadzając środki dodatkowe powinny dołożyć wszelkich starań w celu zmniejszenia obciążeń dla statku w takim stopniu, w jakim jest to możliwe i udostępnić wszelkie odpowiednie usługi, które mogą obejmować powiadamianie marynarzy o obszarach, dostępnych i alternatywnych trasach lub portach.

5. Żadne środki dodatkowe wprowadzone przez Stronę lub Strony nie powinny zagrażać bezpieczeństwu i ochronie statku oraz nie powinny być sprzeczne z jakimikolwiek wymogami innej konwencji, które statek jest zobowiązany stosować.

6. Strona lub Strony wprowadzające środki dodatkowe mogą odstąpić od stosowania tych środków na pewien okres lub w szczególnych okolicznościach, jeżeli uznają to za stosowne.

Prawidło C-2

Ostrzeżenia dotyczące pobierania wód balastowych na pewnych obszarach i związane z tym działania państwa bandery

1. Strona dołoży wszelkich starań, aby poinformować marynarzy o obszarach znajdujących się pod jej jurysdykcją, na których statki nie powinny pobierać wód balastowych ze względu na panujące tam warunki. Strona powinna podać dokładne współrzędne geograficzne obszaru lub obszarów oraz, o ile to możliwe, położenie alternatywnego obszaru lub obszarów poboru wód balastowych. Ostrzeżenia mogą zostać wydane dla obszarów:

.1 na których znane są wybuchy epidemii, skażenie lub występowanie szkodliwych organizmów wodnych i patogenów (np. zakwity toksycznych alg), które mogą być istotne dla poboru lub zrzutu wód balastowych;

.2 znajdujących się w pobliżu ujścia ścieków; lub

.3 na których zalewanie przez pływy jest słabe, lub na których okresowo stwierdza się, zwiększone zmętnienie prądów pływu.

2. Oprócz powiadomienia marynarzy o obszarach zgodnie z postanowieniami ust. 1, Strona powinna powiadomić Organizację i każde Państwo nadbrzeżne, którego informacja ta może dotyczyć, o wszelkich obszarach określonych w ust. 1 oraz o przewidywanych czasie, przez który może obowiązywać takie ostrzeżenie. Powiadomienie Organizacji oraz każdego Państwa nadbrzeżnego, którego informacja ta może dotyczyć, powinno zawierać dokładne współrzędne geograficzne obszaru lub obszarów oraz, o ile to możliwe położenie alternatywnego obszaru lub obszarów, poboru wód balastowych. Powiadomienie powinno zawierać zalecenia dla statków, które muszą pobrać wodę balastową na tym obszarze i opisywać środki jaki powinny być podjęte w celu poboru w alternatywnym miejscu. Strona powinna powiadomić również marynarzy, Organizację oraz każde Państwo nadbrzeżne, którego ta informacja może potencjalnie dotyczyć, o terminie kiedy dane ostrzeżenie przestaje obowiązywać.

Prawidło C-3

Przekazywanie informacji

Organizacja za pomocą odpowiednich środków udostępni informacje przekazane jej zgodnie z prawidłami C-1 oraz C-2.

ROZDZIAŁ D – NORMY DOTYCZĄCE POSTĘPOWANIA ZE STATKOWYMI WODAMI BALASTOWYMI

Prawidło D-1

Standard wymiany wód balastowych

1. Statki dokonujące wymiany wód balastowych zgodnie z niniejszym prawidłem, powinny przeprowadzać to ze skutecznością objętościową wymiany wód balastowych nie mniejszą niż 95 procent.

2. W przypadku statków dokonujących wymiany wód balastowych przy pomocy metody przepompowywania, trzykrotne przepompowanie całkowitej objętości każdego zbiornika wód balastowych będzie uznawane za spełnienie standardu opisanego w ust. 1. Przepompowanie mniej niż trzykrotnie całkowitej objętości może zostać zaakceptowane, jeżeli statek wykaże, że dokonano wymiany objętościowej w przynajmniej 95 procentach,

Prawidło D-2

Standard postępowania z wodami balastowymi

1. Statki stosujące metody postępowania z wodami balastowymi zgodnie z niniejszym prawidłem, powinny dokonać zrzutu mniej niż 10 zdolnych do życia organizmów na metr sześcienny, większych lub równych 50 mikrometrom w najmniejszym wymiarze i mniej niż 10 zdolnych do życia organizmów na mililitr sześcienny, o wymiarze mniejszym niż 50 mikrometrów w najmniejszym wymiarze i większych bądź równych 10 mikrometrom w najmniejszym wymiarze; drobnoustrojów wskaźnikowych w zrzucie nie powinny przekraczać wartości wskazanych w ust. 2.

