REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 129 poz. 1352

Tekst pierwotny

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 17 marca 1992 r. została sporządzona w Helsinkach Konwencja w sprawie transgranicznych skutków awarii przemysłowych, w następującym brzmieniu:

Przekład

KONWENCJA

w sprawie transgranicznych skutków awarii przemysłowych

Preambuła

Strony niniejszej konwencji,

pomne szczególnego znaczenia ochrony człowieka i środowiska przed skutkami awarii przemysłowych, w interesie obecnego i przyszłych pokoleń,

uznając znaczenie i pilną potrzebę zapobiegania poważnym i ujemnym skutkom awarii przemysłowych dla człowieka i środowiska oraz wspierania wszelkich działań, które stymulują racjonalne, oszczędne i efektywne wykorzystanie środków podejmowanych w celu zapobiegania awariom, zapewnienia gotowości na wypadek awarii i reagowania w przypadku ich wystąpienia, zapewnienia ekologicznie bezpiecznego i stabilnego rozwoju gospodarczego,

biorąc pod uwagę, że skutki awarii przemysłowych mogą być odczuwane poprzez granice i wymagać będą współpracy między państwami,

potwierdzając konieczność wspierania aktywnej współpracy międzynarodowej zainteresowanych państw przed, w czasie i po awarii zmierzających do umocnienia odpowiedniej polityki, a także usprawnienia i koordynacji działań na wszelkich niezbędnych szczeblach w celu zapobiegania transgranicznym skutkom awarii przemysłowych, zapewnienia gotowości na wypadek awarii i likwidacji ich skutków,

odnotowując wagę dwustronnych i wielostronnych przedsięwzięć w zakresie zapobiegania awariom przemysłowym, zapewnienia gotowości na wypadek awarii i likwidacji ich skutków oraz wynikające z tego korzyści,

świadome roli odgrywanej w tej dziedzinie przez Europejską Komisję Gospodarczą Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG) i powołując się, między innymi, na kodeks postępowania EKG przy nadzwyczajnym zanieczyszczaniu transgranicznych wód śródlądowych i Konwencję o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym,

mając na względzie odpowiednie postanowienia Aktu Końcowego Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (KBWE), Dokumentu Końcowego Spotkania Wiedeńskiego Przedstawicieli Państw – Uczestników KBWE i wyników Spotkania Sofijskiego KBWE w sprawie ochrony środowiska, a także odpowiednie działania i mechanizmy Programu Środowiska Narodów Zjednoczonych (UNEP), zwłaszcza jego program APELL, Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP), zwłaszcza jej kodeks postępowania na rzecz przeciwdziałania dużym awariom przemysłowym, i działania innych odpowiednich organizacji międzynarodowych,

uwzględniając odpowiednie postanowienia Deklaracji Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie środowiska człowieka, a w szczególności zasadę 21 postanawiającą, że państwa, zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych i zasadami prawa międzynarodowego, posiadają suwerenne prawo do eksploatacji własnych zasobów zgodnie ze swoją polityką w dziedzinie ochrony środowiska i ponoszą odpowiedzialność za to, by działania prowadzone w ramach ich jurysdykcji lub nadzoru nie powodowały szkody w środowisku innych państw lub na obszarach poza granicami ich jurysdykcji krajowej,

uznając zasadę „zanieczyszczający płaci" za ogólną zasadę międzynarodowego prawa ochrony środowiska,

podkreślając zasady i zwyczaje prawa międzynarodowego, zasadę dobrego sąsiedztwa, wzajemności, niedyskryminacji i dobrej wiary,

uzgodniły, co następuje:

Artykuł 1

Definicje

Dla celów niniejszej konwencji przyjęto następujące określenia:

(a) „awaria przemysłowa" – oznacza zdarzenie, które nastąpiło w wyniku niekontrolowanych zmian w przebiegu jakiejkolwiek działalności związanej z substancjami niebezpiecznymi:

(i) na terenie obiektu przemysłowego, na przykład w czasie ich produkcji, wykorzystania, przechowywania, przemieszczania bądź usuwania, lub

(ii) w transporcie, w zakresie określonym w art. 2 ust. 2 (d),

(b) „niebezpieczna działalność" – jakakolwiek działalność, w trakcie której jedna lub więcej substancji niebezpiecznych występuje lub może wystąpić w ilościach równych lub większych niż graniczne wielkości podane w załączniku l do niniejszej konwencji i która może spowodować skutki transgraniczne,

(c) „skutki" – wszelkie bezpośrednie lub pośrednie, natychmiastowe lub powstałe po pewnym czasie szkodliwe konsekwencje awarii przemysłowej, w szczególności w odniesieniu do:

(i) człowieka, flory i fauny,

(ii) gleby, wody, powietrza, krajobrazu,

(iii) wzajemnych więzi pomiędzy powyższymi elementami,

(iv) wartości materialnych i dziedzictwa kulturowego, włączając w to zabytki,

(d) „transgraniczne skutki" – poważne straty na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją danej Strony powstałe w wyniku awarii przemysłowej, która wydarzyła się na terytorium znajdującym się pod jurysdykcją innej Strony,

(e) „operator" – jakakolwiek osoba fizyczna lub prawna, w tym organy państwowe, odpowiedzialne za prowadzenie jakiejś działalności, na przykład za nadzór, planowanie lub wykonanie jakiejś działalności,

(f) „Strona" – umawiająca się strona niniejszej konwencji, chyba że umowa stanowi inaczej,

(g) „Strona zdarzenia" – strona lub strony, pod jurysdykcją których wydarzyła się lub może wydarzyć się awaria przemysłowa,

(h) „Strona dotknięta" – jakakolwiek strona lub strony, których dotknęły lub mogą dotknąć transgraniczne skutki awarii przemysłowej,

(i) „Strony zainteresowane" – jakakolwiek Strona zdarzenia i Strona dotknięta,

(j) „społeczeństwo" – jedna lub więcej osób fizycznych lub prawnych.

Artykuł 2

Zakres

1. Niniejsza konwencja dotyczy zapobiegania awariom przemysłowym, zapewnienia gotowości na wypadek awarii, które mogą powodować skutki transgraniczne i reagowania w przypadku wystąpienia tych awarii, w tym skutków awarii spowodowanych przez klęski żywiołowe, a także współpracy międzynarodowej w zakresie pomocy wzajemnej, prac badawczych i rozwojowych, wymiany informacji i technologii w dziedzinie zapobiegania awariom przemysłowym, zapewnienia gotowości na wypadek awarii i reagowania w przypadku ich wystąpienia.

2. Niniejsza konwencja nie dotyczy:

(a) awarii jądrowych lub nadzwyczajnych sytuacji związanych z zagrożeniem radiologicznym,

(b) awarii na terenie obiektów wojskowych,

(d) awarii w transporcie lądowym, z wyjątkiem:

(i) pilnej likwidacji skutków takich awarii,

(ii) operacji transportowych na terenie zakładu, który zajmuje się działalnością niebezpieczną,

(e) niekontrolowanego wydostania się organizmów genetycznie zmodyfikowanych,

(f) awarii w wyniku działalności w środowisku morskim, w tym w wyniku badań i eksploatacji dna morskiego,

(g) zanieczyszczeń morza ropą naftową i innymi substancjami szkodliwymi.

Artykuł 3

Postanowienia ogólne

1. Strony podejmują odpowiednie działania i współpracują w ramach niniejszej konwencji, biorąc pod uwagę wysiłki już podjęte na szczeblu krajowym i międzynarodowym zmierzające do ochrony człowieka i środowiska przed awariami przemysłowymi poprzez zapobieganie takim awariom, tak dalece jak to będzie możliwe, zmniejszenie ich częstotliwości i rozmiarów oraz łagodzenie ich skutków. W tym celu stosowane będą środki zapobiegawcze, przygotowawcze oraz środki reagowania w przypadku wystąpienia tych awarii aż do przywrócenia stanu poprzedzającego awarię włącznie.

