REKLAMA

REKLAMA

Kategorie
Zaloguj się

Zarejestruj się

Proszę podać poprawny adres e-mail Hasło musi zawierać min. 3 znaki i max. 12 znaków
* - pole obowiązkowe
Przypomnij hasło
Witaj
Usuń konto
Aktualizacja danych
  Informacja
Twoje dane będą wykorzystywane do certyfikatów.

REKLAMA

Dziennik Ustaw - rok 1992 nr 52 poz. 240

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

z dnia 17 czerwca 1992 r.

w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

Tekst pierwotny

Na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy z dnia 9 maja 1991 r. o zatrudnianiu i rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 46, poz. 201, Nr 80, poz. 350, Nr 110, poz. 472 i z 1992 r. Nr 21, poz. 85) zarządza się, co następuje:

§ 1.

1. Środki zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zwanego dalej „funduszem rehabilitacji”, zakład pracy chronionej przeznacza na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych:

1) zatrudnionych w tym zakładzie w ramach stosunku pracy lub umowy o pracę nakładczą,

2) z którymi zatrudnienie w tym zakładzie ustało wskutek przejścia na emeryturę lub rentę inwalidzką i nie są zatrudnione w innym zakładzie pracy,

3) przebywających na urlopach bezpłatnych oraz urlopach wychowawczych,

4) będących uczniami pobierającymi praktyczną naukę zawodu w tym zakładzie.

2. Środki funduszu rehabilitacji wykorzystuje się na finansowanie:

1) poradnictwa zawodowego,

2) szkolenia zawodowego,

3) przygotowania miejsc pracy,

4) podstawowej i specjalistycznej opieki medycznej oraz poradnictwa rehabilitacyjnego,

5) dodatkowego wynagrodzenia pracowników za znajomość i posługiwanie się językiem migowym oraz wynagrodzenia lektorów dla niewidomych zatrudnionych na stanowiskach nierobotniczych,

6) wynagrodzeń za dodatkowy urlop wypoczynkowy,

7) wynagrodzeń za czas zwolnień od pracy osoby niepełnosprawnej skierowanej:

a) na turnus zorganizowany w celu rehabilitacji,

b) w celu wykonania badań specjalistycznych, zabiegów leczniczych lub usprawniających,

c) w celu uzyskania zaopatrzenia w sprzęt ortopedyczny lub jego naprawy,

8) kosztów utrzymania bazy rehabilitacyjno-wypoczynkowej i socjalnej (np. internaty, hotele, stołówki).

9) kosztów dowożenia do pracy i z pracy osób niepełnosprawnych mających trudności w korzystaniu z publicznych środków transportu,

10) świadczeń na:

a) częściową odpłatność za pobyt w sanatoriach, placówkach leczniczo-sanatoryjnych, rehabilitacyjno-szkoleniowych i leczniczo-opiekuńczych,

b) leki niezbędne do stosowania stale lub okresowo przez osoby niepełnosprawne,

c) zakup i naprawę indywidualnego sprzętu rehabilitacyjnego i ortopedycznego, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

d) adaptację i wyposażenie mieszkań, budynków mieszkalnych oraz obiektów zamieszkałych lub przeznaczonych dla osób niepełnosprawnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

e) usprawnianie fizyczne,

f) opłacanie częściowe lub całkowite pobytu osoby niepełnosprawnej na turnusie rehabilitacyjno-usprawniającym, wczasach lub wypoczynku zorganizowanym w innych formach,

g) kolonie oraz obozy dla młodzieży niepełnosprawnej, a także dla dzieci osób, o których mowa w ust. 1,

h) opiekę socjalno-bytową, w tym opiekę pielęgnacyjną w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się, jeśli nie korzysta z innego źródła pomocy tego rodzaju,

i) utrzymanie przez osoby niewidome psa przewodnika,

j) zakup wydawnictw i pomocy dydaktycznych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

k) opłacanie przewodników towarzyszących samotnym osobom niewidomym zaliczonym do inwalidów I lub II grupy oraz osobom z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonym do inwalidów I grupy,

I) opłacanie tłumacza języka migowego,

ł) konieczny przewóz osoby niepełnosprawnej na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne.

§ 2.

1. Świadczenia, o których mowa w § 1 ust. 2 pkt 10, mogą być udzielane w formie bezzwrotnej lub w formie nie oprocentowanej pożyczki.

2. Nie oprocentowana pożyczka, o której mowa w ust. 1, może być częściowo umorzona, nie więcej jednak niż do wysokości 50%.

§ 3.

1. Kierownik zakładu pracy ustala regulamin funduszu rehabilitacji, który określa w szczególności:

1) rodzaje wydatków i zadań zakładu, które są finansowane z funduszu rehabilitacji,

2) rodzaje świadczeń określonych w § 1 ust. 2 pkt 10, które mogą być udzielane w formie bezzwrotnej lub w formie nie oprocentowanej pożyczki, a także częstotliwość i kryteria udzielania tych świadczeń,

3) zasady, warunki i wysokość częściowego umorzenia nie oprocentowanej pożyczki.

2. Projekt regulaminu funduszu rehabilitacji wymaga opinii działających w zakładzie pracy związków zawodowych oraz służb rehabilitacyjno-medycznych.

3. Regulamin funduszu rehabilitacji podaje się do wiadomości pracowników zakładu pracy przez ogłoszenie w miejscu ogólnie dostępnym.

§ 4.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Minister Pracy i Polityki Socjalnej: p.o. J. Kropiwnicki

REKLAMA

Dziennik Ustaw

REKLAMA

REKLAMA

REKLAMA