REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 1998 nr 113 poz. 720

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 58 § 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 160, poz. 1083) zarządza się, co następuje:

§ 1.

1. Na wniosek prezesa sądu rejonowego właściwy organ samorządu terytorialnego wyznacza komunalne zakłady pracy, zwane dalej „zakładami”, w których jest wykonywana praca wskazana przez sąd w czasie wykonywania kary ograniczenia wolności oraz praca społecznie użyteczna orzeczona w zamian nieściągalnej grzywny, zwane dalej „pracą”.

2. Wykaz wyznaczonych zakładów, o których mowa w ust. 1, właściwy organ samorządu terytorialnego przesyła prezesowi sądu rejonowego.

§ 2.

Zakłady są obowiązane zgłaszać właściwemu miejscowo sądowi rodzaj pracy i liczbę skazanych, którzy mogliby ją wykonywać, oraz przewidywaną liczbę godzin pracy w przeliczeniu na jednego skazanego. O zmianie tych danych zakład jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić właściwy sąd.

§ 3.

1. Zakład jest obowiązany zatrudnić skazanego skierowanego przez sąd w celu wykonywania pracy, pouczyć go o obowiązku sumiennej i wydajnej pracy oraz konieczności przestrzegania ustalonego organizacją pracy porządku i dyscypliny.

2. Przy podziale pracy uwzględnia się wiek skazanego, stan jego zdrowia i, w miarę możliwości, umiejętności lub posiadane kwalifikacje.

3. Zakład jest obowiązany wobec skazanego:

1) poddać go badaniom lekarskim, na zasadach dotyczących pracowników, w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na określonym stanowisku,

2) zapoznać go z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy,

3) zapewnić mu bezpieczne i higieniczne warunki pracy, środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, przewidziane do stosowania na danym stanowisku pracy.

4. Kobiet i młodocianych do lat 18 nie wolno kierować do wykonywania prac im wzbronionych.

5. Do prac, które mogą wykonywać tylko osoby odpowiadające określonym wymogom sanitarno-epidemiologicznym, kieruje się skazanych spełniających te wymogi określone w odrębnych przepisach.

§ 4.

W związku z wykonywaniem pracy zakład jest obowiązany ubezpieczyć skazanego od następstw nieszczęśliwych wypadków.

§ 5.

1. Zakład przydziela skazanemu pracę w wymiarze godzin określonym w orzeczeniu i dokonuje podziału godzin pracy na tygodnie oraz dnie w sposób odpowiadający organizacji pracy przez niego wykonywanej. Przy rozdziale godzin pracy, w miarę możliwości, uwzględnia się prośbę skazanego.

2. Czas pracy skazanego, który nie pozostaje w stosunku pracy, nie powinien przekraczać 8 godzin na dobę; na wniosek skazanego może być przedłużony do 12 godzin.

3. Skazanemu pozostającemu w zatrudnieniu należy przydzielić pracę, którą może on wykonywać w czasie niewykonywania tego zatrudnienia. Łączny czas pracy skazanego nie powinien przekraczać 8 godzin na dobę; na wniosek skazanego może być przedłużony do 12 godzin.

4. Czas pracy skazanych:

1) skierowanych do pracy na stanowiskach, na których występują przekroczenia najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia,

2) kobiet w ciąży,

3) młodocianych do lat 18

– nie może przekroczyć 8 godzin na dobę lub niższego wymiaru godzin przewidzianego w przepisach szczególnych.

§ 6.

Praca skazanych jest wykonywana w formie pracy dozorowanej.

§ 7.

1. Zakład kieruje skazanych do pracy w zorganizowanych grupach.

2. W uzasadnionych wypadkach zakład może wyznaczyć skazanemu indywidualną normę pracy odpowiadającą liczbie godzin, które mogą być przepracowane w danym dniu.

§ 8.

1. Zakład wyznacza pracownika odpowiedzialnego za organizowanie i dozorowanie pracy skazanych oraz przebieg tej pracy, zwanego dalej „wyznaczonym pracownikiem”, i wskazuje go sądowi.

2. Wyznaczony pracownik jest obowiązany:

1) prowadzić określoną przez sąd dokumentację,

2) uczestniczyć w posiedzeniach sądu w postępowaniu wykonawczym,

3) uczestniczyć w organizowanym przez sąd szkoleniu specjalistycznym.

§ 9.

1. Zakład ustala harmonogram pracy skazanych obejmujący czas, miejsce i rodzaj pracy na okres co najmniej jednego miesiąca. Odpis harmonogramu przekazuje się sądowi i sądowemu kuratorowi zawodowemu.

