REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

dr Daniela Wybrańczyk

Dołącz do grona ekspertów
dr Daniela Wybrańczyk

radca prawny, mediator, adiunkt w Uniwersytecie SWPS

Absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (prawo, 2009–2014) oraz Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (studia doktorskie, 2017–2020). W 2018 r. ukończyła studia podyplomowe z prawa gospodarczego i handlowego, w tym samym roku została wpisana na listę mediatorów sądowych.

W latach 2016–2021 pracowała na stanowisku asystenta sędziego w Sądzie Okręgowym w Katowicach (Wydział Cywilny-Rodzinny, Wydział Wizytacyjny), a następnie w kancelarii prawnej Baker McKenzie jako Associate. Od 2022 r. zatrudniona w Biurze Analiz Sejmowych (obecnie Biuro Ekspertyz i Oceny Skutków Regulacji) na stanowisku eksperta ds. legislacji.

W 2021 r. zdała egzamin adwokacki, od 2022 r. jest wpisana na listę radców prawnych, a w 2023 r. ukończyła aplikację sejmową. Od 2021 r. współpracuje z Wydawnictwem C.H. Beck jako redaktor merytoryczny bazy orzecznictwa. W latach 2021–2022 była członkiem interdyscyplinarnego zespołu ds. ochrony praw dziecka, obecnie współpracuje z Komitetem Ochrony Praw Dziecka. Jest autorką monografii pt. „Sytuacja prawna małoletniego dziecka rozwodzących się rodziców”, komentarzy oraz kilkudziesięciu artykułów z zakresu prawa cywilnego procesowego i materialnego, w tym rodzinnego. Na Uniwersytecie SWPS prowadzi zajęcia z obszaru postępowania cywilnego.

W 2015 r. zdobyła 1. miejsce w konkursie na najlepszą pracę magisterską, organizowanym przez Stowarzyszenie Notariuszy RP. W 2017 r. otrzymała wyróżnienie w I edycji konkursu na najlepszą pracę pisemną z zakresu rejestracji stanu cywilnego, prawa osobowego oraz prawa rodzinnego, organizowanego przez redakcję czasopisma „Metryka. Studia z zakresu prawa osobowego i rejestracji stanu cywilnego”. W 2023 r. zdobyła 1. miejsce w konkursie na najlepszą pracę doktorską organizowanym przez Rzecznika Praw Dziecka.

Kontakt: daniela.wybranczyk@gmail.com

Podstawą prawną do obniżenia alimentów jest art. 138 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej KRO). Przepis ten stanowi, że w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.
Zgodnie z art. 57 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej KRO) orzekając rozwód sąd orzeka, czy i który z małżonków ponosi winę rozkładu pożycia. Oznacza to, że w sentencji wyroku sąd stwierdza, że rozwód nastąpił z winy obojga małżonków, jednego z nich lub bez ich winy. Na zgodne żądanie małżonków sąd nie orzeka o winie – wówczas następują skutki takie, jak gdyby żaden z małżonków nie ponosił winy. Jeżeli wyrok orzekający rozwód nie zawierał rozstrzygnięcia dotyczącego winy, nie można o niej rozstrzygać w osobnym procesie, dlatego też tak istotne jest podjęcie decyzji o tym, czy domagać się orzeczenia winy za rozkład pożycia małżeńskiego. Jej ustalenie ma wpływ na przesłanki, zakres oraz czas trwania obowiązku alimentacyjnego między rozwiedzionymi małżonkami. Zgodnie bowiem z art. 56 § 2 KRO jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku. W artykule przedstawione zostaną wybrane sytuacje, w których sąd rozwodowy orzeka o winie za rozkład pożycia oraz przykłady braku zawinienia.