2. Strony poprzez wymianę informacji, konsultacje oraz inne wspólne kroki i bez nieuzasadnionej zwłoki opracowują i stosują politykę i strategię ukierunkowaną na zmniejszenie ryzyka awarii i doskonalenie działań na rzecz zapobiegania, przygotowania się na wypadek awarii i reagowania w przypadku ich wystąpienia aż do przywrócenia stanu poprzedzającego awarię włącznie, biorąc przy tym pod uwagę wysiłki już podjęte na szczeblu krajowym i międzynarodowym, aby zapobiec niepotrzebnemu dublowaniu.

3. Strony zapewnią, aby odpowiedzialność za bezpieczeństwo operacji przemysłowych i podejmowanie wszelkich niezbędnych działań prewencyjnych w odniesieniu do awarii, które mogą powodować skutki transgraniczne, była ponoszona przez operatora.

4. W celu wykonania postanowień niniejszej konwencji Strony podejmują odpowiednie prawne, administracyjne i finansowe kroki dotyczące zapobiegania awariom, zapewnienia gotowości na wypadek awarii i reagowania w przypadku ich wystąpienia.

5. Postanowienia niniejszej konwencji nie naruszają żadnych zobowiązań prawnomiędzynarodowych Stron odnoszących się do awarii przemysłowych i działalności niebezpiecznej.

Artykuł 4

Identyfikacja, konsultacje i opinie

1. W celu podjęcia działań zapobiegawczych i zapewnienia gotowości na wypadek awarii Strona zdarzenia podejmuje, w razie potrzeby, kroki zmierzające do zidentyfikowania niebezpiecznych rodzajów działalności w granicach swojej jurysdykcji i zapewnia powiadomienie Stron dotkniętych o planowanej bądź prowadzonej działalności tego rodzaju.

2. Strony zainteresowane, z inicjatywy którejkolwiek z nich, podejmują rozmowy w celu zidentyfikowania niebezpiecznych rodzajów działalności, w stosunku do których istnieją przesłanki, że mogą one spowodować skutki transgraniczne. Jeśli Strony zainteresowane nie osiągną porozumienia w sprawie, czy dana działalność jest działalnością niebezpieczną, to każda ze Stron może, jeśli tylko Strony zainteresowane nie uzgodniły innego sposobu rozwiązania tej sprawy, przekazać ją do komisji badawczej zgodnie z postanowieniami zawartymi w załączniku II do niniejszej konwencji, w celu uzyskania opinii w danej sprawie.

3. W związku z planowaną bądź prowadzoną działalnością niebezpieczną Strony stosują procedury zawarte w załączniku III do niniejszej konwencji.

4. Jeżeli działalność niebezpieczna podlega ocenie oddziaływania na środowisko zgodnie z Konwencją o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym i ocena taka obejmuje analizę transgranicznych skutków awarii przemysłowych zaistniałych w związku z działalnością niebezpieczną prowadzoną zgodnie z warunkami określonymi w niniejszej konwencji, to ostateczna decyzja podejmowana dla potrzeb Konwencji o ocenach oddziaływania na środowisko w kontekście transgranicznym powinna odpowiadać właściwym wymogom niniejszej konwencji.

Artykuł 5

Dobrowolne rozszerzenie działań

Strony zainteresowane, z inicjatywy którejkolwiek z nich, powinny podjąć rozmowy w sprawie uznania działalności nieobjętej załącznikiem l za działalność niebezpieczną. Strony mogą za obopólną zgodą wybrać dowolny mechanizm konsultacyjny lub komisję badawczą zgodnie z załącznikiem II w celu wyrobienia poglądu w tej sprawie. Po osiągnięciu przez Strony porozumienia w tej sprawie niniejsza konwencja lub dowolna jej część stosowana jest do tej działalności tak, jak gdyby była ona działalnością niebezpieczną.

Artykuł 6

Zapobieganie

1. Strony podejmują odpowiednie działania w celu zapobiegania awariom przemysłowym, w tym działania stymulujące operatorów do zmniejszenia ryzyka awarii przemysłowych. Takie działania mogą uwzględniać przedsięwzięcia wymienione w załączniku IV do niniejszej konwencji, lecz nie muszą się do nich ograniczać.

2. Strona zdarzenia żądać będzie w odniesieniu do każdej działalności niebezpiecznej, aby operator wykazał bezpieczeństwo prowadzonej działalności niebezpiecznej poprzez udostępnianie informacji takich, jak podstawowe dane o procesie, w tym wyniki analiz i ocen przewidzianych w załączniku V do niniejszej konwencji, lecz nie ograniczając się do nich.

Artykuł 7

Podejmowanie decyzji lokalizacyjnych

Strona zdarzenia w ramach swojego systemu prawnego w taki sposób kształtuje politykę lokalizowania obiektów nowych i wprowadzania znacznych modyfikacji w obiektach istniejących, w których prowadzona jest działalność niebezpieczna, aby sprowadzić do minimum zagrożenie dla ludności i środowiska wszystkich Stron dotkniętych. Strony dotknięte w ramach swoich systemów prawnych w taki sposób kształtują politykę dotyczącą istotnych przedsięwzięć na obszarach potencjalnie zagrożonych transgranicznymi skutkami awarii przemysłowych, aby do minimum sprowadzić związane z nimi ryzyko. Przy opracowywaniu kierunków takiej polityki i w granicach swoich systemów prawnych Strony rozpatrują zagadnienia ujęte w załączniku V ust. 2 pkt 1–8 oraz w załączniku VI do niniejszej konwencji.

Artykuł 8

Gotowość do sytuacji nadzwyczajnych

1. Strony podejmują odpowiednie kroki w celu zapewnienia i utrzymania odpowiedniej gotowości na wypadek nadzwyczajnych zagrożeń oraz w celu reagowania w przypadku wystąpienia awarii przemysłowych. Strony podejmą przygotowania do złagodzenia skutków transgranicznych takich awarii, przy czym działania na terenie zakładu przemysłowego podejmuje operator. Mogą one objąć działania, o których mowa w załączniku VII do niniejszej konwencji, lecz nie muszą ograniczać się tylko do nich. W szczególności Strony zainteresowane informują się wzajemnie o swoich planach operacyjnych na wypadek nadzwyczajnych zagrożeń.

2. W odniesieniu do działalności niebezpiecznej Strona zdarzenia zapewnia przygotowanie i wdrożenie planów operacyjnych na wypadek nadzwyczajnych zagrożeń na terenie zakładu, w tym działań niezbędnych dla reagowania w przypadku wystąpienia awarii i podejmuje inne kroki w celu zapobieżenia lub sprowadzenia do minimum skutków transgranicznych awarii przemysłowych. Strona zdarzenia zapewnia udostępnienie innym Stronom zainteresowanym posiadanych przez siebie elementów do opracowania planów operacyjnych na wypadek nadzwyczajnych zagrożeń.

3. W odniesieniu do niebezpiecznej działalności każda Strona zapewnia przygotowanie i wdrożenie planów operacyjnych na wypadek nadzwyczajnych zagrożeń poza terenem zakładu, zawierających działania na własnym terytorium ukierunkowane na przeciwdziałanie i sprowadzenie do minimum skutków transgranicznych. Przy opracowaniu takich planów uwzględnia się wyniki analiz i ocen, w szczególności zagadnienia ujęte w załączniku V ust. 2 pkt 1–5. Zainteresowane strony podejmą kroki zmierzające do zapewnienia takich planów. W razie potrzeby sporządza się wspólne plany operacyjne dla nadzwyczajnych zagrożeń poza terenem zakładu przemysłowego, gdzie zaszła awaria, usprawniające likwidację skutków tej awarii.

4. Plany operacyjne dla nadzwyczajnych zagrożeń powinny być weryfikowane regularnie albo, jeśli wymagają tego okoliczności, z uwzględnieniem doświadczeń zdobytych podczas reagowania w sytuacji wystąpienia rzeczywistych nadzwyczajnych zagrożeń.