2. Drobnoustroje wskaźnikowe, jako norma zdrowotna dla człowieka powinny obejmować:

.1 Zaraźliwe Vibrio cholerae (O1 oraz 0139) z mniej niż 1 jednostkę tworzącą kolonię (jednostka tworząca kolonię – jtk) na 100 mililitrów lub mniej niż 1 jtk na 1 gram (mokrej wagi) próbek zooplanktonu;

.2 Escherichia coli mniej niż 250 jtk na 100 mililitrów;

.3 Enterococci kałowe mniej niż 100 jtk na 100 mililitrów.

Prawidło D-3

Wymagania dotyczące zatwierdzania systemów obróbki wód balastowych

1. Poza przypadkami opisanymi w ust. 2, systemy obróbki wód balastowych stosowane w celu osiągnięcia zgodności z postanowieniami niniejszej Konwencji powinny zostać zatwierdzone przez Administrację z uwzględnieniem wytycznych opracowanych przez Organizację.

2. Systemy obróbki wód balastowych wykorzystujące substancje aktywne w celu osiągnięcia zgodności z postanowieniami niniejszej Konwencji powinny zostać zatwierdzone przez Organizację, w oparciu o procedurę opracowaną przez Organizację. Procedura ta powinna określać sposób zatwierdzania oraz wycofywania zatwierdzenia substancji aktywnych oraz proponowany sposób ich wykorzystania. W przypadku wycofania zatwierdzenia substancji lub substancji aktywnych, ich wykorzystanie będzie zakazane w okresie 1 roku od dnia, w którym zatwierdzenie zostało wycofane.

3. Systemy obróbki wód balastowych wykorzystywane, w celu uzyskania zgodności z postanowieniami niniejszej Konwencji muszą być bezpieczne dla statku, jego wyposażenia oraz załogi.

Prawidło D-4

Prototypowe technologie obróbki wód balastowych

1. Dla jakiegokolwiek statku, dla którego zanim zacznie obowiązywać standard określony w prawidle D-2, i który uczestniczy w zatwierdzonym przez Administrację programie testowania i badania obiecujących technologii obróbki wód balastowych, norma zawarta w prawidle D-2 nie będzie miała zastosowania przez okres do 5 lat od daty, w której od statku byłoby wymagane postępowanie zgodnie z prawidłem D-2.

2. Dla jakiegokolwiek statku, który po dniu, w którym zaczął dla niego obowiązywać standard określony w prawidle D-2, uczestniczy w zatwierdzonym przez Administrację programie testowania i badania obiecujących technologii obróbki wód balastowych uwzględniającym Wytyczne opracowane przez Organizacje, dzięki któremu technologie te mogłyby osiągnąć lepsze wyniki, niż te przewidziane w prawidle D-2, standard D-2 przestaje obowiązywać przez kolejne 5 lat od zainstalowania takiego testowego systemu.

3. Strony opracowując i przeprowadzając dowolny program testowania i badania obiecujących technologii dotyczących wód balastowych, powinny:

.1 uwzględniać wytyczne opracowane przez Organizację, oraz

.2 dopuszczać do udziału w programie minimalną liczbę statków niezbędną do skutecznego testowania takich technologii.

4. System obróbki musi działać w sposób zgodny ze swoim przeznaczeniem i konstrukcją w ciągu całego okresu testowania i badania.

Prawidło D-5

Przegląd standardów przez Organizację

1. Komitet w trakcie posiedzenia zorganizowanego nie później niż na trzy lata przed najwcześniejszą datą wejścia w życie standardu określonego w prawidle D-2, powinien dokonać przeglądu w zakresie dostępności technologii pozwalających spełnić wymogi standardu, łącznie z oceną kryteriów wymienionych w ust. 2 oraz skutków społeczno-gospodarczych, szczególnie potrzeb dla rozwijających się małych państw wyspiarskich. Komitet powinien również dokonać odpowiednich okresowych przeglądów w celu sprawdzenia wymagań dla statków, o których mowa w prawidle B-3.1, jak również wszelkich innych aspektów postępowania z wodami balastowymi omawianych w niniejszym Załączniku, łącznie z wszelkimi wytycznymi opracowanymi przez Organizację.

2. Omówione wyżej przeglądy technologii powinny uwzględniać także:

.1 kwestie bezpieczeństwa dotyczące statku i jego załogi;

.2 zdolność tolerancji środowiska, to znaczy niepowodowanie większej lub poważniejszej szkody w środowisku niż szkody, którym zapobiegają;

.3 możliwość praktycznego dopasowania do konstrukcji i eksploatacji statku;

.4 opłacalność, to znaczy względy ekonomiczne; oraz

.5 skuteczność biologiczną pod względem usuwania, lub unieszkodliwiania, niezdolnych do życia szkodliwych organizmów i patogenów wodnych w wodach balastowych.

