W naszej rzeczywistości biznesowej Działy Księgowe, o ile nie prowadzą działalności usługowej w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych (biura rachunkowe i centra obsługi księgowej), stoją niżej w hierarchii ważności co do istotności dostarczanych danych, wobec innych działów i pełnią wobec nich rolę wspomagającą (procesy finansowo-księgowe to najczęściej wymieniane pośród procesów wspomagających, dostarczających produkty – w tym znaczeniu dane – dla klienta wewnętrznego, i traktowane jako wsparcie w realizacji procesów głównych).
Liczba placówek franczyzowych w kraju przekroczyła 60 tysięcy - wynika z „Raportu o franczyzie w Polsce”, wydanego przez PROFIT Systems. Pod jednym szyldem, korzystając z franczyzy, działają najczęściej sieci gastronomiczne, hotele, instytucje finansowe. A biura rachunkowe? Niekoniecznie, mimo że według „Panoramy Firm” jest ich w Polsce ponad 25 tysięcy. Jak sobie radzą?
Obowiązek przeprowadzania inwentaryzacji wynika z art. 26–27 ustawy o rachunkowości. Inwentaryzacja, tj. okresowe ustalanie lub sprawdzanie rzeczywistego stanu aktywów i pasywów, jest elementem rachunkowości jednostki, za którą odpowiedzialność ponosi kierownik jednostki. Odpowiedzialność za spis z natury ponosi osoba, której ta czynność została powierzona, ale tylko w tym zakresie.
Pewnie - jak to często bywa - zadaję naiwne, lub bezsensowne pytanie. Przecież we wzorcowym, podręcznikowym modelu władzy publicznej, której zależy na uzyskiwaniu niezbędnych dochodów podatkowych, nie ma miejsca na moralność rządzących. Ustalanie i pobieranie podatków ma być „skuteczne i nieuchronne, bo podatki trzeba płacić”, a jedynym ograniczeniem ich wysokości jest swoisty pragmatyzm wyrażający się w dwuznacznym porzekadle o owcy, którą się „strzyże a nie zarzyna”. Płaski, wręcz prymitywny obraz świata.
Ustawa o rachunkowości reguluje fakt, że księgi rachunkowe należy prowadzić w języku polskim i w walucie polskiej. Przedsiębiorcy mogą jednak, zgodnie z uregulowaniami obowiązującymi w obrocie gospodarczym, dokonywać rozliczeń w walutach obcych, a także otwierać rachunki w walutach wymienialnych. Waluty obce należy jednak wycenić, a powstałe różnice kursowe ująć odpowiednio dla celów podatkowych.
Ustawa o rachunkowości w art. 9 wskazuje, że księgi rachunkowe należy prowadzić w języku polskim i w walucie polskiej. Przedsiębiorcy mogą jednak, zgodnie z uregulowaniami obowiązującymi w obrocie gospodarczym, dokonywać rozliczeń w walutach obcych, a także otwierać rachunki w walutach wymienialnych. Waluty obce należy jednak wycenić, a powstałe różnice kursowe ująć odpowiednio dla celów bilansowych.