Artykuł 9

Informowanie i udział społeczeństwa

1. Strony zapewniają udzielenie właściwej informacji społeczeństwu na obszarach, które mogą być zagrożone awarią powstałą w wyniku działalności niebezpiecznej. Informacja ta przekazywana jest takimi kanałami, które Strony zainteresowane uznają za właściwe, i zawiera informacje wymienione w załączniku VIII do niniejszej konwencji, przy czym powinna ona uwzględnić zagadnienia ujęte w załączniku V ust. 2 pkt 1–4 i 9.

2. Strona zdarzenia, zgodnie z niniejszą konwencją oraz zawsze kiedy jest to możliwe i wymaga tego sytuacja, zapewnia społeczeństwu na obszarach zagrożonych możliwość uczestniczenia w odpowiednich procedurach, aby mogło wyrazić swoje poglądy i obawy odnośnie do działań prewencyjnych i gotowości na wypadek awarii, a także zapewnia, aby możliwości stworzone społeczeństwu Strony zagrożonej były ekwiwalentne do możliwości danych społeczeństwu Strony zdarzenia.

3. Zgodnie ze swoimi systemami prawnymi oraz, jeśli jest to pożądane, na zasadzie wzajemności, Strony zapewniają osobom fizycznym i prawnym, które zostały dotknięte lub mogą być dotknięte ujemnymi transgranicznymi skutkami awarii przemysłowej, która miała miejsce na terytorium drugiej Strony, jednakowy dostęp do właściwych procedur administracyjnych i sądowych oraz równoprawne traktowanie w ramach tych procedur, w tym możliwość wszczęcia postępowania sądowego i wniesienia apelacji w związku z decyzją naruszającą ich prawa, w stosunku do praw, z których korzystają osoby znajdujące się pod własną jurysdykcją.

Artykuł 10

System powiadamiania o awariach przemysłowych

1. Strony zapewnią utworzenie i funkcjonowanie na odpowiednich szczeblach kompatybilnych i skutecznych systemów powiadamiania o awariach przemysłowych w celu otrzymywania i przekazywania powiadomień o awariach przemysłowych, zawierających informacje niezbędne dla przeciwdziałania skutkom transgranicznym.

2. W razie powstania lub bezpośredniej groźby awarii przemysłowej, która powoduje lub może spowodować skutki transgraniczne, Strona zdarzenia bezzwłocznie powiadomi o tym, na odpowiednich szczeblach, Stronę dotkniętą za pomocą systemu powiadamiania o awariach przemysłowych. Powiadomienie takie zawiera elementy wymienione w załączniku IX do niniejszej konwencji.

3. Strony zainteresowane zapewnią, aby w razie awarii przemysłowej lub bezpośredniej groźby takiej awarii podjęta była możliwe szybko i w takim zakresie, jaki odpowiada okolicznościom, realizacja planów operacyjnych przygotowanych na wypadek nadzwyczajnych zagrożeń, zgodnie z art. 8.

Artykuł 11

Reagowanie

1. W przypadku wystąpienia awarii przemysłowej lub bezpośredniej groźby takiej awarii Strony zapewnią podjęcie odpowiednich działań w ramach reagowania, najszybciej jak to będzie możliwe, wykorzystując przy tym najbardziej efektywne metody ograniczania lub minimalizowania tych skutków.

2. W przypadku wystąpienia awarii przemysłowej lub bezpośredniej groźby takiej awarii, która powoduje lub może spowodować skutki transgraniczne, Strony zainteresowane dokonają oceny tych skutków, kiedy wymaga tego sytuacja, wspólnie, w celu podjęcia odpowiednich działań w ramach reagowania. Strony zainteresowane podejmą wysiłki zmierzające do skoordynowania działań w ramach reagowania.

Artykuł 12

Pomoc wzajemna

1. Jeśli w przypadku wystąpienia awarii przemysłowej Strona potrzebuje pomocy, może poprosić o nią inne Strony, określając rodzaj i zakres wymaganej pomocy. Strona, do której skierowano prośbę o pomoc, bezzwłocznie podejmuje decyzję w tej sprawie i powiadamia Stronę, która zwróciła się o pomoc, czy jest w stanie udzielić żądanej pomocy, a także o zakresie i warunkach, na jakich pomoc ta może być udzielona.

2. Strony zainteresowane współpracują w celu ułatwienia niezwłocznego udzielenia uzgodnionej pomocy zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, włączając w to, w razie potrzeby, działania ukierunkowane na zminimalizowanie skutków awarii przemysłowej, a także mające na celu udzielenie pomocy o charakterze ogólnym. Jeżeli Strony nie zawarły dwustronnych lub wielostronnych porozumień dotyczących przedsięwzięć w zakresie udzielania sobie pomocy wzajemnej, pomoc taka udzielana jest zgodnie z załącznikiem X do niniejszej konwencji, chyba że Strony uzgodniły inny sposób postępowania.

Artykuł 13

Odpowiedzialność

Strony popierają odpowiednie wysiłki międzynarodowe mające na celu wypracowanie zasad, kryteriów i procedur w dziedzinie odpowiedzialności.

Artykuł 14

Badania naukowe i prace rozwojowe

Strony, w miarę potrzeby, zainicjują i podejmą współpracę w zakresie prowadzenia badań naukowych i prac rozwojowych, dotyczących metod i technik zapobiegania awariom przemysłowym, zapewnienia gotowości oraz reagowania w przypadku ich wystąpienia. W tym celu Strony będą sprzyjać współpracy naukowej i technicznej i będą ją aktywnie promować, w tym badania dotyczące mniej niebezpiecznych procesów, w celu ograniczenia ryzyka wystąpienia awarii oraz zapobieżenia i ograniczenia ich skutków.

Artykuł 15

Wymiana informacji

Strony będą dokonywać, na płaszczyźnie wielostronnej lub dwustronnej, wymiany dostępnych w rozsądnych granicach informacji, włączając elementy zawarte w załączniku XI do niniejszej konwencji.

Artykuł 16

Wymiana technologii

1. Strony, zgodnie z własnymi przepisami krajowymi, zasadami i praktyką, ułatwią wymianę technologii w celu zapobiegania skutkom awarii przemysłowych, zapewnienia gotowości i reagowania, w szczególności poprzez promocję:

(a) wymiany dostępnych technologii, opartej na różnych zasadach finansowych,

(b) bezpośrednich kontaktów i współpracy przemysłowej,

(d) pomocy technicznej.

2. Promując formy działalności wymienione w ust. 1 lit. (a)–(d) niniejszego artykułu, Strony będą tworzyć sprzyjające warunki, poprzez ułatwianie nawiązywania kontaktów i współpracy z odpowiednimi organizacjami i osobami w sektorze państwowym i prywatnym, mogącymi udostępniać technologie, usługi projektowe i techniczne, urządzenia lub środki finansowe.

Artykuł 17

Kompetentne organy i punkty kontaktowe

1. Każda Strona wyznaczy lub utworzy jeden lub więcej kompetentnych organów do realizacji celów niniejszej konwencji.

2. Bez uszczerbku dla innych porozumień dwustronnych lub wielostronnych każda Strona wyznaczy lub utworzy jeden punkt kontaktowy do powiadamiania o awariach przemysłowych, zgodnie z art. 10, i jeden punkt kontaktowy do celów pomocy wzajemnej, zgodnie z art. 12. Zaleca się, by funkcje te realizował ten sam punkt kontaktowy.

3. Każda Strona, w ciągu 3 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej konwencji w stosunku do tej Strony, poinformuje pozostałe Strony za pośrednictwem Sekretariatu, o którym mowa w art. 20, o tym, jaki organ lub organy zostały przez nią wyznaczone do pełnienia roli punktu(ów) kontaktowego(ych) i organu(ów) kompetentnego(ych).

4. Każda Strona, w ciągu 1 miesiąca od dnia podjęcia decyzji, poinformuje pozostałe Strony za pośrednictwem Sekretariatu o wszelkich zmianach dotyczących organów wyznaczonych w trybie ust. 3 niniejszego artykułu.

5. Każda Strona zapewni ciągłe funkcjonowanie swojego punktu kontaktowego i systemów powiadamiania o awariach przemysłowych zgodnie z art. 10.