REKLAMA

Artykuł 109 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (dalej KRO) stanowi szczególny przykład możliwości przełamania przez sąd opiekuńczy zasady autonomii rodziny. Jeżeli bowiem dobro dziecka jest zagrożone, przepis ten daje sądowi opiekuńczemu możliwość wydania „odpowiednich zarządzeń”.
Obowiązek alimentacyjny jest instytucją prawną mającą zapewnić uprawnionemu środki utrzymania, a w miarę potrzeby, w przypadku dziecka, także i wychowania. Obowiązek ten i powiązane z nim uprawnienie do alimentów dotyczy osób pozostających w stosunku prawnorodzinnym i jest wyrazem idei solidarności rodzinnej. W stosunku między rodzicami a dzieckiem stanowi on jeden z prawnych przejawów realizacji zasady ochrony dobra dziecka i jest środkiem przeciwdziałającym ujemnym majątkowym skutkom rozłączenia z jednym z rodziców.

REKLAMA

Jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia, każdy z małżonków może żądać, ażeby sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód. Na czym polega zupełny rozkład pożycia? Czym jest trwały rozkład pożycia? Jak napisać pozew o rozwód bez orzekania o winie?
Chcąc udzielić odpowiedzi na postawione wyżej pytanie należy wyjść od tego, czy rozwodzący się małżonkowie posiadają małoletnie dziecko. Jeśli bowiem rozwód dotyczy małżeństw z dzieckiem, sąd zobligowany jest do uregulowania jego sytuacji na czas po orzeczeniu rozwodu, a koszty postępowania rozwodowego wzrastają. W związku z tym, że w postępowaniu rozwodowym część kosztów związana jest z samą obecnością dziecka, w artykule przedstawione zostanie postępowanie rozwodowe małżonków posiadających małoletnie dzieci, jako takie, które lepiej oddaje szacunkowy koszt rozwodu.
W wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia pisemne porozumienie małżonków (tzw. plan wychowawczy) o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka.
W czasie pandemii COVID-19 wiele osób (w tym zobowiązanych do świadczeń alimentacyjnych) straciło zdolność finansową. Pojawia się zatem pytanie co zrobić, jeśli jeden z małżonków był już zobowiązany w ramach zabezpieczenia do przekazywania alimentów na rzecz małoletniego, postępowanie rozwodowe trwa, a doszło do zmiany możliwości majątkowo-zarobkowych zobowiązanego wywołanej utratą zatrudnienia lub ograniczeniem dochodów z powodu pandemii.
Obecnie nadal zdarza się, że jeden z rodziców utrudnia kontakt drugiemu rodzicowi, z którym dziecko nie przebywa, powołując się na zagrożenie życia lub zdrowia związane z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2. Trzeba zatem zastanowić się nad możliwymi działaniami w takiej sytuacji. Niestety ustawodawca expressis verbis jej nie przewidział, co jest wykorzystywane przez rodziców sprawujących pieczę nad dzieckiem. Co może zrobić rodzic, którego prawo do kontaktów nie jest respektowane? Jakie konsekwencje mogą być wyciągnięte wobec rodzica, który całkowicie uniemożliwia drugiemu rodzicowi kontakty z dzieckiem?
Spółka cywilna jest najdogodniejszą formą dla realizowania wspólnych przedsięwzięć gospodarczych o charakterze jednorazowym. Może być także podstawą do prowadzenia przedsiębiorstwa rozumianego jako stała, zorganizowana, prowadzona we wspólnym imieniu i na wspólny rachunek wspólników działalność gospodarcza o charterze zarobkowym. Wykorzystanie spółki cywilnej jest pożądane tam, gdzie potrzebna jest uproszczona struktura organizacyjna umożliwiającą wspólnikom wpływanie na wspólnie podjętą działalność oraz jej kontrolę. Poniżej krótka charakterystyka spółki cywilnej.
Zagadnienie odpowiedzialności inwestora i wykonawcy za zapłatę wynagrodzenia podwykonawcy reguluje art. 6471 kodeksu cywilnego.[1 – lista przypisów na końcu artykułu] Nowelizacji wskazanego przepisu dokonano ustawą z dnia 7 kwietnia 2017 roku o zmianie niektórych ustaw w celu ułatwienia dochodzenia wierzytelności.[2] Ustawa ta weszła w życie w dniu 1 czerwca 2017 roku. Niniejszy artykuł ma na celu omówienie wprowadzonych zmian i stanowi niejako uszczegółowienie artykułu pt.: „Umowa o roboty budowlane”.
