REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 2002 nr 154 poz. 1274

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA FINANSÓW1)

z dnia 3 września 2002 r.

w sprawie warunków technicznych i organizacyjnych prowadzenia działalności kantorowej, szczegółowego sposobu prowadzenia ewidencji i wydawania dowodów kupna i sprzedaży wartości dewizowych oraz wzoru wniosku o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności kantorowej

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 17 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. – Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178) zarządza się, co następuje:

§ 1.
[1] Rozporządzenie określa:

1) warunki techniczne i organizacyjne prowadzenia działalności kantorowej, zwanej dalej „działalnością”

2) szczegółowy sposób prowadzenia ewidencji i wydawania dowodów kupna i sprzedaży wartości dewizowych;

3) wzór wniosku o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności, zwanego dalej „zezwoleniem”.

§ 2.
1. Wniosek o udzielenie zezwolenia, wraz z dokumentami, o których mowa w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. – Prawo dewizowe, zwanej dalej „ustawą”, powinien być złożony w oddziale okręgowym Narodowego Banku Polskiego, właściwym terytorialnie ze względu na miejsce, w którym ma być prowadzona działalność, zwanym dalej „właściwym oddziałem NBP”. Jeżeli działalność ma być prowadzona na obszarze województwa mazowieckiego, właściwym oddziałem NBP jest Główny Oddział Walutowo-Dewizowy Narodowego Banku Polskiego w Warszawie.

2. Wzór wniosku o udzielenie zezwolenia stanowi załącznik do rozporządzenia.

§ 3.
Podmiot, który podjął na podstawie udzielonego zezwolenia działalność, obowiązany jest dostarczyć właściwemu oddziałowi NBP zaświadczenie o niekaralności osób, które mają bezpośrednio wykonywać czynności określone w zezwoleniu, za przestępstwa, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy, oraz jeden z dokumentów, o których mowa w art. 13 ust. 2 ustawy, wskazujący na fachowe przygotowanie tych osób, w terminie 7 dni od dnia rozpoczęcia przez te osoby wykonywania czynności określonych w zezwoleniu.
§ 4.
1. Lokal, w którym ma być prowadzona działalność, zwany dalej „kantorem”, powinien spełniać warunki techniczne i organizacyjne niezbędne do bezpiecznego i prawidłowego dokonywania czynności określonych w zezwoleniu.

2. Kantor należy wyposażyć w:

1) umieszczoną na zewnątrz, w widocznym miejscu, nazwę „kantor”, ze wskazaniem adresu oraz dni i godzin prowadzenia działalności;

2) tablicę informacyjną przedstawiającą:

a) wykaz skupowanych i sprzedawanych wartości dewizowych określonych w zezwoleniu oraz aktualne ceny (kursy) ich kupna i sprzedaży,

b) informację o wydawaniu dowodów kupna i sprzedaży, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 3 ustawy,

c) informację, że wartość kupna lub sprzedaży zagranicznych środków płatniczych nie może przekroczyć w ramach jednej umowy równowartości 20 000 euro;

3) rejestry kupowanych i sprzedawanych wartości dewizowych;

4) formularze druków wystawianych na dowód kupna i sprzedaży wartości dewizowych, zawierające dane określone w § 7, lub odpowiedni program komputerowy, umożliwiający ich wydruk;

5) pieczątkę z nazwą i adresem kantoru oraz pieczątki imienne kasjerów;

6) oryginalny, wydawany przez Narodowy Bank Polski, zaktualizowany album zagranicznych znaków pieniężnych, jeżeli przedmiotem działalności jest kupno i sprzedaż walut obcych lub pośrednictwo w ich kupnie i sprzedaży.

§ 5.
Podmiot, który uzyskał zezwolenie na prowadzenie działalności, oprócz wymogów przewidzianych w art. 14 ustawy, powinien:

1) prowadząc ewidencję operacji powodujących zmianę stanu wartości dewizowych, będących przedmiotem obrotu, i waluty polskiej – zapewniać w każdym momencie możliwość ustalenia aktualnego stanu kasy w poszczególnych wartościach;

2) zapewnić bieżącą ekspozycję komunikatów Narodowego Banku Polskiego, zawierających informacje o walutach będących przedmiotem obrotu w kantorze.