3. Komitet może stworzyć grupę lub grupy w celu przeprowadzenia przeglądów opisanych w ust. 1. Komitet dla każdej takiej grupy określi skład, zakres zadań oraz konkretne zagadnienia, którymi ma się zająć. Grupy takie mogą opracowywać i wskazywać Stronom propozycje poprawek do niniejszego Załącznika. W procesie formułowania zaleceń oraz podejmowania przez Komitet decyzji dotyczących poprawek udział mogą brać wyłącznie Strony.

4. Jeżeli Strony w oparciu o przeglądy opisane w niniejszym prawidle zdecydują się przyjąć poprawki do niniejszego Załącznika, poprawki te zostaną przyjęte i wejdą w życie zgodnie z procedurami określonymi w art. 19 niniejszej Konwencji.

ROZDZIAŁ E – WYMAGANIA DLA PRZEGLĄDÓW I WYDAWANIA ŚWIADECTW POSTĘPOWANIA Z WODAMI BALASTOWYMI

Prawidło E-1

Przeglądy

1. Statki o pojemności brutto równej 400 ton i większej, do których mają zastosowanie postanowienia niniejszej Konwencji, wyłączając ruchome platformy, FSU oraz FPSO, powinny być poddawane następującym przeglądom:

.1 Przeglądowi wstępnemu przed oddaniem statku do eksploatacji, lub przed wydaniem po raz pierwszy Certyfikatu wymaganego postanowieniami prawideł E-2 lub E-3. Przegląd ten powinien potwierdzić, że Plan postępowania z wodami balastowymi, wymagany postanowieniami prawidła B-1, oraz związana z nim konstrukcja kadłuba, wyposażenie, systemy, armatura, środki i materiały lub procesy, w pełni spełniają stosowne wymogi niniejszej Konwencji.

.2 Przeglądowi odnowieniowemu przeprowadzonemu w odstępach czasu określonych przez Administrację, lecz nie przekraczających pięciu lat, z wyjątkiem przypadków, gdy zastosowanie mają prawidła E-5.2, E-5.5, E-5.6 lub E-5.7. Przegląd ten powinien sprawdzić, czy Plan postępowania z wodami balastowymi, wymagany postanowieniami prawidła B-1, oraz związane z nim konstrukcja kadłuba, wyposażenie, systemy, armatura, środki i materiały lub procesy, w pełni spełniają stosowne wymogi niniejszej Konwencji.

.3 Przeglądowi pośredniemu przeprowadzonemu w okresie trzech miesięcy przed lub trzech miesięcy po drugiej dacie rocznicowej statku, lub w okresie trzech miesięcy przed lub trzech miesięcy po trzeciej dacie rocznicowej Certyfikatu, który to przegląd zastąpi jeden z rocznych przeglądów określonych w ust. 1.4. Przegląd pośredni powinien potwierdzić, że wyposażenie, powiązane z nim systemy i postępowanie z wodami balastowymi w pełni spełniają stosowne wymogi niniejszego Załącznika i działają prawidłowo. Przeprowadzenie przeglądu pośredniego powinno zostać potwierdzone w Certyfikacie wydanym zgodnie z prawidłem E-2 lub E-3.

.4 Przeglądowi rocznemu w okresie trzech miesięcy przed, lub trzech miesięcy po każdej dacie rocznicowej, który powinien obejmować ogólną inspekcję konstrukcji kadłuba, wszelkiego wyposażenia, systemów, armatury, środków i materiałów lub procesów związanych z Planem postępowania z wodami balastowymi wymaganym postanowieniami prawidła B-1, w celu upewnienia się, że wszystkie wyżej wymienione elementy były utrzymywane zgodnie z ust. 9 i pozostają w stanie zadowalającym dla służby, do której statek jest przeznaczony. Przeprowadzenie przeglądów rocznych powinno zostać potwierdzone w Certyfikacie wydanym zgodnie z prawidłem E-2 lub E-3.

.5 Przeglądowi dodatkowemu, ogólnemu lub częściowemu, stosownie do okoliczności, po zmianie, wymianie, lub znacznej naprawie konstrukcji kadłuba, wyposażenia, systemów, armatury, środków i materiałów niezbędnych do osiągnięcia pełnej zgodności z postanowieniami niniejszej Konwencji. Przegląd ten powinien być tak przeprowadzony, aby dawać pewność, że zmiana, wymiana, lub znaczne naprawy dokonane zostały skutecznie, a statek spełnia wymogi niniejszej Konwencji. Przeprowadzenie takich przeglądów powinno zostać potwierdzone w Certyfikacie wydanym zgodnie z prawidłem E-2 lub E-3.

2. Administracja powinna ustanowić odpowiednie środki dla statków, do których nie stosuje się przepisów ust. 1 w celu upewnienia się, że są spełnione mające do nich zastosowanie postanowienia niniejszej Konwencji.

3. Przeglądy statków w zakresie egzekwowania postanowień przepisów niniejszej Konwencji będą przeprowadzane przez funkcjonariuszy Administracji. Administracja może jednak powierzyć przeprowadzanie takich przeglądów mianowanym w tym celu inspektorom, albo upoważnionym przez nią organizacjom.