6. Każda Strona zapewni ciągłe funkcjonowanie swojego punktu kontaktowego oraz organów odpowiedzialnych za sporządzanie i przyjmowanie wniosków w sprawie udzielenia pomocy oraz przyjmowanie ofert pomocy, zgodnie z art. 12.

Artykuł 18

Konferencja Stron

1. Przedstawiciele Stron tworzą Konferencję Stron niniejszej konwencji i regularnie odbywają swoje posiedzenia. Pierwsza Konferencja Stron powinna zebrać się nie później niż w rok od daty wejścia w życie niniejszej konwencji. Następne posiedzenia Konferencji Stron będą się odbywać co najmniej raz do roku, lub na pisemny wniosek którejkolwiek ze Stron, pod warunkiem że wniosek ten zostanie poparty przez co najmniej jedną trzecią Stron w ciągu sześciu miesięcy od dnia powiadomienia Stron przez Sekretariat o jego zgłoszeniu.

2. Konferencja Stron:

(a) rozpatruje wykonywanie postanowień niniejszej konwencji,

(b) pełni funkcje konsultacyjne, ukierunkowane na rozszerzanie możliwości Stron, odnośnie do zapobiegania awariom przemysłowym, zapewnienie gotowości na wypadek awarii i reagowania w przypadku wystąpienia transgranicznych skutków awarii przemysłowej, a także na ułatwianie dostarczania pomocy technicznej i konsultacji na prośbę Strony, która ma do czynienia z awarią przemysłową,

(c) w razie potrzeby tworzy grupy robocze i uruchamia inne odpowiednie mechanizmy do rozpatrzenia zagadnień związanych z wypełnieniem postanowień niniejszej konwencji i jej rozwojem oraz do przygotowania w tym celu odpowiednich badań i innej dokumentacji, a także do przedkładania Konferencji Stron zaleceń do rozpatrzenia,

(d) wykonuje także inne funkcje, które mogą okazać się konieczne w związku z realizacją postanowień niniejszej konwencji,

(e) na swym pierwszym posiedzeniu rozważa i przyjmuje przez konsensus zasady proceduralne odbywania posiedzeń.

3. Realizując swe funkcje Konferencja Stron, jeśli uzna to za celowe, będzie współpracować także z innymi odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi.

4. Konferencja Stron na swym pierwszym posiedzeniu ustali program pracy, w szczególności z uwzględnieniem punktów zawartych w załączniku XII do niniejszej konwencji. Konferencja Stron podejmie także decyzje dotyczące metod pracy, biorąc pod uwagę wykorzystanie ośrodków krajowych i współpracę z odpowiednimi organizacjami międzynarodowymi oraz utworzenie systemu ułatwiającego wykonywanie postanowień konwencji, w szczególności dotyczących udzielania wzajemnej pomocy w razie awarii przemysłowej, a także uwzględniając działalność prowadzoną w tym zakresie w ramach odpowiednich organizacji międzynarodowych. Jako część swego programu pracy Konferencja Stron będzie rozpatrywać działalność istniejących krajowych, regionalnych i międzynarodowych ośrodków, a także innych organów i programów, ukierunkowanych na koordynację obiegu informacji i działań związanych z zapobieganiem awariom przemysłowym, zapewnieniem gotowości na wypadek awarii i reagowaniem w przypadku ich wystąpienia, w celu stwierdzenia konieczności powołania dodatkowych instytucji lub ośrodków międzynarodowych w celu realizacji zadań wymienionych w załączniku XII.

5. Konferencja Stron na swym pierwszym posiedzeniu przystąpi do rozpatrywania procedur mających na celu stworzenie bardziej sprzyjających warunków do wymiany technologii zapobiegania awariom, zapewnienia gotowości na wypadek awarii i reagowania w przypadku ich wystąpienia.

6. Konferencja Stron przyjmuje zalecenia i ustala kryteria ułatwiające identyfikację niebezpiecznych rodzajów działalności dla potrzeb niniejszej konwencji.

Artykuł 19

Prawo głosu

1. Z wyjątkiem przypadków przewidzianych w ust. 2 niniejszego artykułu każda Strona niniejszej konwencji posiada jeden głos.

2. Regionalne organizacje integracji gospodarczej, określone w art. 27, korzystają ze swego prawa głosu w sprawach należących do ich kompetencji, dysponując liczbą głosów równą liczbie ich państw członkowskich, które są Stronami niniejszej konwencji. Organizacje te tracą swoje prawo głosu, jeśli ich kraje członkowskie korzystają z prawa głosu, i na odwrót.

Artykuł 20

Sekretariat

Sekretarz Wykonawczy Europejskiej Komisji Gospodarczej wykonuje następujące funkcje Sekretariatu konwencji:

(a) zwołuje i przygotowuje posiedzenia Stron,

(b) kieruje do Stron raporty i inne informacje otrzymywane zgodnie z przepisami niniejszej konwencji,

Artykuł 21

Rozstrzyganie sporów

1. W razie powstania sporu między dwoma lub większą liczbą Stron odnośnie do interpretacji lub stosowania niniejszej konwencji Strony pozostające w sporze będą dążyć do rozwiązania sporu w drodze negocjacji lub w każdy inny sposób, możliwy do przyjęcia przez Strony tego sporu.

2. Przy podpisaniu, ratyfikacji, przyjęciu i zatwierdzeniu niniejszej konwencji bądź przy przystąpieniu do niej lub w każdym innym późniejszym czasie, Strona może skierować do depozytariusza pisemne oświadczenie, że odnośnie do sporu, który nie był rozstrzygnięty zgodnie z wymogami ust. 1 niniejszego artykułu, uznaje ona jeden lub oba z następujących sposobów rozstrzygania sporów za obowiązujące wobec każdej Strony, która przyjęła na siebie takie samo zobowiązanie:

(a) przekazanie sporu do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości,

(b) przekazanie sporu do arbitrażu, zgodnie z procedurą zawartą w załączniku XIII do niniejszej konwencji.

3. Jeśli Strony sporu przyjęły obie procedury rozstrzygania sporów, wymienione w ust. 2 niniejszego artykułu, to spór może być przekazany jedynie do Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, chyba że Strony postanowiły inaczej.

Artykuł 22

Ograniczenia w dostarczaniu informacji

1. Przepisy niniejszej konwencji nie naruszają praw lub zobowiązań Stron wynikających z krajowych przepisów, wytycznych, postanowień administracyjnych lub przyjętej praktyki prawnej i obowiązujących regulacji międzynarodowych do ochrony informacji dotyczącej danych osobistych, tajemnicy przemysłowej i handlowej, w tym własności intelektualnej lub bezpieczeństwa narodowego.

2. Jeśli Strona pomimo to decyduje się dostarczyć takiej poufnej informacji innej Stronie, to Strona, która otrzymała taką informację, przestrzega jej poufnego charakteru, przestrzega warunków, na których informacja ta została udostępniona, i wykorzystuje tę informację tylko w tym celu, w jakim została ona przekazana.

Artykuł 23

Wykonywanie konwencji

Strony składają okresowo informacje o wykonywaniu postanowień niniejszej konwencji.

Artykuł 24

Umowy dwustronne i wielostronne

1. Strony mogą zachować obowiązujące umowy lub zawierać nowe dwustronne lub wielostronne umowy lub wprowadzać inne uregulowania w celu wykonania swoich zobowiązań wynikających z niniejszej konwencji.

2. Postanowienia niniejszej konwencji nie naruszają prawa Stron do przyjmowania, jeśli zajdzie potrzeba, na podstawie umów dwustronnych i wielostronnych ostrzejszych wymagań niż te, które zawarte są w niniejszej konwencji.

Artykuł 25

Status załączników

Załączniki do niniejszej konwencji stanowią integralną jej część.

Artykuł 26

Poprawki do konwencji

1. Każda Strona może zgłaszać poprawki do niniejszej konwencji.

2. Tekst każdej proponowanej poprawki należy przedłożyć na piśmie Sekretarzowi Wykonawczemu Europejskiej Komisji Gospodarczej, który przekazuje go wszystkim Stronom. Konferencja Stron rozpatruje proponowane poprawki na swym najbliższym corocznym posiedzeniu pod warunkiem, że takie poprawki zostały przekazane Stronom przez Sekretarza Wykonawczego Europejskiej Komisji Gospodarczej co najmniej na dziewięćdziesiąt dni przed posiedzeniem.

