Klasyczną formą zatrudnienia w Polsce jest umowa o pracę, która może przybrać różne formy. Najczęściej jest to umowa zawierana na czas określony lub też nieokreślony. Oczywiście czas jej trwania nie jest jedynym elementem rozróżniającym je. Istotne znaczenie mają okresy wypowiedzenia oraz kwestia jego uzasadnienia. Warto podkreślić, iż w umowach zawartych na czas nieokreślony, pracodawca rozwiązujący umowę o pracę z zachowaniem okresy wypowiedzenia, zobowiązany jest podać rzeczywistą i konkretną przyczynę, a niekiedy przeprowadzić także konsultacje z odpowiednimi organizacjami związkowymi.
Zdarza się, że ta sama osoba jest zatrudniona w różnych formach (np. umowa o pracę, zlecenie) u dwóch lub więcej podmiotów, a być może prowadzi też działalność gospodarczą. Taka sytuacja to tzw. zbieg tytułów ubezpieczeń. W takim przypadku należy ustalić przede wszystkim, z jakiego tytułu składki będą dobrowolne, a z jakiego obowiązkowe.
Wynagrodzenie jest zobowiązaniem pracodawcy, które jako zobowiązanie prawne wynikające ze stosunku pracy, nie wygasa w przypadku śmierci pracownika, mimo iż jego śmierć powoduje automatyczne wygaśnięcie stosunku pracy. Świadczenia ze stosunku pracy zaś, w tym prawo do wynagrodzenia, może podlegać dziedziczeniu na podstawie przepisów kodeksu pracy, jak również kodeksu cywilnego.
Rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem jest jednym ze sposobów zakończenia stosunku pracy. Może go dokonać zarówno pracownik, jak i pracodawca. Pracownik jest stroną stosunku pracy szczególnie chronioną przez kodeks pracy, wobec czego wymagania wobec niego, względem warunków sporządzenia wypowiedzenia, nie są tak liczne, jak te stawiane pracodawcy.