4. Administracja, mianując inspektorów lub upoważniając organizacje do przeprowadzania przeglądów wymienionych w ust. 3, powinna upoważnić każdego mianowanego inspektora lub uznaną organizację² co najmniej do:

.1 egzekwowania wymagania, aby statek poddawany przeglądowi w pełni odpowiadał postanowieniom niniejszej Konwencji; oraz

.2 przeprowadzania przeglądów i inspekcji na wniosek odpowiednich władz Państwa portu, które jest Stroną.

5. Administracja powinna powiadomić Organizację o określonych obowiązkach i warunkach upoważnienia mianowanych inspektorów lub upoważnionych organizacji, w celu przekazania tej informacji innym Stronom, aby te mogły powiadomić o tym swoich funkcjonariuszy.

6. Jeżeli Administracja, mianowany inspektor lub upoważniona organizacja stwierdzi, że postępowanie z wodami balastowymi na statku nie odpowiada danym zawartym w Certyfikacie wymaganym prawidłem E-2 lub E-3, lub statek nie jest zdolny do wyjścia w morze bez powodowania zagrożenia dla środowiska, ludzkiego zdrowia, mienia lub zasobów, to inspektor lub organizacja powinni niezwłocznie zapewnić, że zostaną działania naprawcze w celu doprowadzenie statku do stanu, w którym będzie on spełniał wymogi zawarte w przepisach niniejszej Konwencji. Należy niezwłocznie powiadomić inspektora lub organizację, którzy upewnią się, że Certyfikat odpowiednio nie zostanie wydany lub zostanie cofnięty. Jeżeli statek znajduje się w porcie innej Strony, należy niezwłocznie powiadomić właściwe władze Państwa portu. Jeżeli funkcjonariusz Administracji, mianowany inspektor lub uznana organizacja powiadomiła właściwe władze Państwa portu, to Rząd zainteresowanego Państwa portu powinien udzielić takiemu funkcjonariuszowi, inspektorowi lub organizacji wszelkiej niezbędnej pomocy przy wykonywaniu ich obowiązków określonych w niniejszym prawidle, łącznie z wszelkimi działaniami opisanymi w Artykule 9.

7. Jeżeli kiedykolwiek statek ulegnie wypadkowi lub wykryte zostanie uszkodzenie, które znacznie wpływa na zdolność statku do prowadzenia postępowania z wodami balastowymi zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji, właściciel, armator lub inna osoba odpowiedzialna za statek powinna zgłosić przy najbliższej okazji ten fakt Administracji, upoważnionej organizacji lub mianowanemu inspektorowi odpowiedzialnemu za wydanie Certyfikatu, który powinien spowodować wszczęcie postępowania wyjaśniającego w celu ustalenia czy niezbędny jest przegląd, zgodnie z wymogami ust. 1. Jeżeli statek znajduje się w porcie innej Strony, to właściciel, armator lub inna osoba odpowiedzialna za statek powinna także niezwłocznie zgłosić ten fakt właściwym władzom Państwa portu, zaś mianowany inspektor lub upoważniona organizacja powinni sprawdzić, czy dokonano takiego zgłoszenia.

8. W każdym przypadku zainteresowana Administracja powinna zapewnić kompletność i skuteczność przeglądu oraz powinna podjąć się zapewnienia niezbędnych środków w celu wypełnienia tego obowiązku.

9. Stan statku i jego wyposażenia, systemy i procesy powinny być utrzymywane w sposób zapewniający spełnienie wymagań niniejszej Konwencji, dając pewność, że statek pod każdym względem pozostaje zdolny do wyjścia w morze bez stwarzania zagrożenia dla środowiska, ludzkiego zdrowia, mienia lub zasobów.

10. Po przeprowadzeniu dowolnego przeglądu statku zgodnie z ustępem 1, nie powinny być dokonywane bez zgody Administracji żadne zmiany w konstrukcji, wyposażeniu, armaturze, urządzeniach lub materiałach związanych z Planem postępowania z wodami balastowymi wymaganym prawidłem B-1 i objętych przeglądami bez zezwolenia Administracji, poza bezpośrednią wymianą takiego sprzętu lub armatury.

Prawidło E-2

Wydanie lub potwierdzenie Certyfikatu

1. Administracja powinna zapewnić, że statek, do którego ma zastosowanie prawidło E-1, otrzyma Certyfikat po pomyślnym zakończeniu przeglądu przeprowadzonego zgodnie z prawidłem E-1. Certyfikat wydany przez Stronę powinien być akceptowany przez inne Strony i uznawany za równoważny Certyfikatowi wydanemu przez te Strony na potrzeby wszelkich spraw poruszanych w niniejszej Konwencji.