3. Jeśli chodzi o poprawki do niniejszej konwencji, z wyjątkiem poprawek do załącznika l, których procedura przyjęcia zawarta jest w ust. 4 niniejszego artykułu, to:

(a) poprawki przyjmowane są w wyniku konsensusu Stron, które są obecne na posiedzeniu, i następnie przedkładane przez depozytariusza wszystkim Stronom do ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia,

(b) dokumenty ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia poprawek zostają przekazane na przechowanie depozytariuszowi; poprawki przyjęte zgodnie z niniejszym artykułem wchodzą w życie dla Stron, które je przyjęły, w dziewięćdziesiątym dniu od dnia otrzymania przez depozytariusza od Stron szesnastego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia,

(c) dla każdej innej Strony poprawki wchodzą w życie w dziewięćdziesiątym dniu od dnia przekazania przez tę Stronę na przechowanie swego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub zatwierdzenia poprawek.

4. W odniesieniu do poprawek do załącznika I:

(a) Strony podejmują wszelkie wysiłki zmierzające do uzyskania porozumienia na zasadzie konsensusu; jeśli wszelkie wysiłki mające na celu uzyskanie konsensusu zostały wyczerpane i porozumienie nie zostało osiągnięte, to w charakterze ostatecznego środka poprawka przyjmowana jest większością dziewięciu dziesiątych głosów Stron obecnych na posiedzeniu i biorących udział w głosowaniu; poprawki przyjęte przez Konferencję Stron przekazywane są Stronom z zaleceniem ich zatwierdzenia,

(b) po upływie dwunastu miesięcy od daty przekazania informacji przez Sekretarza Wykonawczego Europejskiej Komisji Gospodarczej poprawka do załącznika l wchodzi w życie dla tych Stron niniejszej konwencji, które nie przesłały powiadomienia zgodnie z wymogami ust. 4 (c) niniejszego artykułu pod warunkiem, że co najmniej szesnaście Stron nie przesłało takiego powiadomienia;

(c) każda Strona, która nie może zatwierdzić jakiejkolwiek poprawki do załącznika l do niniejszej konwencji, zawiadamia o tym w formie pisemnej Sekretarza Wykonawczego Europejskiej Komisji Gospodarczej w ciągu dwunastu miesięcy od daty otrzymania powiadomienia o przyjęciu poprawki; Sekretarz Wykonawczy natychmiast informuje wszystkie Strony o każdym takim powiadomieniu; każda Strona może w dowolnym czasie przyjąć poprawkę, rezygnując ze swojego wcześniejszego oświadczenia, po czym dana poprawka do załącznika l wchodzi w życie dla tej Strony,

(d) dla celów niniejszego ustępu wyrażenie „obecne i biorące udział w głosowaniu Strony" oznacza Strony obecne i głosujące „za" lub „przeciw".

Artykuł 27

Podpisanie

Niniejsza konwencja jest wyłożona do podpisania w Helsinkach od dnia 17 do dnia 18 marca 1992 r. włącznie, a następnie w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku do dnia 18 września 1992 r. przez państwa członkowskie Europejskiej Komisji Gospodarczej, a także państwa posiadające status konsultacyjny przy Europejskiej Komisji Gospodarczej, zgodnie z ust. 8 rezolucji 36 (IV) Rady Gospodarczej i Społecznej z dnia 28 marca 1947 r., oraz przez regionalne organizacje integracji gospodarczej, utworzone przez suwerenne państwa członkowskie Europejskiej Komisji Gospodarczej, którym ich państwa członkowskie przekazały pełnomocnictwa do rozstrzygania spraw uregulowanych przez niniejszą konwencję, w tym pełnomocnictwa do podpisywania umów odnoszących się do tych zagadnień.

Artykuł 28

Depozytariusz

Funkcję depozytariusza niniejszej konwencji pełni Sekretarz Generalny Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 29

Ratyfikacja, przyjęcie, zatwierdzenie i przystąpienie

1. Niniejsza konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu przez państwa, które ją podpisały, i regionalne organizacje integracji gospodarczej, wymienione w art. 27.

2. Niniejsza konwencja jest otwarta do przystąpienia przez państwa i organizacje wymienione w art. 27.

3. Każda z wymienionych w art. 27 organizacji, która staje się Stroną konwencji w sytuacji, gdy żadne z państw członkowskich tej organizacji nie jest Stroną niniejszej konwencji, zobowiązana jest do wypełniania wszystkich zobowiązań przewidzianych przez konwencję. Jeżeli jedno lub więcej państw członkowskich tej organizacji jest Stroną niniejszej konwencji, dana organizacja i jej państwa członkowskie podejmują decyzję o podziale odpowiedzialności za wypełnienie zobowiązań wynikających z konwencji. W takich przypadkach dana organizacja i jej państwa członkowskie nie mogą równocześnie korzystać z praw przewidzianych w konwencji.

4. W swoich dokumentach dotyczących ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia regionalne organizacje integracji gospodarczej, wspomniane w art. 27, wskazują na zakres swoich kompetencji odnośnie do zagadnień regulowanych przez niniejszą konwencję. Organizacje te informują także depozytariusza o każdej istotnej zmianie w zakresie ich kompetencji.

Artykuł 30

Wejście w życie

1. Niniejsza konwencja wchodzi w życie dziewięćdziesiątego dnia od dnia przekazania na przechowanie szesnastego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do konwencji.

2. Dla potrzeb określonych w ust. 1 niniejszego artykułu żadnego dokumentu przekazanego na przechowanie przez jakąkolwiek organizację wymienioną w art. 27 nie zalicza się jako dodatkowego w stosunku do dokumentów przekazanych na przechowanie przez państwa członkowskie takiej organizacji.

3. Dla każdego wspomnianego w art. 27 państwa lub organizacji, która ratyfikuje, przyjmie lub zatwierdzi niniejszą konwencję lub przystąpi do niej po przekazaniu na przechowanie szesnastego dokumentu dotyczącego ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, konwencja wejdzie w życie dziewięćdziesiątego dnia od dnia przekazania na przechowanie przez takie państwo lub organizację własnego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia do konwencji.

Artykuł 31

Wypowiedzenie konwencji

1. W dowolnym czasie po upływie trzech lat od daty wejścia w życie niniejszej konwencji w stosunku do danej Strony Strona ta może wypowiedzieć niniejszą konwencję przez złożenie u depozytariusza pisemnego powiadomienia. Każde takie wypowiedzenie wchodzi w życie dziewięćdziesiątego dnia po otrzymaniu powiadomienia przez depozytariusza.

2. Żadne takie wypowiedzenie nie wstrzymuje działania art. 4 wobec jakiejkolwiek działalności, odnośnie do której dokonano powiadomienia zgodnie z art. 4 ust. 1 lub przekazano prośbę o przeprowadzenie dyskusji zgodnie z art. 4 ust. 2.

Artykuł 32

Teksty autentyczne

Oryginał niniejszej konwencji, której teksty angielski, rosyjski i francuski mają jednakową moc, zostanie złożony na przechowanie Sekretarzowi Generalnemu Narodów Zjednoczonych.

NA DOWÓD TEGO niżej podpisani, należycie do tego upoważnieni, podpisali niniejszą konwencję.

SPORZĄDZONO w Helsinkach, dnia siedemnastego marca tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego drugiego roku.