§ 6.
1. Ewidencja, o której mowa w § 5 pkt 1, obejmuje:

1) datę przeprowadzenia transakcji;

2) określenie rodzaju transakcji (kupno-sprzedaż – dekretacja księgowa);

3) nazwę i ilość wartości będących przedmiotem transakcji;

4) cenę (kurs waluty) i równowartość transakcji w złotych.

2. Wpis do ewidencji powinien być dokonany niezwłocznie po zrealizowaniu transakcji.

§ 7.
1. W przypadku obrotu walutą obcą dowody kupna i sprzedaży, o których mowa w art. 14 ust. 1 pkt 3 ustawy, powinny zawierać:

1) imię, nazwisko i adres klienta oraz cechy dokumentu tożsamości, jeżeli dowód kupna lub sprzedaży ma być imienny;

2) nazwę lub symbol oraz kwotę sprzedanych (skupionych) walut obcych;

3) kurs waluty i równowartość transakcji w złotych;

4) pieczątkę z oznaczeniem kantoru i datę wystawienia;

5) pieczątkę imienną i podpis kasjera.

2. W przypadku obrotu złotem dewizowym lub platyną dewizową dowód kupna lub sprzedaży tych wartości powinien zawierać nazwę i ilość skupionych lub sprzedanych wartości dewizowych, jednostkową cenę i równowartość transakcji w złotych, dane wymienione w ust. 1 pkt 4 i 5 oraz, jeżeli dowód kupna lub sprzedaży ma być imienny, także dane wymienione w ust. 1 pkt 1.

§ 8.
1. Podmiot uprawniony do prowadzenia działalności może z ważnych przyczyn zawiesić jej prowadzenie, zawiadamiając o tym pisemnie właściwy oddział NBP.

2. Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno być dokonane w terminie 7 dni od dnia zawieszenia działalności.

3. Ważnymi przyczynami, o których mowa w ust. 1, mogą być w szczególności długotrwała niezdolność do pracy, utrata praw do lokalu, w którym prowadzona była działalność, lub brak pracownika uprawnionego do bezpośredniego wykonywania czynności określonych w zezwoleniu.

4. O wznowieniu działalności należy zawiadomić pisemnie właściwy oddział NBP, w terminie 7 dni od dnia jej wznowienia.

§ 9.
1. Zmiana określonych w zezwoleniu warunków prowadzenia działalności wymaga zmiany zezwolenia.

2. Zmiana zezwolenia następuje na pisemny wniosek podmiotu uprawnionego do prowadzenia działalności.

3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, należy złożyć we właściwym oddziale NBP, w terminie 14 dni od dnia wystąpienia okoliczności będących podstawą wniosku o zmianę zezwolenia.

§ 10.
O zaprzestaniu działalności podmiot uprawniony do jej prowadzenia powinien zawiadomić, pisemnie, właściwy oddział NBP, w terminie 7 dni od dnia jej zaprzestania.
§ 11.
Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10 lutego 1999 r. w sprawie szczegółowych warunków prowadzenia działalności kantorowej oraz rodzaju fachowego przygotowania do jej wykonywania i sposobu jego udokumentowania (Dz. U. Nr 13, poz. 116).
§ 12.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 października 2002 r.

Minister Finansów: w z. W. Ciesielski

 

 

1) Minister Finansów kieruje działem administracji rządowej – finanse publiczne na podstawie § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Finansów (Dz. U. Nr 32, poz. 301, Nr 43, poz. 378 i Nr 93, poz. 834).

Załącznik 1.

Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów
z dnia 3 września 2002 r. (poz. 1274)

infoRgrafika

[1] Rozporządzenie traci moc 16 października 2004 r. na podstawie § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 września 2004 r. w sprawie wyposażenia lokalu przeznaczonego do wykonywania działalności kantorowej oraz sposobu prowadzenia ewidencji i wydawania dowodów kupna i sprzedaży wartości dewizowych (Dz.U. Nr 219, poz. 2220).@ZM1@@ZM2@

Metryka
  • Data ogłoszenia: 2002-09-21
  • Data wejścia w życie: 2002-10-01
  • Data obowiązywania: 2002-10-01
  • Dokument traci ważność: 2004-10-16
Brak dokumentów zmieniających.
Brak zmienianych dokumentów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw

REKLAMA

REKLAMA

REKLAMA