2. Certyfikat powinien zostać wydany lub potwierdzony albo przez Administrację albo przez dowolną osobę lub organizację odpowiednio w tym celu przez nią upoważnioną. W każdym wypadku Administracja przyjmuje na siebie pełną odpowiedzialność za Certyfikat.

Prawidło E-3

Wydanie łub potwierdzenie Certyfikatu przez inną stronę

1. Strona może na wniosek Administracji spowodować przegląd statku i jeśli stwierdzi, że przepisy niniejszej Konwencji są przestrzegane, powinna wydać statkowi Certyfikat, lub upoważnić do jego wydania, a w przypadkach, gdy będzie to właściwe, potwierdzić lub upoważnić do potwierdzenia tego Certyfikatu na statku, zgodnie z postanowieniami niniejszego Załącznika.

2. Kopię Certyfikatu oraz kopię sprawozdania z dokonanego przeglądu należy jak najszybciej przekazać wnioskującej Administracji.

3. Wydany w ten sposób Certyfikat powinien zawierać stwierdzenie, że został wydany na wniosek Administracji oraz, że będzie miał tą samą moc oraz powinien być tak samo uznawany, jak Certyfikat wydany przez Administrację.

4. Nie należy wydawać Certyfikatu statkowi, który uprawia żeglugę pod banderą Państwa, które nie jest Stroną.

Prawidło E-4

Wzór certyfikatu

Certyfikat należy sporządzić w języku urzędowym Strony wystawiającej, według wzoru przedstawionego w Uzupełnieniu I. Jeżeli stosowany język nie jest językiem angielskim, francuskim lub hiszpańskim, do Certyfikatu należy dołączyć jego tłumaczenie na jeden z tych języków.

Prawidło E-5

Okres ważności Certyfikatu

1. Certyfikat powinien być wydany na okres określony przez Administrację, jednakże nie przekraczający pięciu lat.

2. W przypadku przeglądu w celu odnowienia Certyfikatu:

.1 Niezależnie od postanowień zawartych w ust. 1, jeżeli przegląd w celu odnowienia Certyfikatu zostanie zakończony w okresie trzech miesięcy przed datą upływu ważności istniejącego Certyfikatu, nowy Certyfikat powinien mieć ważność od daty zakończenia przeglądu w celu odnowienia Certyfikatu do daty nie przekraczającej pięciu lat od daty upływu ważności istniejącego Certyfikatu.

.2 jeżeli przegląd w celu odnowienia Certyfikatu zostanie zakończony po dacie upływu ważności istniejącego Certyfikatu, nowy Certyfikat powinien mieć ważność od daty zakończenia przeglądu w celu odnowienia Certyfikatu do daty nie przekraczającej pięciu lat od daty upływu ważności istniejącego Certyfikatu.

.3 jeżeli przegląd w celu odnowienia Certyfikatu zostanie zakończony wcześniej, niż trzy miesiące przed datą upływu ważności istniejącego Certyfikatu, nowy Certyfikat powinien mieć ważność od daty zakończenia przeglądu w celu odnowienia Certyfikatu do daty nie przekraczającej pięciu lat od daty zakończenia przeglądu w celu odnowienia Certyfikatu.

3. Jeżeli Certyfikat został wydany na okres krótszy niż pięć lat, Administracja może przedłużyć ważność Certyfikatu do maksymalnego okresu wskazanego w ust. 1, pod warunkiem, że zostaną przeprowadzone przeglądy zgodnie z prawidłem E-1.1.3, które mają zastosowanie w przypadku, gdy Certyfikat jest wydany na okres pięciu lat.

4. Jeżeli przegląd w celu odnowienia Certyfikatu został zakończony, lecz nowy Certyfikat nie może być wydany lub przekazany na statek przed datą upływu ważności istniejącego Certyfikatu, osoba lub organizacja upoważniona przez Administrację może potwierdzić istniejący Certyfikat. Taki Certyfikat powinien być uznawany jako ważny w czasie trwania przedłużonego okresu, który jednakże nie powinien przekroczyć 5 miesięcy od daty upływu jego ważności.

5. Jeżeli statek w czasie gdy upływa ważność Certyfikatu, nie znajduje się w porcie, w którym ma być poddany przeglądowi, to Administracja może przedłużyć okres ważności Certyfikatu, lecz przedłużenie to powinno być udzielone tylko w celu umożliwienia statkowi ukończenia jego podróży do portu, w którym ma być poddany przeglądowi i to tylko w przypadkach, kiedy wydaje się to właściwe i uzasadnione. Żaden Certyfikat nie powinien być przedłużony na okres dłuższy niż trzy miesiące, a statek, któremu udzielono przedłużenia Certyfikatu, nie powinien po przybyciu do portu, w którym ma być poddany przeglądowi, być uprawniony na mocy tego przedłużenia do opuszczenia tego portu bez otrzymania nowego Certyfikatu. Po zakończeniu przeglądu w celu odnowienia Certyfikatu, nowy Certyfikat powinien mieć ważność na okres nie przekraczający pięciu lat od daty upływu ważności istniejącego Certyfikatu przed udzieleniem przedłużenia.