CONVENTION

on the Transboundary Effects of Industrial Accidents

Preamble

The Parties to this Convention,

Mindful of the special importance, in the interest of present and future generations, of protecting human beings and the environment against the effects of industrial accidents,

Recognizing the importance and urgency of preventing serious adverse effects of industrial accidents on human beings and the environment, and of promoting all measures that stimulate the rational, economic and efficient use of preventive, preparedness and response measures to enable environmentally sound and sustainable economic development,

Taking into account the fact that the effects of industrial accidents may make themselves felt across borders, and require cooperation among States,

Affirming the need to promote active international cooperation among the States concerned before, during and after an accident, to enhance appropriate policies and to reinforce and coordinate action at all appropriate levels for promoting the prevention of, preparedness for and response to the transboundary effects of industrial accidents,

Noting the importance and usefulness of bilateral and multilateral arrangements for the prevention of, preparedness for and response to the effects of industrial accidents,

Conscious of the role played in this respect by the United Nations Economic Commission for Europe (ECE) and recalling, inter alia, the ECE Code of Conduct on Accidental Pollution of Transboundary Inland Waters and the Convention on Environmental Impact Assessment in a Transboundary Context,

Having regard to the relevant provisions of the Final Act of the Conference on Security and Cooperation in Europe (CSCE), the Concluding Document of the Vienna Meeting of Representatives of the Participating States of the CSCE, and the outcome of the Sofia Meeting on the Protection of the Environment of the CSCE, as well as to pertinent activities and mechanisms in the United Nations Environment Programme (UNEP), in particular the APELL programme, in the International Labour Organisation (ILO), in particular the Code of Practice on the Prevention of Major Industrial Accidents, and in other relevant international organizations,

Considering the pertinent provisions of the Declaration of the United Nations Conference on the Human Environment, and in particular principle 21, according to which States have, in accordance with the Charter of the United Nations and the principles of international law, the sovereign right to exploit their own resources pursuant to their own environmental policies, and the responsibility to ensure that activities within their jurisdiction or control do not cause damage to the environment of other States or of areas beyond the limits of national jurisdiction,

Taking account of the polluter-pays principle as a general principle of international environmental law,

Underlining the principles of international law and custom, in particular the principles of goodneighbourliness, reciprocity, non-discrimination and good faith,

Have agreed as follows:

Article 1

Definitions

For the purposes of this Convention,

(a) "Industrial accident" means an event resulting from an uncontrolled development in the course of any activity involving hazardous substances either:

(i) In an installation, for example during manufacture, use, storage, handling, or disposal; or

(ii) During transportation in so far as it is covered by paragraph 2(d) of Article 2;

(b) "Hazardous activity" means any activity in which one or more hazardous substances are present or may be present in quantities at or in excess of the threshold quantities listed in Annex I hereto, and which is capable of causing transboundary effects;

(c) "Effects" means any direct or indirect, immediate or delayed adverse consequences caused by an industrial accident on, inter alia:

(i) Human beings, flora and fauna;

(ii) Soil, water, air and landscape;

(iii) The interaction between the factors in (i) and (ii);

(iv) Material assets and cultural heritage, including historical monuments;

(d) "Transboundary effects" means serious effects within the jurisdiction of a Party as a result of an industrial accident occurring within the jurisdiction of another Party;

(e) "Operator" means any natural or legal person, including public authorities, in charge of an activity, e.g. supervising, planning to carry out or carrying out an activity;

(f) "Party" means, unless the text otherwise indicates, a Contracting Party to this Convention;

(g) "Party of origin" means any Party or Parties under whose jurisdiction an industrial accident occurs or is capable of occurring;

(h) "Affected Party" means any Party or Parties affected or capable of being affected by transboundary effects of an industrial accident;

(i) "Parties concerned" means any Party of origin and any affected Party;

(j) "The public" means one or more natural or legal persons.

Article 2

Scope

1. This Convention shall apply to the prevention of, preparedness for and response to industrial accidents capable of causing transboundary effects, including the effects of such accidents caused by natural disasters, and to international cooperation concerning mutual assistance, research and development, exchange of information and exchange of technology in the area of prevention of, preparedness for and response to industrial accidents.

2. This Convention shall not apply to:

(a) Nuclear accidents or radiological emergencies;

(b) Accidents at military installations;

(d) Land-based transport accidents with the exception of:

(i) Emergency response to such accidents;

(ii) Transportation on the site of the hazardous activity;

(e) Accidental release of genetically modified organisms;

(f) Accidents caused by activities in the marine environment, including seabed exploration or exploitation;

(g) Spills of oil or other harmful substances et sea.

Article 3

General provisions

1. The Parties shall, taking into account efforts already made at national and international levels, take appropriate measures and cooperate within the framework of this Convention, to protect human beings and the environment against industrial accidents by preventing such accidents as far as possible, by reducing their frequency and severity and by mitigating their effects. To this end, preventive, preparedness and response measures, including restoration measures, shall be applied.

2. The Parties shall, by means of exchange of information, consultation and other cooperative measures and without undue delay, develop and implement policies and strategies for reducing the risks of industrial accidents and improving preventive, preparedness and response measures, including restoration measures, taking into account, in order to avoid unnecessary duplication, efforts already made at national and international levels.

3. The Parties shall ensure that the operator is obliged to take all measures necessary for the safe performance of the hazardous activity and for the prevention of industrial accidents.

4. To implement the provisions of this Convention, the Parties shall take appropriate legislative, regulatory, administrative and financial measures for the prevention of, preparedness for and response to industrial accidents.

5. The provisions of this Convention shall not prejudice any obligations of the Parties under international law with regard to industrial accidents and hazardous activities.

Article 4

Identification, consultation and advice

1. For the purpose of undertaking preventive measures and setting up preparedness measures, the Party of origin shall take measures, as appropriate, to identify hazardous activities within its jurisdiction and to ensure that affected Parties are notified of any such proposed or existing activity.

2. Parties concerned shall, at the initiative of any such Party, enter into discussions on the identification of those hazardous activities that are, reasonably, capable of causing transboundary effects. If the Parties concerned do not agree on whether an activity is such a hazardous activity, any such Party may, unless the Parties concerned agree on another method of resolving the question, submit that question to an inquiry commission in accordance with the provisions of Annex II hereto for advice.

3. The Parties shall, with respect to proposed or existing hazardous activities, apply the procedures set out in Annex III hereto.

4. When a hazardous activity is subject to an environmental impact assessment in accordance with the Convention on Environmental Impact Assessment in a Transboundary Contrext and that assessment includes an evaluation of the transboundary effects of industrial accidents from the hazardous activity which is performed in conformity with the terms of this Convention, the final decision taken for the purposes of the Convention on Environmental Impact Assessment in a Transboundary Context shall fulfil the relevant requirements of this Convention.

Article 5

Voluntary extension

Parties concerned should, at the initiative of any of them, enter into discussions on whether to treat an activity not covered by Annex I as a hazardous activity. Upon mutual agreement, they may use an advisory mechanism of their choice, or an inquiry commision in accordance with Annex II, to advise them. Where the Parties concerned so agree, this Convention, or any part thereof, shall apply to the activity in question as if were a hazardous activity.

Article 6

Prevention

1. The Parties shall take appropriate measures for the prevention of industrial accidents, including measures to induce action by operators to reduce the risk of industrial accidents. Such measures may include, but are not limited to those referred to in Annex IV hereto.

2. With regard to any hazardous activity, the Party of origin shall require the operator to demonstrate the safe performance of the hazardous activity by the provision of information such as basic details of the process, including but not limited to, anylysis and evaluation as detailed in Annex V hereto.

Article 7

Decision-making on siting

Within the framework of its legal system, the Party of origin shall, with the objective of minimizing the risk to the population and the environment of all affected Parties, seek the establishment of policies on the siting of new hazardous activities and on significant modifications to existing hazardous activities. Within the framework of their legal systems, the affected Parties shall seek the establishment of policies on significant developments in areas which could be affected by transboundary effects of an industrial accident arising out of a hazardous activity so as to minimize the risks involved. In elaborating and establishing these policies, the Parties should consider the matters set out in Annex V, paragraph 2, subparagraphs (1) to (8), and Annex VI hereto.

Article 8

Emergency preparedness

1. The Parties shall take appropriate measures to establish and maintain adequate emergency preparedness to respond to industrial accidents. The Parties shall ensure that preparedness measures are taken to mitigate transboundary effects of such accidents, on-site duties being undertaken by operators. These measures may include, but are not limited to those referred to in Annex VII hereto. In particular, the Parties concerned shall inform each other of their contingency plans.

