Dziennik Ustaw - rok 2004 nr 5 poz. 30

Na podstawie art. 68 ust. 13 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515, z późn. zm.²⁾) zarządza się, co następuje:

1) warunki i tryb wydawania lub cofania świadectw homologacji typu pojazdu samochodowego mającego cztery lub więcej kół, przyczepy przeznaczonej do ciągnięcia przez ten pojazd, zwanych dalej „pojazdami”, oraz przedmiotów ich wyposażenia i części;

2) zakres i sposób przeprowadzania:

a) badań homologacyjnych,

b) kontroli zgodności produkcji pojazdów z warunkami homologacji;

3) wzory dokumentów związanych z homologacją typu;

4) jednostki upoważnione do:

a) przeprowadzania badań homologacyjnych,

b) kontroli zgodności produkcji z warunkami homologacji.

2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do trolejbusów.

1) ustawa – ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;

2) homologacja typu – procedurę, za pomocą której stwierdza się, że typ pojazdu oraz przedmioty jego wyposażenia i części spełniają wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy;

3) wielostopniowa homologacja typu – procedurę, za pomocą której stwierdza się, że w danym stanie kompletacji (niekompletny lub kompletny) typ pojazdu spełnia wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy odpowiednie do jego stanu kompletacji;

4) pojazd podstawowy – pojazd, którego numer identyfikacyjny jest zachowywany podczas kolejnych etapów wielostopniowej homologacji typu;

5) pojazd niekompletny – pojazd, który w celu uzyskania założonych cech użytkowych oraz spełnienia niezbędnych wymagań powinien przejść co najmniej jeszcze jeden etap kompletacji;

6) pojazd skompletowany – pojazd powstały w trakcie wielostopniowej homologacji typu, spełniający wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy;

7) typ pojazdu – pojazdy jednej kategorii, w ramach danego rodzaju, które nie różnią się pod względem istotnych cech;

8) wyposażenie – układ lub zespół pojazdu, w szczególności hamulce, układ ograniczający emisję spalin, części wnętrza pojazdu lub silnik;

9) część – urządzenie, które może być homologowane niezależnie od pojazdu;

10) przepis cząstkowy – oddzielny dokument określający wymagania i metody badania dotyczące wyposażenia lub części pojazdów (regulamin EKG ONZ);

11) dokumentacja techniczna typu – opis techniczny pojazdu, przedmiotu jego wyposażenia lub części, wraz ze sprawozdaniami z badań lub innymi dokumentami, które jednostki upoważnione dodały do tego dokumentu.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:

1) protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań zawierający wynik tych badań, potwierdzony przez kierownika jednostki, o której mowa w § 11;

2) podstawowy opis techniczny dla celów homologacji typu pojazdu, którego wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia, a w przypadku uzyskania wszystkich cząstkowych świadectw homologacji, wymaganych dla danej kategorii pojazdu – opis techniczny dla celów homologacji typu pojazdu, którego wzór określa załącznik nr 3 do rozporządzenia;

3) wykaz wydanych cząstkowych świadectw homologacji typu pojazdu, przedmiotu jego wyposażenia lub części;

4) wyniki badań określone w załączniku nr 4 do rozporządzenia;

5) instrukcję dla użytkownika pojazdu w języku polskim – w dwóch egzemplarzach.

3. W przypadku homologacji wielostopniowej typu pojazdu do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się ponadto:

1) w etapie pierwszym – fragmenty dokumentu informacyjnego oraz wydane świadectwa homologacji typu, zgodne ze stanem kompletacji pojazdu podstawowego;

2) w kolejnych etapach – fragmenty dokumentu informacyjnego typu pojazdu, świadectwa homologacji typu odpowiadające aktualnemu etapowi wykonania, świadectwa homologacji typu dla pojazdu niekompletnego oraz, w razie potrzeby – świadectwo pochodzenia pojazdu, którego wzór określa załącznik nr 5 do rozporządzenia;

3) informacje dotyczące wprowadzonych przez producenta zmian lub uzupełnień do niekompletnego pojazdu oraz zgodności z wytycznymi konstrukcyjnymi określonymi przez producenta pojazdu homologowanego we wcześniejszych etapach, potwierdzonej przez tego producenta.

1) w przypadku homologacji typu pojazdu – załącznik nr 6 do rozporządzenia;

2) w przypadku homologacji typu niektórych pojazdów specjalnych – załącznik nr 7 do rozporządzenia;

3) w przypadku homologacji typu przedmiotu wyposażenia lub części pojazdu – załącznik nr 8 do rozporządzenia.

2. Przed wydaniem świadectwa homologacji typu minister lub na jego wniosek jednostka, o której mowa w § 11, dokonuje sprawdzenia, czy producent podjął właściwe środki organizacyjno-techniczne zapewniające zgodność produkowanych pojazdów, przedmiotów ich wyposażenia lub części z homologowanym typem, zwanego dalej „sprawdzeniem”. Sprawdzenia dokonuje się pod względem zgodności z procedurami określonymi w załączniku nr 9 do rozporządzenia.