6. Ważność Certyfikatu wydanego dla statku odbywającego krótkie podróże, nie przedłużona na podstawie postanowień niniejszego prawidła, może być przedłużona przez Administrację na okres zwłoki do jednego miesiąca od określonej w Certyfikacie daty upływu ważności. Po zakończeniu przeglądu w celu odnowienia Certyfikatu, nowy Certyfikat powinien mieć ważność na okres nie przekraczający pięciu lat od daty upływu ważności istniejącego Certyfikatu przed udzieleniem przedłużenia.

7. W specjalnych okolicznościach określonych przez Administrację, data rozpoczęcia ważności nowego Certyfikatu może nie pokrywać się z datą upływu ważności istniejącego Certyfikatu, jak jest to wymagane w ust. 2.2, 5 lub 6 niniejszego prawidła. W tych szczególnych okolicznościach nowy Certyfikat powinien mieć ważność na okres nie przekraczający pięciu lat od daty zakończenia przeglądu w celu odnowienia Certyfikatu.

8. Jeżeli przegląd roczny zostanie zakończony przed okresem określonym w prawidle E-1, wówczas:

.1 data rocznicowa wskazana w Certyfikacie powinna być podczas potwierdzania Certyfikatu zastąpiona datą, która nie powinna być późniejsza od daty zakończenia przeglądu o więcej niż 3 miesiące;

.2 kolejny przegląd roczny lub pośredni wymagany postanowieniami prawidła E-1, powinien zostać zakończony w odstępach czasu określonych w tym prawidle, przy zastosowaniu nowej daty rocznicowej;

.3 data upływu ważności Certyfikatu może pozostać niezmieniona pod warunkiem, że odpowiednio jeden lub więcej przeglądów rocznych jest przeprowadzonych w taki sposób, że nie zostaną przekroczone maksymalne przedziały czasu między przeglądami, określone w prawidle E-1.

9. Certyfikat wydany zgodnie z prawidłem E-2 lub E-3 traci ważność w każdym z następujących przypadków:

.1 jeżeli konstrukcja kadłuba, sprzęt, systemy, armatura, środki i materiały niezbędne do spełniania w pełni postanowień niniejszej Konwencji są zmieniane, wymieniane lub poddane znacznym naprawom, zaś Certyfikat nie został potwierdzony zgodnie z niniejszym Załącznikiem;

.2 po przejściu statku pod banderę innego Państwa. Nowy Certyfikat powinien być wydany tylko wówczas, gdy Strona wydająca nowy certyfikat jest całkowicie pewna, że statek spełnia wymagania prawidła E-1. W przypadku, gdy przejście statku ma miejsce między Stronami, jeżeli w ciągu trzech miesięcy po tym fakcie wpłynie odpowiedni wniosek, Strona, której banderę poprzednio statek miał prawo podnosić, powinna w najkrótszym możliwym czasie przekazać Administracji kopie Certyfikatów posiadanych przez statek przed wejściem pod inną banderę, oraz kopie odnośnych sprawozdań z przeglądów, jeśli są one osiągalne;

.3 jeżeli odpowiednie przeglądy nie zostaną zakończone w okresach ustalonych na podstawie prawidła E-1.1; lub

.4 jeżeli certyfikat nie został potwierdzony zgodnie z prawidłem E1.1.

¹ Patrz Kodeks ISM przyjęty przez Organizację rezolucją A.741(18), z późniejszymi poprawkami.

² Patrz Wytyczne przyjęte przez Organizację rezolucją A.739(18), wraz z poprawkami wprowadzanymi przez Organizację oraz wymogi przyjęte przez Organizację w rezolucji A.789(19), wraz z możliwymi poprawkami wprowadzanymi przez Organizację.

UZUPEŁNIENIE I

WZÓR MIĘDZYNARODOWEGO CERTYFIKATU POSTĘPOWANIA Z WODAMI BALASTOWYMI

UZUPEŁNIENIE II

WZÓR KSIĄŻKI ZAPISÓW BALASTOWYCH

ANEKS

REZOLUCJE PRZYJĘTE PRZEZ KONFERENCJĘ

REZOLUCJA 1

PRZYSZŁE PRACE ORGANIZACJI DOTYCZĄCE MIĘDZYNARODOWEJ KONWENCJI O KONTROLI I POSTĘPOWANIU ZE STATKOWYMI WODAMI BALASTOWYMI I OSADAMI

KONFERENCJA,

PO PRZYJĘCIU Międzynarodowej konwencji o kontroli i postępowaniu ze statkowymi wodami balastowymi i osadami (Konwencja),