2. Zakład przekazuje sądowi, w terminach wyznaczonych przez sąd lub sądowego kuratora zawodowego, informacje o liczbie godzin przepracowanych przez skazanego, rodzaju wykonywanej przez niego pracy i jej efektywności.

3. Zakład jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić sąd o przeszkodzie uniemożliwiającej wykonywanie pracy.

§ 10.

Zakład jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić sądowego kuratora zawodowego o następujących okolicznościach pracy skazanego:

1) o dniu faktycznego rozpoczęcia i zakończenia pracy,

2) o niezgłoszeniu się do pracy,

3) o niepodjęciu przydzielonej pracy,

4) o opuszczeniu pracy bez usprawiedliwienia,

5) o każdym przypadku niesumiennego wykonywania pracy oraz uporczywego nieprzestrzegania ustalonego porządku i dyscypliny pracy.

§ 11.

1. Zakład jest obowiązany prowadzić ewidencję prac wykonywanych przez skazanych oraz ustalać wysokość kwot odpowiadających wynagrodzeniu należnemu za takie prace, gdyby były one wykonywane w ramach stosunku pracy.

2. Z kwot, o których mowa w ust. 1, pokrywa się wszystkie wydatki związane z organizowaniem wykonywanej przez skazanych pracy, a zwłaszcza na niezbędne badania lekarskie, środki ochrony indywidualnej, odzież i obuwie robocze oraz na ubezpieczenie skazanych od następstw nieszczęśliwych wypadków i wynagrodzenia wyznaczonych pracowników, łącznie ze składkami na ich ubezpieczenie społeczne, na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, jak również na nagrody wypłacane za zgodą sądu wyznaczonym pracownikom za wyróżniające wykonywanie obowiązków.

§ 12.

1. Wysokość wynagrodzenia wyznaczonych pracowników z tytułu wykonywania zadań, o których mowa w § 8, jest uzależniona od liczby skazanych pozostających pod ich dozorem.

2. Wyznaczony pracownik, dozorujący pracę skazanych w liczbie do 10, otrzymuje z tego tytułu zryczałtowane wynagrodzenie miesięczne w wysokości:

1) 5% swojego wynagrodzenia zasadniczego przy dozorowaniu 1–3 skazanych,

2) 10% – przy dozorowaniu 4–6 skazanych,

3) 20% – przy dozorowaniu 7–10 skazanych.

§ 13.

Zakładom, w których jest wykonywana praca skazanych, przysługuje ulga w podatku dochodowym w wysokości 50% kwoty, o której mowa w § 11 ust. 1.

§ 14.

Przepisy § 2–13 stosuje się odpowiednio do wyznaczonych przez sąd, na podstawie art. 56 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego, za ich zgodą, innych zakładów pracy, placówek, instytucji i organizacji przyjmujących skazanych.

§ 15.

Potrąceń z wynagrodzenia skazanego pozostającego w zatrudnieniu, wobec którego jest wykonywana kara ograniczenia wolności z obowiązkiem pracy ze zmniejszonym wynagrodzeniem (art. 35 § 2 Kodeksu karnego), dokonuje się w wysokości określonej procentowo w orzeczeniu, biorąc za podstawę składniki otrzymywanego przez skazanego wynagrodzenia, z wyjątkiem dodatków:

1) z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych,

2) z tytułu pracy w godzinach nocnych,

3) za pracę w warunkach szkodliwych, uciążliwych i niebezpiecznych oraz kwot wypłacanych nagród jubileuszowych.

§ 16.

Zakład przekazuje na rachunek dochodów budżetowych sądu sprawującego nadzór nad wykonywaniem kary ograniczenia wolności kwoty, o których mowa w § 15, potrącane na rzecz Skarbu Państwa z wynagrodzeń skazanych. Jeżeli kwoty te mają być potrącane stosownie do orzeczenia na cel społeczny, zakład przekazuje potrąconą kwotę na rachunek instytucji społecznej realizującej ten cel.

§ 17.

Tracą moc:

1) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 14 marca 1989 r. w sprawie wykonywania kary ograniczenia wolności (Dz. U. Nr 16, poz. 85),

2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawie określenia trybu wyznaczania zakładów pracy, w których jest wykonywana praca, o której mowa w art. 85 § 1 Kodeksu karnego, szczegółowych obowiązków tych zakładów i instytucji użyteczności publicznej w zakresie wykonywania tej pracy oraz szczegółowych zasad gospodarowania środkami uzyskanymi z jej wykonywania, jak również szczegółowych zasad wynagradzania wyznaczonych pracowników odpowiedzialnych za organizację pracy skazanych i jej przebieg, a także określenia ulg podatkowych dla tych zakładów i instytucji (Dz. U. Nr 70, poz. 444).

§ 18.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1998 r.

Prezes Rady Ministrów: J. Buzek

Metryka