2. The Party of origin shall ensure for hazardous activities the preparation and implementation of on-site contingency plans, including suitable measures for response and other measures to prevent and minimize transboundary effects. The Party of origin shall provide to the other Parties concerned the elements it has for the elaboration of contingency plans.

3. Each Party shall ensure for hazardous activities the preparation and implementation of off-site contingency plans covering measures to be taken within its territory to prevent and minimize transboundary effects. In preparing these plans, account shall be taken of the conclusions of analysis and evaluation, in particular the matters set out in Annex V, paragraph 2, subparagraphs (1) to (5). Parties concerned shall endeavour to make such plans compatible. Where appropriate, joint off-site contingency plans shall be drawn up in order to facilitate the adoption of adequate response measures.

4. Contingency plans should be reviewed regularly, or when circumstances so require, taking into account the experience gained in dealing with actual emergencies.

Article 9

Information to, and participation of the public

1. The Parties shall ensure that adequate information is given to the public in the areas capable of being affected by an industrial accident arising out of a hazardous activity. This information shall be transmitted through such channels as the Parties deem appropriate, shall include the elements contained in Annex VIII hereto and should take into account matters set out in Annex V, paragraph 2, subparagraphs (1) to (4) and (9).

2. The Party of origin shall, in accordance with the provisions of this Convention and whenever possible and appropriate, give the public in the areas capable of being affected an opportunity to participate in relevant procedures with the aim of making known its views and concerns on prevention and preparedness measures, and shall ensure that the opportunity given to the public of the affected Party is equivalent to that given to the public of the Party of origin.

3. The Parties shall, in accordance with their legal systems and, if desired on a reciprocal basis provide natural or legal persons who are being or are capable of being adversely affected by the transboundary effects of an industrial accident in the territory of a Party, with access to, and treatment in the relevant administrative and judicial proceedings, including the possibilities of starting a legal action and appealing a decision affecting their rights, equivalent to those available to persons within their own jurisdiction.

Article 10

Industrial accident notification systems

1. The Parties shall, with the aim of obtaining and transmitting industrial accident notifications containing information needed to counteract transboundary effects, provide for the establishment and operation of compatible and efficient industrial accident notification systems at appropriate levels.

2. In the event of an industrial accident, or imminent threat thereof, which causes or is capable of causing transboundary effects, the Party of origin shall ensure that affected Parties are, without delay, notified at appropriate levels through the industrial accident notification systems. Such notification shall include the elements contained in Annex IX hereto.

3. The Parties concerned shall ensure that, in the event of an industrial accident or imminent threat thereof, the contingency plans prepared in accordance with Article 8 are activated as soon as possible and to the extent appropriate to the circumstances.

Article 11

Response

1. The Parties shall ensure that, in the event of an industrial accident, or imminent threat thereof, adequate response measures are taken, as soon as possible and using the most efficient practices, to contain and minimize effects.

2. In the event of an industrial accident, or imminent threat thereof, which causes or is capable of causing transboundary effects, the Parties concerned shall ensure that the effects are assessed – where appropriate, jointly for the purpose of taking adequate response measures. The Parties concerned shall endeavour to coordinate their response measures.

Article 12

Mutual assistance

1. If a Party needs assistance in the event of an industrial accident, it may ask for assistance from other Parties, indicating the scope and type of assistance required. A Party to whom a request for assistance is directed shall promptly decide and inform the requesting Party whether it is in a position to render the assistance required and indicate the scope and terms of the assistance that might be rendered.

2. The Parties concerned shall cooperate to facilitate the prompt provision of assistance agreed to under paragraph 1 of this Article, including, where appropriate, action to minimize the consequences and effects of the industrial accident, and to provide general assistance. Where Parties do not have bilateral or multilateral agreements which cover their arrangements for providing mutual assistance, the assistance shall be rendered in accordance with Annex X hereto, unless the Parties agree otherwise.

Article 13

Responsibility and liability

The Parties shall support appropriate international efforts to elaborate rules, criteria and procedures in the field of responsibility and liability.

Article 14

Research and development

The Parties shall, as appropriate, initiate and cooperate in the conduct of research into, and in the development of methods and technologies for the prevention of, preparedness for and response to industrial accidents. For these purposes, the Parties shall encourage and actively promote scientific and technological cooperation, including research into less hazardous processes aimed at limiting accident hazards and preventing and limiting the consequences of industrial accidents.

Article 15

Exchange of information

The Parties shall, at the multilateral or bilateral level, exchange reasonably obtainable information, including the elements contained in Annex XI hereto.

Article 16

Exchange of technology

1. The Parties shall, consistent with their laws, regulations and practices, facilitate the exchange of technology for the prevention of, preparedness for and response to the effects of industrial accidents, particularly through the promotion of:

(a) Exchange of available technology on various financial bases;

(b) Direct industrial contacts and cooperation;

(d) Provision of technical assistance.

2. In promoting the activities specified in paragraph 1, subparagraphs (a) to (d) of this Article, the Parties shall create favourable conditions by facilitating contacts and cooperation among appropriate organizations and individuals in both the private and the public sectors that are capable of providing technology, design and engineering services, equipment or finance.

Article 17

Competent authorities and points of contact

1. Each Party shall designate or establish one or more competent authorities for the purposes of this Convention.

2. Without prejudice to other arrangements at the bilateral or multilateral level, each Party shall designate or establish one point of contact for the purpose of industrial accident notifications pursuant to Article 10, and one point of contact for the purpose of mutual assistance pursuant to Article 12. These points of contact should preferably be the same.

3. Each Party shall, within three months of the date of entry into force of this Convention for that Party, inform the other Parties, through the secretariat referred to in Article 20, which body or bodies it has designated as its point(s) of contact and as its competent authority or authorities.

4. Each Party shall, within one month of the date of decision, inform the other Parties, through the secretariat, of any changes regarding the designation(s) it has made under paragraph 3 of this Article.

5. Each Party shall keep its point of contact and industrial accident notification systems pursuant to Article 10 operational at all times.

6. Each Party shall keep its point of contact and the authorities responsible for making and receiving requests for, and accepting offers of assistance pursuant to Article 12 operational at all times.

Article 18

Conference of the Parties

1. The representatives of the Parties shall constitute the Conference of the Parties of this Convention and hold their meetings on a regular basis. The first meeting of the Conference of the Parties shall be convened not later than one year after the date of the entry into force of this Convention. Thereafter, a meeting of the Conference of the Parties shall be held at least once a year or at the written request of any Party, provided that, within six months of the request being communicated to them by the secretariat, it is supported by at least one third of the Parties.

2. The Conference of the Parties shall:

(a) Review the implementation of this Convention;

(b) Carry out advisory functions aimed at strengthening the ability of Parties to prevent, prepare for and respond to the transboundary effects of industrial accidents, and at facilitating the provision of technical assistance and advice at the request of Parties faced with industrial accidents;

(c) Establish, as appropriate, working groups and other appropriate mechanisms to consider matters related to the implementation and development of this Convention and, to this end, to prepare appropriate studies and other documentation and submit recommendations for consideration by the Conference of the Parties;

(d) Fulfil such other functions as may be appropriate under the provisions of this Convention;

(e) At its first meeting, consider and, by consensus adopt rules of procedure for its meetings.

3. The Conference of the Parties, in discharging its functions, shall, when it deems appropriate, also cooperate with other relevant international organizations.

4. The Conference of the Parties shall, at its first meeting, establish a programme of work, in particular with regard to the items contained in Annex XII hereto. The Conference of the Parties shall also decide on the method of work, including the use of national centres and cooperation with relevant international organizations and the establishment of a system with a view to facilitating the implementation of this Convention, in particular for mutual assistance in the event of an industrial accident, and building upon pertinent existing activities within relevant international organizations. As part of the programme of work, the Conference of the Parties shall review existing national, regional and international centres, and other bodies and programmes aimed at coordinating information and efforts in the prevention of, preparedness for and response to industrial accidents, with a view to determining what additional international institutions or centres may be needed to carry out the tasks listed in Annex XII.