MAJĄC NA UWADZE, że artykuły 5 i 9 oraz prawidła A-4, A-5, B-1, B-3, B-4, B-5, C-1, D-3 oraz D-4 Załącznika do Konwencji odnoszą się do wytycznych lub procedur, które mają być opracowane przez Organizację dla poszczególnych celów w niej określonych,

UZNAJĄC potrzebę opracowania tych Wytycznych w celu zapewnienia jednolitego i spójnego stosowania odpowiednich wymagań Konwencji,

ZACHĘCA Organizację do opracowania w trybie pilnym:

.1 Wytycznych dotyczących urządzeń do odbioru osadów zgodnie z artykułem 5 i prawidłem B-5;

.2 Wytycznych dotyczących pobierania próbek wód balastowych zgodnie z artykułem 9;

.3 Wytycznych dotyczących rozwiązań równoważnych w zakresie postępowania z wodami balastowymi dla jednostek sportowo-rekreacyjnych oraz poszukiwawczych i ratowniczych zgodnie z prawidłem A-5;

.4 Wytycznych dotyczących planu postępowania z wodami balastowymi zgodnie z prawidłem B-1;

.5 Wytycznych dotyczących urządzeń do odbioru wód balastowych zgodnie z prawidłem B-3;

.6 Wytycznych dotyczących wymiany wód balastowych zgodnie z prawidłem B-4;

.7 Wytycznych dotyczących środków dodatkowych zgodnie z prawidłem C-1 oraz szacowania ryzyka zgodnie z prawidłem A-4;

.8 Wytycznych dotyczących zatwierdzania systemów obróbki wód balastowych zgodnie z prawidłem D-3.1;

.9 Procedury zatwierdzania substancji aktywnych zgodnie z prawidłem D-3.2; oraz

.10 Wytycznych dotyczących prototypowych technologii uzdatniania wód balastowych zgodnie z prawidłem D-4,

oraz przyjęcia ich najszybciej, jak to możliwe, w każdym razie przed wejściem w życie Konwencji w celu ułatwienia jednolitego i spójnego wdrażania Konwencji.

REZOLUCJA 2

WYKORZYSTANIE NARZĘDZI DECYZYJNYCH PODCZAS PRZEGLĄDU STANDARDÓW ZGODNIE Z PRAWIDŁEM D-5

KONFERENCJA,

PO PRZYJĘCIU Międzynarodowej konwencji o kontroli i postępowaniu ze statkowymi wodami balastowymi i osadami (Konwencja),

MAJĄC NA UWADZE fakt, że prawidło D-5 Konwencji wymaga, by podczas posiedzenia Komitetu Ochrony Środowiska Morskiego, które odbędzie się nie później niż trzy lata przed najwcześniejszą datą wejścia w życie standardu określonego w prawidle D-2, Komitet dokonał oceny czy dostępne są odpowiednie technologie dla spełnienia tej normy, ocenił kryteria wymienione w ustępie 2 prawidła D-5 oraz oszacował efekty społeczno-gospodarcze, w szczególności w związku z potrzebami rozwojowymi krajów rozwijających się, zwłaszcza niewielkich państw wyspiarskich,

UZNAJĄC wartość narzędzi decyzyjnych podczas przygotowywania kompleksowej oceny,

ZALECA Organizacji stosowanie odpowiednich narzędzi decyzyjnych podczas przeprowadzania przeglądu standardów zgodnie z prawidłem D-5 Konwencji; oraz

ZACHĘCA Państwa Członkowskie do wskazywania Organizacji odpowiednich, skutecznych narzędzi decyzyjnych, by wesprzeć ją w przeprowadzaniu takiego przeglądu.

REZOLUCJA 3

PROMOWANIE POMOCY TECHNICZNEJ I WSPÓŁPRACY

KONFERENCJA,

PO PRZYJĘCIU Międzynarodowej konwencji o kontroli i postępowaniu ze statkowymi wodami balastowymi i osadami (Konwencja),

ŚWIADOMA, że Strony Konwencji zostaną wezwane do pełnego wykonywania jej postanowień, w celu zapobiegania, minimalizacji i ostatecznej eliminacji przenoszenia szkodliwych organizmów wodnych i patogenów przez kontrolę i odpowiednie metody postępowania z wodami balastowymi i osadami na statkach,

MAJĄC NA UWADZE, że Konwencja przewiduje w artykule 13.1 oraz 13.2, iż Strony między innymi zapewnią wsparcie dla tych Stron, które potrzebują pomocy technicznej w zakresie kontroli i postępowania z wodami balastowymi i osadami na statkach,

UZNAJĄC wartościowe inicjatywy dotyczące współpracy technicznej podejmowane wspólnie z krajami rozwijającymi się w sprawach związanych z postępowaniem z wodami balastowymi w ramach GEF/UNDP/IMO (GloBallast) Światowego Programu Postępowania z Wodami Balastowymi od roku 2000,

W PRZEKONANIU, że promowanie współpracy technicznej przyśpieszy przyjęcie, jednolitą interpretację oraz wprowadzanie Konwencji w życie przez Państwa,