3. Minister odmawia wydania świadectwa homologacji typu, jeżeli dany typ pojazdu, przedmiot jego wyposażenia lub część nie spełnia wymagań określonych w art. 68 ust. 4 ustawy.

4. Jeżeli przedstawiony do homologacji typu przedmiot wyposażenia pojazdu lub jego część spełnia swoje zadanie tylko w połączeniu z innymi częściami pojazdu, to świadectwo homologacji typu powinno zawierać wszystkie ograniczenia dotyczące ich stosowania.

5. Decyzja zwalniająca z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu może być wydana, na wniosek producenta lub importera, w odniesieniu do:

1) pojazdów z małych serii – po przeprowadzeniu badań homologacyjnych;

2) pojazdów z końcowej partii produkcji, których homologacja utraciła ważność.

6. Kryteria, których spełnienie umożliwia zwolnienie z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji typu pojazdu, określa załącznik nr 10 do rozporządzenia.

7. System numerowania świadectw homologacji określa załącznik nr 11 do rozporządzenia.

2. Wzory wyciągów ze świadectw homologacji określa załącznik nr 13 do rozporządzenia.

3. Wzory świadectw homologacji przedmiotów wyposażenia i części pojazdów w zakresie przepisów cząstkowych określone są w tych przepisach; w razie potrzeby, a w szczególności żądania władzy homologacyjnej innego państwa, wykaz wydanych świadectw homologacji cząstkowych sporządza się według wzoru, który określa załącznik nr 14 do rozporządzenia.

2. Przed cofnięciem świadectwa homologacji typu minister wzywa producenta lub importera do:

1) przedstawienia wyjaśnień lub dokumentów;

2) usunięcia niezgodności i podjęcia niezbędnych środków do zapewnienia zgodności produkcji z homologowanym typem w zakresie i terminie określonym przez ministra.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:

1) dokumenty, o których mowa w § 4 ust. 2 pkt 2–4;

2) katalog części zamiennych;

3) instrukcję napraw.

3. Na żądanie jednostki, o której mowa w § 11, producent lub importer przedstawia kopie wydanych świadectw homologacji typu przedmiotu wyposażenia pojazdu i jego części wraz z dokumentacją techniczną typu.

1) w przypadku homologacji typu pojazdu – załącznik nr 15 do rozporządzenia;

2) w przypadku homologacji wielostopniowej – załącznik nr 16 do rozporządzenia.

2. Po przeprowadzonym badaniu homologacyjnym jednostka, o której mowa w § 11, sporządza, co najmniej w czterech egzemplarzach, protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań, z czego:

1) jeden egzemplarz – przekazuje ministrowi;

2) jeden egzemplarz – przechowywany jest w dokumentacji prowadzonej przez tę jednostkę;

3) dwa egzemplarze – wydaje producentowi lub importerowi.

3. Jednostka, o której mowa w § 11, wydaje protokół badania homologacyjnego wraz ze sprawozdaniem z badań, potwierdzający pozytywny wynik badania, jeżeli pojazd, przedmiot jego wyposażenia lub część spełniają wymagania określone w art. 68 ust. 4 ustawy oraz warunki, o których mowa odpowiednio w § 5 ust. 1.

2. Z przeprowadzonej kontroli zgodności produkcji sporządza się protokół, co najmniej w trzech egzemplarzach, z czego:

1) jeden egzemplarz – przeznaczony jest dla kontrolowanego;

2) jeden egzemplarz – przekazuje się ministrowi lub jednostce, o której mowa w § 11;

3) jeden egzemplarz – przechowywany jest w dokumentacji homologacyjnej prowadzonej przez jednostkę, o której mowa w § 11.

Minister Infrastruktury: M. Pol

¹⁾ Minister Infrastruktury kieruje działem administracji rządowej – transport, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Infrastruktury (Dz. U. Nr 32, poz. 302 oraz z 2003 r. Nr 19, poz. 165, Nr 141, poz. 1359 i Nr 232, poz. 2322).

²⁾ Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2003 r. Nr 124, poz. 1152, Nr 130, poz. 1190, Nr 137, poz. 1302, Nr 149, poz. 1451 i 1452, Nr 162, poz. 1568, Nr 200, poz. 1953 i Nr 210, poz. 2036.

³⁾ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7 października 1999 r. w sprawie homologacji pojazdów (Dz. U. Nr 91, poz. 1039, z 2000 r. Nr 74, poz. 863 oraz z 2001 r. Nr 26, poz. 295), które na podstawie art. 5 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 129, poz. 1444 i Nr 154, poz. 1798, z 2002 r. Nr 216, poz. 1825 oraz z 2003 r. Nr 149, poz. 1452) traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

(Załączniki do rozporządzenia są zawarte w oddzielnym załączniku do niniejszego numeru)