Kontynuując rozważania w przedmiocie kontraktu menedżerskiego, koniecznym staje się porównanie go z umową o pracę. Poniżej autor przedstawia stosowne zestawienie, zwracając uwagę na różnice i podobieństwa omawianych umów.
Kontakt menedżerski, nazywany inaczej umową o zarządzanie przedsiębiorstwem jest przykładem cywilnoprawnej umowy o świadczenie usług do której zgodnie z dyspozycją art. 750 kodeku cywilnego (k.c.) stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Istotą kontraktu menedżerskiego jest zobowiązanie się wykwalifikowanego menedżera do prowadzenia za wynagrodzeniem przedsiębiorstwa we własnym lub cudzym imieniu. Poniżej przedstawione zostaną najistotniejsze kwestie związane z problematyką kontraktu menedżerskiego.
Zarówno pojęcie usług, jak i pojęcie umowy o świadczenie usług, nie zostało bezpośrednio zdefiniowane w kodeksie cywilnym. W konsekwencji, umowy tej nie można zliczyć od umów nazwanych. W praktyce często jednak zachodzi konieczność jej sporządzenia, gdyż zakłada ona wykonanie określonych prac przez jedną stronę umowy na rzecz drugiej. W niniejszym artykule autor postara się przybliżyć jej problematykę wskazując między innymi na elementy odróżniające ją od umowy o dzieło.
Zgodnie z treścią art. 734 § 1 kodeksu cywilnego (k.c.) przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie (mandatariusz) zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie (mandanta). Umowa zlecenia należy do kategorii umów o świadczenie usług i jest konsensualną umową nazwaną. Umowa zlecenia, w której strony nie odstąpiły od zasady odpłatności (art. 735 § 1 k.c.) ma charakter umowy dwustronnie zobowiązującej i wzajemnej, w której wynagrodzenie należne przyjmującemu zlecenie jest ekwiwalentem spełnianego przez niego świadczenia (art. 487 § 2 k.c.).
Umowa zlecenia jest jedną z najczęściej zawieranych umów w obrocie gospodarczym. Poniżej przedstawiamy jej wzór wraz z krótkim omówieniem.
Kontynuując rozważania w przedmiocie umowy o roboty budowlane nie sposób pominąć zagadnień związanych z umową o podwykonawstwo. W treści niniejszego artykułu przedstawiona zostanie jej definicja, poszczególne elementy i zastosowanie. Artykuł ma w swym założeniu przybliżyć regulacje prawne dotyczące umowy o podwykonawstwo, w tym m.in. procedurę procesu akceptacji umowy o podwykonawstwo realizowanej w ramach zamówienia na roboty budowlane.
Umowa o roboty budowlane jako jedna z najczęściej zawieranych umów w obrocie gospodarczym została szczegółowo uregulowana w kodeksie cywilnym (k.c.). Należy do umów nazwanych, jest umową odpłatną, konsensualną, dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Jednocześnie stanowi tak zwaną umowę rezultatu. W niniejszym artykule autor postara się szerzej przedstawić jej problematykę, przy równoczesnym uwzględnieniu niedawno wprowadzonych zmian w kodeksie cywilnym.
Zgodnie z treścią art. 627 kodeksu cywilnego (k.c.) przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie (wykonawca) zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Umowa o dzieło jest umową nazwaną, odpłatną, konsensualną i dwustronnie zobowiązującą, przybierającą postać umowy wzajemnej.
W prawie cywilnym pod pojęciem umowy – kontraktu powszechnie rozumie się porozumienie stron, które wyraża się w złożeniu oświadczeń woli wyznaczających wzajemne prawa lub obowiązki. Umowy, jako najdonioślejsze wśród czynności prawnych, zostały uregulowane przez polskiego ustawodawcę w księdze trzeciej kodeksu cywilnego dotyczącej prawa zobowiązań. Księga ta zawiera zarówno regulacje wspólne dla wszystkich umów, jak i przepisy dotyczące poszczególnych ich typów.

REKLAMA