MAJĄC NA UWADZE I DOCENIAJĄC, że przez przyjęcie rezolucji A.901(21) Zgromadzenie Ogólne Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO):

(a) potwierdziło, iż prace IMO dotyczące przygotowania światowych standardów morskich oraz zapewnienia współpracy technicznej w celu ich efektywnego wdrażania oraz wprowadzania w życie może i przyczynia się do zrównoważonego rozwoju; oraz

(b) zdecydowało, że misją IMO względem technicznej współpracy w pierwszej dekadzie XXI wieku jest pomaganie krajom rozwijającym się w poprawie ich zdolności do wypełniania międzynarodowych wymogów i norm dotyczących bezpieczeństwa na morzu oraz zapobiegania i kontroli zanieczyszczenia mórz dając pierwszeństwo programom pomocy technicznej, które koncentrują się na rozwijaniu zasobów ludzkich, zwłaszcza przez szkolenia oraz tworzenie możliwości instytucjonalnych;

1 ZWRACA SIĘ DO Państw Członkowskich we współpracy z IMO, innymi zainteresowanymi państwami i podmiotami międzynarodowymi, właściwymi organizacjami międzynarodowymi i regionalnymi oraz programami branżowymi, by promowały i zapewniały, w sposób bezpośredni lub za pośrednictwem IMO, wsparcie państwom, które potrzebują pomocy technicznej w zakresie:

(a) oceny skutków ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia czy przystąpienia do Konwencji, a także jej wdrażania i przestrzegania;

(b) opracowania przepisów krajowych oraz rozwiązań instytucjonalnych w celu wprowadzenia wymagań Konwencji;

(c) szkolenia personelu naukowego i technicznego w celu prowadzenia badań, monitorowania oraz egzekwowania (np. szacowanie ryzyka związanego z wodami balastowymi, badania inwazyjnych gatunków morskich, systemy monitorowania i wczesnego ostrzegania, pobieranie próbek i analiza wód balastowych), obejmujące w razie potrzeby dostarczanie niezbędnych urządzeń i wyposażenia, w celu wzmocnienia krajowych zdolności;

(d) wymianie informacji oraz współpracy technicznej dotyczącej minimalizowania zagrożeń dla środowiska i zdrowia ludzkiego wynikających z przenoszenia szkodliwych organizmów wodnych i patogenów przez kontrolę i postępowanie z wodami balastowymi i osadami na statkach;

(e) prac badawczo-rozwojowych dotyczących usprawniania postępowania z wodami balastowymi oraz metod ich obróbki; oraz

(f) opracowania specjalnych wymagań na niektórych obszarach zgodnie z rozdziałem C prawideł Konwencji;

2 ZWRACA SIĘ PONADTO do międzynarodowych agencji i organizacji rozwoju, by wspierały, w tym przez dostarczanie niezbędnych środków, programów współpracy technicznej w dziedzinie kontroli i postępowania z wodami balastowymi, zgodnie z Konwencją;

3 ZACHĘCA Komitet Współpracy Technicznej IMO do kontynuowania działań stwarzających możliwości w zakresie kontroli i postępowania z wodami balastowymi i osadami w ramach Programu Zintegrowanej Współpracy Technicznej Organizacji w celu wspierania efektywnego wdrożenia i egzekwowania Konwencji przez kraje rozwijające się; oraz

4 WZYWA wszystkie Państwa, nie czekając na wejście w życie Konwencji, do rozpoczęcia działań w związku z wymienionymi wyżej środkami współpracy technicznej.

REZOLUCJA 4

PRZEGLĄD ZAŁĄCZNIKA DO MIĘDZYNARODOWEJ KONWENCJI O KONTROLI I POSTĘPOWANIU ZE STATKOWYMI WODAMI BALASTOWYMI I OSADAMI

KONFERENCJA,

PO PRZYJĘCIU Międzynarodowej konwencji o kontroli i postępowaniu ze statkowymi wodami balastowymi i osadami (Konwencja),

UZNAJĄC ewentualną konieczność dokonania przeglądu Załącznika do Konwencji, w tym, w szczególności, ale nie ograniczających się do prawideł A-4, A-5, B-1, B-3, B-4, C-1, D-1, D-2, D-3 oraz D-5, przed wejściem w życie Konwencji, na przykład z powodu dostrzeganych utrudnień jej wejścia w życie lub w celu odniesienia do standardów wskazanych w prawidle D-2 Załącznika do Konwencji,

ZALECA by Komitet Ochrony Środowiska Morskiego dokonał przeglądu prawideł Załącznika do Konwencji wedle swojego uznania, nie później jednak niż na trzy lata przed najwcześniejszą datą wejścia w życie standardu wskazanego w prawidle D-2 Załącznika Do Konwencji, tj. w 2006 roku.

Wersja w języku angielskim