5. The Conference of the Parties shall, at its first meeting, commence consideration of procedures to create more favourable conditions for the exchange of technology for the prevention of, preparedness for and response to the effects of industrial accidents.

6. The Conference of the Parties shall adopt guidelines and criteria to facilitate the identification of hazardous activities for the purposes of this Convention.

Article 19

Right to vote

1. Except as provided for in paragraph 2 of this Article, each Party to this Convention shall have one vote.

2. Regional economic integration organizations as defined in Article 27 shall, in matters within their competence, exercise their right to vote with a number of votes equal to the number of their member States which are Parties to this Convention. Such organizations shall not exercise their right to vote if their member States exercise theirs, and vice versa.

Article 20

Secretariat

The Executive Secretary of the Economic Commission for Europe shall carry out the following secretariat functions:

(a) Convene and prepare meetings of the Parties;

(b) Transmit to the Parties reports and other information received in accordance with the provisions of this Convention;

Article 21

Settlement of disputes

1. If a dispute arises between two or more Parties about the interpretation or application of this Convention, they shall seek a solution by negotiation or by any other method of dispute suttlement acceptable to the parties to the dispute.

2. When signing, ratifying, accepting, approving or acceding to this Convention, or at any time thereafter, a Party may declare in writing to the Depositary that, for a dispute not resolved in accordance with paragraph 1 of this Article, it accepts one or both of the following means of dispute settlement as compulsory in relation to any Party accepting the same obligation:

(a) Submission of the dispute to the International Court of Justice;

(b) Arbitration in accordance with the procedure set out in Annex XIII hereto.

3. If the parties to the dispute have accepted both means of dispute settlement referred to in paragraph 2 of this Article, the dispute may be submitted only to the International Court of Justice, unless the parties to the dispute agree otherwise.

Article 22

Limitations on the supply of information

1. The provisions of this Convention shall not affect the rights or the obligations of Parties in accordance with their national laws, regulations, administrative provisions or accepted legal practices and applicable international regulations to protect information related to personal data, industrial and commercial secrecy, including intellectual property, or national security.

2. If a Party nevertheless decides to supply such protected information to another Party, the Party receiving such protected information shall respect the confidentiality of the information received and the conditions under which it is supplied, and shall only use that information for the purposes for which it was supplied.

Article 23

Implementation

The Parties shall report periodically on the implementation of this Convention.

Article 24

Bilateral and multilateral agreements

1. The Parties may, in order to implement their obligations under this Convention, continue existing or enter into new bilateral or multilateral agreements or other arrangements.

2. The provisions of this Convention shall not affect the right of Parties to take, by bilateral or multilateral agreement where appropriate, more stringent measures than those required by this Convention.

Article 25

Status of Annexes

The Annexes to this Convention form an integral part of the Convention.

Article 26

Amendments to the Convention

1. Any Party may propose amendments to this Convention.

2. The text of any proposed amendment to this Convention shall be submitted in writing to the Executive Secretary of the Economic Commission for Europe, who shall circulate it to all Parties. The Conference of the Parties shall discuss proposed amendments at its next annual meeting, provided that such proposals have been circulated to the Parties by the Executive Secretary of the Economic Commission for Europe at least ninety days in advance.

3. For amendments to this Convention-other than those to Annex I, for which the procedure is described in paragraph 4 of this Article:

(a) Amendments shall be adopted by consensus of the Parties present at the meeting and shall be submitted by the Depositary to all Parties for ratification, acceptance or approval;

(b) Instruments of ratification, acceptance or approval of amendments shall be deposited with the Depositary. Amendments adopted in accordance with this Article shall enter into force for Parties that have accepted them on the ninetieth day following the day of receipt by the Depositary of the sixteenth instrument of ratification, acceptance or approval;

(c) Thereafter, amendments shall enter into force for any other Party on the ninetieth day after that Party deposits its instruments of ratification, acceptance or approval, of the amendments.

4. For amendments to Annex I:

(a) The Parties shall make every effort to reach agreement by consensus. If all efforts at consensus have been exhausted and no agreement reached, the amendments shall, as a last resort, be adopted by a nine-tenths majority vote of the Parties present and voting at the majority vote of the Parties present and voting at the meeting. If adopted by the Conference of the Parties, the amendments shall be communicated to the Parties and recommended for approval;

(b) On the expiry of twelve months from the date of their communication by the Executive Secretary of the Economic Commission for Europe, the amendments to Annex I shall become effective for those Parties to this Convention which have not submitted a notification in accordance with the provisions of paragraph 4 (c) of this Article, provided that at least sixteen Parties have not submitted such a notification;

(c) Any Party that is unable to approve an amendment to Annex I of this Convention shall so notify the Executive Secretary of the Economic Commission for Europe in writing within twelve months from the date of the communication of the adoption. The Executive Secretary shall without delay notify all Parties of any such notification received. A Party may at any time substitute an acceptance for its previous notification and the amendment to Annex I shall thereupon enter into force for that Party.

(d) For the purpose of this paragraph "Parties present and voting" means Parties present and casting an affirmative or negative vote.

Article 27

Signature

This Convention shall be open for signature at Helsinki from 17 to 18 March 1992 inclusive, and thereafter at United Nations Headquarters in New York until 18 September 1992, by States members of the Economic Commission for Europe, as well as States having consultative status with the Economic Commission for Europe pursuant to paragraph 8 of Economic and Social Council resolution 36 (IV) of 28 March 1947, and by regional economic integration organizations constituted by sovereign States members of the Economic Commission for Europe to which their member States have transferred competence in respect of matters governed by this Convention including the competence to enter into treaties in respect of these matters.

Article 28

Depositary

The Secretary-General of the United Nations shall act as the Depositary of this Convention.

Article 29

Ratification, acceptance, approval and accession

1. This Convention shall be subject to ratification, acceptance or approval by the signatory States and regional economic integration organizations referred to in Article 27.

2. This Convention shall be open for accession by the States and organizations referred to in Article 27.

3. Any organization referred to in Article 27 which becomes Party to this Convention without any of its member States being a Party shall be bound by all the obligations under this Convention. In the case of such organizations, one or more of whose member States is a Party to this Convention, the organization and its member States shall decide on their respective responsibilities for the performance of their obligations under this Convention. In such cases, the organization and the member States shall not be entitled to exercise rights under this Convention concurrently.

4. In their instruments of ratification, acceptance, approval or accession, the regional economic integration organizations referred to in Article 27 shall declare the extent of their competence with respect to the matters governed by this Convention. These orga-nizations shall also inform the Depository of any sub-stantial modification to the extent of their competence.

Article 30

Entry into force

1. This Convention shall enter into force on the ninetieth day after the date of deposit of the sixteenth instrument of ratification, acceptance, approval or accession.

2. For the purposes of paragraph 1 of this Article, any instrument deposited by an organization referred to in Article 27 shall not be counted as additional to those deposited by States members of such an organization.

3. For each State or organization referred to in Article 27 which ratifies, accepts or approves this Convention or accedes thereto after the deposit of the sixteenth instrument of ratification, acceptance, approval or accession, this Convention shall enter into force on the ninetieth day after the date of deposit by such State or organization of its instrument of ratification, acceptance, approval or accession.

Article 31

Withdrawal

1. At any time after three years from the date on which this Convention has come into force with respect to a Party, that Party may withdraw from this Convention by giving written notification to the Depositary. Any such withdrawal shall take effect on the ninetieth day after the date of the receipt of the notification by the Depositary.

2. Any such withdrawal shall not affect the application of Article 4 to an activity in respect of which a notification has been made pursuant to Article 4, paragraph 1, or a request for discussions has been made pursuant to Article 4, paragraph 2.

Article 32

Authentic texts

The original of this Convention, of which the English, French and Russian texts are equally authentic, shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations.

IN WITNESS WHEREOF the undersigned, being duly authorized thereto, have signed this Convention.

DONE at Helsinki, this seventeenth day of March one thousand nine hundred and ninety-two.

infoRgrafika